Ο πατέρας μου ήταν φαρμακοποιός. Καθημερινά, περίπου είκοσι άνθρωποι ερχόντουσαν σ’ εκείνο το φαρμακείο. Εάν μια γυναίκα ήταν φτωχή, θα της έλεγε ότι ο λογαριασμός της έχει ήδη πληρωθεί, ή, εάν γνώριζε ότι ένας άνθρωπος δεν είχε τα χρήματα, θα έλεγε, “πληρωμένα”. Μια μέρα η μητέρα μου πήγε στον πατέρα μου και του είπε, “Δίνεις, δίνεις, δίνεις. Πληρωμένα, πληρωμένα, πληρωμένα. Πώς θα κάνεις χρήματα εάν δίνεις στους πάντες;” “Λοιπόν, γυναίκα” είπε, “βάζω στην τράπεζα κάποιες αποταμιεύσεις για τα παιδιά σου”. Αυτά ήταν οι αποταμιεύσεις μας.
Η γνώσεις μου δεν είναι γνώσεις των βιβλίων· αυτή είναι η διαφορά. Είχαμε ένα μεγάλο φαρμακείο που βρισκόταν σε ένα αδιέξοδο και όλοι σ’ αυτόν τον δρόμο έκλειναν τα καταστήματά τους ταυτόχρονα στις 6 μμ. Μια μέρα, ένας μαύρος ήρθε στο κατάστημά μας και είπε, “Γιατρέ, είμαι πεινασμένος”. Ο πατέρας μου ήταν επίσης χειρούργος. Ο πατέρας μου είπε, “Ήρθες λίγο αργά. Κλείνουμε.”
Εκείνη την ώρα όλοι έκλειναν αλλά ο πατέρας μου του έκανε κάτι να φάει και του το έδωσε. “Ορίστε, πάρε, ώστε να κλείσουμε το κατάστημα”. “Όχι”, είπε. “Θέλω να κάτσω μέσα.” Ο πατέρας μου είπε, “εντάξει, κάτσε”. Είπα, “Μπαμπά, τον αφήνεις να κάτσει μέσα;” Ο πατέρας μου είπε, “Ίσως είναι ένας αγγελιοφόρος απ’ τον Θεό”.
Και έτσι όπως καθόταν και έτρωγε, κάποιος φώναξε από έξω. Ένας μεγάλος ταύρος που είχε δραπετεύσει ήρθε στο αδιέξοδό μας και όλοι όσοι έφευγαν απ’ τα καταστήματά τους, τους σκότωσε έναν έναν. Όταν είδαμε αυτό και τον μαύρο να κάθεται μέσα να τρώει, ο πατέρας μου είπε, “Κοίτα, λίγο ψωμί γι’ αυτόν τον φτωχό άνθρωπο έσωσε τις ζωές μας. Ας δοξάσουμε τον Κύριο”.
-Τορκόμ Σαραϊνταριάν
Talks on Agni, vol.3
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.