Κοίταξε το ρολόι. Μηδέν. Η ώρα του τίποτα. Η ώρα του εδώ και τώρα. Τελευταία το ρολόι έδειχνε μόνιμα μηδέν. Σαν να τον πίεζε για μια απόφαση. Τώρα, δεν έχει χρόνο, πρέπει να μιλήσει. Και ο καιρός περνούσε και δεν είχε βγάλει λέξη ακόμα. Καθόταν εκεί, στη γωνία, κουλουριασμένος σαν έμβρυο, να εκλιπαρεί τον χρόνο. Μα ο χρόνος δεν νικιέται με παρακάλια. Ο θυμός του, σκάλιζε με μανία κάθε του κύτταρο.
-Τώρα.
-Πρέπει.
-Τελειώνει ο χρόνος.
-Μίλα.
-Σειρά σου.
Πήρε τη σκυτάλη. Το παιχνίδι άρχισε. Έπρεπε να παίξει έξυπνα. Γιατί, το ρολόι έδειχνε μηδέν. Κοίταξε λίγο πίσω. Η ιστορία δεν του έλεγε τίποτα πια. Τώρα το παιχνίδι είχε αρχίσει από τον δικό του αιώνα. Ό, τι συνέβη χθες είχε παραγραφεί.
-Παίξε.
Πήρε στα χέρια τις πέτρες και τις πέταξε με δύναμη στον τοίχο. Το ρολόι μετράει αντίστροφα. ΤΏΡΑ. Η φωτιά ανάβει. Η απάντηση είναι γραμμένη κάτω από τα ρούχα του. Οργή. Η απάντηση θα φαινόταν αργά ή γρήγορα. Όταν το μυαλό του θα έχει πάρει φωτιά. Όταν ο χρόνος θα καίει τον μανδύα που του φόρεσε ο κόσμος, όταν πια θα είναι αργά για να γλιτώσει το τομάρι του. Η απάντηση θα φανεί. Με κόκκινα γράμματα, πάνω στο στήθος του. Η απάντηση θα φωνάζει “ελευθερία”.
-Τόλμα.
Θυμήθηκε ένα παιχνίδι που έπαιζε μικρός. Θάρρος ή αλήθεια; Το ρολόι δείχνει μηδέν. Ο χρόνος τελείωσε.
-Μίλα.
-Θάρρος.
-Έχεις το θάρρος να αλλάξεις τον κόσμο;
Μόνος στην άκρη του δρόμου. Βλέπει μπροστά, σαν παραίσθηση, την άσφαλτο να τσακίζεται στα δύο. Οι φωτιές σκάνε με μανία στο κενό. Αυτό είναι. Πρέπει να τρέξει. Πρέπει να σωθεί. Αλλά το παιχνίδι είχε αρχίσει. Δεν πρέπει να τα παρατήσει τώρα.
-Αλήθεια.
-Φοβάσαι;
Ρώσικη ρουλέτα. Ανάθεμα, δεν του έμαθαν να ξεχωρίζει το φονικό από τον έρωτα. Ώστε αυτό είναι ζωή; Έτσι τελειώνει; Πέφτει στα γόνατα. Ο κόσμος γύρω του τρέχει να βρει μέρος να κρυφτεί. Το παιχνίδι είχε αρχίσει καιρό τώρα. Αυτός προσκυνάει τα γεγονότα. Εύχεται στο παρελθόν. Τα μάτια καρφωμένα εκεί. Στο ρολόι.
-Κρύψου.
-Φτου και βγαίνω.
Κλέφτες κι αστυνόμοι. Να, πάλι μπέρδεψε το παιχνίδι. Τώρα ο δρόμος είναι γεμάτος βλέμματα και ιδρωμένα χέρια και αγωνία. Κοιτάζει πίσω. Δύο γνώριμες φιγούρες τρέχουν προς το μέρος του. Σαν να ξεχωρίζει τον εαυτό του με ρυτίδες στο πρόσωπό τους. Σαστίζει. Το ρολόι δείχνει μηδέν. Η ώρα που μπερδεύονται οι ηλικίες. Η ώρα που μπερδεύονται οι ζωές. Η ώρα που μέλλον και παρόν μοιάζουν ίδια. Στην τσέπη έχει έναν αναπτήρα. Πρέπει να το τελειώσει εδώ.
-Τώρα.
-Παίξε.
-Δειλέ!
Πήρε φωτιά. Η απάντηση άρχισε να φαίνεται. Οι δείκτες παγώνουν. Τα βλέμματα σαν να έγιναν πιο υγρά. Πέφτει πάλι στα γόνατα. Δεν θα σηκωθεί ξανά. Οι καιροί είναι δύσκολοι. Χτύπησαν ύπουλα. Η απάντηση δόθηκε.
-Τέλος παιχνιδιού.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.