Δεν τόλμησα να κάνω ούτε τα ελάχιστα…
Ν’ αναγνωρίσω τα λάθη μου…
Τ’ άθελα μου ή τα ηθελημένα μου
«και πάντα δεν έφταιγα εγώ γι’ αυτά!».
Ούτε στα παραμύθια που μου ’λεγαν έδωσα βάση…
Πάντα έβρισκα καταφύγιο τη μοναξιά μου…
Εγώ κ’ οι άλλοι… «Ο κόσμος μου· στον δικό τους κόσμο!».
Η «σταχτοπούτα» ―εγώ― που ’χασα το «γοβάκι» μου…
Και περιμένω το βασιλόπουλο ναρθεί, στο πόδι μου να το φορέσει…
Όταν είσαι παιδί δεν διαισθάνεσαι, πως τα παραμύθια
που ακούς να σου λένε αφορούν τη μετέπειτα ζωή σου!..
Η «κοκκινοσκουφίτσα» που αμέριμνη περπατά στο δάσος·
ο «κακός λύκος» που πάντα καιροφυλακτεί·
ο «καλός κυνηγός» που σε σώζει, ανοίγοντας(!) κοιλιές…
«Κ’ έζησαν αυτοί καλά κ’ εμείς καλύτερα!»…
Μόνο που στο δικό μας «καλύτερο» μετέπειτα
δεν υπάρχει κυνηγός για να μας σώσει!..
Μα θα υπάρχει ―πάντα― ένας κακός λύκος να μας καταπιεί…
Κ’ η κοκκινοσκουφίτσα δε δικαιολογείται να περπατά αμέριμνη…
Γιατί το δάσος, δεν είναι απλά και μόνο ένα δάσος!
Μεγάλωσε κι αυτό μαζί μας - κ’ έχει γίνει ζούγκλα…
από την ποιητική συλλογή "Μετρητής βημάτων"
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.