Μύθοι για τους Ινδιάνους

 Μύθοι για τους Ινδιάνους και την ίδρυση των ΗΠΑ : Το ότι η εικόνα που έχουμε οι περισσότεροι για τους Ινδιάνους προέρχεται κυρίως από το Χόλυγουντ είναι δεδομένο. Και ενώ στις παλιές ταινίες οι Ινδιάνοι απεικονίζονταν συνήθως σαν άγριοι απολίτιστοι που ορμούσαν φωνάζοντας «ου-ου!» και σε δυο λεπτά σωριάζονταν κάτω σαν ηλίθιοι, από τα όπλα των αγέρωχων καουμπόηδων, τα τελευταία χρόνια, υπό την πίεση της πολιτικής ορθότητας και του δόγματος του ‘white guilt’.

Οι Λευκοί έγιναν οι κακοί, οι απολίτιστοι, οι «ρατσιστές» (αυτό κυρίως) και οι ηλίθιοι και οι Ινδιάνοι έγιναν οι εκπρόσωποι της ευγένειας, της ειρήνης (!), του πολιτισμού, του αλτρουισμού και της οικολογίας. Στην καλύτερη ίσως, ταινία των τελευταίων χρόνων, στο «Χορεύοντας με τους Λύκους» (1990), μόνο κάποιος ειδήμων μπορούσε να δει το πόσο είχε διαστρεβλωθεί η πραγματικότητα σχετικά με τους Ινδιάνους. Π.χ. στην πραγματικότητα οι Ινδιάνοι Λακότα Σιού, ήταν ιμπεριαλιστές εισβολείς από την ανατολή, και όχι τα ειρηνικά θύματα που απεικονίζονται από τον Κόστνερ στην ταινία.

Ινδιάνοι: Οι «άγριοι»  Αυτό είναι ένα μόνο παράδειγμα για το πόσο η «άποψη» που γενικώς έχει ο κόσμος μπορεί να απέχει έτη φωτός από την ιστορική πραγματικότητα και κάτι που θεωρεί «δεδομένο» να μην είναι. Στο παρακάτω άρθρο παρουσιάζονται από την αμερικάνικη ιστοσελίδα Cracked κάποιοι δημοφιλείς μύθοι σχετικά με τους Ινδιάνους (Native Americans/Ιθαγενείς Αμερικάνοι), την κατάκτηση της Δύσης και την ίδρυση των ΗΠΑ. Η ιστοσελίδα αυτή είναι χιουμοριστική και όχι σατιρική. Περιγράφει δηλαδή, αλήθειες με μια δόση σαρκασμού και χιούμορ.

Ινδιάνοι: Οι «πολιτισμένοι» Όταν πρόκειται για τη γέννηση της Αμερικής, οι περισσότεροι έχουν μια γνώση που προέρχεται από τα μαθήματα της ιστορίας στο δημοτικό σχολείο, τις ταινίες γουέστερν και αόριστους μύθους από την Ημέρα των Ευχαριστιών. Και ενώ θα μπορούσαν όλα αυτά να αποτελούν δευτερεύουσας σημασίας λεπτομέρειες, είναι σοκαριστικό ότι οι δάσκαλοί μας, το Hollywood και ότι παραμύθι μάθαμε από την Ημέρα των Ευχαριστιών (μεγάλη γαλοπούλα;) όλα έκαναν την αυθεντική προέλευση της ιστορίας της Αμερικής πολύ πιο βαρετή από ό,τι είναι στην πραγματικότητα.

Οι Ινδιάνοι δεν νικήθηκαν από τους λευκούς εποίκους

Ο Μύθος: Τα βιβλία της ιστορίας μας δεν ασχολούνται με ένα σωρό λεπτομέρειες για το πώς οι Ινδιάνοι έγιναν απειλούμενο είδος. Λίγο πόλεμος, μερικές κουβέρτες ευλογιά και αυτό ήταν όλο; Όταν οι αμερικάνοι Ινδιάνοι εμφανίζονται σε ταινίες, ευσυνείδητοι λευκοί άνθρωποι σαν τον Όλιβερ Στόουν, συνήθως θρηνούν που τους πήραν την χώρα τους. Η εντύπωση είναι ότι οι Ινδιάνοι έχασαν την ζωή τους σαν ένα είδος κουκουβάγιας που κάνει την φωλιά της σε τρύπες δέντρων και καθώς δεν μπορούσε να φτιάξει μία τέτοια, αφού το φυσικό τους περιβάλλον χάθηκε, εξαφνίστηκε.

Αλλά αν είχαμε να βάλουμε στη σειρά όλες τις μάχες καουμπόηδων – Ινδιάνων που έχουν καταγραφεί από το Χόλιγουντ, θα έλεγα ότι οι Ινδιάνοι έδωσαν έναν καλό αγώνα, αλλά δεν τα κατάφεραν μπροστά στην ανώτερη τεχνολογία του λευκού ανθρώπου. Όπως το ψαλίδι κόβει το χαρτί και η πέτρα συνθλίβει το ψαλίδι, το όπλο χτυπά το βέλος. Έτσι ακριβώς λειτουργεί. Αυτή είναι όλη η ιστορία της Αμερικής που θα πρέπει να ξέρετε.

Η Aλήθεια: Υπάρχει μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια που οι ταινίες και τα βιβλία έχουν αφήσει απ’ έξω για την απώθηση των Ινδιάνων από τους λευκούς Ευρωπαίους εποίκους: Στις δεκαετίες μεταξύ της ανακάλυψης της Αμερικής από τον Κολόμβο και της άφιξης του καραβιού Mayflower στο Plymouth Rock, εμφανίστηκε στην ανατολική ακτή της Αμερικής η πιο καταστροφική μάστιγα στην ανθρώπινη ιστορία. Μόλις δύο χρόνια πριν οι προσκυνητές άρχισαν να καταγράφονται στην ιστορία της Νέας Αγγλίας, η πανούκλα αφάνισε περίπου το 96 τοις εκατό των Ινδιάνων στη Μασαχουσέτη.

Στα χρόνια πριν χτυπήσει η πανούκλα την Αμερική, ένας ναύτης με το όνομα Giovanni da Verrazzano, έπλευσε μέχρι την Ανατολική Ακτή και την περιέγραψε ως «πυκνοκατοικημένη» και ως «καπνισμένη από τις ινδιάνικες φωτιές» τις οποίες μπορούσες να μυρίζεις πολλά μίλια μακριά μέσα στην θάλασσα. Χρησιμοποιώντας τα βιβλία της ιστορίας σας για να καταλάβετε πως ήταν η Αμερική 100 χρόνια μετά την άφιξη του Κολόμβου, προσπαθήστε να καταλάβετε πως είναι το σύγχρονο Μανχάταν με βάση τις μετα-αποκαλυπτικές σκηνές από την ταινία ‘I Am Legend’.

Οι ιστορικοί εκτιμούν ότι πριν από την πανούκλα, ο πληθυσμός της Αμερικής ήταν μεταξύ 20 έως και 100 εκατομμύρια (στην Ευρώπη την ίδια εποχή ήταν 70 εκατομμύρια). Η πανούκλα σάρωσε τελικά την Δύση, σκοτώνοντας τουλάχιστον το 90 τοις εκατό του γηγενούς πληθυσμού. Για λόγους σύγκρισης, η Μαύρη Πανούκλα στην Ευρώπη, σκότωσε μεταξύ 30 και 60 τοις εκατό του πληθυσμού της.

Η ιστοσελίδα Indian Country Today που απευθύνεται στους Ιθαγενείς Αμερικάνους σχολιάζοντας το άρθρο του Cracked.com, επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό ότι οι Ιθαγενείς Αμερικάνοι δεν αφανίστηκαν από τους Λευκούς, αλλά από μια πανούκλα, πού προήλθε όμως από τους Λευκούς. Αυτή η πληγή είναι η ευλογιά, που οι Ιθαγενείς Αμερικάνοι δεν είχαν δει ποτέ, γιατί ήρθε από εκείνους που ζούσαν σε άμεση γειτνίαση με τα ζώα, κάτι που οι αγρότες στην Ευρώπη έκαναν για χιλιάδες χρόνια. Το βιβλίο «Όπλα, μικρόβια και ατσάλι» του Jared Diamond, αναλύει πώς οι Ευρωπαίοι έφεραν αυτήν την νόσο μαζί τους, όπως και άλλες, όπως η γρίπη και η ιλαρά σκοτώνοντας περίπου το 90 τοις εκατό του Ινδιάνικου πληθυσμού μεταξύ της πρώτης άφιξης του Κολόμβου και την άφιξη του Mayflower. Περισσότεροι σκοτώθηκαν από τα ευρασιατικά μικρόβια, παρά από το όπλο ή το ξίφος, καθιστώντας τα μικρόβια τον πιο θανατηφόρο παράγοντα της κατάκτησης.

Βλέπετε, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές δεν θα τα πουν αυτά στους μαθητές του δημοτικού, του γυμνασίου και του λυκείου. Είναι πιο διασκεδαστικό να πιστεύετε ότι οι πρόγονοί σας κέρδισαν τη χώρα εξαιτίας του ανώτερου πολιτισμού τους.

Οι Ευρωπαίοι άποικοι θα είχαν σοβαρές δυσκολίες να νικήσουν τους παράξενους στυλ Mad Max μαχητές του άλλοτε τεράστιου ιθαγενούς πληθυσμού, ακόμα και με την ανώτερη τεχνολογία τους. Θα πρέπει να υποθέσουμε ότι οι ιθαγενείς Αμερικανοί σε πλήρη ισχύ θα τα είχαν κάνει «κόλαση», το οποιοδήποτε χλωμό πρόσωπο προσπαθούσε να εγκατασταθεί στη χώρα που εκείνοι ήδη ήταν εγκαταστημένοι. Φυσικά, δεν χρειάζεται πραγματικά να καταλάβουμε το πώς πραγματικά οι Ινδιάνοι της Αμερικής διατηρούσαν την γη, χάρη στους πολλούς ανθρώπους που ήρθαν πριν από τους αποδημητές (Pilgrims).

Για παράδειγμα, αν σας άρεσε να παίζετε καουμπόηδες και Ινδιάνους, ως παιδί, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι θα μπορούσατε να παίζετε Βίκινγκς και Ινδιάνους, γιατί αυτό το πράγμα όντως συνέβη. Αλλά πριν φτάσουμε να πούμε πως πέταξαν έξω τους Βίκινγκς, μάλλον θα πρέπει να ξέρετε ότι …

Ο πολιτισμός των Ινδιάνων δεν ήταν πρωτόγονος

Ο Μύθος: Οι Ινδιάνοι της Αμερικής ζούσαν σε ισορροπία με τη μητέρα γη, τον πατέρα φεγγάρι, τον αδελφός κογιότ και την αδελφή αρκούδα; Μήπως αυτό σας ακούγεται σωστό, λόγω των παραμυθιών με τις Berenstain αρκούδες; Αν στην κυβέρνηση ανέβαιναν αύριο χίπηδες, η συγκεκριμένη, οικολογική, φιλική προς το περιβάλλον κοινωνία τους που επαγγέλλονται, θα ήταν αυτό ακριβώς που νομίζουμε για τον τρόπο ζωής των ινδιάνων.

Η Αλήθεια: Οι Ινδιάνοι ήταν τόσο καλοί στο να σκοτώνουν τα δέντρα, ώστε μια ομάδα περιβαλλοντικών επιστημόνων του Στάνφορντ πιστεύει ότι προκάλεσαν μια μίνι εποχή των παγετώνων στην Ευρώπη. Όταν όλοι οι εκκαθαριστές δέντρων Ινδιάνοι έχασαν τη ζωή τους στην πανούκλα, τόσα πολλά δέντρα ξαναφύτρωσαν, ώστε υπήρξε αντίστροφη του φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Ένα από τα καλύτερα παραδείγματα του πώς φτάσαμε να πιστεύουμε λάθος για τους ινδιάνους είναι η Cahokia, μια τεράστια ινδιάνικη πόλη που βρίσκεται στο σύγχρονο ανατολικό Σεντ Λούις. Στα 1250, ήταν μεγαλύτερο από το Λονδίνο, και είχε μια εξελιγμένη κοινωνία με αστικό κέντρο, γύρω – γύρω χωριά και σπίτια με αχυρένιες σκεπές, ευθυγραμμισμένα με τις κεντρικές πλατείες. Καθώς η πόλη εγκαταλείφθηκε από τη στιγμή που έφθασαν οι λευκοί, τα στοιχεία που άφησαν πίσω δείχνουν μια σύνθετη οικονομία με εμπορικές διαδρομές από την περιοχή των Μεγάλων Λιμνών σε όλη τη διαδρομή προς τον Κόλπο του Μεξικού.

Και για να μην αναφέρουμε την αμερικάνικη έκδοση της Μεγάλης Πυραμίδας: Το Όρος το Μοναχού. Η πυραμίδα της Cahokia είναι διπλή σε μέγεθος και σε βαθμό δυσκολίας από την Μεγάλη Πυραμίδα της Αιγύπτου. Το ανάχωμα περιέχει πάνω από 2,16 δισεκατομμύρια λίβρες εδάφους, μερικές από τις οποίες έπρεπε να μεταφερθούν από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, για να βεβαιωθεί ότι το γιγαντιαίο μνημείο της πόλης, θα είχε έντονα χρώματα. Για να το θέσουμε με τα σημερινά δεδομένα, όλα τα 13 εκατομμύρια ανθρώπων που ζουν στην πολιτεία του Ιλινόις σήμερα θα πρέπει να φέρουν τρία καλάθια 50-λιβρών εδάφους από τόσο μακριά όσο η Ιντιάνα για να κατασκευάσουν μια άλλη.

Όσον αφορά τον τομέα της προσωπικής υγιεινής, οι Ευρωπαίοι θεωρούν χίπηδες του Ινδιάνους με αποκρουστική μυρωδιά μίλι. Οι Ευρωπαίοι έμειναν έκπληκτοι από το ενδιαφέρον των Ινδιάνων για την προσωπική καθαριότητα. Οι Ινδιάνοι δε, από την πλευρά τους, θεωρούσαν τους Ευρωπαίους «απλά δύσοσμους» σύμφωνα με τα ντοκουμέντα της εποχής.

Οι ιεραπόστολοι συνάντησαν Ινδιάνους που θεωρούσαν τους Ευρωπαίους ως «σωματικά αδύναμους, σεξουαλικά αναξιόπιστους, τρομερά άσχημους με λιγότερη νοημοσύνη σε σύγκριση με τους ίδιους». Ο Verrazzano, ο ναύτης, χαρακτήρισε έναν ινδιάνο που επιβιβάστηκε στο πλοίο του «τόσο όμορφο στο ανάστημα και στο σώμα που δύσκολα μπορώ να περιγράψω». Ο Βρετανός ψαράς William Wood περιγράφει τους Ινδιάνους στη Νέα Αγγλία ως «πιο συμπαθείς στην όψη, αν και ντυμένους μόνο με την στολή του Αδάμ, από ό, τι ένας Άγγλος δανδής με την τελευταία μόδα».

Ο Κολόμβος δεν ανακάλυψε την Αμερική: Βίκινγκ εναντίον Ινδιάνων

Ο Μύθος: Η Αμερική ανακαλύφθηκε το 1492: επειδή οι Ευρωπαίοι άρχισαν να γίνονται περίεργοι για το τι υπάρχει εκεί έξω και ο Κολόμβος έδωσε αυτό το όνομα, «Ινδιάνοι», στους ανθρώπους που ζούσαν ήδη εκεί.

Η Αλήθεια: Μια χούφτα Βίκινγκς δημιούργησε μια επιτυχημένη αποικία στη Γροιλανδία που κράτησε 518 χρόνια (982 έως 1500). Για να το θέσουμε με τα σημερινά δεδομένα, η χώρα σήμερα γνωστή ως Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να περιμένουν μέχρι το έτος 2125 για να ταιριάξουν με μια τέτοια μακροζωία. Οι Βίκινγκς πέρασαν ένα μεγάλο μέρος του χρόνου στέλνοντας αποστολές νότια, προσπαθώντας να εγκατασταθούν σε αυτό που έλεγαν Vineland – που ιστορικοί πιστεύουν τώρα ότι είναι η ανατολική ακτή της Βόρειας Αμερικής. Κάποιοι βάζουν τους Βίκινγκς να πηγαίνουν τόσο νότια μακριά, μέχρι τη σύγχρονη Βόρεια Καρολίνα.

Αφού πέρασαν μερικές δεκαετίες στην ξηρά έχοντας στο νου τους να κάνουν επιδρομή στην Vineland, που είχε άφθονη ξυλεία, οι Βίκινγκς αποφάσισαν να πάνε να εγκατασταθούν στη Βόρεια Αμερική το 1005. Αφού έφτασαν εκεί με ζωντανά αποθέματα, προμήθειες, γύρω στους 100 με 300 εποίκους, έστησαν την πρώτη επιτυχημένη Ευρωπαϊκή Αμερικανική αποικία, για δύο χρόνια. Και τότε οι ιθαγενείς Αμερικανοί τους πέταξαν έξω από τη χώρα.

Έτσι, για να ανακεφαλαιώσουμε, οι Βίκινγκς ανακάλυψαν την Αμερική. Έστησαν τον καταυλισμό τους στα ανοικτά των ακτών της Αμερικής, και είχαν κάθε λόγο να εγκατασταθούν στην Αμερική για περίπου 500 χρόνια. Ένα μπούγιο από ντόπιους ήταν αρκετό για να πείσει τους Βίκινγκς ότι η εγκατάσταση στην Αμερική δεν άξιζε τον κόπο. Αν νομίζετε ότι οι αποδημητές θα τα πήγαιναν καλύτερα από τους Βίκινγκς στην Ανατολική Ακτή ασφυκτικά γεμάτη από ινδιάνους, δεν ξέρετε είτε τι είναι ένας Βίκινγκ είτε πιστεύετε ότι είναι πάρα πολύ μεγάλης στρατηγικής σημασίας να έχεις (όπως οι Pilgrims) πόρπες ζώνης στα παπούτσια σου!

Πώς οι Ινδιάνοι επηρέασαν την σύγχρονη Αμερική

Ο Μύθος: Αφού οι ντόπιοι βοήθησαν τους αποδημητές να περάσουν το πρώτο χειμώνα, όλοι εξαφανίστηκαν δια μαγείας, μέχρι που ήρθε το «Χορεύοντας με τους Λύκους». Ακόμη και οι ταινίες που απεικονίζουν λευκούς που γίνονται ινδιάνοι, παρουσιάζουν μια συγκλονιστική εξαίρεση στον κανόνα. Σε αντίθετη περίπτωση, η μόνη επιρροή που οι ιθαγενείς φαίνεται να έχουν σχετικά με το Νέο Κόσμο είναι να δίνουν στους αποίκους κινούμενους στόχους για να πυροβολούν, και ένα σχέδιο για την ταινία Avatar.

Η Aλήθεια: Το ψεύτικο μυστήριο της Roanoke («η χαμένη αποικία») είναι ένα πολύ καλό κλειδί για την κατανόηση της διαφοράς μεταξύ του πώς οι λευκοί άποικοι αισθάνονταν στην πραγματικότητα για τους Ινδιάνους της Αμερικής. Η αυτομόληση εποίκων για να ενταχθούν στην κοινωνία των ινδιάνων ήταν τόσο κοινή που έγινε ένα σημαντικό ζήτημα για τους αποικιακούς ηγέτες. Σύμφωνα με τον Loewen, «οι Ευρωπαίοι πάντα προσπαθούσαν να σταματήσουν την φυγή. Ο Hernando De Soto αναγκάστηκε να βάλει φρουρούς για να κρατήσουν τους άνδρες και τις γυναίκες του, από το να πάνε στις ινδιάνικες κοινωνίες». Οι αποδημητές ήταν τόσο φοβισμένοι από την ινδιάνικη επιρροή που έθεσαν εκτός νόμου την χρήση μακριών μαλλιών!

Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος σημείωνε ότι «κανένας ευρωπαίος που γευόταν την άγρια ζωή δεν ήθελε να ζήσει μετά στις κοινωνίες μας». Ο Φραγκλίνος αυτό δεν το επισήμαινε ως κριτική των εποίκων που αυτομολούσαν. Πίστευε ότι οι ινδιάνικες κοινωνίες παρήχαν μεγαλύτερες ευκαιρίες για ευτυχία από ό, τι οι ευρωπαϊκές.

Για εκατό χρόνια μετά την Αμερικανική Επανάσταση, τίποτα από αυτά δεν ήταν μυστικό. Οι πολιτικοί σκιτσογράφοι της εποχής χρησιμοποιούσαν σκίτσα Ινδιάνων για να αναπαραστήσουν την αποικιακή πλευρά. Άποικοι στρατιώτες ντύνονταν σαν ινδιάνοι όταν πολεμούσαν τους Βρετανούς. Έγγραφα εκείνης της εποχής δείχνουν ότι ο σχεδιασμός της αμερικάνικης κυβέρνησης, τουλάχιστον εν μέρει, ήταν εμπνευσμένος από την ινδιάνικη φυλετική κοινωνία.

Οι ιστορικοί πιστεύουν η συνομοσπονδία των ινδιάνων Iroquois είχε άμεση επίδραση στο Σύνταγμα ΗΠΑ, και η Γερουσία πέρασε ακόμη ένα ψήφισμα, αναγνωρίζοντας ότι «η συνομοσπονδία των αρχικών δεκατριών αποικιών σε μία δημοκρατία ήταν επηρεασμένη, από την συνομοσπονδία των Iroquois, όπως ήταν πολλές από τις δημοκρατικές αρχές που είχαν ενσωματωθεί στο ίδιο το Σύνταγμα».

terrapapers

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ