Από την Philadelphia στην Αθήνα, το USS Eldridge σε πολεμική αποστολή

Η Scotland Yard ερεύνησε την θεωρία της διπλής υφής του Τρίτου Ράιχ (η διείσδυση στο Βρετανικό Συμβούλιο των Βαυαρών Ιλλουμινάτων ή του Astrum Argentium “Silver Star”). Φυσικά η τελική αναφορά παραμένει κρυφή από το κοινό.

Μία απαγόρευση ΕΚΑΤΟ ΕΤΩΝ έχει επιβληθεί στα σημαντικά γεγονότα που αφορούν τους θανάτους ορισμένων Γερμανών ηγετών του πολέμου. Το Αμερικανικό πολεμικό ναυτικό από την άλλη κρατά κρυφά τα δικά του ντοκουμέντα (Stargate Project) και είναι έτοιμο να αποκαλύψει δημοσίως, το ότι οι Αμερικανικές δυνάμεις δεν ενεπλέχθησαν σε παράνομη δραστηριότητα. Γράφει ο Peter Fotis Kapnistos στις 09/18/2010

[ Προς το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου η πυρηνική στρατηγική του 3ου Ράιχ βρισκόταν σε αταξία. Το Βερολίνο δεν μπορούσε να παράγει ένα λειτουργικό πυρηνικό όπλο. Ούτε μπορούσε να ενεργοποιήσει την μεγάλη «Μηχανή Ουρανίου»  που οι κορυφαίοι  επιστήμονες του είχαν πιθανώς σχεδιάσει. 

Αλλά στην Ανατολική Μεσόγειο τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Τα πληρώματα των Αμερικανικών πολεμικών πλοίων συζητούσαν κρυφά μεταξύ τους για έναν πλωτό Αμερικανικό ατομικό αντιδραστήρα!

Το 1961 ένα διασκευασμένο φορτηγό πλοίο τύπου liberty  αποτελούσε μέρος του Πυρηνικού Προγράμματος του Αμερικανικού Στρατού και παρήγαγε 10 MW  (13,000 hp)  ηλεκτρικό ρεύμα. Ο MH-1A κινητός υψηλής ισχύος υπό πίεση πυρηνικός αντιδραστήρας κατασκευασμένος από την Martin Marietta τοποθετήθηκε στο σκάφος  USS Sturgis.  Ειπώθηκε ότι ήταν ο πρώτος πλωτός παγκοσμίως πυρηνικός αντιδραστήρας.

Όμως φήμες για ένα πλωτό σύστημα πολλών μεγαβάτ άρχισαν κατά την διάρκεια του 2ουΠαγκοσμίου Πολέμου, όταν η ατομική έρευνα κρατιόταν ακόμη μυστική. Το αποκαλούμενο «Πείραμα της Φιλαδέλφειας» το 1943 από το Αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό στα Ναυπηγεία του Ναυτικού, κατά το οποίο το αντιτορπιλικό USS Eldridge και το πλήρωμα του βίωσαν παράξενες φυσικές αλλαγές. Πειράματα υψηλής συχνότητας συνεχίστηκαν αργότερα σε ένα άλλο αντιτορπιλικό, το USS Timmerman:

«Κατά την δεκαετία του 1950 αυτό το πλοίο ήταν μέρος πειράματος για την δοκιμή μιας μικρής γεννήτριας των 1.000Hz αντί για το στάνταρτ των 400Hz. Η υψηλότερης συχνότητας γεννήτρια προκαλούσε ηλεκτρικές εκκενώσεις στέμματος και άλλα γνωστά φαινόμενα που συνδέονται με τις γεννήτριες υψηλών συχνοτήτων» (www.history.navy.mil)

Ότι συνέβη στην Φιλαδέλφεια ήταν μόνο ένα πείραμα. Η «πραγματική πολεμική αποστολή» του USS Eldridge έλαβε χώρα λίγο αργότερα, στην Ανατολική Μεσόγειο.  Θεωρείται βέβαιο από κάποιους ιστορικούς του ναυτικού ότι το καταδρομικό ήταν στην πραγματικότητα ένας ναυτικός πυρηνικός αντιδραστήρας (σαν Ναυτικό σύστηνα back-up) για το άκρως απόρρητο σχέδιο Manhattan Project για την κατασκευή της πρώτης ατομικής βόμβας.

Ένας ατομικός αντιδραστήρας μερικές φορές εκκενώνει μια κορώνα φωτονίων (Ακτινοβολία Cerenkov) δίνοντας μια μερική διαφάνεια η μια ορατότητα see-through. Όσο οι κριτικοί του πειράματος της Φιλαδέλφειας έδιναν διαλέξεις μόνο για ηλεκτρομαγνητικά πεδία η μανδύες αορατότητας, και όχι για τις ιδιότητες σχάσης του ουρανίου-235 η τις αντιδράσεις σύντηξης των πυρήνων, ο πλωτός ατομικός πυρηνικός αντιδραστήρας ουσιαστικά παρέμεινε στο σκοτάδι και μετά τον πόλεμο.

Το USS Eldridge (DE-173) ήταν ένα αντιτορπιλικό συνοδείας που βοηθούσε τα κονβόυ της Μεσογείου. Αυτά τα κονβόυ συνήθως περιελάμβαναν 100 πλοία. Κάθε τμήμα αποτελείτο από έξι πλοία. Μαζί με το USS Eldridge ήταν τα USS Atherton, και το USS Amick. Μεταξύ τις 4 Ιανουαρίου 1944 και 9 Μαΐου 1945, απέπλευσαν με την ζωτικής σημασίας αποστολή να συνοδεύσουν  άνδρες και υλικά στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ο Carlos Miguel Allende, (Carl Meredith Allen) έγραψε μια σειρά από γράμματα το 1955 στον ερευνητή UFO αστρονόμο Morris K. Jessup. Ο Allende ισχυριζόταν ότι είδε ένα πλοίο στην Φιλαδέλφεια να γίνεται «αόρατο» με ηλεκτρομανητικά πεδία όταν ήταν ναύτης το 1943. Το Γραφείο της Ναυτικής Έρευνας ζήτησε από τον Jessup να ταξιδέψει στην Washington D.C. για να συζητήσει τα παράξενα γράμματα με τους αξιωματικούς του Ναυτικού. Το 1959 ο Jessup βρέθηκε νεκρός στην έρημο, έχοντας «αυτοκτονήσει» με την εξάτμιση του αυτοκινήτου του από μονοξείδιο του άνθρακος.

Οι συγγραφείς Brad Steiger και Sherry Hansen αρχικά έψαξαν τα αρχεία της κρυμμένης τεχνολογίας του Ναυτικού κάτι που ήταν γνωστό ως Project Rainbow. Το βιβλίο “The Philadelphia Experiment: Project Invisibility,” των William Moore και Charles Berlitz βγήκε το 1979. Ένα εικαζόμενο μέλος του πληρώματος ο Alfred Bielek αργότερα ισχυρίσθηκε ότι ήταν ένα πείραμα με τον χρονοχώρο και σχετιζόταν με το Montauk Project. Ένας από τους υποτιθέμενους οδηγούς του αποκαλούμενου “Montauk time vortex” δεν ήταν άλλος από τον θρυλικό Aleister Crowley.

Ενώ ο Crowley ήταν φιλογερμανός προπαγανδιστής συμπαθών του φασιμού, ήταν ταυτόχρονα ένα εξέχον σύμβολο της περιθωριακής Μασωνίας του Λονδίνου και σε επαφή με τις Βρετανικές Υπηρεσίες Πληροφοριών. Ενώ η πραγματική πολεμική αποστολή του καταδρομικού λάμβανε χώρα την Ανατολική Μεσόγειο, οι στρατιωτικοί αναλυτές διερωτόντουσαν εάν ο Aleister Crowley  χρησιμοποιούσε ως  «τυφλοπόντικας» τα ταλέντα του με κάποιο τρόπο για να σουφρώσει την  τεχνολογία του Ναυτικού των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια αυτής της χαοτικής περιόδου.

Θεωρητικά οι κορυφαίοι Αμερικανοί στρατιωτικοί διοικητές ήθελαν να βρουν οι Ναζί ότι η Αμερική είχε τον πρώτο πλωτό πυρηνικό αντιδραστήρα. Επιδεικνύοντας το «εργαλείο» της σε ένα απελευθερωμένο λιμάνι στην Ανατολική Μεσόγειο και επιτρέποντας στους ηγέτες του 3οΡάιχ να να πιστεύουν ότι η πυρηνική φορτηγίδα σύντομα θα έπεφτε στα χέρια τους. Οπότε οι τοπικές Γερμανικές προσπάθειες να ξεκλειδώσουν την δικιά τους Μηχανή Ουρανίου θα σταμάταγαν.

Η στρατηγική της αντικατασκοπείας ήταν να πείσει τους παραπληροφορημένους «τυφλοπόντικες» της Gestapo ότι η Γερμανία θα μπορούσε να κερδίσει εύκολα τον έλεγχο της πυρηνικής φορτηγίδας και να κρατήσει το Ναζιστικό όνειρο του σωλήνα ουρανίου αρκετό καιρό για να αποκόψει τη Γερμανία του Χίτλερ.

Έτσι ώστε το Ράιχ να μην έχει στρατιωτικού τύπου πυρηνικό αντιδραστήρα έως το τέλος του πολέμου. Αλλά πρώτα το γενναίο πλοίο συνοδείας θα έπρεπε να κάνει γνωστή την κινητή πυρηνική του δυνατότητα. Ταυτόχρονα μια ανταρσία δημιούργησε πρόβλημα στο κύριο λιμάνι των Συμμάχων στην Ανατολική Μεσόγειο.

«Μην κοιτάς μέσα στην τρύπα για πολύ» προειδοποίησε ο γηραιός καπετάνιος.

«Ποια τρύπα;» ρώτησε ο επόπτης του λιμανιού.

«Τη μαύρη τρύπα μέσα στο κενό της πυρηνικής διάσπασης,» απάντησε ο καπετάνιος. «Μπορεί να είναι ατσάλι η οποιοδήποτε στοιχείο. Αλλά μην αφήσεις το βλέμμα σου να συγκλίνει σε αυτό χωρίς ικανοποιητική προστασία των ματιών. Η ακτινοβολία μπορεί να σου στερήσει την όραση σου.»

Ο επόπτης του λιμανιού ήταν «τυφλοπόντικας» της Gestapo. Είχε μεσολαβήσει μια σκληρή γραμμή συμφωνίας  για μια επίδειξη χρησιμότητας στο απελευθερωμένο λιμάνι, ως μια επίδειξη δύναμης αποτροπής. Το κόλπο ήταν να δημιουργηθεί μια μικροσκοπική ποσότητα πυρηνικής ενέργειας – μια αμελητέα πηγή νετρονίων – αρκετή για να ψήσει ένα καλαμπόκι η να θερμάνει μια πίτσα.

Για να αποδείξει το δυναμικό της, με ένα σόου απομαγνητίσεως για την εξουδετέρωση του μαγνητικού του πλοίου, το Αμερικανικό αντιτορπιλικό θα τρομπάριζε «μια ασθενική ακτίνα σωματιδίων» σε αυτό που έμοιαζε με μια συνήθη σωλήνα πετρελαίου στην προβλήτα. Με αυτόν τον τρόπο, οι Σύμμαχοι θα είχαν στόχο να «ξεβουλώσουν» και να χαρτογραφήσουν ένα άγνωστο Ναζιστικό στόχο θαμμένο κάτω από τους αρχαίους δρόμους μιας πόλης της Ανατολικής Μεσογείου.

«Μην κοιτάς την τρύπα για πολύ,» προειδοποίησε ξανά ο καπετάνιος. «Άστο να περάσει σαν μακρινή αστραπή.» ήξερε για το ήταν ικανός να κάνει ο σκληρός τυφλοπόντικας της Gestapo. Μια κακότεχνη ανταρσία στο λιμάνι θα πρόσθετε σύντομα καύσιμα σε έναν πικρό εμφύλιο πόλεμο και θα έδινε την δυνατότητα της ενάρξεως του Ψυχρού Πολέμου. (και όχι μόνο, με ένα σμπάρο τρία τρυγόνια)!

Ο Stewart Raffill σκηνοθέτησε την ταινία “The Philadelphia Experiment” το 1984. Το 1989 το βίντεο κλιπ “If I Could Turn Back Time”  της τραγουδίστριας  Cher έπαιζε με τα αισθήματα ότι ένα πολεμικό πλοίο πέρασε το φράγμα και μπήκε στο Υπερδιάστημα. Οι ανώτατοι αξιωματικοί της Σαιεντολογίας αποτελούν την “Sea Organization,” μια ελίτ ομάδα που φορά ναυτικές στολές και βρίσκεται μονίμως σε ένα πλοίο στα διεθνή ύδατα.

Το USS Eldridge  αποκτήθηκε από το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό το 1951 και μετονομάσθηκε στο Λέων HS Leon (D-54). Στους συνοικιακούς κινηματογράφους η «εθνική στάρ» Αλίκη Βογιουκλάκη έπαιζε στην ταινία  «Η Αλίκη στο Ναυτικό»!!!

Παρόλο που η Ελλάδα εθεωρείτο περιφερειακή δύναμη και ανεπαρκής εκείνη την εποχή, οι Αμερικανοί γραφειοκράτες κατασκεύασαν το κέντρο Πυρηνικών Δοκιμών Δημόκριτος με ένα αντιδραστήρα και με μια μονάδα απολυμάνσεως στην Αθήνα. Ταυτόχρονα ένα τελεφερίκ δινόταν στο κοινό.

Το HS Leon λέγεται ότι πουλήθηκε ως σκράπ μετά το έτος 2000. Εξακολουθούν να σχεδιάζονται πλοία ως πλωτοί πυρηνικοί αντιδραστήρες για να τροφοδοτούν με ρεύμα πόλεις. Η Ρωσική εταιρεία Rosenergoatom κατασκευάζει μια πυρηνική φορτηγίδα των πολλών megawatt για να τροφοδοτεί απομακρυσμένες περιοχές.

Όταν ρωτούσαν τον στρατηγό Dwight D. Eisenhower γιατί δεν μπήκαν πρώτα τα Αμερικανικά στρατεύματα στο Βερολίνο το 1945, συνήθως απαντούσε ότι έψαχναν για τον Χίτλερ στο Νότιο Οχυρό του. Η επιχείρηση «Alsos» του Αμερικανικού Στρατού ξεκίνησε το 1943!

Ονομάστηκε από την Ελληνική λέξη και μάλιστα αυτή του «Ιερού Άλσους» “sacred grove” προς τιμήν του στρατηγού Leslie Groves του επικεφαλής του προγράμματος Manhattan. Η εξερεύνηση της επιχειρήσεως Άλσος στα Ναζιστικά στρατόπεδα επιβεβαίωσε ότι οι Γερμανοί δεν είχαν ατομική βόμβα.

Όμως, στην δεκαετία του ΄90, προέκυψαν ορισμένες αξιοσημείωτες εξελίξεις που έμελλε να ρίξουν φως σε αυτήν την ανεξιχνίαστη υπόθεση.

Το πρώτο από αυτά ήταν η δημοσίευση των απορρήτων μαγνητοφωνήσεων του Farm Hall. Στο τέλος του πολέμου, οι Αγγλο-Αμερικανοί Σύμμαχοι συγκέντρωσαν τους κορυφαίους πυρηνικούς επιστήμονες του Χίτλερ και τους μετέφεραν υπό συνθήκες μυστικότητας στο Κέημπριτζσαϊρ, όπου τους απομόνωσαν σε ένα εξοχικό σπίτι, γνωστό ως Farm Hall.

Στη διάρκεια αυτής της επιχείρησης που έφερε το κωδικό όνομα Έψιλον, οι Σύμμαχοι μαγνητοφώνησαν, κατέγραψαν και μετάφρασαν τις ιδιαίτερες συνομιλίες ανάμεσα στους Γερμανούς επιστήμονες, χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν, παρ’ όλα αυτά σε ό,τι σώζεται από αυτό το αρχείο δεν υπάρχει τίποτα που να θεμελιώνει την άποψη ότι ο Χίτλερ ενδιαφερόταν να κατασκευάσει μία ατομική βόμβα.

Αντί γι’ αυτό, φαίνεται ότι τα μυστικά πειράματα των Ναζί είχαν σκοπό την κατασκευή μιας “μηχανής ουρανίου”, ή όπως θα λέγαμε σήμερα, έναν πυρηνικό αντιδραστήρα, “υπέρ-όπλο” για στρατιωτική χρήση. Όμως, επειδή ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, ο Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, δεν ήταν οπαδός του Χίτλερ, οι Ναζί έθεσαν αυστηρούς περιορισμούς στο πρόγραμμα της έρευνας.

Έτσι, αφού ζήτησαν από τον Χάιζενμπεργκ και η ομάδα του να παραδώσουν όλους τους μαθηματικούς τύπους, τα σχέδια λειτουργίας και τα μοντέλα υπό κλίμακα της μηχανής ουρανίου, στη συνέχεια ανέθεσαν την κατασκευή του αντιδραστήρα σ’ ένα πιστό οπαδό των Ναζί, τον Αβραάμ Έζαου, εικ.5, διευθυντή του Γραφείου Μέτρων και Σταθμών της Γερμανίας, ο οποίος ανέλαβε την υλοποίηση και κλιμάκωση του πυρηνικού προγράμματος του Χίτλερ, καθώς και τους τομείς παραγωγής ουρανίου και βαρέως ύδατος (δευτερίου).

Οπαδός του Ναζισμού και έμπιστος του Χίτλερ, ο Αβραάμ Έζαου ήταν αυτός που είχε στα χέρια του τον πλήρη έλεγχο των μυστικών πειραμάτων που απέβλεπαν στη στρατιωτική χρήση της πυρηνικής ενέργειας.

Ωστόσο, η πραγματική έκταση των σχεδίων του Έζαου για την στρατιωτική χρήση της πυρηνικής ενέργειας, δεν εξακριβώθηκε ποτέ από τους Συμμάχους. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι διάφοροι ανεξάρτητοι τομείς πυρηνικής έρευνας και πειραματισμού ήσαν καλά κρυμμένοι στα άδυτα του τμήματος έρευνας των Ταχυδρομείων του Ράιχ.

Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι τα δημοσιευμένα κείμενα των απομαγνητοφωνήσεων από το Farm Hall αντιπροσωπεύουν ίσως μόνο το 25% των συνομιλιών ανάμεσα στους Γερμανούς επιστήμονες. “Δεν έχουν βρεθεί αρκετές καταγραφές ούτε στα Αγγλικά, ούτε στα Αμερικανικά αρχεία, και επομένως πρέπει να θεωρηθούν χαμένες.”

Παρ’ όλα αυτά, απ’ ό,τι διαβάζει κανείς στις υπάρχουσες καταγραφές, είναι φανερό ότι αυτό που απασχολούσε τους έγκλειστους επιστήμονες δεν ήταν οι ατομικές εκρήξεις, αλλά μάλλον οι “ακτίνες” υψηλής ενέργειας. Μάλιστα, κάποια στιγμή, στη διάρκεια του εγκλεισμού τους στο εξοχικό, συζήτησαν ανοιχτά το ενδεχόμενο να υπάρχουν γύρω τους κρυμμένα μικρόφωνα.

Οι ιστορικοί του πολέμου επιμένουν να διατυπώνουν ένα κρίσιμο ερώτημα που επανέρχεται κάθε φορά, όταν γίνεται λόγος για την επιχείρηση Farm Hall: “Που, τέλος πάντων, βρίσκονται, αν βέβαια υπήρξαν ποτέ, αυτά τα μεγάλης κλίμακας πυρηνικά προγράμματα των Ναζί;” Η πιο συνηθισμένη απάντηση που προτείνουν κάθε φορά διάφοροι ενθουσιώδεις απολογητές δεν είναι άλλη από το μύθο για το Τελευταίο Οχυρό του Γερμανικού Έθνους.

“Ενώ το Ράιχ κατέρρεε κάτω από τις τελευταίες σφοδρότατες επιθέσεις των δυνάμεων της Δύσης και της Ανατολής, η Ναζιστική προπαγάνδα προσπαθούσε με κάθε τρόπο να καλλιεργήσει στο Γερμανικό λαό την πεποίθηση σε ένα όραμα: ένα Νότιο Οχυρό, υπόγειο καταφύγιο τεραστίων διαστάσεων από το οποίο μέσα σε διάστημα λίγων μηνών η Γερμανία θα εξαπέλυε αντεπίθεση χρησιμοποιώντας τρομερά οπλικά συστήματα και έτσι θα άρπαζε την τελική νίκη από τα χέρια των Συμμάχων, έστω και ένα λεπτό μετά τα μεσάνυχτα.”

“Εδώ, προστατευμένες από τη φύση και από τα πιο αποτελεσματικά μυστικά όπλα που εφευρέθηκαν ποτέ, πρόκειται να επιβιώσουν οι δυνάμεις που μέχρι τώρα οδήγησαν την Γερμανία, και θα οργανώσουν την ανόρθωσή της· εδώ, μέσα σε αντιαεροπορικά καταφύγια θα γίνει μαζική παραγωγή όπλων, τρόφιμα και υλικά θα αποθηκευτούν σε τεράστιες υπόγειες σπηλιές και ένα ειδικό σώμα από νέους θα εκπαιδευτεί στον ανταρτοπόλεμο, ώσπου τελικά θα συσταθεί ένας συγκροτημένος υπόγειος στρατός που θα εκστρατεύσει και θα ελευθερώσει τη Γερμανία από τις δυνάμεις κατοχής.”

[(Σημ. Ion Maggos: Πριν το τέλος του πολέμου μια ανησυχητική είδηση ξεπήδησε ότι το θρυλούμενο Νότιο Οχυρό συνδεόταν με ΥΠΟΓΕΙΟ ΤΡΑΙΝΟ με την Γερμανία - πρόκειται για τεράστιο θέμα- το τραίνο έφθανε μέσω του συστήματος των υπογείων πανάρχαιων στοών στην Αθήνα κάτω από τον Λυκαβηττό, χάρις στις μαρτυρίες ελάχιστων επιζησάντων εργατών. Όμως πήγαινε και κάπου αλλού. Που αλλού; (!) μα φυσικά στην Τουρκία το ανέκαθεν πολυαγαπημένο παιδί των Γερμανών. Εκεί έφτιαξαν τερατώδους εκτάσεως υπόγειες εγκαταστάσεις για μελλοντική χρήση. Αλλά αυτό είναι άλλο μεγάλο θέμα)]

Ακόμα και στο επιτελείο του Eisenhower το έπαιρναν σοβαρά. Η ιδέα του Νότιου Οχυρού ήταν στην νοοτροπία της Συμμαχικής Διοικήσεως  – ότι αν βρισκόταν ο Χίτλερ, θα ήταν κάπου στον Νότο. Την παραμονή της εισβολής στην Νορμανδία μι απολεμική αναφορά της Συμμαχικής Διοικήσεως κατέληγε ότι:

«Φαίνεται λογικό ότι οι σημαντικές διοικήσεις και προσωπικότητες των Ναζί ήδη βρίσκονται στο Οχυρό.  Οι Goring, Himmler, Hitler θεωρείται βέβαιον ότι έχουν αποσυρθεί στα προσωπικά τους καταφύγια στα βουνά.» Στο πικρό τέλος, το μαγικό παιδί δίσταζε και δεν ήθελε να πολεμήσει, προδόδοντας την υπόσχεση του υπέρτατου κεραυνοβόλου πολέμου. Όταν οι φρουροί του κατάλαβαν ότι του έπαιρνε πολύ ώρα να φτάσει στην πόρτα, καταλαμβάνονταν από ανησυχία και φόβο.

Αλλά όταν ένας σωλήνας ελέγχου καυσίμου σαμποταρίστηκε  λίγο αργότερα, συνειδητοποίησαν ότι η μηχανή τους Ουρανίου δεν μπορούσε να ενεργοποιηθεί και ότι ο πόλεμος θα χανόταν. Ο θυμός δεν περιγραφόταν. Αντί να σηκώσει το ανάστημα του το μαγικό παιδί προτιμούσε την αυτοκτονία και ήθελε να πεθάνει σε ένα μπούνκερ.

Συνεπώς αναπτύχθηκε ένα εφεδρικό σχέδιο σε δράση. Στη θέση ενός κατεστραμμένου αγωγού ελέγχου, ένα αντιτορπιλικό των ΗΠΑ θα πρέπει να χειραγωγηθεί, ασαφώς. Ακόμα κι αν πυρηνικό κύμα του πλοίου συνοδείας δεν θα έστελνε τόση ποσότητα ενέργειας που απαιτείται για να στηρίξει μια αλυσιδωτή αντίδραση, η πλωτή ατομική φορτηγίδα ήταν εδώ σε μια σαφή αποστολή να κατακτήσει.

Η συνοδεία του κυβέρνησε τη θάλασσα και γύρισε όλες τις αρνήσεις για να πάει μαζί με αυτό. Μια αμερικανική επίδειξη της πυρηνικής διακυβέρνησης στην απελευθερωμένη λιμάνι θα σήμαινε το τέλος της Γερμανικής πολεμικής προσπάθειας.

Βρισκόμενοι σε βάναυση δυσαρέσκεια, οι φρουροί υποσχέθηκαν στον κρατούμενο μια μοίρα πολύ χειρότερη από τον θάνατο: δυαδική σχάση, σε πλήρη εγρήγορση. Θα εξανάγκαζαν το μαγικό παιδί να δοκιμάσει την ακτίνα θανάτου (την ακτίνα Νετρονίων που εφεύρε James Chadwick στα 1930. Όταν μια ακτίνα Νετρονίων συγκρούεται  με στόχο σχάσιμο ουράνιο, μια πυρηνική αντίδραση λαμβάνει χώρα, η οποία μπορεί να ελεγχθεί ώστε να παράγει ενέργεια.

Τα «Κανόνια του Ναβαρόνε» ένα φιλμ του 1961 βασισμένο σε μια νουβέλα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου του Alastair MacLean στο οποίο έπαιζαν Gregory Peck, David Niven, και ο Anthony Quinn. Δείχνει τις προσπάθειες μιας ομάδος κομάντος των συμμάχων να εισβάλουν σε ένα απόρθητο Ναζιστικό φρούριο στην κατεχόμενη Ελλάδα και να καταστρέψουν μια τεράστια εγκατάσταση Γερμανικών όπλων που φρουρεί ένα σημαντικό ναυτικό πέρασμα.

Στην πραγματικότητα από πάνω και κατά μήκος ενός στιλάτου δρόμου στην Αθήνα που ονομάζεται «Ναβαρίνου» , οι γωνίες ενός αρχαίου λόφου είναι κούφιες και περιέχουν κανόνια και οπλικά συστήματα που ελέγχουν ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Ευρώπης. Οι Γερμανοί αρχιτέκτονες έκτισαν ένα αριθμό στρατιωτικών μπούνκερς, περάσματα και δωμάτια μέσα σε αυτήν την υπερυψωμένη μάζα γης ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ!

[(Σημ. Ion Maggos: Το όνομα Ούλεν σας λέει τίποτα; Το αναφερθέν συγκρότημα στην καρδιά του Λυκαβηττού ενεργοποιήθηκε προσωρινά το 1967 από την Χούντα. Το εκπληκτικό ήταν ότι οι εξαερισμοί ήταν σχεδιασμένοι για πυρηνικό πόλεμο σε μια εποχή που ήταν άγνωστη η έννοια του πυρηνικού πολέμου στην πλέμπα (εμάς δηλαδή) !!! 

Ποιος παρακαλώ είχε σχεδιάσει τους εξαερισμούς; Μα φυσικά η Siemens, η οποία είχε ακόμη τα προπολεμικά ανταλλακτικά με τον ίδιο κωδικό!!! Μετά όταν γράφω για 4ο Ράιχ, κάποιοι - οι γνωστοί-  ενοχλούνται! Οι Γερμανοί ξανάρχονται. διάβασε το άρθρο μου ΠανΤουρκισμός, Ναζισμός, και η Ελληνική «Επενδυτική» πρόταση στην Τουρκία. )]

«Απόδραση στην Αθήνα» ήταν ένα φίλμ του 1979 με σκηνοθέτη τον George Cosmatos. Έπαιζε ο Roger Moore, Telly Savalas, και ο David Niven. Δείχνει τις πράξεις κάποιων ακαλλιέργητων Ελλήνων παρτιζάνων που κλέβουν θησαυρούς τέχνης από τους Ναζί, και τελικά εξοντώνουν μια φρουρά με πυραύλους V2 στην κατεχόμενη Ελλάδα ικανή να σταματήσει μια Συμμαχική εισβολή.

Όταν έσκαβαν τις σήραγγες για το νέο Μετρό της Αθήνας, οι εργάτες ανακάλυψαν με έκπληξη υπόγειους αγωγούς που δεν ήσαν σημειωμένοι στους χάρτες και τα σχεδιαγράμματα. Αναμφίβολα, αυτοί οι μυστηριώδεις σωληνώσεις δεν ήσαν παρά άλλο ένα τμήμα της μυστικής υποδομής που οι Γερμανοί αρχιτέκτονες είχαν εγκαταστήσει στην Αθήνα λίγο πριν την έναρξη του πολέμου.

Πράγματι, το 1936, την ώρα που το Βερολίνο ετοιμαζόταν να υποδεχθεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες, στην Αθήνα γίνονταν έργα εκσυγχρονισμού του υδραυλικού και ηλεκτρικού δικτύου από Βαυαρικές εταιρείες με βάση τα παλαιά σχέδια της Επιτροπής Σταυρίδη που είχε επεξεργαστεί ο Γερμανός αρχιτέκτονας Λέο φον Κλέντζε (βλ., Χάρτης Αθήνας, 1933 – Albert Speer). Ωστόσο, καθώς αυτοί οι σχεδιαστές ήσαν οπαδοί των Ναζί, φαίνεται ότι το πρόγραμμα των υπόγειων εργασιών περιείχε επίσης μία σειρά από μυστικές προτεραιότητες.

Παρά όλα αυτά το πλέον τρομερό όπλο του Νότιου Οχυρού σύμφωνα με τις φήμες ήταν ένας τύπος «ακτίνας θανάτου». Πιθανώς ο ποιος καλός τρόπος που δείχθηκε ήταν στη ταινία του James Bond  “Goldfinger,” Ο James Bond είναι δεμένος σε ένα τραπέζι κάτω από μια ακτίνα lazer που κόβει το τραπέζι στην μέση.

Οι ισχυρές ελεγχόμενες ακτίνες σε ελεγχόμενη σχάση μπορούν να απελευθερώσουν ραδιενέργεια και υψηλότατη θερμοκρασία, παρόμοιες με αυτήν ενός εργοστασιακού lazer. Αλλά οι πυρηνικές συγκρούσεις σωματιδίων μπορούν στιγμιαία να δημιουργήσουν μικροσκοπικές μαύρες τρύπες – στιγμιαία να «λυγίσουν» την βαρυτική δομή του χρονοχώρου.

«Μία φλεγόμενη βολίδα (Fireball From Wikipedia, the free encyclopedia . A fireball is a somewhat spherical mass of fire, such that is caused by an explosion or a firestorm.) η οποία δημιουργήθηκε σε έναν Αμερικανικό επιταχυντή σωματιδίων έχει τα χαρακτηριστικά μιας μαύρης τρύπας είπε ένας φυσικός.»

Δημιουργήθηκε στο Relativistic Heavy Ion Collider (RHIC) στην Νέα Υόρκη πού σπάει πυρήνες χρυσού με ακτίνες σε ταχύτητες κοντά σε αυτήν του φωτός. Ο Horatiu Nastase λέει ότι οι υπολογισμοί του δείχνουν ότι η φλεγόμενη βολίδα μοιάζει καταπληκτικά με μαύρη τρύπα. (“Lab fireball ‘may be black hole,’” BBC News, Mar 17, 2005)

Ειπώθηκε σχεδόν σε όλους τους ναυτεργάτες ότι τα ξύλινα κιβώτια στην αποβάθρα με την επιγραφή «MEL» επάνω τους περιείχαν μέλι, και οι εργάτες ντυμένοι με στολές μελισσουργών προετοιμάζανε προϊόντα μελιού για τον στόλο. Την άνοιξη του 1945, ελάχιστοι ναυτικοί μπορούσαν να καταλάβουν ότι οι ολόσωμες στολές, τα γάντια και οι πλήρεις προσωπίδες προστάτευαν τους φυσικούς επιστήμονες από την ραδιενέργεια ενός πλωτού πυρηνικού αντιδραστήρα.

Το να καμουφλάρουν όμως την λάμψη του πλοίου ήταν πιο δύσκολο, αλλά ακόμη εντός των αποδεκτών ορίων μιας ατμοσφαιρικής αντανακλάσεως. Η πυρηνική ενέργεια του πλοίου συνδέθηκε με τον αγωγό στο λιμάνι την στιγμή που ξεκινούσε η ανταρσία.  Μια καταιγίδα με ουράνιο τόξο βρυχιόταν.

Οι σειρήνες ούρλιαζαν προειδοποιητικά.  Ηλεκτρικά τόξα και θύσανοι ξέσπασαν παντού στην Μεσογειακή μητρόπολη, απελευθερώνοντας ηλεκτρικές εκκενώσεις σε πολλά σημεία στις γραμμές του ηλεκτρικού.

Τα συμμαχικά αεροσκάφη παρακολουθούσαν από τον ουρανό για σημάδια. Τελικά έγινε όταν παρατήρησαν μια μεγάλη διαρροή νερού σε απόσταση δώδεκα χιλιομέτρων. Ένας αγωγός νερού είχε σπάσει, πλημυρίζοντας ένα πάρκο αναψυχής. Οι ειδικές δυνάμεις έφτασαν σε μερικά λεπτά. Μερικοί από την ταξιαρχία είχαν ήδη μπει από τις υπόγειες στοές.

Άλλοι είχαν φτάσει με στρατιωτικά οχήματα. Κοντά στο πάρκο ήταν ένα εγκαταλελειμμένο Γερμανικό ημιφορτηγό το οποίο μπλοκάριζε την είσοδο ενός καλοφτιαγμένου μικρού σπιτιού. Μακριές μαύρες σωλήνες  έκαναν ζικ-ζακ από ένα πίνακα στο πλάι του ημιφορτηγού συνδεδεμένες με τάπες του γκαζιού στο πεζοδρόμιο.  Το ημιφορτηγό ήταν ένας κινητός μηχανισμός για να ελέγξει μια πηγή νετρονίων μέσω ενός καναλιού του αντιδραστήρα και να την εκτρέψει στον στόχο της. Το δρομάκι ήταν πλημυρισμένο με γλιστερά ρυάκια λιπαντικών.

Οι ειδικές μονάδες έψαχναν για περισσότερα μηχανήματα των Γερμανών. Οι δυνάμεις του στρατού είχαν φτάσει όμως πρώτες. Ο τυφλοπόντικας της Gestapo τους περίμενε στην είσοδο του μπούνκερ όταν φτάσανε. Το δόλωμα μπούνκερ είχε τελείως εκκενωθεί. Δεν υπήρχαν σημάδια ζωής μέσα – εκτός από το τελικό σημείο αναπαύσεως.

Οι οραματιστές φαντάζονται το ταξίδι του ανθρώπου με την ταχύτητα του φωτός με ολόκληρο το σώμα του. Όμως οι Ναζί όχι. Αφάνισαν ωμά ένα πειραματόζωο σε ένα αντιδραστήρα εγκιβωτισμένο με τσιμέντο. Μερικά σωματίδια έφτασαν την ταχύτητα του φωτός. Το υπόλοιπο της παραμορφωμένης μάζας ήταν πλήρως ξυπνητό, ακόμη ζωντανό, αλλά όχι για πολύ.

Οι μαχητές όρμησαν κάτω στις τούβλινες σκάλες προς το βυθισμένο εσωτερικό διαμέρισμα. Το ανελέητο κυνηγητό του εμπορίου οργάνων επιτέλους αποκάλυψε τα σοκαριστικά ίχνη ενός βιολογικού πειράματος. Το γεννητικό μόριο ήταν καμένο. Μια μοναχική ξύλινη καρέκλα ήταν θρυμματισμένη με μια τρύπα.

Ο τυφλοπόντικας της Gestapo τράβηξε γρήγορα ένα σωλήνα από τον λαιμό του θύματος και το άδειασε πάνω σε ένα γλιστερό στρώμα. Είπε ότι ο αιχμάλωτος ήταν σε κώμα και πέρα από κάθε ελπίδα. Ο τυφλοπόντικας κατόπιν πυροβόλησε. Αυτό που είχε ξεκινήσει σαν μια αποστολή εκδικήσεως έληξε ως δολοφονία ελέους.

«Βρήκαμε τον πραγματικό» ούρλιαξε ένας άνδρας των ειδικών δυνάμεων με όλη την ένταση της φωνής του. «Ο στρατιώτης είναι νεκρός. Πυροβολήθηκε στο κεφάλι. Ήταν άρρωστος.»

Άρρωστος μέχρι θανάτου – σαν ένας εγκέφαλος σε δεξαμενή. Ποδαράκια από πηλό χρησιμοποιούνταν για να βασανίσουν το μαγικό παιδί, που ήταν εξαναγκασμένο να μένει ΕΝΤΕΛΩΣ ακίνητο. Μια μπίλια πηλού σαν χώμα βρισκόταν γύρω από τα πόδια της καρέκλας. Μια κίνηση της καρέκλας θα έσπαζε τον πηλό σε μικρά θραύσματα. Οι φρουροί μπορούσαν να μετρήσουν τις ελάχιστες κινήσεις που είχαν γίνει όταν οι ίδιοι δεν ήταν παρόντες και να τιμωρήσουν αντίστοιχα τον κρατούμενο.

Φαίνεται ότι οι φρουροί με κάποιο τρόπο είχαν τα μέσα να παράγουν ένα παλλόμενο σπινθήρα ατομικού κεραυνού, σε υψηλή ισχύ. Η θερμότητα και το μήκος κύματος της απελευθερωμένης φλεγόμενης βολίδας περεξέκλινε κατά μια γωνία. Οι ευρείας ζώνης συχνότητες της φλεγόμενης βολίδας δεν φαινόταν να εκπέμπουν αρκετή ενέργεια για να μεταμορφώσουν χημικά υλικά με απλή θερμική μεταφορά. Αλλά ο εστιασμένος πυρήνας της είχε την ισχύ μιας βιομηχανικής μηχανής κοπής με λέιζερ.

Η ανακάλυψη από την Γερμανία της ατομικής σχάσεως το 1938 εκπλήρωσε τα μεγαλύτερα όνειρα της Αλχημείας: την μεταστοιχείωση. Νέες φόρμες ύλης μπορούσαν να δημιουργηθούν από άλλες. Σηματοδότησε μια στροφή στα μαγικά τάγματα που θέλανε να μετουσιώσουν τα στοιχεία. Σε ένα Ναζιστικό μπούνκερ δόλωμα, μια ζωντανή ψυχή έγινε πυκνή πρωταρχική ύλη. Ένα ατομικό ίχνος πλουτωνίου – διαβρωτικό,  παράνομο για επεξεργασία – δημιουργήθηκε σε ένα παραγωγικό αντιδραστήρα.

Παρθήκανε αναγνωριστικές φωτογραφίες. Σύμφωνα με τον διακανονισμό που είχε κάνει ο τυφλοπόντικας της Gestapo, το καμένο πτώμα θα μεταφερόταν αμέσως στην Γερμανία και θα βρισκόταν από τους Ρώσους στην Καγκελαρία στα ερείπια του Βερολίνου. Οι επιπλέον προφυλάξεις όπως η άφεση του σε έναν κήπο και το κάψιμο με βενζίνη, θα εμπόδιζε μια εξέγερση ανάμεσα στους ακραίους Ναζί και θα τους έκανε να παραδώσουν τα όπλα.

Μέσα σε 24 ώρες, μεγάλα πλήθη θα γιορτάζανε στην Ευρώπη. Οι αναφορές των νέων θα ήταν σύντομες αλλά ακριβόλογες. Ο άρρωστος ηγέτης πέρασε σχεδόν όλη την περίοδο της επιρροής του σε ένα σπηλαιώδες μπούνκερ, κάτω από το Βερολίνο.

Από εκεί κατεύθυνε τον κεραυνοβόλο πόλεμο του κάτω από δύσκολες συνθήκες. Όταν ο κεραυνοβόλος πόλεμος του απέτυχε, αποφάσισε να τελειώσει την ζωή του στο υπόγειο αρχηγείο του. Μετά τον πόλεμο, το παροπλισμένο ατομικό πλοίο συνοδείας δόθηκε στην Ελλάδα για να επαναφέρει μνήμες του παρελθόντος.

Δεν αποτελεί έκπληξη ότι αβάσιμες φήμες μεταξύ των στρατευμάτων μιλούσαν για μεταφορά στον χρόνο και για μέλη του σώματος των ναυτών φυτεμένα σε κομμάτια των μετάλλων του πλοίου. Πάντως τα «χαμένα» μέλη δεν χρειάστηκε ποτέ να λάβουν επίσημη απάντηση.

“Please don’t lose your balls down in the bunker.” (“Down In The Bunker,” Steve Gibbons Band, 1978)

Καθώς το Τρίτο Ράιχ κατέρρεε την άνοιξη του 1945, οι σπηλιές στο Νότιο Οχυρό λεηλατήθηκαν από όπλα και μηχανήματα. Οι θωρακισμένοι από βόμβες χώροι αυτοί που θα επέτρεπαν στον Ναζισμό να επιβιώσει και να αναδιοργανωθεί, γίνανε δυσώδεις τάφροι με σκουπίδια και άχρηστα αντικείμενα. Οι Γερμανοί ρημάξανε τα μπούνκερ πριν αποχωρήσουν. Πολλές είσοδοι των σπηλαίων καταστραφήκανε επίτηδες με εκρηκτικά ώστε να μην μπορούν να ανιχνευτούν στο μέλλον. Πολλές δε σφραγιστήκανε.

Εκ των υστέρων, βλέπουμε ότι ένας λόφος προστατευμένος από αρχαίους μύθους και θαμμένους πυλώνες μπορεί να ήταν η φυσική επιλογή των πομπωδών Γερμανών ηγετών οι οποίοι ήθελαν να κρύψουν το Νότιο Οχυρό τους και να διεξάγουν μυστική πυρηνική έρευνα στην χώρα του Δημόκριτου. Ο Φύρερ ανακοίνωσε την επίσημη άφιξη του στην κατεχόμενη Ελλάδα το 1941.

Βέβαια η τεχνολογία του 20ουαιώνα παρήγαγε μια πυρηνική σφαίρα  για να παραμορφώσει τον χρονοχώρο και να στείλει την γενετική λίμνη της ζωής σε μια δίνη. Ήταν όμως ένα τόσο καλά διατηρημένο μυστικό;  Τα λατομεία της Αθήνας έχουν συσχετιστεί με μυστηριώδη δραστηριότητα από τα αρχαία χρόνια.

Το δόγμα του «καθαρτηρίου» μέσα στους αιώνες αποδίδεται σαν ένα οχυρό βουνό στον Νότο, θεωρούμενο σαν τρόπος καθάρσεως: «Οι χαμηλότερες κοιλότητες του Αδη βρίσκονται κάτω από ένα βουνό που αποκαλείται διαυγές από τους λύκους, το αόρατο μέρος των σκορπιών. Είναι το κρησφύγετο των χαμένων, όπως  στην Κόλαση του Δάντη, κρατώντας τους φυλακισμένους πέρα από τις επτά πύλες και την θάλασσα κάτω από όλες τις θάλασσες, που φτάνει μέχρι την Ιερουσαλήμ.»

Η μυστηριώδης μηχανή ουρανίου δεν είναι άλλη από την Κάμινο που αναφέρεται στην Αρχαία Ελληνική Ατομική Θεωρία ότι αναδύεται από τον κάτω κόσμο, τον Αδη ή Άβυσσο ή Αμπσού, όπου γεννιέται το Πυρ και στη συνέχεια εξορκίζεται και δαμάζεται από τις πρωταρχικές δυνάμεις στις οποίες πίστευαν οι αρχαίοι.

Έτσι λοιπόν, στις Αίθουσες του Magick η τέχνη της αλχημείας πετύχαινε πέρα για πέρα το βασικό στόχο της. Διασπώντας το άτομο του Δημόκριτου, οι σκοτεινοί τόποι ανάμεσα στα άστρα γέμιζαν φλόγες, ενώ από το θρυμματισμένο άστρο του Λεύκιππου ξεπηδούσαν νέες μορφές ύλης. Στην Κάμινο έχει δοθεί ένα καταραμένο όνομα που απαγορεύεται να ειπωθεί: Βετς Μελ, δηλαδή, Κατασκευαστής Μελιού από Λωτό, μιας πηκτής ουσίας σαν πίσσα –ραδιενεργό οξείδιο.

Η καρέκλα του Νότιου Οχυρού της «Μηχανής Ουρανίου» θρυλείται ότι μεταφέρθηκε στην αεροπορική βάση  Camp Hero στο Montauk Point, New York (γνωστή ως Καρέκλα του Montauk) στην δεκαετία του 1980, για να μελετήσουν μεταβολικές επιδράσεις της κβαντικής εμπλοκής.]

© Peter Fotis Kapnistos, 09/18/2010

[(Σημ. Ion Maggos: Δεν αναρωτιέστε όσοι είχατε την υπομονή να διαβάστε το άρθροΠΩΣ ΞΕΡΑΝΕ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΥΚΑΒΗΤΟ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ;Μα απλά γιατί διαβάζουνε! Εσείς Ελληναράδες μου, έχετε διαβάσει την Αληθινή Ελληνική Μυθολογία; Ποια έκδοση; Ξέρετε από πόσους τόμους αποτελείται η έκδοση της Λειψίας; )]

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ