ΗΜΟΥΝ ΣΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΛΗ

Σταυρώθηκε , λέει. Πώς, όμως, σταυρώθηκε; Με το κεφάλι επάνω ή, με το κεφάλι κάτω; Κανονικά, δηλαδή, τον σταύρωσαν, όρθιο ή, τον έστησαν ανάποδα πάνω στο σταυρό και τον κάρφωσαν με τα πόδια επάνω και το κεφάλι κάτω;

Όταν ήσουν κακοποιός, δηλαδή εγκληματίας, σε σταυρώνανε με το κεφάλι επάνω, όπως σταύρωσαν τον Ιησού. Σε σταύρωναν με το κεφάλι κάτω όταν ήσουν στασιαστής και ζητούσες κοινωνικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις και τέτοια. Ο Ιησούς, βέβαια, δεν ήταν ούτε κανένας κακοποιός, ούτε κάποιος επαναστάτης. Ο Χριστός ήταν ο Υιός του θεού – για τους χριστιανούς. Κι όταν είσαι ο Υιός του θεού δεν είναι δυνατόν να κάνεις ούτε τον τοκογλύφο, ούτε τον λαθρέμπορα και μπουκμαίηκερ, αλλά ούτε και τον αρχηγό κάποιου πολιτικού ή, λαϊκού ή, εθνικού κινήματος. Δεν ταιριάζουν όλα αυτά με το θεϊκό πρόσωπο του Ιησού, ο οποίος όμως τιμωρήθηκε όπως όλοι οι θνητοί της εποχής του. Με σταυρικό θάνατο.

Ήταν της μόδας τότε ο σταυρός. Ο πιο συνηθισμένος τρόπος εκτέλεσης για τους κατακτητές Ρωμαίους. Όταν σε βρίσκανε ένοχο και σε καταδικάζανε σε στέλνανε στο σταυρό. Μιλάμε για πολύ μαρτυρικό θάνατο. Μέχρι να σου βγει η ψυχούλα σου και να πας στην κόλαση βλαστημούσες το γάλα της μάνας σου που σ’ έφερε στη ζωή. Ο αποδυτηριάκιας επειδή ήταν παρών στη σταύρωση του Χριστού θα σου πει τρία-τέσσερα πραγματάκια.


Το πιο φρικτό
 
Για σκέψου να σε φορμάρουν πάνω στο σταυρό και να σου καρφώνουν εκείνα τα απαίσια καρφιά, είκοσι πόντους μήκος, στα χέρια και τα πόδια. Κι εκεί, καρφωμένος στο σταυρό κι ανήμπορος να κάνεις κάτι, όπως ο Χριστούλης, να πεθαίνεις, να αργοπεθαίνεις ζώντας στα τελευταία σου τον πιο φρικτό βασανισμό πριν έρθει το καταραμένο τέλος σου.

Σε κώμα

Τι νόμιζες, δηλαδή; Πως η σταύρωση είναι ένας απλός τρόπος εκτέλεσης; Και πως μετά από κανα δυο ώρες πεθαίνεις και καθαρίζεις; Όχι, ρε. Και το χειρώτερο είναι ότι δεν σου ερχόταν κανένα έμφραγμα ή, να έπεφτες σε κώμα να ξεμπέρδευες.

Μια ακόμη παράταση ζωής

Τρέχει το αίμα. Όταν είσαι σταυρωμένος και σ’ έχουν καρφώσει με τα καρφιά, τότε το κοντέρ σου αρχίζει να γράφει από την ανάποδη. Ρετάρεις, δηλαδή, από την αιμορραγία. Και βάλε από κοντά την ασφυξία, διότι δεν μπορείς να αναπνεύσεις κανονικά. Και πώς να δουλεύουν οι πνεύμονες όταν το κορμάκι σου βαραίνει πάνω στα καρφιά και εσύ προσπαθείς να «σηκώσεις» το σώμα σου για να πάρεις μια εισπνοή και να συνεχίσεις τη ζωούλα σου. Έτσι είναι. Ακόμη κι εκεί πάνω, καρφωμένος στο ξύλο, όπου δεν έχεις καμμιά ελπίδα, πολεμάς να ζήσεις. Δεν εγκαταλείπεσαι, να πεις άντε, ρε, να τελειώνω, τι κάθομαι να παιδεύομαι να πάρω αναπνοές και να προσπαθώ να «σηκώσω» από τους ώμους το κορμάκι μου για να ελευθερωθούν οι μυς του θώρακα. Πόσο, όμως, να κρατήσει αυτό το μαρτύριο; Όταν εμποδίζεται η αναπνοή το διοξείδιο του άνθρακα κάνει κολύμπι μέσα στο αίμα.

Και ο πόνος; Να σε τρελλάινει ο πόνος από τα καρφιά στα χέρια και τα πόδια και να σου πυροβολεί τον εγκέφαλο. Για σκέψου, δηλαδή, με αντίσταση τα καρφιά στα πόδια να προσπαθείς να ανασηκωθείς στον όρθιο τάφο σου για να πάρεις μια ακόμη παράταση ζωής, να βγει αέρας από τα σωθικά σου. Γι’ αυτό, όταν σε σταύρωναν με καρφιά σου δίνανε προηγουμένως αναισθητικά ποτά για να σε ανακουφίζουν στον θάνατό σου.

Στα σίγουρα

Πού σου έχωναν τα καρφιά; Όχι στις παλάμες, διότι εκεί δεν κρατάνε το κορμί να το σηκώσουν. Σου βαράγανε τα καρφιά στους καρπούς των χεριών για σιγουράτζα. Δεν άφηναν κανένα περιθώρειο.

Να κολλάνε

Και, βέβαια, έπεφτε καρφί, τι καρφί, κάρφαρος στα πόδια. Και, μιλάμε ότι στα πόδια η δουλειά γινόταν μ’ ένα καρφί. Το ένα πόδι, μάλλον το ένα πέλμα πάνω στο άλλο, και μπαμ ο κάρφαρος αφού προηγούμενα σου ίσιωναν τα πόδια, να μην είναι λυγισμένα, αλλά να κολλάνε πάνω στο ξύλο.

Αν δεν είναι καλή η τσεκουριά

Ο καλύτερος θάνατος ήταν ο αποκεφαλισμός. Με τσεκούρι, βέβαια. Με τη μια έχεις τελειώσει. Από τη στιγμή που θα φύγει το κεφάλι από το λαιμό σου, τι σε νοιάζει πόσο αίμα θα τρέξει, αν θα τραντάζεται το κορμί σου και τι θα λένε οι άλλοι για πάρτη σου. Το θέμα είναι μόνο μη πέσεις σε κανένα άσχετο δήμιο και δεν στην φέρει σωστά με το τσεκούρι.

Για να σε καθαρίσουν, όμως, με αποκεφαλισμό πρέπει να είσαι κάποιος. Βέβαια. Πρέπει να είσαι αριστοκράτης, σημαίνον μέλος της κοινωνίας. Άμα είσαι καμμιά λαϊκάτζα σε στέλνανε στο σταυρό. Ο αποκεφαλισμός ήταν εκτέλεση προνομιακή. Η σταύρωση ήταν εκτέλεση ατιμωτική.

Τον αποτέλειωνε με μπαλντά

Υποφέρει, λοιπόν, ο εσταυρωμένος, άσε τα μπινελίκια που είχε φάει μέχρι να τον καρφώσουν στο σταυρό. Πώς, έτσι; Τον στήνουμε κάτω, βγάζουμε τα σφυριά και τον καρφώνουμε; Όχι, βέβαια. Μέχρι να τον «αναρτήσουν», τον καθηλώνουν, τον έχουν βολτάρει ανάμεσα στον όχλο, έχει φάει ο φουκαράς τις ροχάλες και τις χριστοπαναγίες, του ρίχνουν και πέτρες, ντομάτες, και γιατί όχι καμμιά σφαλιάρα και μετά τον καλουπώνουν στο δοκάρι.

Κι αν κανένας δεν πέθαινε όπως αναμενόταν και καθυστερούσε να σταματήσει να αναπνέει, ε, τότε αν έπεφτε σε κανέναν ανθρώπινο δήμιο του έσπαγε τα κόκκαλα με κανένα μπαλτά και τέλος πάντων τον αποτέλειωνε για να ησυχάσει ο ανθρωπάκος.

Δεν τους έθαβαν τους σταυρωμένους

Αν σε σταυρώσουν και σε καρφώσουν θα πεθάνεις μετά από λίγες ώρες. Και όπως είπαμε θα πεθάνεις από ασφυξία και ανακοπή της καρδιάς. Αν, βέβαια, δεν σε προλάβει να σε αποτελειώσει ο δήμιος. Ο Χριστός πως πέθανε; Διότι υπήρχαν και σταυρώσεις χωρίς καρφιά στα χέρια και στα πόδια. Μόνο σε δένανε. Εκεί, βέβαια, μπορούσες να ζήσεις κάποιες μέρες πάνω στο σταυρό βλέποντας και τα όρνια να στην πέφτουν  και να αρχίσουν να παίρνουν το μεζέ τους από το κορμάκι σου. 

Διότι ξέχασα να σου πω ότι οι σταυρώσεις, οι εκτελέσεις με το σταυρό δεν γινόντουσαν μέσα στην πόλη, αλλά μακρυά, στην ερημιά. Ο σταυρωμένος ήταν μίασμα, όχι μόνο ντροπή, και μπορούσε να μολύνει ηθικά τους πολίτες. Δεν υπήρχαν θεατές στους σταυρικούς θανάτους. Ούτε στον θάνατο του Χριστού παρευρέθηκε κάποιος μαθητής του. Άσε το άλλο. Δεν τους κατέβαζαν από το σταυρό μετά το θάνατό τους, για να τους χώσουν σε κάποιο τάφο. Όχι τέτοια πράγματα. Και τα όρνια πως θα ζήσουν; Τους άφηναν εκεί πάνω στο σταυρό μήνες ολόκληρους, ακόμη και χρόνια. Δεν υπήρχε πρόβλημα σταυρών. Χιλιάδες σταυροί ήταν στημένοι και περίμεναν τον επόμενο.

Τελικά, δεν είπαμε, με σχοινιά ή, με καρφιά τον σταύρωσαν τον Ιησού Χριστό; Και να σου πω, γιατί μάλλον δεν το ξέρεις, τι θα πει Χριστός. Και τι θα πει Ιησούς.

Το χρίσμα

Γεσούα στα εβραϊκά θα πει σωτήρας. Και από το Γεσούα βγήκε το Ιησούς. Πάει αυτό. Το είπαμε αυτό. Τι θα πει Χριστός; Ο χρισμένος. Πώς λέμε σε χρίζω ιππότη, σε χρίζω μητροπολίτη. Έτσι και ο Χριστός. Τον είπαν Χριστό, διότι πήρε το χρίσμα.

Το πασάλειμα με λάδι

Υπάρχει η εβραϊκή λέξη Μασίαχ, που πάει να πει ο χρισμένος με λάδι. Στα αραμαϊκά λέγεται Μεσιχά. Και με λάδι αλειφόταν ο μέλλων βασιληάς, αυτός που θα γινόταν βασιληάς. Μέσα στην όλη τελετή είχανε και το πασάλειμα με λάδι. Η λέξη, λοιπόν, «Μασίαχ», ελληνοποιημένη «μεσίας», μεταφράστηκε στα ελληνικά ως «Χριστός». Και κατά τους εβραίους ο Μεσίας θα σταλθεί από τον Γιαχβέ, δηλαδή τον θεό, για να ελευθερώσει τον λαό του Ισραήλ.

Η πρώτη 17η Νοέμβρη στην Ιστορία

Ο Μεσίας που ήρθε για τους χριστιανούς ήταν ο Χριστός. Οι εβραίοι ακόμα τον περιμένουν. Ο Ιησούς ήταν παραμυθένιος υιός του θεού. Ο αληθινός Υιός του θεού, για τους εβραίους, ακόμη δεν έχει έρθει. Έτσι την βλέπουν οι εβραίοι. Κι έτσι την έβλεπαν πάντα. Σκλαβωμένοι ήταν στους Ρωμαίους, στους κατακτητές τους, και περίμεναν τον μεσία να τους σώσει για να τους οδηγήσει στην κατάκτηση όλου του κόσμου. Διότι αυτό νομίζουν οι εβραίοι. Πώς είναι ο εκλεκτός λαός, ο περιούσιος λαός της γης. 

Γι’ αυτό και ο θεός μ’ αυτούς, με τους εβραίους, θα κάνει το κουμάντο του, δεν θα την ψάξει με καμμιά λινάτσα λαό και να ξευτυλιστεί. Κι όλα αυτά τα γράφουν στα βιβλία τους, τα ιερά βιβλία τους οι εβραίοι. Και πάντα οι εβραίοι μιλούσαν για την ανάσταση των νεκρών. Βέβαια. Ο Μεσίας των εβραίων δεν θα ασχολούνταν μόνο να σώσει τους ζωντανούς, αλλά και τους πεθαμένους, αφού θα κάνει την ανάσταση των νεκρών.

Μια ζωή οι εβραίοι ήταν κινήματα στασιαστικά. Πώς θα απελευθερωθούν. Η πρώτη τρομοκρατική οργάνωση τύπου 17 Νοέμβρη ήταν εβραϊκή. Κι όλα όσα γινόντουσαν για να προσελκύσουν τις λαϊκές μάζες στον αντιστασιακό αγώνα, είχαν μέσα τους το παραμύθι της αναστάσεως των νεκρών. Τους είχε γίνει έμμονη ιδέα η ανάσταση.

apodytiriakias


ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ