Εσύ τι θα γίνεις όταν θα μεγαλώσεις; Μια ερώτηση γνώριμη, οικεία που ακούμε από παιδιά. Το τί δεν προσδιορίζεται , υπονοείται. Δείχνει πόσο καθοριστικό είναι το επάγγελμα για την προσωπικότητα και τη ζωή ενός ανθρώπου. Η επιλογή του προσδιορίζει τον τρόπο ζωής του, το κοινωνικό στάτους, τον περίγυρο του. Η ερώτηση είναι απλή, κατανοητή. Η απάντηση ωστόσο είναι πολύπλοκη. Δεν είναι ελεύθερη.Την βαραίνουν πολλές λέξεις. Οικονομική αποκατάσταση, χρήμα, κύρος, ένα σωρό πρέπει και μη που γατζώνονται πάνω απο τις επιθυμίες μας. Άραγε πόσοι αγαπάμε αλήθεια τη δουλειά που επιλέγουμε;
Στα δεκαοχτώ μας καλούμαστε να πάρουμε μια σημαντική απόφαση για τη ζωή μας. Τον επαγγελματικό δρόμο που θα ακολουθήσουμε. Ωστόσο πόσο σίγουροι και ώριμοι μπορούμε να είμαστε σε αυτήν την ηλικία; Πόσο μάλλον όταν δεν έχουμε έρθει σε τριβή με το αντικείμενο που θέλουμε να σπουδάσουμε;
Κάποιοι συνειδητοποιούν απο νωρίς τι θέλουν να κάνουν στη ζωή τους, είτε γιατί το επιθυμούν τόσο που δεν χωρά καμία αμφιβολία, καμία δεύτερη σκέψη στο μυαλό τους είτε γιατί κατά έναν ανεξήγητο τρόπο νιώθουν γεννημένοι γι’ αυτό λόγω κάποιας έμφυτης κλίσης ή ταλέντου. Κάποιοι άλλοι επιλέγουν το δρόμο που επέλεξαν για αυτούς. Βρίσκονται σε ένα σταυροδρόμι με πολλές κατευθύνσεις.
Οι γονείς τους βρίσκονται ένα βήμα μπροστά. Ελέγχουν τις πιθανές πορείες. Υπολογίζουν τους κινδύνους, τις πιθανές ατυχίες. Και ύστερα διαλέγουν το πιο ασφαλές μονοπάτι που θα τους οδηγήσει πιο εύκολα στην καλύτερη δυνατή πορεία και γιατί όχι στην καταξίωση. Παίρνουν τα παιδιά τους απο το χέρι και τους δείχνουν τα βήματα. Κάποια τα ακολουθούν πιστά, μαθαίνουν με τον καιρό να αγαπούν αυτό το δρόμο και να προχωρούν μόνα τους χωρίς την καθοδήγηση των γονιών τους, ενώ κάποια άλλα θέλουν να αλλάξουν κατεύθυνση και έτσι παρρεκλίνουν απο την πορεία τους και επιλέγουν άλλους δύσβατους δρόμους. Οι γονείς αναζητούν την καλύτερη επιλογή, την πιο ανώδυνη, την πιο ασφαλή. Ωστόσο η ασφάλεια και τα οικονομικά οφέλη αρκούν για να μας κάνουν ευτυχισμένους; Ό,τι μας κάνει εύπορους μας κάνει και ευτυχισμένους;
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι για τους οποίους η εξασφάλιση αναπληρώνει το κενό που δημιουργείται απο την έλλειψη αγάπης για το επάγγελμα τους. Μαθαίνουν να ζουν με αυτό, ακόμη και αν δεν τους γεμίζει εσωτερικά καθώς τους προσφέρει την ποιότητα ζωής που επιθυμούν. Δυστυχώς όμως υπάρχουν και περιπτώσεις ανθρώπων που οι συνθήκες και η ανάγκη για επιβίωση τους ανάγκασαν να στριμωχτούν σε δουλειές που ποτέ δεν θέλησαν, δουλειές που τους φθείρουν, που δεν ανταποκρίνονται στα όνειρα τους. Είτε απο λάθος επιλογή, είτε απο λάθος καθοδήγηση είτε λόγω συγκυριών παγιδεύτηκαν σε ένα αδιέξοδο. Πόσο εύκολο είναι να βρεις το δρόμο σου όταν έχεις χαθεί;
Απο μικρά παιδιά κάνουμε όνειρα. Μεγάλα, άπιαστα, χωρίς λογική. Γιατί έχουμε άγνοια κινδύνου, πιστεύουμε ότι θα τα αγγίξουμε γιατί τα επιθυμούμε τόσο που δεν μπορεί να μας τα στερήσει κανείς. Όταν μεγάλωσω ονειρεύομαι να γίνω…Μετά το αθώο ονειρεύομαι έρχεται το γεμάτο επιθυμία θέλω και ύστερα το χωρίς επιστροφή κάνω. Πολλοί εγκαταλείπουν τα όνειρα τους όταν μεγαλώνουν, τα αφήνουν να περάσουν απο μπροστά τους χωρίς να προσπαθήσουν να τα κυνηγήσουν.Συμβιβάζονται με την πραγματικότητα, προσαρμόζονται, βολεύονται. Γιατί να προσπαθήσω κάτι δύσκολο; Εξάλλου ό,τι μας κάνει ευτυχισμένους συνήθως δεν μας κάνει και πλούσιους. Προχωρούν σε ένα τούνελ ψάχνοντας ένα φώς, δεν το βρίσκουν, απογοητεύονται γρήγορα και ύστερα ξαναγύριζουν πίσω στο σκοτάδι. Το φώς ήταν λίγα μέτρα μακριά. Δεν το είδαν. Δεν προσπάθησαν να το δούν.
Το λάθος που κάνουν οι άνθρωποι είναι ότι παραιτούνται απο τους στόχους τους. Τίποτα δεν είναι ανέφικτο. Το δυνατό γίνεται αδύνατο μόνο αν προσθέσεις ένα γράμμα. Ένα “α” που θα το προσθέσεις εσύ αν δεν προσπαθήσεις, αν δεν τρέξεις αν δεν κυνηγήσεις αυτό που πραγματικά θέλεις να κάνεις στη ζωή σου. Έχουμε πειστεί ότι όνειρα βλέπουμε μόνο στον ύπνο μας αλλά κάνουμε λάθος. Τα όνειρα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Μπορούμε να τα ζήσουμε. Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να “ξυπνήσουμε”.
Υ.Γ. Να έχεις μεγάλα όνειρα για να μην τα χάσεις όταν τα κυνηγάς!
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.