Μια μέρα στο γυμναστήριο, δυο γυναίκες έκαναν κουβέντα για την ομορφιά, ότι είναι αντικειμενική. Μιλούσαν για την εξωτερική ομορφιά, για τα χαρακτηριστικά του προσώπου και γενικότερα την εξωτερική εμφάνιση. Η ομορφιά θεωρώ πως είναι κάτι το υποκειμενικό για τον καθένα και ότι η πραγματική ομορφιά πηγάζει από την ψυχή.Και φαίνεται στον τρόπο που αγαπάς, στον τρόπο που νοιάζεσαι και στον τρόπο που μοιράζεσαι.. (τη φωτογραφία την βρήκα τυχαία την ίδια μέρα.. Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε εσάς, όταν σας προβληματίζει κάτι ή απλά το σκέφτεστε να βρίσκετε συμπτωματικά κάτι τόσο ταιριαστό με το θέμα.)
Κατεβαίνοντας από το τρένο στο Μαρούσι, στις κυλιόμενες σκάλες ήταν πίσω μου μια μητέρα με τον 14χρονο (περίπου) γιο της. Και μιλούσαν για Mpixels κινητών. Δεδομένου ότι τα τελευταία χρόνια τα παιδιά από πολύ μικρά είναι βουτηγμένα στην τεχνολογία, μου δημιουργήθηκαν έντονες σκέψεις. Έφερα το μυαλό μου πίσω 15 χρόνια για να θυμηθώ τις δικές μου κουβέντες με την μητέρα μου τότε. Και χαίρομαι τόσο που δεν μιλούσαμε για mpixels αλλά για πολύ όμορφα πράγματα. Χαίρομαι που μου αγόραζε βιβλία, επιτραπέζια παιχνίδια, που πηγαίναμε σινεμά και θέατρο. Όχι tablets, επαγγελματικές φωτογραφικές μηχανές και i-phones.. Γονείς.. νομίζω ότι κάπου το παρακάνετε με τη τεχνολογία.. Τα παιδιά θα είναι επιφανειακά και πρόσκαιρα ευτυχισμένα με τέτοιου είδους υλικά αγαθά. Όμως δεν θα ξεχάσουν ποτέ κάτι που κάνατε μαζί, κάτι δημιουργικό και ευρηματικό. Δεν θα ξεχάσουν ποτέ τις ώρες που θα ασχοληθείτε ουσιαστικά μαζί τους αντί να τους δώσετε υλικά αγαθά για να περνάνε απομονωμένοι την ώρα τους.
Μία αστεία εικόνα είναι η αφορμή για την τρίτη τυχαία μου σκέψη για σήμερα.
Αν το εξετάσουμε από την σοβαρή του πλευρά, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη! Όσο πιο νωρίς μαθαίνουμε στα παιδιά μας τι ισχύει και ότι δεν μπορούν να κερδίζουν πάντα, τόσο πιο συνειδητοποιημένοι ενήλικες θα γίνουν.
Δεν θα το βάζουν κάτω στην πρώτη αποτυχία, δεν θα είναι εγωϊστές θέλοντας πάντα να κερδίζουν οπουδήποτε. Ή να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα προς όφελός τους.
Πριν από λίγα χρόνια αν ήθελε κάποιος να με εκνευρίσει αρκούσε μια λέξη.. "ΥΠΟΜΟΝΗ". Δεν αντιλαμβανόμουν την ουσία της, μου φαινόταν βαρετή και μίζερη. Υπομονή είναι η ικανότητα να περιμένεις έχοντας καλή συμπεριφορά-νοοτροπία και (συμπληρώνω) χωρίς να σταματάς να είσαι δραστήριος. Είναι η ικανότητα του να πράττεις σιωπηλά και χωρίς παρορμητισμούς, μη περιμένοντας άμεσα αποτελέσματα αλλά μακροπρόθεσμα. Έτσι το αντιλαμβάνομαι πλέον. Οπότε όταν σας πουν κάνε υπομονή.. δείτε το από τη θετική του όψη!
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.