Ανθρώπινες Σχέσεις...Τι δύσκολο πράγμα....

Οι ανθρώπινες σχέσεις, απαιτούν αγώνα και θυσίες. Κανείς δεν είναι ομοιος με τον διπλανό του. Όλοι διαφέρουμε. Αυτό, είναι κάτι το δεδομένο. Πως ομως, μπορούμε να αποκτήσουμε υγιείς σχέσεις, οταν διαρκώς οι "Σειρήνες" μας λένε, να μείνουμε οπως είμαστε, να απαιτήσουμε να μας αποδεχθούν, οπως ακριβώς είμαστε και εν γένει, να πορευτούμε εγωιστικά στην σχέση μας προς τον συνάνθρωπο ; Κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να είναι αρεστός σε ολα . Όλοι εχουμε ελαττώματα και "χουσούρια". Απαιτεί υπομονή, επιμονή και αμοιβαίες υποχωρήσεις, εως οτου κατακτηθεί (ναι, οι ανθρώπινες σχέσεις, είναι κατάκτηση, εαν και εφόσον στηρίζονται σε αγάπη και αλήθεια) η χρυσή τομή και το "πάντρεμμα" των αντιθέτων. Οι άνθρωποι δεν είναι πουκάμισα για να τους αλλάζει κανείς, λες και βρίσκεται σε πολυκατάστημα. Ούτε αντικείμενα "για να τους πετάει" , στην πρώτη δυσκολία. Αυτές, είναι οι "Σειρήνες" της σκληρότητας και της αδικίας, παράγωγα ολα, του υπερτροφικού εγωισμού μας. Η Φυγοπονία, δεν είναι λύση, ούτε πυξίδα. Είναι πράξη δειλίας και άρνησης να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στα μάτια, οπως ακριβώς κοιτάμε τον διπλανό μας καθημερινά. 

Το "Σε δέχομαι οπως είσαι" και το "Δεν αλλάζω για κανένα" είναι παραινέσεις και στάση ζωής αδιέξοδη και ακρως καταστροφική. Τι θα πει, δεν αλλάζεις για κανένα ; Ποιός σου είπε καταρχάς πως είσαι τέλειος , για να μην αλλάξεις ; Ποιός σου είπε, πως δεν απαιτούνται αμοιβαίες υποχωρήσεις στις ανθρώπινες σχέσεις ; Ποιός η τι νομίζεις οτι είσαι ; Τι θα πει "Σε δέχομαι οπως είσαι ;" Κι αν δηλαδή, είσαι μέσα στην αυτοκαταστροφή και την πλάνη, γιατί κάποιος να σε δεχθεί οπως είσαι , εαν και εφόσον πράγματι νοιάζεται για σένα ; Όποιος νοιάζεται και αγαπά, θέλει το καλό του διπλανού του. Πολλές φορές, είναι ενα φάρμακο σκέτο φαρμάκι, γιατί μας πονάει οικτρά, ο προσωπικός αγώνας της αλλαγής και της μεταμόρφωσης των αρνητικών του εαυτού μας. 



Δεν επιλέγουμε με το μυαλό, τους ανθρώπους που εχουμε στην ζωή μας. Η "επιλογή" ανθρώπων, είναι ενας "μαγικός" μηχανισμός. Αυτό ισχύει φυσικά, στις περιπτώσεις εκείνες που εχουμε υγιή προαίρεση και θέληση να βρούμε η να συντηρήσουμε μια αληθινή σχέση με κάποιον άλλον άνθρωπο, είτε ερωτικής, είτε φιλικής φύσεως. Εαν δεν εχουμε υγιή θέληση, σίγουρα μπορούμε να "βολευτούμε" σε πολλές παρέες, γνωστούς και οσους συναντήσαμε σε κοινωνικές δραστηριότητες για να καλύψουμε το κενό του χρόνου και της εξόδου μας. Σχέσεις συνήθειας η συμφέροντος. Ο κανόνας της σημερινής εποχής και κοινωνίας. 

Ένας κανόνας, που εχει καταστρέψει πολλούς συνανθρώπους μας και καθημερινά τους καταστρέφει. Είναι να αναρωτιέσαι , για ποιόν λόγο ήρθαμε σε αυτό τον κόσμο, στο ομολογουμένως σύντομο ταξίδι μας εδω, αν οχι για να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε. Τι σπουδαιότερο υπάρχει απο αυτή την σταθερά ; Τι μεγαλείο και τι επιτυχία μπορεί κανείς να ευχηθεί, πέρα απο αυτή την θεϊκή συνιστώσα ; 

Για να χτιστεί και να θεμελιωθεί στον χρόνο, μια υγιής σχέση, απαιτείται χρόνος και επιμονή. Απαιτείται να ξεπεραστεί το δίπολο εξουσίας και υποταγής που διακατέχει το θηριώδες κομμάτι του εαυτού ολων μας και να περάσει σε ενα νέο στάδιο. Το στάδιο των αμοιβαίων υποχωρήσεων, της κατανόησης και της υπερπήδησης ολων των εμποδίων που μολύνουν την επικοινωνία της καρδιάς και της ψυχής . Όταν ολοι και ολα κινούνται σε πλαίσιο ανταγωνισμού με τον διπλανό τους, τι σχέση μπορεί να στεριώσει αν οχι σχέση καταστροφική, είτε σχέση ψεύδους και συμφέροντος ; 

Δεν χρειαζόμαστε πολλούς ανθρώπους στην ζωή μας. Ίσα ίσα. Δεν εχουμε τον χρόνο επίγεια για να γνωρίσουμε πραγματικά πολλούς ανθρώπους και να επενδύσουμε πορεία ζωής μαζί τους. Γνωστούς και συμπαθούντες, θα συναντήσουμε πολλούς . Ανθρώπους ομως που να τους αγαπάμε και να μας αγαπάνε πύρινα και πραγματικά, ελάχιστους. Το μόνο εύκολο είναι να σκληρύνεις και να κλείσεις την καρδιά σου και να αλλάζεις ανθρώπους σαν τα πουκάμισα, η να κρίνεις τους πάντες και τα πάντα με το μυαλό , αναζητώντας διαρκώς αιτίες και δικαιολογίες προκειμένου να επιβεβαιώσεις και να "καταπραϋνεις" τον εαυτό σου για την κενότητα στην οποία εσυ ο ίδιος επέλεξες να ζήσεις και να εξελιχθείς. 

Απαιτείται αυτοκριτική και συγχώρεση του εαυτού μας και των σφαλμάτων μας. Μα για να μας συγχωρέσουμε, απαιτείται κάτι ακόμα σπουδαιότερο. Να αναλάβουμε και να αντικρύσουμε το φορτίο του πόνου απο τις πράξεις και τις ανοησίες μας. Όλοι εχουμε αδικήσει κάποιον συνάνθρωπο η αγαπημένο μας. Πως σταθήκαμε απέναντι σε αυτή μας την πράξη ; Είπαμε "δεν βαριέσαι" , η μοχθήσαμε να διορθώσουμε το κακό που προξενήσαμε ; Όλοι μας κρίναμε σκληρά και αναίτια συνανθρώπους μας. Παλεύουμε με καθημερινό και επίπονο αγώνα να το αλλάξουμε, η αυτοδικαιολογούμαστε διαρκώς και "κανακεύουμε" την τάχα ξεχωριστή μας ατομικότητα ;

Υπάρχουν ενα σωρό ατέλειες πάνω μας που μας ζητάνε καθημερινά να τις επιδιορθώσουμε. Είναι αγώνας , κυριολεκτικά. Μια ολόκληρη ζωή, ζήτημα είναι αν σου φτάνει για να αλλάξεις κατά 1 της εκατό 2 με 3 θεμελιώδεις αδυναμίες σου . Πρώτα απο ολα, απαιτεί αυτεπίγνωση και συνειδητοποίηση. Να συνειδητοποιήσουμε και να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Μετά ξεκινάει το δυσκολότερο κομμάτι απο ολα. Της συνειδητής επιλογής. Αρετή, η κακία ; Ενδιαφέρον η αδιαφορία ; 

 Είναι αλήθεια η οδός της σκληρότητας η λύση, η είναι φαύλος κύκλος με άδοξο και ανελέητο τέλος ; 

Το μυαλό μας, μονίμως δημιουργεί θεωρίες και συνομωσίες, για τις προθέσεις και τις πράξεις του καθενός. Η πλειοψηφία των ανθρώπων, είναι κακοπροαίρετη, είτε μεταμορφώνεται σε κακοπροαίρετη προς τον συνάνθρωπο. Η κακία προκαλεί εθισμό , ομοιο με τα ναρκωτικά. Εθιζόμαστε σε νοοτροπίες και συμπεριφορές , οι οποίες μας κάνουνε να νιώθουμε δυνατοί και "ισχυροί", ενω μέσα μας είμαστε βυθισμένοι στο σκότος και την απώλεια. Στον αντίποδα, πολλοί θα πούν, πως προσπαθούν η δίνουν αγώνα, μα δεν βρίσκουν ανταπόκριση απο τους συνανθρώπους τους η τους αγαπημένους τους. Πράγματι, πονάει πολύ το να αγωνίζεσαι σε προσωπικό και διαπροσωπικό επίπεδο και να μην υπάρχει ανταπόκριση στο περιβάλλον το οποίο διάλεξες η αντίστοιχα σε επέλεξε . Εκεί θέλει πυγμή και διπλή προσπάθεια για να συνεχίσεις. Διότι δεν το κάνεις για εκείνους, μα για τον εαυτό σου. Γίνεσαι η εικόνα που θα ήθελες να δεις και να υπάρχει στον κόσμο. Αν δεν αρχίσουμε τον αγώνα απο μέσα μας, πως αυτός θα εκδηλωθεί με κόπο και πίστη και εξω απο εμάς ; Αν δεν κοινωνούμε τον εαυτό μας με τους συνανθρώπους μας, πως θα υπάρξει η αναγκαία και απαραίτητη σμίλευση και σύγκρουση προκειμένου να αρχίσει ο εσώτερος σεισμός σε κάθε ανθρωπο ;

Οι σχέσεις συμφέροντος χωρίζονται σε πολλές κατηγορίες. Είναι σχέσεις εκμετάλλευσης, χειραγώγισης, τυπολατρείας και παγερές. Βασίζονται στο φαίνεσθαι, την εικόνα και τον φόβο και οχι την αγάπη και τον αμοιβαίο σεβασμό. Άλλες είναι απλά αδιάφορες σχέσεις σπατάλης χρόνου . Άλλες είναι ακόμα χυδαιότερες και αγριότερης φύσεως. Οι σχέσεις συμφέροντος ομως, είναι ο κανόνας. 

Το να λειτουργείς άδικα και σκληρά, είναι ο κανόνας του κόσμου μας. Δεν είναι η διαφορά. Πολλοί "εξυπνάκηδες" βιάζονται να κατηγορήσουν τους λίγους εκείνους που γυρίζουν και το άλλο μάγουλο. Ένας να στοχαστεί σοβαρά και να κατανοήσει πως το να γυρίσεις και το άλλο μάγουλο, είναι πράξη πραγματικής αντίστασης και ισχύος στην κακία και την αδικία, δεν υπήρξε . Θεωρούν αδυναμία οι άνθρωποι την αλήθεια και την αντίσταση στο άδικο που τρώει τις σάρκες μας εδω και χιλιετίες. Ο Φόβος, που φωλιάζει στις καρδιές ολων μας, εχει μοναδικό τρόπο να σε τυλίγει στα σπλάχνα του και να σε κρατάει στις λογικές του κόσμου τούτου. Στις λογικές της παράνοιας και της συνειδησιακής φυλακής.

Μάθαμε και διδαχθήκαμε να ζούμε στο ψέμα και τον φόβο και είναι δεδομένο πως ο φόβος και το ψέμα θα μας καταπιούν. 

Δεν θα ερθει ποτέ, καμιά θετική αλλαγή, εαν δεν μεταμορφώσουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας ριζικά. 

Σε αυτόν τον τόσο δύσκολο καθημερινό αγώνα, δεν είμαστε μόνοι. Υπάρχει πάντοτε ο θεϊκός σπινθήρας μέσα μας και αναμένει απο εμάς να τον ακούσουμε και να κάνουμε την φλόγα Του πυρκαγιά πίστης. Κι αν γονατιστοί νιώσουμε αδύναμοι, κάποιες δύσκολες στιγμές, υπάρχει πάντα , ο ουράνιος Θόλος, να μας θυμίζει, πως το μεγαλείο του Θεού, βρίσκεται τόσο μέσα , οσο και εξω απο εμάς.

Ας Συγχωρήσουμε εμας πρώτα απο ολους και ύστερα, οσους μας αδίκησαν. Ας γίνουμε αδιάφοροι μέσα μας στην κακία, μα να μην επιτρέπουμε οπου την συναντούμε. Όχι με καταναγκασμό, μα με συμβουλή και προειδοποίηση. Όποιος θέλει, ας ακούσει και ας κατανοήσει. 

Κανείς μας δεν είναι αναμάρτητος και κανείς μας δεν είναι "καθαρός" σε σύγκριση με τον διπλανό του. Αυτό θα πρέπει καθημερινά να το θυμίζουμε στον εαυτό μας. 

Ας τολμήσουμε. Δεν εχουμε χρόνο, οπως νομίζουμε.

Νικόλαος Καλογήρου

knight-of-creation

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ