EURABIA: Μετανάστευση των μουσουλμάνων στην Ευρώπη και “Ισλαμοποίηση”

Του Γιώργου Στάμκου

Η μετανάστευση αποτελεί συχνό φαινόμενο στην ιστορία αλλά και νοοτροπία των μουσουλμάνων. Πολύ συχνά οι «πιστοί» μετακινούνταν και εγκαθίσταντο σε περιοχές των «απίστων», ακολουθώντας τα λόγια του Μωάμεθ: «Όπου εγκατασταθούν ο Μουσουλμάνοι, εκεί είναι και η πατρίδα τους». Αυτό συνέβη και παλιότερα στην Ευρώπη (Ισπανία και Βαλκάνια), αλλά συμβαίνει και σήμερα.

Εδώ και δεκατρείς αιώνες η Ευρώπη ζει κάτω από την απειλητική σκιά του Ισλάμ. Κάθε φορά που εμφανίζεται κρίση στις σχέσεις του χριστιανικού με το μουσουλμανικό κόσμο η Ευρώπη αισθάνεται μια δικαιολογημένη ανησυχία. Έχοντας υποστεί δύο φορές στο παρελθόν μουσουλμανικές εισβολές και κατακτήσεις στα δύο «μαλακά υπογάστρια» της (αραβική εισβολή τον 8^ο μ.Χ. αιώνα στην ιβηρική χερσόνησο και τουρκική τον 14^ο μ.Χ. αιώνα στα Βαλκάνια), η Ευρώπη εύκολα υποκύπτει στον πειρασμό της ισλαμοφοβίας.

Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και σήμερα, μόνο που αυτή τη φορά η ισλαμοφοβία δεν είναι αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης στρατιωτικής, οικονομικής ή πολιτιστικής απειλής εκ μέρους του Ισλάμ. Περισσότερο κι από την ισλαμική τρομοκρατία, που έχει κάνει κατά καιρούς αισθητή την παρουσία της στις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις, οι Ευρωπαίοι φοβούνται την «ειρηνική διείσδυση» του Ισλάμ, μέσω της μετανάστευσης στα εδάφη τους.

Εδώ και δεκαετίες η Δυτική Ευρώπη είναι πατρίδα αρκετών εκατομμυρίων μουσουλμάνων. Η μεγαλύτερη μουσουλμανική μειονότητα ζει στη Γαλλία (πάνω από 5 εκατομμύρια ή το 8% του πληθυσμού της χώρας). Ακολουθεί η Γερμανία με 3,5 εκατομμύρια μουσουλμάνους, ανάμεσα τους και 2,2 εκατομμύρια Τούρκοι. Και τρίτη έρχεται η Μεγάλη Βρετανία με 1,5 εκατομμύριο πιστούς του Μωάμεθ. Οι περισσότερες μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις διαθέτουν ήδη «μουσουλμανικά γκέτο» (π.χ. το Βερολίνο με 300.000 μουσουλμάνους), όπου σχεδόν απαγορεύεται η είσοδος στους μη μουσουλμάνους.

Ορισμένοι πιστεύουν πως ο ανομολόγητος στόχος της εγκατάστασης των μουσουλμάνων μεταναστών στην Ευρώπη είναι η σταδιακή της ισλαμοποίηση. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν ο αριθμός των «πιστών» φθάσει σ’ έναν υπολογίσιμο ποσοστό π.χ. στο 30% του πληθυσμού τα των χωρών που τους φιλοξενούν. Τότε θα αυξηθεί εκ μέρους τους η πίεση για περισσότερα δικαιώματα και θα επιδιώξουν να «διορθώσουν» την συμπεριφορά του περιγύρου τους, ώστε οι «άπιστοι» να μην «μολύνουν» το ισλαμικό περιβάλλον με τη συμπεριφορά τους. Aπό την άλλη παρατηρείται ΄και αύξηση της εγκληματικότητας και της ισλαμικής τρομοκρατίας από διάφορες τρομοκρατικές ομάδες, (Αλ Κάιντα, Τζιχαντιστές/ISIS κ.α.), που στρατολογούν τα μέλη τους από μετανάστες δεύτερης γενιές που φυτοζωούν στο περιθώριο, στις φτωχογειτονιές και στα υποβαθμισμένα προάστια των ευρωπαϊκών μητροπόλεων. Κάτι τέτοιο όμως θα σημάνει τη μετατροπή των ανοικτών κοινωνιών της Ευρώπης σε παραρτήματα της Μέσης Ανατολής, και της μεταφοράς στη Γηραιά Ήπειρο των εσωτερικών διαμαχών και εμφυλίων πολέμων που μαστίζουν την εγγύς ανατολή!

Αυτό μπορεί να φαντάζει κάπως υπερβολικό, όμως πως μπορεί κανείς να είναι ήσυχος γνωρίζοντας πως την ίδια στιγμή στο νότο και στα ανατολικά της Μεσογείου συντελείται μια πρωτοφανής δημογραφική έκρηξη, ενώ στα βόρεια παράλια της ίδιας θάλασσας οι στάσιμοι πληθυσμοί της Ευρώπης, γερνούν και φθίνουν ανεπιστρεπτί; Η ιστορία μας έδειξε πως όπου δημιουργούνται πληθυσμιακά κενά, οι ταχύτερα αναπτυσσόμενοι πληθυσμοί τείνουν να τα καλύψουν. Άλλωστε υπάρχουν και οικονομικοί λόγοι που ωθούν σε κάτι τέτοιο. Ακόμη και η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει παραδεχθεί πως για να διατηρήσει τη σημερινή αναλογία ενεργού και μη ενεργού πληθυσμού στο τέσσερα ή πέντε προς ένα πρέπει, έως το 2025, να ανοίξει τις πύλες της σε 150 εκατομμύρια οικονομικούς μετανάστες! Κάποιες άλλες προβλέψεις μιλούν για την εγκατάσταση στην Ευρώπη 350 εκ. μεταναστών ως το 2050μ.Χ.! 

Αν αυτό συμβεί θα πρόκειται για την πιο κατακλυσμιαία μεταναστευτική πλημμυρίδα που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Μπροστά της ακόμη και η περιβόητη μετανάστευση των βαρβαρικών φυλών τον 4^ο-5^ο μ.Χ. αιώνα, που κατέλυσε τη Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, θα φαντάζει απλό ιστορικό συμβάν. Αν η μελλοντική Ευρώπη “εποικιστεί| με 200 εκατομμύρια μουσουλμάνους μετανάστες, τότε ίσως τερματιστεί και η αντιπαράθεση Ισλάμ-Δύσης, εφόσον το Ισλάμ θα γίνει κι αυτό μια «ευρωπαϊκή» θρησκεία. Όπως σχολίασε το 1991 και ο απαισιόδοξος Πιερ Λελούς: «Η ιστορία, η γειτνίαση και η φτώχεια, εξασφαλίζουν ότι το πεπρωμένο της Γαλλίας και της Ευρώπης είναι να γίνουν κατώτερες αριθμητικά από τους λαούς των αποτυχημένων κοινωνιών του νότου. Το παρελθόν της Ευρώπης ήταν εβραιο-χριστιανικό. Το μέλλον της δεν είναι».

Ίσως η Ευρώπη του 21^ου αιώνα να αποδειχθεί μια πετυχημένη χριστιανο-ισλαμική σύνθεση στη βάση του αλληλοσεβασμού και της δημοκρατίας. Σε διαφορετική περίπτωση όλες οι ευρωπαϊκές χώρες θα διαιρούνται σε χριστιανικές και μουσουλμανικές κοινότητες. Το ότι θα φορέσει η Ευρώπη «φερετζέ» αυτό είναι μαθηματικά βέβαιο. Το μόνο που μένει να απαντηθεί είναι το πότε, σε τι ποσοστό κι αν κάτι τέτοιο μεταμορφώσει τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.

 

ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΟΧΙ ΑΦΟΜΟΙΩΣΗ

Η αφομοίωση αποτελεί στις μέρες μας ουτοπία, καθώς η δορυφορική τηλεόραση, το Ίντερνετ και τα φτηνά αεροπορικά εισιτήρια, επιτρέπουν την εύκολη επικοινωνία κι επαφή των μεταναστών με τους τόπους καταγωγής τους και συμβάλλουν στη διατήρηση της γλώσσα και της πολιτιστικής τους ιδιαιτερότητας, τουλάχιστον στην πρώτη γενιά. Αλλά και η δεύτερη γενιά μεταναστών, όταν μεγαλώνει σε χώρες που δεν δέχονται το πολυπολιτισμό, τελικά αποξενώνεται. Κι αυτό επειδή τα παιδιά των μεταναστών δεν βλέπουν τη χώρα που γεννήθηκαν ως «Γη της Επαγγελίας», αλλά έχουν την τάση να την απομυθοποιούν.

 

Από την άλλη, το σχολείο δεν ασκεί πια τον ίδιο ενοποιητικό προσηλυτισμό, όπως άλλοτε. Το εκπαιδευτικό σύστημα δεν μπορεί να εξελληνίσει τους μετανάστες, εκτός κι αν οι ίδιοι το επιθυμούν. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να αναδείξει την οικουμενική αξία του ελληνικού πολιτισμού. Τον ίδιο ρόλο θα πρέπει να αναλάβουν και τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, αλλά κυρίως η ελληνική γλώσσα. Η πλούσια ελληνική γλώσσα, ως φορέας ενός πανάρχαιου πολιτισμού, μπορεί να συντελέσει στην συνθετική οικοδόμηση μιας πολιτιστικής ταυτότητας. Το μεγαλύτερο πάντως διαχρονικό όπλο του Ελληνισμού είναι ο πολιτισμός και η ανεκτικότητα. Άλλωστε, σύμφωνα με τον πατέρα της γεωπολιτικής Φρήντριχ Ράτσελ: «Τα έθνη αυξάνονται με την προώθηση του πολιτισμού τους».

ΠΗΓΗ: Γιώργος Στάμκος, Γκρίζα Ελλάδα: Η Ανατομία του Ελληνικού Συνδρόμου, εκδ. Άγνωστο

 zenithmag 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ