Κατάλευκο κορμί

Ήρθες γυμνή

με το κατάλευκο κορμί σου.

Μύριζες έρωτα νεανικό

και εγώ θύμιζα άσχημο ταξίδι

με αφετηρία την θλίψη.

Μια ζωή μοιρασμένη

στις φλόγες και στο παρελθόν

που με κάρφωνε για να σταθώ πίσω.

Το σώμα σου ενώθηκε

επάνω στην λύπη μου 

και τότε κρεμάστηκαν 

οι περασμένες μου θλίψεις

σαν μια παλιά φωτογραφία.

Μετά ντύθηκες βιαστικά

και κατάλαβα πως οδεύαμε προς το τέλος.

Η έκφραση των ματιών σου όμως

ήταν ο μάρτυρας πως οι αιώνιοι εραστές

δεν πεθαίνουν.

Με τα σώματα τους 

υπογράφουν την αρχή

και μια καταδίκη πόνου

αλλά ο επίλογος

δεν κλείνει ποτέ.

Περιμένει μονάχα

σε εκείνες τις φωτογραφίες

και τις γερασμένες μνήμες

μήπως με έναν τρόπο ξένο

φτάσει ξανά εκεί 

- στον πρόλογο -

Γίνεται βροχή ο επίλογος

και πέφτει στους δρόμους

που κάποτε δυο καρδιές

αποφάσισαν να περπατήσουν

τα απομονωμένα βήματα τους.

Τώρα πορεύομαι μόνος

και στα στενά δάκρυα πέφτουν

ζητώντας απελπισμένα να φτάσουν

στον προορισμό τους.

Κάποια μέρα μακρινή 

ένα αερόστατο με παιδικά όνειρα

θα με ταξιδέψει εκεί,στο τέλος.

Πάντα όμως θα σε περιμένω όταν βρέχει,

με το κατάλευκο κορμί να μου ψιθυρίσεις 

ο,τι ζήσαμε.

- και ο επίλογος ίσως γεννηθεί

όταν δύο άστρα συναντηθούν 

στο απώτερο μέλλον.

Ως τότε,

αντίο μακρινό μου όνειρο.

skopiastaoneira

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ