Η Ελληνική μουσική σε……. αμηχανία

Οι εμπορικοί – οι φτηνιάρηδες κοινώς – χέστηκαν για την μουσική. Σουξέ σου λέει να βγάζουμε για να τα παίρνουμε από τα σκυλάδικα και τις αρπαχτές. Οι άλλοι, του ποιοτικού ή λούφαξαν, ή έχουν γίνει βαρετοί. Θεέ μου, τι θα απογίνουμε; Θα ζήσουμε στο έλεος του Παντελίδη, και της κάθε κακόγουστης ξανθιάς στη τηλεόραση;

Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Είναι ελάχιστοι οι αληθινοί καλλιτέχνες που ενδιαφέρονται να κάνουν καλή μουσική. Οι περισσότεροι κοιτάνε πώς να τα αρπάξουνε. Αν πάτε σε live θα καταλάβετε τι εννοώ. Τα πάντα όλα στην υπηρεσία του χρήματος.

Η εικόνα της μουσικής

Οι Έλληνες κλιπάδες ζητάνε από 3.000-5.000 ευρώ για ένα καλό video clip και επειδή έχουν καταντήσει ασύμφοροι πολλοί είναι αυτοί που καταφεύγουν σε νέες ομάδες σκηνοθετών ή στην γειτονική Βουλγαρία όπου γυρίζουν αριστουργήματα με ένα χιλιάρικο.

Στα clips made in Greece θα έχετε προσέξει ότι χωρίς λόγο και αιτία ο τραγουδιστής ή η τραγουδίστρια κρατάνε εμφανώς μια σακούλα γνωστής φίρμας, ή βγαίνουν από γνωστό εστιατόριο fast food, ή ξαφνικά φάτσα κάρτα φιγουράρει ένα μπουκάλι από γνωστό ποτό ή κάποιο τηλέφωνο με σύνδεση σε γνωστή εταιρία.

• Κάποτε ένα εξώφυλλο δίσκου ήταν έργο τέχνης, όπως και το περιεχόμενο άλλωστε. Τώρα δεν υπάρχουν δίσκοι και cd. Όλα γίνονται άρπα κόλλα και βγαίνουν…digital [chic!]
• Κάποτε τα βίντεο κλιπ ήταν σαν υπέροχα ταινιάκια μικρού μήκους. Τώρα έχουν γίνει οχήματα διαφημίσεων ή δείχνουν σε ανήλικους τηλεθεατές γκρο-πλαν ουίσκια.

Έτσι έχει καταντήσει η τέχνη της μουσικής και του στίχου;

Πληρωμένα τραγούδια

Και βέβαια τους λεγόμενους εμπορικούς – τους φτηνιάρηδες κοινώς – δεν τους ενδιαφέρει καθόλου. Χέστηκαν! Σιγά μην κάτσουν να προσέξουν μουσικές, ενορχηστρώσεις, στίχους και λοιπές αηδίες. Σουξέ θέλουν για να τα πάρουν από την νύχτα. Οπότε μην έχουμε απαιτήσεις απ’ αυτούς να ανησυχήσουν ή να ενδιαφερθούν για την…“τέχνη” τους!

Τους ενδιαφέρει να βρουν «κονέ», ή να πληρώσουν [με κάθε είδους αντίτιμο] τα ραδιόφωνα για να τους παίξουν και να κάνουν τα τραγούδια τους γνωστά στον κόσμο. Και φτάνουμε στο σημείο να μας λένε ότι αυτό το τραγούδι είναι 3 μήνες Νο 1 στο ραδιοφωνικό airplay, και κοιταζόμαστε σαν ηλίθιοι. Δεν το ξέρουμε καν το κομμάτι! Δεν το ΄χει ακούσει κανείς μας. Που είναι επιτυχία;

Οι άλλοι, του έντεχνου, οι ποιοτικοί, το παλεύουν οι καημένοι. Κάνουν προσπάθειες τουλάχιστον. Και καλές δουλειές κάνουν, και προσέχουν τις εμφανίσεις τους… λένε που και που στον κόσμο ότι τραγούδι δεν είναι μόνο το διασκεδαστικό τραγούδι, αυτό που μας κάνει να ανεβαίνουμε κατά κοπάδια στις πίστες, αλλά πολλές φορές το κάνουν βαρετά και καθόλου ελκυστικά. Κάποιοι μάλιστα δεν παλεύουν καν. Λούφαξαν. Κλείστηκαν σ’ ένα μικρόκοσμο και δεν τολμούν να ξεμυτίσουν. Τι να σου κάνει ένας Χαρούλης;

Πρέπει λοιπόν να το πάρουμε απόφαση ότι θα ζήσουμε στο έλεος του Παντελίδη, κάποιων νέων εταιριών με αμφιβόλου ποιότητας, αισθητικής και γνώσεων διευθυντές (!!!) και των ξανθών τηλεπαρουσιαστριών που καλούν στις εκπομπές τους ότι πιο σκουπίδι υπάρχει και χειροκροτούν με ενθουσιασμό ότι φάλτσο ακούνε.

Η Ελληνική μουσική… ασθενεί;

 

 Γιατί όλοι ανησυχούμε για το προς τα πού πάει το Ελληνικό τραγούδι, αλλά ας αναρωτηθούμε αν κάνουμε και εμείς κάτι γι’ αυτό. Γιατί τα δεχόμαστε όλα αβίαστα χωρίς να διαμαρτυρόμαστε;

Ο φίλος Κωνσταντίνος Πολυζώης μου έστειλε ένα μήνυμα που έλεγε: «Αγαπητέ δε φταίνε μονάχα αυτοί! Τα λες που τα λες, πες τα ολοκληρωμένα. Σε ρωτάω ευθέως λοιπόν. Πρώτον, σε ποιους πιστεύεις ότι απευθύνεται το προϊόν του Παντελίδη και της ξανθιάς τηλεπαρουσίαστριας; Και όταν απαντήσεις, αναρωτήσου και αυτό: Θα βρει εύφορο έδαφος σε αυτό το target group κάτι που είναι ποιοτικό;»

Ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου λοιπόν. Φυσικά και δεν φταίει ο Παντελίδης . Ο Παντελίδης αρχικά έκατσε και έκανε τραγούδια τα ερωτικά του τραύματα και τις απογοητεύσεις…. Με τον τρόπο που μπορούσε. Τα έπαιξε με μια κιθάρα, με ένα φανελάκι και μια κάμερα στημένη απέναντι του και τα ανέβασε στο Internet. Άρεσαν σε πολύ κόσμο, ίσως γιατί ήταν αληθινά, ίσως γιατί ήταν πρόχειρα, απλοϊκά, ίσως γιατί μπορούσαν να τα σιγοψιθυρίσουν όλοι…. Και ίσως γιατί τον Παντελίδη δεν μας τον έκανε «κλύσμα» καμία εταιρία, καμία κλίκα, κανένα ραδιόφωνο, καμία κινητή τηλεφωνία. Μετά κι’ αυτόν τον ίδιο τον κατάπιε η μαύρη τρύπα της νύχτας και της επανάληψης.

Πάντα υπήρχε στην πιάτσα το φτηνό, το εύκολο και το λεγόμενο τραγούδι της νύχτας. Αλλά δεν ήταν κυρίαρχο όπως τώρα. Κάποτε ήταν η εξαίρεση, και τώρα είναι ο κανόνας. Στις δεκαετίες του ’60 και του ’70 οι επιτυχίες ήταν πολύ υψηλού επιπέδου. Και αληθινές επιτυχίες. Άγγιζαν τον κόσμο, τις τραγουδούσε και τις είχε σπίτι του.

Ο ρόλος που παίζει η τηλεόραση και το ραδιόφωνο είναι μέγιστος, και φταίνε βέβαια αυτοί που έχουν καταλάβει τα πόστα. Φταίει η παιδεία τους, η κουλτούρα τους και η αισθητική τους. Και το πιο ανησυχητικό είναι ότι καλούν στις εκπομπές τους σκουπίδια, ατάλαντους, φάλτσους και τους χειροκροτούν. Χειροκροτούν την αθλιότητα. Τι παράδειγμα θα πάρουν τα νέα παιδιά;

Για το αν θα βρει «εύφορο έδαφος σε αυτό το target group κάτι που είναι ποιοτικό», πιστεύω το εξής. Αν οι εκπομπές της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου αντί να παίζουν και να προβάλουν σαχλοτράγουδα που προορίζονται για τα σκυλάδικα, αρχίζουν να παίζουν κανονικά τραγούδια και να στηρίζουν κανονικούς καλλιτέχνες, θα διαμορφωθεί και το γούστο του κόσμου. Υπάρχει περισσότερος κόσμος που ακούει Φοίβο Δεληβοριά, Αλκίνοο Ιωαννίδη, Γιάννη Χαρούλη, Νατάσα Μποφίλου, Ελεωνόρα Ζουγανέλη… κτλ. Αυτοί και κάποιοι άλλοι είναι οι πραγματικά εμπορικοί καλλιτέχνες σήμερα. Και όχι αυτοί που λένε οι τηλεοράσεις.

Και για να ολοκληρώσουμε κάπως. Πρέπει να μάθουμε να ξεχωρίζουμε το κανονικό τραγούδι που είναι τέχνη, που είναι μουσική, που είναι στίχος… από το άλλο, το ευτελές το χαβαλετζίδικο που είναι για τη νύχτα.

Διαβάστε επίσης: Η Ελληνική μουσική σε αμηχανία http://www.nikosonline.gr/?p=16507#

Έχετε δει κάποιον απ’ αυτούς που δείχνει η τηλεόραση να έχει τόσο κόσμο σε συναυλία όσο ο Χαρούλης;

Τηλεπαρουσίαστριες πρώτο τραπέζι πίστα

Αυτές δηλαδή είναι συνάδελφοι της Αλεξίου, της Βιτάλη, και της Γαλάνη;

Αχ τι ωραία που περνάμε!!! Πάνε εκεί που θα τις κάνουν «βασίλισσες», και θα τις «θάψουν» στα λουλούδια. Αυτά ξέρουν, αυτά καταλαβαίνουν, αυτό το γούστο έχουν…..

Αυθόρμητα στιγμιότυπα από ανθρώπους που ασχολούνται με την Ελληνική μουσική…..

Φουρέϊρα-Ρόκκος: Οι στυλιστικές επιλογές της τραγουδίστριας συμβαδίζουν με το ρεπερτόριο της. Και δίπλα μια συνάδελφος της Τσανακλίδου, της Αρβανιτάκη και της Πρωτοψάλτη.

Νίκος Μουρατίδης

nikosonline + nikosonline

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ