ΠΟΥΛΗΜΕΝΟ ΤΟΜΑΡΙ ΕΙΠΕ ΟΤΙ Η ΓΗ ΓΥΡΙΖΕΙ

ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ, Ο ΜΠΑΝΙΣΤΗΡΤΖΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

Θα μας καταργήσουν και την Ανάσταση του Χριστού. Φως λαμπάδα πασχαλιάτικη ότι προς τα εκεί την πάνε τη δουλειά. Το πρώτο βήμα έγινε κιόλας όταν δημοσίως και επισήμως αποσύρουν την κατηγορία της προδοσίας του Ιησού από τον Ιούδα. Στη συνέχεια θα μας πουν ότι ήταν παραμύθι φούρναρης η Σταύρωση, για την οποία κάθε τόσο σκάει στην πιάτσα και μία αρχαιολογικοεπιστημονικοϊστορική αμφισβήτηση.

Ότι όσο το ψάχνουμε, σου λένε κάποιοι περίεργοι, δεν φαίνεται να έγινε κάποια σταύρωση, δηλαδή κάτι έγινε, όμως όχι έτσι ακριβώς. Εδώ και χίλια χρόνια άλλος φούφουτος υποστηρίζει ότι ήταν δεμένος με σχοινιά, δεν Τον κάρφωσαν, άλλος ότι ο ίδιος θέλει να Τον ανεβάζουν πεθαμένο στο κατάρτι, άλλος το βλέπει έτσι, άλλος αλλοιώς.

Το τελικό κτύπημα θα δοθεί με την Ανάσταση. Θα τη βγάλουν σκάρτη. Μαϊμού. Ποια Ανάσταση, θα μας πουν μία ωραία πρωϊα. Ένα παραμυθάκι ήταν για να εξυπηρετηθεί επικοινωνιακά το Θεϊκό Σχέδιο, το οποίο απευθυνόταν σε μαμελούκους, σε ημιάγριους πνευματικά καθυστερημένους, για να τους προσελκύσει  στο μεγαλείο του δόγματος.

Έτσι είναι. Αγράμματος και αστοιχείωτος ήταν τότε ο κοσμάκης και αδυνατούσε να δει την αλήθεια, να ξεφύγει από την ειδωλολατρία και να συναντήσει τη χριστιανική πίστη. Ήταν απαραίτητο, λοιπόν, να στηθεί ένα θαύμα, η Ανάσταση, η οποία εδώ και 2.000 χρόνια αποτελεί τον απόλυτο θεμέλιο λίθο επάνω στον οποίον στηρίζεται το δόγμα. Σύμφωνοι, ο Ιησούς έκανε θαύματα, όμως με την Ανάσταση Του σκόραρε, έγραψε τη μέγιστη επιτυχία.

Σήμερα ο κόσμος εκπολιτίστηκε, εκχριστιανίστηκε, δεν είναι άπιστος όπως την εποχή της Βίβλου, γι’ αυτό δεν έχει ανάγκη από τα παραμυθάκια της θρησκείας για να ξεχωρίσει την αλήθεια από την απάτη.

Που σημαίνει, τότε, ότι έχουμε κανονικό θαύμα για να πηγαίνει ο κόσμος να προσκυνά τον Βησσαρίωνα και για να λέει τη βαρειά κουβέντα ο Χριστόδουλος ότι εδώ υπάρχει σημάδι του ουρανού. Έτσι ακριβώς είναι. Αν δεν ήταν θαύμα ορίτζιναλ το έργο με τον Βησσαρίωνα, τότε οι νοήμονες θα τον μπουγέλωναν τον Αρχιεπίσκοπο σε περίπτωση που τολμούσε να πουλήσει σότο στον λαό. Έχει ξυπνήσει ο λαός. Και επειδή έχει καθαρίσει τις τσίμπλες από τα μάτια με τη δύναμη της αληθούς πίστεως, γι’ αυτό δεν έχει ανάγκη πλέον από το μπαλαμούτι των ιερών ευαγγελίων.

Προδότης ο Ιούδας, μας είχαν γράψει οι ευαγγελιστές. Όχι, κύριοι. Δεν ήταν προδότης ο Ιούδας. Δεν τον κάρφωσε στην ασφάλεια των Ρωμαίων τον Χριστό. Πράγματι, Τον «έδωσε» στις δυνάμεις του κατακτητού, όμως κατ’ εντολήν του ίδιου του Κυρίου Του. Αυτό είναι το νέο σενάριο. Δηλαδή; «Τι μου ζητάς να πράξω, δάσκαλε; Γιατί εγώ να πιω τούτο το πικρόν ποτήριον; Να σε ασπασθώ μου προτείνεις και αυτό το φιλί να’ ναι το συνθηματικό της προδοσίας μου. Σε ικετεύω, μην επιμένεις. Όχι, όχι. Τζήσας Κράιστ, μη μου το ζητάς, θα ‘μαι κολασμένος στην αιωνιότητα».

Αυτά μας λένε σήμερα. Ότι ο Ιούδας, ο πιο μορφωμένος, αυτή η σούπερ ψυχάρα των Αποστόλων και ο πιο μυημένος της παρέας, τελικά δεν ήταν ρουφιάνος αλλά υποχρεώθηκε να υποκριθεί τον χαφιέ στην Αντιτρομακρατική του Καίσαρα για να υπηρετήσει την αναγκαιότητα του Θεϊκού Σχεδίου.

Έπειτα από 350 χρόνια ο Πάππας Ιωάννης Παύλος Β΄ έβγαλε φιρμάνι και δικαίωσε τον Γαλιλαίο, που τον είχε έτοιμο στη σούβλα η Ιερά Εξέταση επειδή ο σοφός επιστήμων υποστήριξε ότι η Γη κινείται. Ήταν λάθος του Βατικανού και των αγίων πατέρων της Εκκλησίας μας, είπε το 1993 ο Πάπας, να θεωρήσουν αιρετικό τον Γαλιλαίο, όταν αυτός επέμενε ότι ο γλόμπος περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο.

Μαλακίες είχε πει ο μακαρίτης τώρα Πάπας, που με μια μικρή καθυστέρηση 3,5 αιώνων ήθελε να μπαλώσει τα πράγματα. Άσε ότι στην ουσία κατάργησε το αλάθητο του Πάπα, ακυρώνοντας προηγούμενες άγιες και θεόπνευστες αποφάσεις. Το ιερατείο δεν κάνει ποτέ λάθη. Ποτέ. Ορθότατα τον έριξαν στο μπαλαούρο το μεγαλύτερο μυαλό της εποχής του, τον Γαλιλαίο, και σίγουρα θα τον χαλούσαν με τα βασανιστήρια οι ιησουϊτες αν δεν έπαιρνε πίσω, μάλιστα ενώπιον συμβολαιογράφου(!), όλα όσα ισχυριζόταν. «Γυρίζει, Γαλιλαίε; Πες αλεύρι, τροχός σε περιμένει».

«Δεν γυρίζει, Γαλιλαίε, υπέγραψε εδώ και καθάρισες». Έτσι έγινε και έτσι έπρεπε να γίνει με την ασυγχώρητη ενέργεια του Γαλιλαίου, χωρίς την άδεια της Εκκλησίας, να ξεράσει ένα τόσο σοβαρό μυστικό. Τελικά, την αποκήρυξε τη θεωρία του ο Γαλιλαίος που τον υποχρέωσαν να γονατίσει στα 70 του χρόνια και με το χέρι στο ευαγγέλιο να λέει «Η Γη δεν κινείται, η Γη δεν κινείται».

Αν οι καρδινάλιοι συμφωνούσαν τότε ότι η Γη κάνει ακροβατικά, κανονικές κωλοτούμπες, τότε ο κοσμάκης θα φοβόταν και στον ύπνο του ότι θα γκρεμιστεί από τις περιστροφές του πλανήτου. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Το δόγμα επιμελώς τα είχε ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Η Γη είναι επίπεδη, όχι στρογγυλή, η κόλαση είναι κάτω, ο παράδεισος επάνω. Τελειώσαμε. Αυτό είναι καλό, αυτό είναι κακό. Τι παπαριές είναι αυτές που τσαμπουνά ο Γαλιλαίος, που τον είχαμε για εκλεκτό της Εκκλησίας, τον χαρτζηλικώναμε, ενώ για τις αδυναμίες του για τα ανήλικα αγοράκια κλείναμε τα μάτια.

Βεβαίως η μυστική γνώση του Βατικανού ήξερε ότι η Γη κινείται, ότι είναι σφαιρικού σχήματος, πολύ πριν το ανακαλύψει ο αγνώμων Γαλιλαίος. Αυτό, όμως, δεν έπρεπε να βγει προς τα έξω. Τι, δηλαδή! Το ντύσαμε και το στολίσαμε το παραμύθι της θρησκείας και δεν θα έρθει ένα πουλημένο τομάρι και στο όνομα της επιστήμης να μας τινάξει στον αέρα. Να πει στον μαλάκα τον κόσμο ότι ανεβοκατεβαίνουν η κόλαση και ο παράδεισος σαν την κυρία με τις βυζάρες στο λούνα παρκ.

Τα πράγματα η Εκκλησία τα ξεκαθάρισε, τα οριοθέτησε, τα τοποθέτησε, τα συμβολοποίησε όπως πρέπει. Ο Θεός επάνω, ο Διάολος κάτω. Μη  μπερδεύουμε το καλό με το κακό. Δεν επιτρέπουμε, λοιπόν, να βγαίνει στα τοκ σώου των τηλεοράσεων ο αστρονόμος, αυτός ο μπανιστηρτζής του σύμπαντος Γαλιλαίος, να ανατρέπει τα θέσφατα και να αμφισβητεί την εξουσία μας.

Ήρθε στην Αθήνα ο Πάπας Ιωάννης Παύλος, αυτό το νούμερο που είχε γίνει δημοφιλέστατος και στις πέντε ηπείρους, διότι λανσάριζε το στυλ του Πάπα φασουλή και απευθυνόμενος στον Χριστόδουλο είπε την περιβόητη συγγνώμη για τα αίσχη των σταυροφόρων στην Κωνσταντινούπολη το 1204.

Εντάξει, η παπική συγγνώμη, όμως δεν ειπώθηκε η αλήθεια. Πως δεν γινόταν να μη μπουκάρουν οι σταυροφορίες, ακόμα και σε βάρος του χριστιανικού Βυζαντίου. Αυτοκρατορία στήνανε οι άνθρωποι, αυτή που κρατάει σε διάρκεια περισσότερο και από τη ρωμαϊκή. Με ευχές αέρα πατέρα και φιλιά στο στόμα δεν χτίζεται εξουσία.

Να, και τι θα μας πουν προσεχώς. Ότι είναι παραμύθι η Ανάσταση του Χριστού. Όπως παραμύθι ήταν η προδοσία του Ιούδα. Έτσι παίζουν πέντε χιλιάδες χρόνια. Σήμερα αυτό, αύριο το άλλο, το αντίθετο. Το ζητούμενο είναι κάποτε να φανεί η αλήθεια και η δύναμη της αληθινής πίστεως να μην έχει ανάγκη από μπαλαμούτι, όπως η δήθεν προδοσία του Ιούδα, η δήθεν Σταύρωση του Ιησού, η δήθεν Ανάσταση Του.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ 22.04.2006

apodytiriakias

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ