ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΩ - ΠΛΑΤΩΝΑΣ ΚΑΙ ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ

ΓΙΑΤΙ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΤΑΙ ΣΤΟ «ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΩ»

Σήμερα, που η ανθρωπότητα βρίσκεται σε μία κρίσιμη καμπή μίας  επερχόμενης μεγάλης συνειδησιακής αλλαγής, τόσο πιο πολλοί άνθρωποι συνειδητοποιούν την προτροπή του Πλάτωνα, που αναφέρει : «Άνω θρώσκω». Δηλαδή κοιτώ προς τα επάνω.

Πάρα πολλοί άνθρωποι, που πλέον ασχολούνται με την αναζήτηση, πολλές φορές απογοητεύονται. 
Για το  «άνω θρώσκω», οι άνθρωποι, αν και αντιλαμβάνονται μία διαφορά στα όσα γνώριζαν μέχρι σήμερα, αν και αντιλαμβάνονται ότι κάτι άλλο «παίζει» εκεί επάνω, εντούτοις αποπροσανατολίζονται, με αποτέλεσμα να απογοητεύονται και στο τέλος να εκδηλώνεται ο θυμός, και η οργή.
Άπαξ και εκδηλωθούν αυτά τα γήινα, υλικά συναισθήματα, η επιστροφή στην παλαιά καταγραφή είναι δεδομένη.

Δεν αμφισβητώ ότι πολλοί επιθυμούν μία επικοινωνία, μία πραγματική επικοινωνία με όλα τα θαυμαστά που βρίσκονται «εκεί επάνω». Εντούτοις δεν μπορούν να ανοίξουν τα «κανάλια επικοινωνίας», με αποτέλεσμα όχι μόνο την απογοήτευση, αλλά και να «λοξοκοιτάζουν» κάποιον ο οποίος το «έχει καταφέρει». Και μάλιστα πολλές φορές του προσάπτουν την γήινη ετικέτα «παραπλανημένος», ενώ εκείνοι θεωρούν, ότι από την στιγμή που προσπάθησαν και δεν το κατάφεραν, άρα δεν υπάρχει τίποτα για να «δουν» ή να κατανοήσουν. Έτσι δονητικά επιστρέφουν στην γη και στις παλαιές καταγραφές.

Τόσο ο Ιπποκράτης, όσο και ο Πλάτωνας, τονίζουν αυτή την διαφορά, αλλά οι περισσότεροι από τους ανθρώπους ίσως δεν το έχουν αντιληφθεί μέχρι αυτή την στιγμή. Ο Ιπποκράτης σε αρκετά σημεία ταυτίζεται με τον Πλάτωνα αλλά και με τον Αριστοτέλη. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα και πολύ χαρακτηριστική η προσέγγισή του και πραγματικά μπορεί να βοηθήσει την ανθρωπότητα σε μία τόσο κρίσιμη καμπή, ως προς το να κατανοήσει αρκετά πράγματα, και ποιόν δρόμο οφείλει να επιλέξει, εάν θέλει να κατανοήσει το «άνω θρώσκω» με όλη την σημασία της λέξης.

Σήμερα οι περισσότεροι έχουμε ξεχάσει ότι ο Ιπποκράτης ήταν γόνος μίας οικογένειας Ασκληπιάδων, τόσο από τον πατέρα του όσο και από την μητέρα του. Αν και ο Ιπποκράτης δεν συγκαταλέγεται στους φιλοσόφους, εντούτοις κατά την δική μου άποψη, θεωρείται φιλόσοφος, διότι ουδέποτε παρέβλεψε τους Νόμους της Φύσης. 
Το ίδιο συμβαίνει και με τον Πλάτωνα, αλλά και με τον Αριστοτέλη. Εάν κάποιος μελετήσει τα κείμενά τους είναι εύκολο να καταλάβει την διαφορά. Είναι εύκολο να καταλάβει γιατί σήμερα οι άνθρωποι δυσκολεύονται στο «άνω θρώσκω». Είναι εύκολο να καταλάβει γιατί σήμερα, ενώ οι περισσότεροι αποζητούν μία καλύτερη και δημιουργικότερη επαφή με το Κοσμικό Σύμπαν, δεν μπορούν να την έχουν.

Θα προσπαθήσω λοιπόν να το εξηγήσω, με όσο πιο απλά λόγια μπορώ, για να γίνει κατανοητό από όσους διαβάσουν αυτή την ανάρτηση. Η έρευνά μου αυτή στηρίζεται περισσότερο στον Ιπποκράτη και στον Πλάτωνα. 

Η εμπλοκή του «άνω θρώσκω» προέρχεται από μία γήινη, υλική καταγραφή. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Για όσα αναφέρω παρακάτω για την δημιουργία δεν πρόκειται να ξεχάσω να ευχαριστήσω τον Μεγάλο Απόλλωνα για την καθοδήγησή του. Είναι εικόνες που «είδα προσωπικά» και θα χαρώ πολύ εάν επιβεβαιωθούν και από προγενέστερους ερευνητές.  Γιατί όσο και αν πιστεύουν αρκετοί ότι Απόλλωνας δεν υφίσταται, έχω να τους υπενθυμίσω ότι στην ουσία ήταν ο Πατέρας του Ασκληπιού, και μάλιστα εκείνος τον δίδαξε τα περισσότερα. Όπως και να το κάνουμε, αυτή η Υπέρτατη Οντότητα που την γνωρίζουμε ως Απόλλωνα, έχει προσφέρει πολλά στην ανθρωπότητα. Διότι και ο Ιπποκράτης, ένα υπαρκτό πρόσωπο, από την Απολλώνια οικογένεια των Ασκληπιάδων προέρχεται. 


Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΟΠΩΣ ΕΓΩ ΤΗΝ ΒΙΩΣΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ.

Η δημιουργία τόσο των κόσμων, όσο και των μορφών πηγάζει από Έναν Υπέρτατο Νου. Ο Υπέρτατος Νους αυτός δίνει την εντολή του σχηματισμού των άϋλων μορφών. Η πρώτη αυτή εντολή είναι απόρροια του Ενός Υπέρτατου Νου. Η εντολή αυτή αποκτά δόνηση και δημιουργεί ένα πεδίο γύρω από τον Νου. Το πεδίο αυτό δεν κινείται παρά πάλλετε. Η παλμική αυτή κίνηση δημιουργεί παλλόμενες σφαίρες. Οι σφαίρες αυτές είναι Δια-σπάσεις του Ενός Υπέρτατου Νου. Δηλαδή από την Ζεύξη περνάμε στο φαινόμενο της Διά-σπασης.

Άπαξ και δημιουργηθεί μία σφαίρα μέσα από τον παλμό, επεκτείνεται. Η σφαίρα αυτή επειδή ακριβώς διαθέτει παλμό, η προέκτασή της δεν είναι σε ευθεία γραμμή, όπως την γνωρίζουμε εμείς. Προεκτείνεται παλλόμενη, ως  ατομικό Εν που προήλθε από το Υπέρτατο Εν, και μοιάζει σαν να στροβιλίζεται γύρω από τον εαυτό της, όπως οι πλανήτες. 
Καθώς ο παλμός ενδυναμώνεται η σφαίρα δημιουργεί γύρω της ένα δικό της πεδίο. Αυτό το πεδίο είναι το προσωπικό, μετασχηματιστικό πεδίο. Στο κέντρο της παλλόμενης σφαίρας βρίσκεται ένας πυρήνας, η προσωπική Εστία. 

Όταν σχηματιστεί αυτό το πεδίο τότε ο πυρήνας εκπέμπει την δόνηση της ώθησης. Άπαξ και το μετασχηματιστικό πεδίο δεχθεί την ωθητική δόνηση του πυρήνα της παλλόμενης σφαίρας, τότε προεκτείνεται. Η προέκταση την φέρνει σε ένα μεταμορφωτικό πεδίο. Αυτό είναι το πεδίο Μηδέν (0) . Εδώ θα αποκτήσει τα Κοσμικά της χαρακτηριστικά. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτά τα Κοσμικά χαρακτηριστικά πολλές φορές δεν είναι τα ίδια με τα χαρακτηριστικά που θα εκδηλώσει η σφαίρα αυτή στα πεδία των Μορφών. Και δεν είναι τα ίδια διότι σε αυτό το στάδιο επικρατεί, ή καλύτερα έχει το γενικό πρόσταγμα ο  Προσωπικός Νους, που προέρχεται από την Διά - σπαση του Ενός Υπέρτατου Νου. 

(Σημείωση : Υπάρχουν σφαίρες που, σπάνια μεν, παρουσιάζουν το φαινόμενο του διπλού μετασχηματιστικού πεδίου, αλλά αυτό είναι ένα άλλο φαινόμενο, γνωστού σε εμάς ως δίδυμες φλόγες, που δεν είναι της παρούσης). 


Όταν λοιπόν επιτευχθεί αυτή η διαδικασία, η σφαίρα (πυρήνας και μετασχηματιστικό πεδίο) προεκτείνεται. Όμως η προέκταση πέραν του Πεδίου του Μηδενός πραγματοποιείται σε ευθεία γραμμή. Από την στιγμή που η προέκταση χαρακτηρίζεται ευθεία, τότε ξεκινά και το φαινόμενο του χρόνου. 

Τότε εισέρχεται σε ένα άλλο μετασχηματιστικό πεδίο. Σε αυτό το πεδίο, υπάρχει μία Μεγάλη Λευκή Φωτεινή Πηγή. Είναι ο γνωστός σε εμάς αρχέτυπος Ήλιος. Αυτή η κεντρική Πηγή μετασχηματισμού, διαθέτει μία «παγωμένη» παλλόμενη δόνηση, όπως το αντιλαμβάνεται ένας ανθρώπινος νους, με αφυπνισμένη την Μνημοσύνη. 

Η ακτίνα ελκύεται προς αυτή την Πηγή του Αρχέτυπου Λευκού Ήλιου διότι η δόνησή της αντιπροσωπεύει το Κοσμικό Πυρ της Δημιουργίας. Το Κοσμικό Πυρ που ευρίσκεται στους Αιθέριους Υδάτινους Ποταμούς του μετασχηματιστικού πυριφλεγούς πεδίου. Κάπως έτσι τα ετερώνυμα έλκονται. Ο Αρχέτυπος Λευκός Ήλιος δεν είναι τίποτα άλλο παρά το πεδίου του μετασχηματισμού Του Κοσμικού Πυρός. 

Έτσι λοιπόν η ακτίνα μας εισέρχεται στον Λευκό «Παγωμένο» Αρχέτυπο Ήλιο. Μέσα σε αυτόν η ακτίνα συρρικνώνεται και δημιουργεί μία σφαίρα (και πάλι). Η Σφαίρα αυτή κινείται σε κυκλική τροχιά. Όταν η τροχιά της ενδυναμωθεί , τότε δημιουργείται γύρω της ένα πεδίο. Κατόπιν εξέρχεται από τον Λευκό Ήλιο.

Ελκύεται από  έναν χώρο όπου δημιουργούνται ανάλογα με τις δονήσεις διάφορα πεδία – σφαίρες τις οποίες εμείς τις ονομάζουμε διαστάσεις. Σε αυτές τις ανώτερες διαστάσεις υπάρχει μία μορφή χρόνου που το Κοσμικό Παν συναντιέται στο σημείο. Αυτή η μορφή χρόνου δεν έχει καμία σχέση με τον χρόνο που αντιλαμβανόμαστε εμείς στην δική μας διάσταση.

Η σφαίρα στις ανώτερες αυτές διαστάσεις, ανάλογα με την δόνηση που έχει αποκτήσει μέσα στον Λευκό Ήλιο, έλκεται από έναν ορισμένο χώρο. Είναι αυτό που πολλές φορές ονομάζουμε «οριοθετεί την ουράνια πατρίδα της». 
Στην ουράνια αυτή πατρίδα της η σφαίρα είναι μία αιθέρια δόνηση Νου. Πάλλετε αλλά συγχρόνως γυρίζει και γύρω από τον εαυτό της. Καθώς γυρίζει γύρω από τον εαυτό της δημιουργεί ένα καινούργιο προσωπικό πεδίο, το οποίο λόγω της δόνησης που επικρατεί γενικότερα στον χώρο αποκτά μία διαφορετική δόνηση από εκείνη του πυρήνα, μια δομή θα λέγαμε πιο συμπαγή. 

Όταν γίνει και αυτό τότε από το πεδίο που έχει δημιουργηθεί γύρω από την σφαίρα επεκτείνεται μία ακτίνα. Η ακτίνα αυτή φέρει προβολή του Νου αλλά και μία νέα δόνηση, την οποία ονομάζουμε Ψυχή. Ο αρχέτυπος Νους παραμένει στην Ουράνια Πατρίδα.

Για να το καταλάβουμε καλύτερα φανταστείτε μία σφαίρα που γυρίζει γύρω από τον εαυτό της δημιουργώντας ένα πιο συμπαγές πεδίο και κάποια στιγμή αυτό το συμπαγές πεδίο διασπάται από το αρχικό και προεκτείνεται ως ακτίνα. Δηλαδή επανέρχεται στο αρχικό σχήμα της ακτίνας που υπήρχε πριν εκείνη μπει στον Αρχέτυπο Λευκό  Ήλιο. 

Η νέα μας αυτή, πιο συμπαγής,  ακτίνα έλκεται από χαμηλότερες διαστάσεις ταξιδεύοντας μέσα στο Κοσμικό Σύμπαν. Εάν κάποιος φθάσει σε σημείο να ανασύρει μία τέτοια ανώτερη μνήμη (Μνημοσύνη), αφυπνίζοντας τις εσωτερικές του αισθήσεις, έχει την αίσθηση ότι ταξιδεύει μέσα στα νερά ενός αιθέριου κοσμικού ποταμού. Μέσα σε έναν αιθέριο, ωκεάνιο ποταμό. Ταξιδεύει με προορισμό τον κόσμο των μορφών. Η προβολή του Νου και η Ψυχή ετοιμάζεται να ενσαρκωθεί. Ανάμεσά τους η συνδετική δόνηση του Πνεύματος – Έρωτα. 

Εδώ θα μπορούσα να αναφέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που είναι προσιτό σε εμάς, ώστε να γίνει περισσότερο κατανοητό. Θα αναφερθώ στην Οδύσσεια του Ομήρου. Ο Νους - Οδυσσέας, η Ψυχή - Πηνελόπη και το Πνεύμα – Έρωτας που συνδέει, ο Τηλέμαχος.

Κατά την διάρκεια της διαδρομής η Ακτίνα του Νου και της Ψυχής επιλέγει τα χαρακτηριστικά που θα «χρησιμοποιήσει» στον κόσμο των μορφών. Όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία σταματά σε ένα σημείο. Το σημείο αυτό εμπεριέχει την προβολή του αρχέτυπου Νου και την Ψυχή αλλά και την συνδετική τους δόνηση, τον Έρωτα – Πνεύμα.
Το σημείο αυτό μοιάζει με ένα άστρο, σαν αυτά που βλέπουμε κάθε βράδυ στον έναστρο υποσέληνο ουρανό μας. 

Όταν πλέον τα πάντα είναι έτοιμα για την ενσάρκωση, τότε ο Νους (η προβολή του αρχέτυπου), και ο Έρωτας – Πνεύμα «κατεβαίνουν» πρώτα. Η Ψυχή παραμένει για λίγο πίσω, στο σημείο που λάμπει ως αστέρι. Εκεί η Ψυχή δημιουργεί το «προσωπικό της σπίτι».

Βρισκόμαστε στην διαδικασία του «Θαύματος της έμβιας ζωής», όπως εμείς την γνωρίζουμε. Επειδή η μόνη οικεία δόνηση που γνωρίζει ο Νους μέχρι αυτή την στιγμή είναι το υδάτινο στοιχείο, επαναλαμβάνει την διαδικασία αυτή καθώς εισέρχεται στον αμνιακό σάκκο. 

Ο Νους με την βοήθεια του Έρωτα μέσα στον αμνιακό σάκκο δημιουργούν πρώτοι το κατάλληλο πεδίο για τον ερχομό της Ψυχής. Όταν όλα λοιπόν «είναι έτοιμα», τότε μία προβολή της Ψυχής εγκαταλείπει το «σπίτι της – άστρο» και εισέρχεται στο κατάλληλα προετοιμασμένο πεδίο μέσα στον αμνιακό σάκκο. Η Αρχέτυπη Ψυχή παραμένει στο σπίτι – άστρο για να αποτελέσει αυτό που ονομάζουμε εμείς «Ανώτερο Εαυτό». Όταν γίνει και αυτό τότε τα πράγματα στον κόσμο των μορφών αντιστρέφονται. 

Εκεί που στα ανώτερα πεδία ο Νους έδινε τον Παλμό, στα πεδία των μορφών η Ψυχή είναι εκείνη που άπαξ και ενωθεί μαζί τους μετά την προετοιμασία του πεδίου, έχει το πρώτο πρόσταγμα του παλμού. Και το όργανο του παλμού που δίνει το «γενικό πρόσταγμα» σε ένα ανθρώπινο σώμα είναι η Καρδιά. 

Θυμηθείτε ότι η καρδιά του εμβρύου χτυπά περίπου 15 ημέρες μετά την σύλληψή του. Νους (Δίας), Ψυχή (Δημιουργική Αφροδίτη) και Πνεύμα – Έρωτας δημιουργούν την Ύλη, μέσα στο οικείο περιβάλλον του Νερού. Μέσα στον αμνιακό σάκκο. 

Ο παλμός της Ψυχής δημιουργεί την καρδιά σαν ένας ακίνητος πυρήνας, ο δε Νους αναλαμβάνει να δημιουργήσει τον εγκέφαλο, και το κεφάλι γενικότερα, δίνοντας τις γενικές εντολές σε ένα σύστημα που μόλις διαμορφώνεται. Ο Εγκέφαλος σύμφωνα με τον Ιπποκράτη είναι μία αντιπροσωπευτική μικρογραφία της Κοσμικής Ουράνιας Σφαίρας. Είναι ο Αυτοκράτορας του ανθρώπινου συστήματος, στην ουσία, σε εναρμόνιση με τους παλμούς της Ψυχής – Καρδιάς.

Κάπου εδώ θα σταματήσω την αναφορά στην Δημιουργία της άϋλης και υλικής μορφής, και θα προχωρήσω σε πιο γήινα θέματα για να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει και που βρίσκεται η εμπλοκή του «άνω θρώσκω».

Η φυσική οδός ενός ανθρώπινου συστήματος είναι η αρμονία του εγκεφάλου με τους παλμούς της καρδιάς, και η δόνηση της Ιερής τους Ζεύξης είναι το Πνεύμα - ¨Ερωτας.

Το ανθρώπινο σώμα, όπως όλοι γνωρίζουμε διαθέτει επτά ενεργειακά κέντρα. Δεν θα αναφερθώ στα υπόλοιπα 15 διότι δεν είναι της παρούσης. Θα επικεντρωθώ μόνο στα βασικά επτά ενεργειακά κέντρα του φυσικού μας υλικού σώματος.

Αυτά τα κέντρα είναι «αόρατοι δίσκοι» που γυρίζουν όπως ακριβώς και οι πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα. Εάν θεωρήσουμε τον ανθρώπινο εγκέφαλο ως τον προσωπικό μας Αυτοκράτορα Ήλιο, τότε όλα τα ενεργειακά κέντρα, ακόμα και εκείνο που βρίσκεται στην κορυφή του κεφαλιού, περιστρέφονται γύρω του σε έναν νοητό άξονα. Και μάλιστα κινούνται με μία συγκεκριμένη αρμονική κίνηση όπου εδώ το πρόσταγμα το δίνουν οι παλμοί της καρδιάς.

Θα θυμίσω ότι τα λεγόμενα φωτοστέφανα γύρω από τον αφυπνισμένο Νου της οντότητας αποδεικνύουν ότι ο Προσωπικός μας Ήλιος βρίσκεται στην περιοχή του κεφαλιού και αναπαράγεται από την λειτουργία του εγκεφάλου.
Σήμερα υποστηρίζεται ευρέως ότι βρίσκεται στο Ηλιακό πλέγμα. Υπενθυμίζω ότι το ηλιακό πλέγμα ανήκει στα τρία κατώτερα ενεργειακά κέντρα του φυσικού σώματος παρόλο που ο ρόλος του είναι και σπουδαίος και συνδετικός με το άνω μέρος του σώματος. 
Το ηλιακό πλέγμα δεν έχει συνείδηση. Την αποκτά μόνο όταν εναρμονιστεί με τον Αρχέτυπο Νου. Γι’ αυτό και το ηλιακό πλέγμα ευθύνεται ως επί το πλείστον από τις διάφορες εφιαλτικές σκεπτομορφές κατά την διάρκεια του ύπνου μας. 

Το πρώτο, δεύτερο, και τρίτο ενεργειακό κέντρο, είναι και τα χαμηλότερα και μάλιστα ο Πλάτωνας εδώ τοποθετεί το χαμηλότερο μέρος της υλο-ψυχής. Δηλαδή της προβολής της Ψυχής που έχει ενσαρκωθεί.
Το τέταρτο και το πέμπτο ενεργειακό κέντρο (Καρδιάς και Λαιμού – Λόγου), οφείλουν να είναι απόλυτα εναρμονισμένα, διότι «Εν αρχή Ην ο Λόγος». Ο Κοσμικός Νους εκφράζεται Δια – Λόγου. Άρα το ενεργειακό κέντρο του Λαιμού αναλαμβάνει την μεγάλη ευθύνη της έκφρασης της Ψυχής στον εξωτερικό κόσμο των Μορφών και της Ύλης. Για αυτό και παίζει πολύ σπουδαίο ρόλο ο Λόγος στον άνθρωπο.

Τώρα στο έκτο ενεργειακό κέντρο αναλαμβάνουν οι δύο Κοσμικοί Ηλιακοί θεοί, ο Απόλλωνας και ο Άρης. Όσο και αν φαίνεται παράδοξο σε αρκετούς, ο Άρης πρωτοστατεί στα άδυτα των Αρχαιοελληνικών Μυστηρίων. Είναι ο μεγάλος ισορροπιστής. Είναι εκείνος που ως ο πατέρας της Αρμονίας, της συζύγου του Κάδμου που εφεύρε τα ενεργειακά κέντρα του ανθρώπινου σώματος, αναλαμβάνει να ισορροπήσει το κατώτερο μέρος της Υλο-Ψυχής του Πλάτωνα, με το ανώτερο μέρος της Υλο-Ψυχής. 
(Επαναλαμβάνω ότι με τον όρο Υλο-ψυχή εννοούμε την προβολή της Ψυχής που έχει ενσαρκωθεί στην ύλη). 
Ο Κοσμικός Ηλιακός Άρης είναι εκείνος που αναλαμβάνει να ισορροπήσει την διπλή ανθρώπινη φύση. Άπαξ και αυτό επιτευχθεί τότε ο μεγάλος Απόλλωνας, με το μυστικό ελικοειδές σύμβολό του θα ανοίξει το κανάλι του έκτου ενεργειακού κέντρου προς τα άδυτα του ασυνειδήτου, ώστε η ανθρώπινη οντότητα να αποκαταστήσει την επικοινωνία του ανώτερου έβδομου ενεργειακού κέντρου του ανθρώπινου σώματος, που βρίσκεται στο κεφάλι και αποτελεί την μικρογραφία της ουράνιας σφαίρας,  με το Κοσμικό σύμπαν και κατ’ επέκταση με τα Κοσμικά της Αρχέτυπα.
Κάπως έτσι ο άνθρωπος προσελκύθηκε από την Κοσμική μαγνητικότητα και σηκώθηκε στα δύο πόδια από τα τέσσερα πόδια με τα οποία περπατούσε στην αρχή επάνω στην Γη. 

Όλα τα προαναφερθέντα που αφορούν το υλικό – φυσικό σώμα συντονίζονται από την Ψυχή και το Πνεύμα. Η Ψυχή μοιάζει σαν ένα τύμπανο που δίνει τον ρυθμό και το Πνεύμα είναι εκείνο που συντονίζει την εναρμονισμένη δόνηση των ενεργειακών κέντρων. 

Βέβαια όλα αυτά συμβαίνουν υπό την επίβλεψη του Μεγάλου Αυτοκράτορα σύμφωνα με τον Ιπποκράτη που είναι ο Εγκέφαλος, μέσα στον οποίο κατοικεί ο Νους.
Για αυτό και είναι απαραίτητο αυτά τα τρία στοιχεία Νους, Ψυχή και Πνεύμα ( η τρισδιάστατη ανθρώπινη φύση) να βρίσκονται εναρμονισμένα μεταξύ τους και συγχρόνως εναρμονισμένα τόσο με τους Φυσικούς όσο και με τους Κοσμικούς Νόμους.

Όσο και αν σας φανεί παράξενο εδώ ακριβώς είναι η εμπλοκή. 

Σκεφθείτε ότι οι περισσότερες «θεραπείες» και «αφυπνίσεις» που  βρίσκονται σε εξέλιξη εδώ και χρόνια επάνω στην Γη, μιλούν για την «καρδιά».
Σκεφθείτε πόσες «θρησκείες», οι οποίες είναι γήινες κατευθυνόμενες εφευρέσεις υπαγορεύουν «θέματα καρδιάς». Όλες ανεξαιρέτως ! Μιλάει κάποια για το Πνεύμα Έρωτα, το Δημιουργικό στοιχείο? Μιλάει κάποια ειδικά για τον Νου? Ίσως και ναι αλλά σε πολύ δευτερεύοντα ρόλο. Όλες δίνουν την καρδιά να πρωτοστατεί.
Ας δούμε όμως γιατί.

Η καρδιά, ως η έδρα της Ψυχής είναι και η έδρα των γήινων συναισθημάτων. Είναι εκείνη που αντιλαμβάνεται διαμέσου των φυσικών αισθήσεων όλα τα εξωτερικά ερεθίσματα και επηρεάζεται από κάθε είδους συναίσθημα κυκλοφορεί στο «εμπόριο της γης». Και όταν λέω «εμπόριο της γης», κυριολεκτώ. Διότι το εμπόριο αυτό ως επί το πλείστον είναι τεχνητό. Και αν κάποια στιγμή τείνει να γίνει φυσικό, τότε επεμβαίνουν τα αθέμητα μέσα που θα το παρουσιάσουν ως φυσικό ενώ στην πραγματικότητα είναι μία ψευδαίσθηση. 

Ας φανταστούμε ότι η αριστερή  κοιλία της καρδιάς αντιλαμβάνεται τα θετικά συναισθήματα και η δεξιά κοιλία τα αρνητικά συναισθήματα. 
Έτσι ορίζει η διπλή φύση του ανθρώπου και αυτό δεν μπορούμε να το παραβλέπουμε.

Όμως αυτός είναι ο προορισμός της Καρδιάς – Ψυχής. Αυτά τα συναισθήματα που λαμβάνει οφείλει να τα μετουσιώσει και να τα ισορροπήσει. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την βοήθεια του Πνεύματος - ΄Ερωτα. Και μόνο τότε θα αρχίσει να ανεβαίνει την Κλίμακα από την οποία κατέβηκε. 

Που είναι όμως ο Έρωτας – Πνεύμα στις αφυπνιστικές γήινες «θεραπείες», ή στις δογματικές θρησκείες?  Ίσως ακούμε την λέξη «πνεύμα». Ίσως και όχι. Ας υποθέσουμε ότι συμπεριλαμβάνουμε το πνεύμα αυτό, όπως το ακούμε εδώ στην Γη,  ως κινητήρια δύναμη που θα βοηθήσει την καρδιά – Ψυχή να μετουσιώσει και να ισορροπήσει τα γήινα συναισθήματα, όποια και αν είναι. 
Από την στιγμή όμως που δεν αναφέρεται η ακριβής δόνηση του όρου Πνεύμα – Έρωτα (διότι ο Λόγος οφείλει να είναι η Αρχή, ώστε να αποδίδεται η σωστή δόνηση), άρα αντιλαμβανόμαστε ότι μιλάμε για ένα άλλο πνεύμα, που δεν έχει να κάνει με την συνδετική δόνηση που παίζει τον καθοριστικό ρόλο για την εναρμόνιση της Καρδιάς Ψυχής και του Εγκέφαλου – Νου. 

Είναι σαν να έχουμε δηλαδή τον Οδυσσέα και την Πηνελόπη, και να χάσαμε τον Τηλέμαχο για να τους ενώσει!

Ποιο πνεύμα λοιπόν είναι αυτό? Από πού προέρχεται και τι είδους δόνηση έχει? 

Από την στιγμή που δεν μιλάμε για το αρχέτυπο Πνεύμα – Έρωτα, τότε μιλάμε για ένα υλικό, ένα γήινο πνεύμα. Διότι οφείλει να υπάρχει μία κινητική δυναμική διαφορετικά ο άνθρωπος θα ήταν ακίνητος.

Από την στιγμή που η Καρδιά – Ψυχή είναι απασχολημένη με την ταξινόμηση των συναισθημάτων που δέχεται από το υλικό γήινο περιβάλλον και δεν ασχολείται με τις ιερές Ζεύξεις (του Πνεύματος και του Νου), τότε στρέφεται στο εξωτερικό υλικό πεδίο. 
Λαμβάνει την δόνηση των συναισθημάτων διαμέσου των αισθήσεων. Κάποια στιγμή αυτή η δόνηση δημιουργεί ένα εξωτερικό υλικό πεδίο, και λαμβάνει την δυναμική μίας υλικής σκεπτομορφής. Αυτή η σκεπτομορφή γίνεται αντιληπτή από την Καρδιά – Ψυχή ως δόνηση. Η Καρδιά – Ψυχή αντιλαμβάνεται την δόνηση αυτή ως δυναμική κίνησης και «πείθεται», όντας Αγαθή, φτιαγμένη από Φιλότητα και Πυρ, ότι αυτό είναι το «πνεύμα». Έτσι θεωρεί ότι οφείλει να το ακολουθήσει. Όμως αυτό το πνεύμα είναι μία υλική ψευδαίσθηση και το μόνο που θα προσφέρει στην Καρδιά – Ψυχή είναι ένα ανεβοκατέβασμα στον Κόσμο του Άδη, καθώς ενσωματώνει τον εαυτό της στον υλικό κόσμο των ενσαρκώσεων. 
Ας μην ξεχνάμε ότι η Καρδιά – Ψυχή συνεχίζει να παράγει παλμό. Και ο παλμός αυτός έχει ως φυσικό νόμο την εναρμόνιση. Η Καρδιά – Ψυχή, επειδή ακριβώς έχει την Ανάγκη της εναρμόνισης, και από την στιγμή που έχασε την «επαφή» με τα αρχέτυπά της, τότε εναρμονίζεται με το «τεχνητό πνεύμα» ακολουθώντας το πιστά. Διότι στην ουσία των πραγμάτων η Ψυχή είναι καμωμένη έτσι ώστε να ακολουθεί και το Πνεύμα αλλά και τον Νου. 

Όταν η Αγαθή Ψυχή εμπλακεί σε αυτό το παιχνίδι τότε έχει χάσει και την Ιερή Ζεύξη με τον Νου και με το Πνεύμα – Έρωτα. 
Αφού το γήινο σύστημα εξασφάλισε την πρώτη επιτυχία του με την ψευδαίσθηση του πνεύματος διαμέσου των διαφόρων δογμάτων, τότε είναι πιο εύκολο να προχωρήσει και στην χαλιναγώγηση του νου με διάφορα μέσα τα οποία μας είναι γνωστά.

Και ενώ η Ψυχή – Καρδιά ακολουθεί την σκεπτομορφή – πνεύμα, ο Νους ανίκανος να προβάλει κάποια αντίσταση από μόνος του, διότι χρειάζεται την Ψυχή για να κυριαρχήσει στην ύλη,  τελικά υποκύπτει στην χαλιναγώγησή του.

Αυτή ακριβώς είναι και η εμπλοκή του «άνω θρώσκω». Εμείς οι άνθρωποι ξεκινάμε την αφύπνισή μας από την καρδιά, ενώ στην ουσία οφείλουμε να την ξεκινήσουμε από τον Νου. Και όχι τον χαλιναγωγημένο Νου, παρά την αρχέτυπη προβολή μας. Για να το πετύχουμε αυτό, οφείλουμε να βάλουμε στην άκρη όλα τα γήινα συναισθήματα και να δώσουμε χώρο (που δεν έχουμε δώσει μέχρι τώρα), στην συνείδηση και στην εσωτερική μας ώθηση. Έτσι και η καρδιά – Ψυχή εκφράζεται διαμέσου της εσωτερικής ώθησης και η αρχέτυπη προβολή του Κοσμικού μας Νου αναλαμβάνει τα ηνία.

Δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα. Όλα είναι μία ψευδαίσθηση. Όλα είναι ένα υλικό παιχνίδι. 
Εάν θέλετε να τσεκάρετε τον εαυτό σας για το ποιο πνεύμα ακολουθεί η ψυχή σας δεν έχετε παρά να αναρωτηθείτε, το πόσες φορές συνειδητοποιήσατε ότι κάτι είναι αντίθετο με την συνείδησή σας ή την εσωτερική σας ώθηση, και όμως παρόλο που το γνωρίζατε το ακολουθήσατε. Εκείνο το οποίο ακολουθήσατε δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία παραλλαγή το φόβου που σας παρουσιάστηκε σαν ένα «ασπροντυμένο πνεύμα» παραγεμισμένο με τεχνητό φως. 
Εμείς οι άνθρωποι πολλές φορές φοβόμαστε ότι θα χάσουμε κάτι που στην ουσία δεν υπάρχει. Όλα είναι παραλλαγές του φόβου που έντεχνα το σύστημα αναπαράγει για εμάς. 
Το να αφυπνίσουμε όμως τα αρχέτυπά μας δεν αρκεί. Οφείλουμε να τα εμπιστευτούμε κιόλας. Και αυτός ο δρόμος είναι πολύ αντίθετος από τα μέχρι τώρα υλικά μας διαγράμματα. 
Εκείνος που θα το καταφέρει αυτό, όπως λέει και ο Απόλλωνας», είναι «εκείνος που θα περάσει τις Πύλες μου».

Η επιλογή δική μας

Άϊλα, Ιούνιος 2013

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ