Πάρε ένα σουρωτήρι για να μαζέψεις νερό

Το σουρωτήρι είναι ένα αντικείμενο που μας βοηθάει να σουρώσουμε υγρά. Το σουρωτήρι είναι γεμάτο με τρύπες για να εξυπηρετεί τον σκοπό που το θέλουμε, δηλαδή να σουρώσουμε το όποιο υγρό. Δεν θα βάλουμε όμως σουρωτήρι για να μαζέψουμε νερό.

 

Έτσι είναι και ο άνθρωπος που έχει εγώ και που είναι γεμάτος από συναισθήματα είναι δηλαδή ένα σουρωτήρι.

Ένας άνθρωπος λοιπόν που είναι γεμάτος από τρύπες του εγώ αναγκαστικά χάνει ροή από την καλή του ενέργεια. Γιατί η καλή ενέργεια είναι ίδιον της ψυχής μας. Οπότε το εγώ επειδή είναι ο μεγαλύτερος πολέμιος της ψυχικής μας ισορροπίας όσο υπάρχει δημιουργεί τρύπες και δεν μας επιτρέπει να λάβουμε τα Δώρα της Ψυχικής μας ροής και την Ανώτερης Θεϊκής μας Οικογένειας. 

 

Ο άνθρωπος σουρωτήρι δεν έχει τη δυνατότητα να  λάβει όλες τις πληροφορίες και λαμβάνει αποσπάσματα από αυτές. Με τον τρόπο που χάνει την καλή του ενέργεια δεν έχει την ιδιότητα να κρατήσει την ουσία και έτσι κρατάει ότι προλάβει από αυτήν την ενέργεια. Και εκεί αρχίζει να κάνει «παιχνίδι» το νομίζω. 

Επειδή τις τρύπες δεν μπορεί εύκολα να τις ξεχωρίσει λόγο συνήθειας του χαρακτήρα του δεν μπορεί εύκολα να αντιληφθεί ότι δεν λαμβάνει όλο το Θείο έργο αλλά ένα πολύ μικρό απόσπασμα. Και ίσως πολλές φορές να παριστάνει «το χαλασμένο τηλέφωνο»* .

 

Για να αρχίσουμε να λαβαίνουμε τα Θεία Δώρα οφείλουμε αυτό το σουρωτήρι μας να το μετατρέψουμε σε Ιερό μπολ και να κλείσουμε κάθε τρύπα που μας κάνει να χάνουμε ροή ζωτικής ενέργειας και αποδυναμώνουμε την ψυχή μας. Οπότε νομίζουμε ύστερα ότι όλα τα στραβά που μας συμβαίνουν στη ζωή μας είναι δοσμένα από τον Θεό. Ο Θεός μας έστειλε εδώ για να βιώσουμε την άνοιξη και τον Παράδεισο και κάθε του Λόγος που έγινε πράξη μέσα από την ζωή του ίδιου Του παιδιού Του, Ιησού, ήταν για να μας δείξει όλα τα πως. 

 

Τώρα γιατί εμείς επιμένουμε να είμαστε σουρωτήρι και όχι Θεική κολυμπήθρα για να μαζέψουμε εκεί το Νερό για να το μετατρέψουμε σε Αγιασμένο Νερό και να ζήσουμε εδώ Θεικά, αρμονικά και ήρεμα, αλήθεια δεν το ξέρω. Ξέρω όμως πως μόλις κάποιος αποφασίσει να κοιτάξει τον εαυτό του μέσα- μέσα εκεί βαθιά θα δει ακριβώς που είναι οι τρύπες που του κρύβουν τον ήλιο. Θα καταλάβει ότι τόσα χρόνια ζούσε πάντα με μία σκιά να τον συνοδεύει και να του κρύβει όλο το φως. Ότι τον περισσότερο καιρό της ζωής του ζούσε μέσα στο σκοτάδι που πόνου και του φόβου. Τότε οι τρύπες θα  αρχίσουν να επουλώνονται και η κολυμπήθρα θα αρχίσει να δομείτε για να συλλέξει το Ύδωρ Του Θεού. 

«χαλασμένο τηλέφωνο»* ήταν ένα παιγνίδι που το έπαιζε η γενιά μου. Καθόμασταν ο ένας δίπλα στον άλλο, μεγάλη παρέα. Ο Πρώτος έλεγε στο αυτί του διπλανού του μία λέξη γρήγορα και ψιθυριστά. Έτσι έκανε και ο διπλανός στον διπλανός με την ίδια λέξη του πρώτου και ο τελευταίος έλεγε τη λέξη δυνατά. Στόχος ήταν να δουν αν η λέξη του πρώτου που πρωτοείπε θα έφτανε τελικά να ακουστεί από τον τελευταίο. 

Δωροθέα 

 

 zefira21

 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ