κάτι, σαν ανατέλλων τρόμος

συνταγή
Από την εξώπορτα μέχρι το σταθμό του μετρό είναι 176 βήματα. 
17 λεπτά στο μετρό. 
8 λεπτά στον προαστιακό. 
45 βήματα από τον σταθμό για το γραφείο. 
10 ώρες στο γραφείο.
45 βήματα από το γραφείο για το σταθμό. 
8 λεπτά στον προαστιακό. 
17 λεπτά στο μετρό. 
176 βήματα από το σταθμό του μετρό μέχρι την εξώπορτα.
5 ώρες στον καναπέ.
7 ώρες αμφίβολου ύπνου με ιδρώτα, δύσπνοια, άπνοια, γαστρο-οισοφαγική παλλινοδρόμηση, οξέα από το στομάχι στο σεντόνι, κλιματιστικό, ξυπνητήρι, νερό, σερτραλίνη.
Απλά μαθηματικά.


το κάτι
Από την οροφή του ασανσέρ άρχισε να κυλάει στα τοιχώματα μια κίτρινη παχύρευστη ουσία. Ψυχραιμία. Κοιτάζω το ρολόι, αρχίζω να ιδρώνω. Ψυχραιμία. Η κυρία από τον δεύτερο κρατάει δυο σακούλες σουπερμαρκετ, φοράει φτηνά αθλητικά και αδιάφορο άρωμα. Ψάχνω τις τσέπες μου, όχι κάτι συγκεκριμένο, από συνήθεια.
"Ο Ιεζεκιήλ είπε πως μια μέρα οι άνθρωποι θα πεθαίνουν σε ανελκυστήρες" είπε χαμογελώντας.
"Γνώριζε ο Ιεζεκιήλ τι είναι και πως λειτουργούν οι ανελκυστήρες;" ρώτησα ιδρωμένος. Έτρεμα.
"Δεν το ήξερε αλλά ήταν προφήτης. Έτσι κάνουν οι προφήτες".
Ψυχραιμία. Βγάζω ένα στραπατσαρισμένο πακέτο από το πουκάμισο και ανάβω ένα τσιγάρο.
"Ποιός είναι ο αγπαημένος σου προφήτης;" ρώτησε.
"Ο Κιούμπρικ" της απάντησα.
Βγήκε χωρίς να πει κάτι. Το κίτρινο εξαφανίστηκε, έσβησα το τσιγάρο στο πάτωμα και βγήκα κι εγώ.
Βοηθάει να καπνίζεις στο ασανσέρ.

Δεν ξέρω αν το έχεις σκεφτεί ποτέ αλλά τα σπίτια μας είναι τυλιγμένα με ηλεκτροφόρα σύρματα, δεν είναι μεταφορικό αυτό, κάποια ποιητική μαλακία ή πανκ στίχος από την εφηβεία, είναι η αλήθεια. Έχουμε όλο το ρεύμα του κόσμου και το διοχετεύουμε σε πρίζες, μέσα από καλώδια σε τοίχους, γύρω γύρω από τα δωμάτιά μας, για να δουλεύουν τα φωτιστικά, οι τοστιέρες και οι φορτιστές κινητών. 
Μια φορά καθόμουν στο μπαλκόνι, ήταν αργά το βράδυ και ήμουν μόνος μου, και περίεργα φώτα άρχιζαν να τρεμοπαίζουν πάνω από τον Υμηττό, κοίταξα, τα φώτα άλλαζαν θέση και σε κλάσματα του δευτερολέπτου κάτι αιωρούνταν μπροστά στο μπαλκόνι μου. 
Κάτι, δηλαδή δεν ξέρω τι, λέω "κάτι" συνέχεια σαν να μην ξέρω πολλά πράγματα. Το κάτι άρχισε να μου μιλάει και είπε "γιατί δεν κάνετε τα σπίτια σας διαστημόπλοια;"
Δεν είχε μορφή δίποδου ή τετράποδου όπως έχουν οι εξωγηίνοι στις ταινίες, ήταν κάτι άλλο, σαν φως, σαν τους πίνακες στα αεροδρόμια ή στα εναλλακτικά μπαρ, φωτάκια που αναβόσβηναν. Έκανα πως δεν άκουσα γιατί δεν ήθελα να πιστεψω ότι υπάρχει κάτι άλλο εκεί, "κάτι", και μου λέει "εμείς έτσι ταξιδεύουμε, τυλίγουμε καλώδια στα σπίτια μας και φεύγουμε". Και μετά δεν υπήρχε κάτι.
Έχει πλακα η ζωή μέσα στο πηνίο. Μαγνήτες, ηλεκτρικές εκκενώσεις, δυνάμεις της φυσικής που δεν τις ξέρω καλά. Δύναμη Coriolis, αυτήν ξέρω, δεν έχει σχέση με τον ηλεκτρισμό, αλλά μου αρέσει το όνομα. Ψάχνω και γω κάτι που να εξηγεί γιατί κάνουμε κυκλικές κινήσεις. Κάτι.

spy-fi 
Είδα στον ύπνο μου μια μελλοντική δυστοπία όπου όλοι οι άνθρωποι ανήκουν σε ιδιωτικούς στρατούς. Ζούνε σε μια κατάσταση αδράνειας, είναι ναρκωμένοι μέσα σε ειδικούς θαλάμους και ξυπνάνε μόνο για να κάνουν τη δουλειά που τους έχει αναθέσει η εταιρεία.
Δεν υπάρχει κράτος, δεν υπάρχει πλανήτης, δεν ξέρουμε τι υπάρχει, αλλά μπορούν να σε ξυπνήσουν και να σου πουν "Ο Σέργιο Χουάν Γκαρσία στο Μέξικο Σίτυ πρέπει να είναι νεκρός μέσα σε 72 ώρες το πολύ". 
Δεν ξέρεις γιατί. Μπορεί να κάνεις καλό στην ανθρωπότητα, μάλλον όχι, δεν έχεις επιλογή παρ' όλα αυτά. Οπλίζεις ένα Smith & Wesson, σαν αυτό που είχε ο Clint Eastwood στο Dirty Harry. Είναι κάποιο αστείο που χρησιμοποιούμε ακόμη πανάρχαια όπλα;

Φτάνω στον προορισμό μου και μπαίνω σε ένα τυχαίο μπαρ. Στη σκηνή ο μαέστρος είχε για κύριο όργανό του μια ασπρόμαυρη αναλογική τηλεόραση με τρείς κεραίες. Άλλαζε τα κυκλώματα ώστε τα χιόνια να μεταδίδονται σε διαφορετικές συχνότητες, διαφορετικός ήχος και σχήματα. Δίπλα του είχε ένα πρεζάκι και μια πόρνη. 

Στο πρεζάκι έχει δώσει μια άρπα στις χορδές τις οποίας περνάει ρεύμα 115 Volt σε ακαθόριστα χρονικά διαστήματα, το πρεζάκια παίζει τυχαίες νότες και που και που ουρλιάζει από το ρεύμα που περνάει μέσα από τα δάχτυλά στο σώμα του.

Η πόρνη χορεύει γυμνή και γαυγίζει ενώ που και που δίνει ενδοφλέβια στο πρεζάκι ψυκτικά υγρά, υγρά μπαταρίας και ηρωίνη. Το τελικό αποτέλεσμα είναι απροσδόκητα καλό.

Στο τέλος οι θαμώνες ψηφίζουν τι τους άρεσε περισσότερο, ψηφίζουν 1, το πρεζάκι ήταν φανταστικό σήμερα, ο δημιουργός βγάζει ένα περίστροφο και πυροβολεί την πόρνη ανάμεσα στα μάτια. Το πλήθος χειροκροτεί, ιθαγενή γκαρσόνια πάνω σε άλογα σερβίρουν τεκίλα σε ιδρωμένους μεξικάνους από στρατούς ανταρτών ή δραπέτες από ιδιωτικές φυλακές υψίστης ασφαλείας.

Συνήθως ξυπνάω πριν προλάβω να πυροβολήσω τον Σέργιο Χουάν Γκαρσία αλλά ακόμη κι έτσι, έχει πλάκα, στον ύπνο μου νομίζω περνάω καλύτερα.

σπονδυλική στήλη
Ένας φίλος μου λέει ότι πολλές φορές στον ύπνο του βλέπει γραφική βία επιπέδου σπλάτερ ή βίντεο γκέιμ. Βλέπει πως έχει μια ειδική κίνηση που μπορεί να σε πιάσει από το σβέρκο και να σου ξεριζώσει χωρίς ιδιαίτερο κόπο τη σπονδυλική στήλη. 
Όταν  μου το λέει αυτό φοβάμαι μήπως τον πετύχω καμιά μέρα στον ύπνο μου, αυτός με τα αδίστακτα χέρια του κι εγώ με ένα παλιό περίστροφο από την άγρια δύση. 
Αλλά εντάξει, δεν μπορώ να κάνω πολλά για αυτό. Έτσι θα γίνει το μακελειό στο τέλος, με ότι έχει ο καθένας.

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ