ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΜΙΑ ΕΝΔΕΚΑΔΑ

Όταν η γυναίκα σου ξενοπηδηχθεί…, είναι ερώτημα αυτό…, μπορεί να θεωρηθεί απιστία στην περίπτωση που εσύ της έχεις δώσει τη σχετική… άδεια; Απιστία είναι κάτι που εσύ δεν το δέχεσαι. Δεν το εγκρίνεις. Κάτι που γίνεται πίσω από την πλάτη σου. Και το θεωρείς ανήθικο. Όταν, όμως…, λέω εγώ…, με τη δική σου σύμφωνη γνώμη, ακόμα και με τη δική σου σύσταση, η σύζυγος επισκεφθεί στο κρεββάτι κι άλλον άνδρα, τότε…, νομίζω εγώ…, δεν μιλάμε για απιστία, ούτε για ανηθικότητα.

Μιλάει ο αποδυτηριάκιας. Ποιος άλλος; Και ο αποδυτηριάκιας δεν λέει μαλακίες. Ούτε πάσχει να εντυπωσιάσει. Όταν, λοιπόν, για να ολοκληρώσουμε την εισαγωγή μας, ο σύζυγος στέλνει την σύζυγο να πλαγιάζει και μ’ άλλον τότε ο άνθρωπος έχει τους λόγους του. Δεν μιλάμε τώρα για κερατάδες. Για εθελοντές της κερατοσύνης. Ούτε για διεφθαρμένους και ανώμαλους.

…Ήταν υποχρεωμένοι οι περισσότεροι άνδρες του χωριού να φύγουν από το χωριό τους. Δεν γινότανε διαφορετικά. Εκτός κι αν ήθελαν να πεινάσουν οι ίδιοι και οι οικογένειες τους. Έπρεπε για κάποιους μήνες να μετακινηθούν σ’ άλλες πολιτείες. Και ποιος, ποιοι θα προστάτευαν τις γυναίκες τους; Δεν μιλάμε για χριστιανικούς πληθυσμούς. Άλλη θρησκεία αυτή, ο χριστιανισμός. Περίεργη. Ξένη. Μια θρησκεία που κτίσθηκε και καλουπώθηκε σύμφωνα με τις κοινωνίες που θέλαμε να πρωταγωνιστήσουν. Κι αυτές οι κοινωνίες δεν μπορούσαν να κτισθούν πάσο με την ελευθεριότητα της φύσης, αλλά με την απειλή ενός παντοδύναμου ουράνιου Θεού, που αυτός τα έφτιαξε όλα, αυτός τα έβλεπε όλα και αλλοίμονο στα καθάρματα που δεν χεζόντουσαν επάνω τους, έτσι και παρέβαιναν το νόμο του τρομοκράτη αυτού Θεού.

…Ένας ο Θεός, μια η εκκλησία…, άλλο αν γίνουν πολλές, στα παπάρια μας, η μια θα πιάνεται για τον καθένα…, μια η πίστη, μια η γυναίκα, ένα το κόμμα, μια ομάδα…, όλα σ’ ένα, όλα μ’ ένα. Και βάλτε φωτιά και κάψτε ζωντανούς όσοι δεν τρέμουνε τον Θεό τον έναν…, διαφορετικά όλα θα είναι στον αέρα. Λοιπόν. Που ήμασταν;

Μόνη η γυναίκα είναι κίνδυνος να απατήσει τον άνδρα της. Να πέσει στη μοιχεία… Για ποιο πράμα μιλάμε; Για μια από τις μεγαλύτερες «ασθένειες» της δύσης, το κέρατο, μια από τις πιο διαδεδομένες καταστάσεις. Οι σοφοί λαοί, λοιπόν, οι παληές μικροκοινωνίες που πρώτα απ’ όλα είχαν την αγωνία της επιβίωσης και της αυτοπροστασίας τους…, τι έκαναν; Με τη σύμφωνη γνώμη των γεροντότερων του χωριού «παρέδιδαν» τις μόνες, τις δίχως άντρα γυναίκες τους, με την πολύμηνη μετανάστευση των ανδρών τους στους ολίγους παραμένοντες… Άρα, ένας άνδρας νόμιμα και με τη σύμφωνη γνώμη της κλειστής τους κοινωνίας, βόλευε περισσότερες από μια γυναίκες.

Δεν μπορείς να μιλάς για τον άνδρα αν δεν ξέρεις τι εστί Άνδρας. Και τι ζητάει στην πραγματικότητα ο άνδρας από την αληθινή Γυναίκα. Και για ποιο λόγο μπήκε στο παιχνίδι η Εύα. Λοιπόν. Άντε γαμήσου, παληομαλάκα, εσύ και η ηθική σου και οι παραδόσεις σου που στηρίζονται σ’ ένα ψέμμα, σε μια σκοπιμότητα έξω από σένα, όταν χωρίς να ξέρεις τι και πως και γιατί και μου σηκώνεις πλακάτ και πανό για ό,τι διαφωνείς. Λοιπόν.

Ακριβώς πριν τέσσερα χρόνια, συγκεκριμένα στις 24 Ιανουαρίου 2006 η γιαπωνέζικη αστυνομία συνέλαβε έναν 57χρονο, για την Ιστορία ας καταγράψουμε το όνομα του…, διότι στο φινάλε μιλάμε για αληθινό περιστατικό και για τη συντήρηση μιας πανάρχαιας ιστορίας, της πολυγαμίας… Χιροχίτο Σιμπούγια ονομάζεται ο Γιαπωνέζος με το ξυρισμένο κεφάλι που ζούσε στο Τόκυο χωρίς να κρύβεται με δέκα γυναίκες, όλες κάτω από 30 χρονών. Τι είναι εκείνο που τις έκανε να κάθονται μαζύ σου, τον ρώτησαν τον γαμιά, τον πολυγαμιά. Τι να πει ο άνθρωπος; Και γιατί να μιλήσει όπως αισθάνεται, σε ανθρώπους, αστυνόμους και δημοσιογράφους, που δεν θα τον καταλάβουν και ό,τι και να τους πει θα τον βγάλουν λάθος. «Να, σε κάθε μια από τις γυναίκες μου της έλεγα… μαγική κουβέντα που είχα ακούσει στον ύπνο μου…, κι αυτό ήταν αρκετό για να αρχίσουν να συζούν μαζύ μου, παρέα με τις άλλες».

Όπως το είπα. Τι να κάτσει ο γαμιάς να εξηγήσει; Θέλω να γαμάω, ρε. Αυτή είναι η αλήθεια. Άνδρας είμαι και δεν μου φθάνει μια γυναίκα. Και σαν άνδρας δεν θέλω να κρύβομαι από κανέναν, πολύ περισσότερο από τις γυναίκες που γουστάρω να γαμάω. Λοιπόν; Αν σου πει την αλήθεια τότε θα τον βγάλεις άθεο, άθρησκο, βέβηλο, πουτανιάρη, άπληστο, σεξιστή κι ένα κάρο άλλες μαλακίες. Τι να σου πει ο άνθρωπος; Σου λέει ένα παραμυθάκι…, ότι έβλεπε στον ύπνο του μια ταμπέλα, ένα εξώφυλλο περιοδικού, ξέρω εγώ τι, που του έλεγε Πες αυτήν την ατάκα σε όποια γυναίκα γουστάρεις κι αυτή δεν θα ξεκολλάει από κοντά σου.

…Όπως θα μπορούσε για να σας δουλέψει ο Ιάπων γαμιάς, να σας πει γαμάω δέκα γυναίκες, μόνον δέκα, ούτε καν μια ενδεκάδα, επειδή αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Ποιου Θεού; Του δικού μου Θεού. Δεν κατάλαβα. Θα μου κάνεις λογοκρισία και στη πίστη μου στον Θεό; Εσύ έχεις αυτόν τον Θεό, εγώ έχω κάποιον Άλλον. Δικός σου Θεός ο δικός σου, δικός μου Θεός ο δικός μου. Και στο φινάλε εσύ, κύριε μούσμουλο, σου τον βρήκανε τον θεό σου. Ενώ τον δικό μου τον ανακάλυψα εγώ, μ’ ανακάλυψε Εκείνος. Δεν κατάλαβα. Γιατί ο δικός σου Θεός είναι ο αληθινός κι όχι ο δικός μου; Κι εγώ δεν θα πω ότι ο δικός σου Θεός δεν είναι αληθινός. Είναι. Για σένα όμως, όχι για μένα. Εγώ τη βρίσκω με το δικό μου αληθινό Θεό. Τι λέμε τώρα; Λέμε, κύριε φράουλο, ότι στο  θέμα της πολυγαμίας έμπαινε πάντα στο κόλπο ο Θεός. Αποδυτηριάκιας μιλάει.

…Μεγάλη υπόθεση ο Θεός. Δεν λες γύρνα πίσω και σκύψε για να στον χώσω, καλή μου κυρία, διότι ψοφάω να σε γαμήσω, διότι είσαι μια γαμιόλα και με θέλεις περισσότερο απ’ ό,τι εγώ εσένα. Ο μέγας Ρασπούτιν, ο ψευτοκαλόγερος της τσαρικής αυλής, που δεν είχε αφήσει ούτε κότα αγάμητη, τι έλεγε; Αποδυτηριάκιας μιλάει. 

Είσαι αμαρτωλή, καλή μου κυρία, καλή μου δεσποινίδα, σεβαστή μου πριγκηποπούλα…, γι’ αυτό γδύσου…, μόνον αν σε καταγαμήσω θα πλύνεις τις αμαρτίες σου, θα διώξεις τις ανομολόγητες σκέψεις σου και όλα θα σου συγχωρεθούν.

Έπρεπε να γκρεμιστεί η οθωμανική αυτοκρατορία πριν από εκατό χρόνια για να καταστεί παράνομη η πολυγαμία. Κι αυτό δεν έγινε αμέσως, άλλωστε ούτε εξαφανίστηκε το φαινόμενο της πολυγαμίας στις ημέρες μας, στη γειτονική μας χώρα. Το δένδρο το κόβεις, όπως και τα κλαδιά του. Για να βγάλεις, όμως, όλες τις ρίζες του, όπως εδώ και αμέτρητα χρόνια έχουν απλωθεί κάτω από το χώμα, θα σου πάρει καιρό. Που σημαίνει ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν Τούρκοι, πολιτισμένοι και σε πόλεις, πολίτες αξιοσέβαστοι που δεν έχουν στο σπίτι τους μια μόνον χανούμισσα. Και θέλει δεν θέλει η παληά θα αποδειχθεί την καινούργια και η ζήλεια θα κάνει στην άκρη και όλες πρέπει να ξέρουν ότι τις έχει αδυναμία ο κύρης τους.

Την αγάπησε την χανούμ, την παντρεύτηκε και πριν της κάνει παιδιά ή, μετά, ο άνδρας καψουρεύτηκε κι άλλη χανούμ. Ποιο είναι το πρόβλημα να την παντρευτεί και την άλλη; Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Κι αν της κακοφαίνεται της πρώτης…, δρόμο! Να πάει στο καλό, με την ευχή του Μωάμεθ…, δεν πρόκειται ο σύζυγος να την εμποδίσει.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ  ΣΤΟΝ «ΦΙΛΑΘΛΟ» ΣΤΙΣ 07.02.2010

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ