Μαζί και μετά τον θάνατο

Οι σκελετοί ενός άνδρα και μιας γυναίκας βρέθηκαν θαμμένοι να κρατούν 
ο ένας το χέρι του άλλου έπειτα από επτά ολόκληρους αιώνες

Πολλοί ερωτευμένοι ορκίζονται να μείνουν μαζί για μια ζωή, κάποιοι όμως, όπως αποδεικνύεται, παραμένουν ενωμένοι ακόμη και μετά θάνατον. Πραγματοποιώντας ανασκαφές για να αποκαλύψουν ένα χαμένο παρεκκλήσι βρετανοί αρχαιολόγοι βρέθηκαν μπροστά στους σκελετούς ενός άνδρα και μιας γυναίκας που ήταν θαμμένοι κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου επί επτά ολόκληρους αιώνες!

Χαμένος τόπος προσκυνήματος

Το συγκινητικό εύρημα ανακαλύφθηκε στο Λέστερσαϊρ, στη Βρετανία, από αρχαιολόγους της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας του Πανεπιστημίου του Λέστερ. Οι επιστήμονες μαζί με ντόπιους εθελοντές έκαναν ανασκαφές δίπλα στο μικρό χωριό Χάλατον, σε έναν λόφο όπου έχουν εντοπιστεί τα κατάλοιπα του Παρεκκλησίου του Αγίου Μορέλ το οποίο πιστεύεται ότι υπήρξε σημαντικός τόπος προσκυνήματος στην περιοχή κατά τον 14ο αιώνα. Η θέση στην οποία βρισκόταν το «χαμένο παρεκκλήσι», όπως το αποκαλούν, παρέμενε άγνωστη επί αιώνες. Πριν από μερικά χρόνια ωστόσο ο ιστορικός Τζον Μόρισον με βάση τις έρευνές του υπέδειξε ένα σημείο στο οποίο και οι γεωφυσικές μελέτες που ακολούθησαν αποκάλυψαν τα «σημάδια» του ναού.

Οι εργασίες, οι οποίες ξεκίνησαν πριν από τέσσερα χρόνια, έχουν φέρει στο φως το πλήρες αποτύπωμα του παρεκκλησίου αλλά και ένα παρακείμενο νεκροταφείο. Επίσης έχουν εντοπιστεί ενδείξεις σχετικά με το ότι ο λόφος φιλοξενούσε σταθερά την ανθρώπινη παρουσία τουλάχιστον από τη Ρωμαϊκή Εποχή. Μέχρι στιγμής έχουν αποκαλυφθεί τα ίχνη των τοίχων και του πλακόστρωτου δαπέδου του παρεκκλησίου καθώς και τμήματα πέτρινων οικοδομικών στοιχείων, πλακάκια, κομμάτια γύψου από τους τοίχους και μολύβδινα τμήματα από τα παράθυρα. Ακόμη έχουν βρεθεί αρκετά αργυρά νομίσματα που χρονολογούνται από τον 12ο ως τον 16ο αιώνα υποδηλώνοντας την περίοδο κατά την οποία το παρεκκλήσι βρισκόταν σε λειτουργία.

Το μυστήριο του θαμμένου ζευγαριού

Οι «αιώνια δεμένοι» σκελετοί που κρατιούνται από το χέρι φαίνονται ωστόσο να αποτελούν το εμβληματικό εύρημα των μέχρι τώρα εργασιών. Όχι μόνο επειδή η στάση στην οποία ανακαλύφθηκαν είναι σπάνια αλλά και γιατί η θέση όπου τάφηκαν - πλάι στο παρεκκλήσι και όχι στο «επίσημο» νεκροταφείο του χωριού - είναι «παράταιρη», δημιουργώντας ένα μυστήριο γύρω από την ταυτότητα και την ιστορία τους. «Έχουμε ξαναδεί παρόμοιους σκελετούς στο Λέστερ - δηλαδή ζευγάρια που έχουν ταφεί μαζί στον ίδιο τάφο» δήλωσε η Βίκι Σκορ, επικεφαλής του προγράμματος της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας του Πανεπιστημίου του Λέστερ, σε δελτίο Τύπου. «Το κύριο ερώτημα όμως σε αυτή την περίπτωση είναι: γιατί τάφηκαν εκεί; Υπήρχε μια ωραιότατη εκκλησία στο Χάλστον. Αυτό μας κάνει να αναρωτιόμαστε μήπως το παρεκκλήσι χρησίμευε ως ένα είδος ειδικού τόπου ταφής εκείνη την εποχή».

Οι επιστήμονες θεωρούν ότι επειδή το παρεκκλήσι υπήρξε ένας σημαντικός τόπος προσκυνήματος ο άνδρας και η γυναίκα που κρατιούνται χέρι-χέρι - όπως και οι εννέα ακόμη άνθρωποι των οποίων οι σκελετοί βρέθηκαν θαμμένοι κατά τη χριστιανική παράδοση κοντά τους - κατέφυγαν ως προσκυνητές εκεί για να πεθάνουν επειδή έπασχαν από κάποια αρρώστια. Μια άλλη εκδοχή ωστόσο θα μπορούσε να είναι ότι δεν θεωρήθηκαν «άξιοι» να ταφούν στο τοπικό νεκροταφείο επειδή ήταν εγκληματίες ή ξένοι.

Πηγή: Φαφούτη Λαλίνα, Το Βήμα

 Ἔρρωσο

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ