Κάποτε είχα ένα γείτονα από αυτούς που επιεικώς ονομάζουμε δύσκολο. Όση λογική και αν χρησιμοποίησα, όση επιχειρηματολογία και αν εφάρμοσα, ότι και αν έκανα, ήταν σαν να μίλαγα σε τοίχο. Μέχρι που κατάλαβα ότι οι άνθρωποι έχουν τη δική τους οπτική, ζουν τη δική τους αλήθεια και δεν δέχονται να διευρύνουν την αντίληψή τους. Βολεύονται πάνω από όλα σε αυτό το ρόλο. Και ασχολήθηκα μόνο με εμένα.
Κλείδωσα την αντιληπτικότητά μου μόνο σε αυτά που ήθελα και χάριζα τριγύρω μου ένα χαμόγελο σε οτιδήποτε θα μπορούσε να με αποσπάσει. Έχω ακόμα αυτόν τον γείτονα.
Αλλά η σχέση θύτη-θύματος έχει σπάσει. Και χωρίς θύμα, ο θύτης συρρικνώνεται στο πραγματικό του μέγεθος. Και όταν δεν αισθάνεσαι θύμα, τότε ανθίζεις στο πραγματικό σου μέγεθος.
Κάποτε, είχα έναν άλλο γείτονα, από αυτούς που ονομάζουμε αγγέλους στη ζωή μας. Όποτε κάτι ήθελα ή χρειαζόμουν, ήταν εκεί αυτός για μένα. Με εξυπηρετούσε και μου παρείχε κυριολεκτικά τα πάντα!
Δεν γνώρισα την αγορά, ούτε πως πληρώνουν τους λογαριασμούς επειδή πάντα ήταν εκείνος πρόθυμος για μένα. Καλά-καλά δεν δούλευα, επειδή με είχε υπό την προστασία του. Και το νερό ακόμα, εκείνος μου το έφερνε.
Ήθελε απλά να είμαι πάντα καλά και γι αυτό μου έλυνε εκείνος όλα τα προβλήματα. Και κάποτε πέθανε. Και τώρα ψάχνω αγωνιωδώς άλλη πατερίτσα να έχω στη ζωή μου, γιατί εγώ δεν έμαθα να κάνω τίποτα.
Γιατί αυτός που δεν σου έμαθε ποτέ να στέκεσαι στα πόδια σου, είναι πιο επικίνδυνος από αυτόν που προσπαθεί να σε γκρεμίσει από εκεί που είσαι όταν ξέρεις να βαδίζεις
Κάποτε, είχα και έναν τρίτο γείτονα. Άνθρωπος απλός, λιτός στους τρόπους του, που ποτέ δεν κοίταξε τα πράγματα που είχα συγκεντρώσει, αλλά άκουγε την καρδιά που ξεδίπλωνα. Πάντα όταν τον ρώταγα για τη συμβουλή του, μου έλεγε: εσύ ξέρεις, και εγώ είμαι μαζί σου γιατί εσύ ξέρεις καλύτερα από όλους μας.
Και έτσι έμαθα να εμπιστεύομαι την καρδιά μου και όχι τη λογική τους.
Πάντα όταν τον χρειαζόμουν ήταν εκεί, δίνοντάς μου σε όλα μου τα προβλήματα απλά το χαμόγελό του. Και έτσι έμαθα ότι η αγάπη λύνει προβλήματα. Πάντα όταν βραχυκύκλωνα μου χάιδευε το χέρι.
Και έτσι έμαθα ότι η επαφή είναι σημαντικότερη από τα αποκτήματα.
Πάντα όταν έψαχνα που να κοιτάξω, έβλεπα το βλέμμα του που κοίταζε μπροστά μου.
Και έτσι έμαθα ότι έχω τη δικιά μου διαδρομή να διαβώ.
Πάντα αυτός ο γείτονας ήταν μια φωτεινή σκιά στο πλάι μου.
Γιατί έτσι πρέπει να είναι οι γείτονες της ζωής μας.
Dimitris Nomikos
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.