Οι ιδιώτες κάτοχοι ομολόγων του ελληνικού δημοσίου είδαν την περιουσία τους να εξαφανίζεται από το PSI. Τους μεταχειρίστηκαν σαν επαγγελματίες επενδυτές και δεν έδειξαν επιείκεια ούτε καν για τις περιπτώσεις εκείνες που επρόκειτο για επενδύσεις μικρότερες των 100.000 ευρώ. Η κυβέρνηση όχι μόνο αγνόησε τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, αλλά προνόησε με φορολογικά κίνητρα να απαλύνει μόνο τον... πόνο των τραπεζών.
Κατ΄ αρχάς να σημειώσουμε ότι οι ιδιώτες επενδυτές στην πλειοψηφία τους δεν είχαν ενημερωθεί για τον πιθανό κίνδυνο που αντιμετώπιζαν. Από τους επενδυτές του χρηματιστηρίου, για παράδειγμα, ζητούν να υπογράψουν ένα σωρό χαρτιά που αναφέρονται στους κινδύνους που αναλαμβάνουν. Δεν έκαναν το ίδιο με τους ιδιώτες που εμπιστεύτηκαν το ελληνικό δημόσιο και αγόρασαν ομόλογά του.
Πολλοί άνθρωποι είδαν τις ζωές τους να καταστρέφονται. Υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που εμπιστεύτηκαν στο ελληνικό δημόσιο τις αποταμιεύσεις μιας ζωής ή τις οικονομίες που συγκέντρωσαν έπειτα από πολλά χρόνια στο εξωτερικό. Δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζονται αυτοί οι άνθρωποι με τόση σκληρότητα. Δεν είναι το ίδιο ο επαγγελματίας επενδυτής που κυνηγάει τις αποδόσεις με τον αποταμιευτή που αναζητούσε στα κρατικά ομόλογα την ασφάλεια.
Θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα σε βάθος χρόνου. Να συζητήσουν λύσεις, όπως έκαναν με τις τράπεζες! Αλλά ούτε αυτό έκαναν. Δεν συζήτησαν καν.
Κι ύστερα ζητάει κανείς από αυτούς τους ανθρώπους να πληρώσουν φόρο εισοδήματος και ΕΝΦΙΑ. Είναι μετά να μην τους ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι; Δεν φτάνει που νιώθουν ότι το ελληνικό δημόσιο τους έχει κατακλέψει, τώρα το βλέπουν να τους απειλεί ακόμη και με φυλακίσεις αν δεν πληρώσουν τα νέα χαράτσια. Αν αυτό δεν είναι τυραννία, πως αλλιώς μπορούμε να το ονομάσουμε;
Ας πούμε ότι το κράτος δεν μπορεί για χίλιους και δύο λόγους να επιστρέψει τα λεφτά στους ομολογιούχους. Που κι αυτό σηκώνει μεγάλη συζήτηση, αλλά ας το προσπεράσουμε. Δεν μπορεί, αλήθεια, να τους κάνει φορολογικές ελαφρύνσεις μέχρι να ισοφαρίσουν τη ζημιά; Αλλά εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Δεν υπάρχει διάθεση. Δεν θέλουν να δώσουν λύση.
Υπάρχουν κι άλλες εξίσου άδικες περιπτώσεις. Όπως για παράδειγμα εταιρείες στις οποίες το δημόσιο όφειλε χρήματα και τους εξόφλησε μαζικά πριν το PSI με ομόλογα! Κι ύστερα ήρθε το κούρεμα. Οι εταιρείες αυτές, όμως, θα πρέπει να πληρώσουν το 100% των δανείων που είχαν πάρει από τις τράπεζες για να αντιμετωπίσουν την... ολιγωρία του δημοσίου να πληρώσει. Τρέλα!
Αλλά τι να λέμε τώρα! Στην κυβέρνηση δεν έχουν χρόνο να σκεφτούν για τόσο πεζά θέματα, όπως αυτά των ομολογιούχων. Έχουν να βρουν 180 βουλευτές να ψηφίσουν για πρόεδρο της Δημοκρατίας και να παραμείνουν έτσι στην εξουσία μερικούς ακόμη μήνες. Έχουν εγκλωβιστεί μεταξύ των συζητήσεων με την τρόικα και της αναζήτησης των 180. Έχουν χάσει έτσι την καθημερινή μάχη. Έχουν ξεχάσει ότι η πολιτική υπάρχει για να κάνει τη ζωή των ανθρώπων πιο καλή και όχι πιο τυραννική. Κι ύστερα απορούν με τις δημοσκοπήσεις...
Θανάσης Μαυρίδης
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.