Ευστράτιου Παπάνη
Η αυτοεκτίμηση αντανακλά τη σχέση που έχουμε με το θάνατο. Η ύπαρξή της σε υψηλά επίπεδα κατά την ενήλικη ζωή επιβεβαιώνει τη συνειδητοποίηση του εφήμερου, ενώ η απουσία της, την προσκόλληση σε αυτό. Η μεγαλύτερη απώλεια για τον ευάλωτο άνθρωπο είναι η ανικανότητά του να αντιληφθεί τη χρονική εναλλαγή και την προσέγγιση του αμετάκλητου αυτού γεγονότος, που νοηματοδοτεί όλα τα υπόλοιπα.
Η καθημερινότητα είναι έτσι δομημένη ώστε να εξαπατά. Πίσω από την κίβδηλη σταθερότητα ελλοχεύει η διαρκής μεταβολή, η αέναη ροή, η κίνηση και η ανατροπή. Ο εαυτός, για να διαφοροποιηθεί, διαρκώς αναζητά ή εφευρίσκει σημεία αναφοράς. Τα περικλείει με το μανδύα της μονιμότητας και επανέρχεται πεισματικά σε αυτά, για να τεκμηριώσει τους αυτοπροσδιορισμούς και να ανακατασκευάσει την αυτοεικόνα, ώστε να παραμένει κατ' επίφαση μόνο αναλλοίωτη. Οικογένεια, φίλοι, συντροφικότητα, επάγγελμα, κοινωνία, όλα συμβολικές νοηματοδοτήσεις, που λαμβάνουν, ανάλογα με τη συγκυρία, βαρύνουσα σημασία, επειδή στοιχειοθετούν την ερμηνευτική τού «εγώ».
Η ετυμηγορία για τον αληθινό εαυτό, μια αντινομία: ανάγκες, προσδοκίες, κοινωνική σύγκριση, συμβάσεις, ιδανικά, όλα συνθέτουν το τελικό πόρισμα, που θα ανακοινωθεί στον καθένα από εμάς τη στιγμή ακριβώς που δε θα μπορούμε να πράξουμε οτιδήποτε για να το αλλάξουμε. Πρώτο μέλημα του ανθρώπου, να αποτινάξει τις άγκυρες, που τον καθηλώνουν, υποσχόμενες τη φενάκη της ασφάλειας και της προβλεψιμότητας.
Τίμημα και κέρδος της απόφασης αυτής, η έξοδος από το βαλτώδες λιμάνι της ρουτίνας και η εκστατική περιδίνηση στο παράτολμο και το αδοκίμαστο. Αλλά κι εκεί η ισορροπία δεν είναι διασφαλισμένη. Οι φυγόκεντρες δυνάμεις μπορούν να αποδομήσουν την ανυποψίαστη προσωπικότητα και να υποθηκεύσουν την διαύγειά της με νευρωτικές συμπεριφορές και στρεβλώσεις. Τόσο ο εφησυχασμός, όσο και η διακινδύνευση οδηγούν τον επιπόλαιο αναζητητή στους αργυραμοιβούς της ευτυχίας του.
Κάθε ηλικιακό στάδιο που παρέρχεται, αφήνει ένα μικρό κέρδος και ένα έλλειμμα στον άνθρωπο. Καμμιά φορά εσχατολογικά γεγονότα στιγματίζουν ανεξάλειπτα την ύπαρξη, αλλά είναι τόσο σπάνια, που η σημασία τους είναι ολοφάνερη και αποκαλυπτική.
Το πρόβλημα όλων, σε τελική ανάλυση, είναι η αδυναμία να διακρίνουν τη σπουδαιότητα των ασήμαντων καθημερινών αλλαγών, που περνούν συνωμοτικά απαρατήρητες, μέχρι που να σωρεύσουν τόση ενέργεια, ώστε αθροιστικά να μετασχηματίσουν την προσωπικότητα και να αφήσουν ξέπνοο τον αυτοπαρατηρητή, που αναλογίζεται πώς έφτασε, χωρίς να το νιώσει, μέχρι εδώ. Ο προνοητικός ταξιδευτής προς την αλήθεια ποτέ δεν υποτιμά τις κρυμμένες διαστάσεις των λεπτομερειών, που συνέχουν το «είναι» του.
Η καθημερινότητα είναι έτσι δομημένη ώστε να εξαπατά. Πίσω από την κίβδηλη σταθερότητα ελλοχεύει η διαρκής μεταβολή, η αέναη ροή, η κίνηση και η ανατροπή. Ο εαυτός, για να διαφοροποιηθεί, διαρκώς αναζητά ή εφευρίσκει σημεία αναφοράς. Τα περικλείει με το μανδύα της μονιμότητας και επανέρχεται πεισματικά σε αυτά, για να τεκμηριώσει τους αυτοπροσδιορισμούς και να ανακατασκευάσει την αυτοεικόνα, ώστε να παραμένει κατ' επίφαση μόνο αναλλοίωτη. Οικογένεια, φίλοι, συντροφικότητα, επάγγελμα, κοινωνία, όλα συμβολικές νοηματοδοτήσεις, που λαμβάνουν, ανάλογα με τη συγκυρία, βαρύνουσα σημασία, επειδή στοιχειοθετούν την ερμηνευτική τού «εγώ».
Η ετυμηγορία για τον αληθινό εαυτό, μια αντινομία: ανάγκες, προσδοκίες, κοινωνική σύγκριση, συμβάσεις, ιδανικά, όλα συνθέτουν το τελικό πόρισμα, που θα ανακοινωθεί στον καθένα από εμάς τη στιγμή ακριβώς που δε θα μπορούμε να πράξουμε οτιδήποτε για να το αλλάξουμε. Πρώτο μέλημα του ανθρώπου, να αποτινάξει τις άγκυρες, που τον καθηλώνουν, υποσχόμενες τη φενάκη της ασφάλειας και της προβλεψιμότητας.
Τίμημα και κέρδος της απόφασης αυτής, η έξοδος από το βαλτώδες λιμάνι της ρουτίνας και η εκστατική περιδίνηση στο παράτολμο και το αδοκίμαστο. Αλλά κι εκεί η ισορροπία δεν είναι διασφαλισμένη. Οι φυγόκεντρες δυνάμεις μπορούν να αποδομήσουν την ανυποψίαστη προσωπικότητα και να υποθηκεύσουν την διαύγειά της με νευρωτικές συμπεριφορές και στρεβλώσεις. Τόσο ο εφησυχασμός, όσο και η διακινδύνευση οδηγούν τον επιπόλαιο αναζητητή στους αργυραμοιβούς της ευτυχίας του.
Κάθε ηλικιακό στάδιο που παρέρχεται, αφήνει ένα μικρό κέρδος και ένα έλλειμμα στον άνθρωπο. Καμμιά φορά εσχατολογικά γεγονότα στιγματίζουν ανεξάλειπτα την ύπαρξη, αλλά είναι τόσο σπάνια, που η σημασία τους είναι ολοφάνερη και αποκαλυπτική.
Το πρόβλημα όλων, σε τελική ανάλυση, είναι η αδυναμία να διακρίνουν τη σπουδαιότητα των ασήμαντων καθημερινών αλλαγών, που περνούν συνωμοτικά απαρατήρητες, μέχρι που να σωρεύσουν τόση ενέργεια, ώστε αθροιστικά να μετασχηματίσουν την προσωπικότητα και να αφήσουν ξέπνοο τον αυτοπαρατηρητή, που αναλογίζεται πώς έφτασε, χωρίς να το νιώσει, μέχρι εδώ. Ο προνοητικός ταξιδευτής προς την αλήθεια ποτέ δεν υποτιμά τις κρυμμένες διαστάσεις των λεπτομερειών, που συνέχουν το «είναι» του.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.