«Ο κόσμος ΤΩΝ ανθρώπων & Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ»

 

 

Όλοι είμαστε Ένα ακόμα και αν δεν το αντιλαμβανόμαστε.

 

 Όλα ενυπάρχουν τέλεια μέσα ή έξω σε μία ενότητα, απλά το ον που λέγεται άνθρωπος πολλές φορές δεν το αντιλαμβάνεται (ή το αντιλαμβάνεται καθυστερημένα, όταν γεράσει σωματικά και ψυχολογικά) και τα βλέπει όλα διαχωρισμένα...καλό-κακό, συμφέρον μη συμφέρον κτλ, όλα μέσα σε ένα παλίμψηστο κανονιστικής ηθικής. 

 

Ο ανθρώπινος νους είναι που κάνει διαχωρισμούς, παίζει παιχνίδια επιβίωσης, δημιουργεί κανόνες αυτοπροστασίας και εφευρίσκει δικλείδες ασφαλείας. 

 

Βεβαίως ο άνθρωπος τα χρειάζεται όλα αυτά, ο άνθρωπος έχει την ανάγκη να προστατευτεί από τον άνθρωπο γιατί δεν υπάρχει αγάπη, γιατί δεν υπάρχει ενότητα, γιατί δεν υπάρχει ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ - οι άνθρωποι δεν ξέρουν να επικοινωνούν.

Το μόνο λοιπόν που υπάρχει είναι ανθρώπινες σάρκες που αντιμάχονται με ανθρώπινες σάρκες, που ανταμώνουν και χωρίζουν, που μισούνται και αγαπιούνται, που πολεμούν και συνεργάζονται μέσα στα περιορισμένα νοητικά-σαρκικά τους πλαίσια. 

 

Το αποτέλεσμα όλων αυτών των διαδικασιών πολλές φορές μπορεί να είναι αναπόφευκτο αλλά μαθαίνει κανείς κάτι από αυτό ή συνεχίζει στο δικό του εγωιστικό καβούκι του δίκιου και του άδικου;

 

 Βεβαίως υπάρχει το Αντικειμενικό, αλλά αν κανείς προσκολλάται στα αποτελέσματα (δίκαια-άδικα) αυτό χάνει την αξία του και ο άνθρωπος αναγκάζεται ξανά να περάσει από τις ίδιες εμπειρίες.

«Η ζωή για τους ανθρώπους είναι ένα μεγάλο Γαμήσι». Ο άνθρωπος δεν προσβλέπει συνειδητά στην ηδονή του Αγαθού αλλά ασυνείδητα στην έξαψη της μεταβατικότητας που συμβολίζει την γραμμική εξέλιξη.

 

 Βεβαίως όπως έχουμε πει εδώ, η ανθρωπότητα ασυνείδητα εξελίσσεται Μεταβατικά συνδυάζοντας την κάθετη με την γραμμική εξέλιξη.

 

 Όσο μεγαλώνει η ανθρωπότητα τόσο διευρύνεται η ενέργεια στα άτομα, τόσο μειώνεται η εντροπία. 

 

Αλλά η ατομική εξέλιξη δεν αρκεί αν δεν υπάρχει πλειοψηφική εξέλιξη. 

 

Δεν μιλάμε για την καθιέρωση κάποιας πνευματικής ομοιογένειας αυτό θα ήταν καταστροφικό ακόμα και αν κίνητρο είναι η αγάπη. 

 

Δεν εννοούμε να γίνει ο άνθρωπος νερό, δέντρο, κτλ, και αυτό γιατί έχουμε διαφορετικές υλικές ιδιότητες και λειτουργίες. 

 

Ναι, ο άνθρωπος είναι το ανώτερο ον στην γη, αλλά αυτό είναι μάλλον κάτι τυχαίο και δεν πρέπει να το παίρνει κανείς πολύ στα σοβαρά.

 

 Αυτό που πρέπει να παίρνει στα σοβαρά ο άνθρωπος είναι να βλέπει σε όλα τα υλικά φαινόμενα/σώματα τον ασώματο αδελφό του. 

 

Στο κάτω κάτω οι μορφές έρχονται και παρέρχονται, αλλά οι μορφές ταυτόχρονα εμπεριέχουν και την αλήθεια.

 

 Η ευθύνη του ανθρώπου είναι μόνο να κάνει πράξη αυτήν την αλήθεια. Τίποτα άλλο.


Αντώνης Χαρατσής

 

 metavatismos

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ