ΘΑΛΑΜΟΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΚΑΙ ΘΕΛΗΣΗ

Η Επίφυση, διεγείρεται μέσω του οραματισμού, της προσευχής και του διαλογισμού. 

Την διέγερσή της, την προκαλεί η Φαντασία μέσω του Θαλάμου του εγκεφάλου και αναλόγως αντίστροφα μέσα στον Θάλαμο η Επίφυση προβάλει τις συμπαντικές πληροφορίες που είναι γνώσεις της ψυχής.
Υπάρχει κάτι μέσα μας πού μας ενώνει με τά Θεία πεδία. Είναι μια θαυματουργική δύναμη πού κινητοποιείται από την Επίφυση.

 Άς ρίξουμε μια ματιά που βρίσκεται και πως λειτουργεί αυτή η δύναμη μέσα στόν εγκέφαλο μας.
Η Δύναμη αυτή βρίσκετε στο μαγικό σημείο που λέγετε Θάλαμος. 

Ρίχνοντας μια πρακτική ματιά για το τι συμβαίνει εκεί μέσα, θα δούμε ότι σύμφωνα με την ιατρική, έχει αποδειχθεί πώς όποια πληροφορία έρχεται στον νού μας μέσω των αισθήσεων , περνά πρώτα από το σημείο εκείνο του εγκεφάλου μας που λέγεται θάλαμος . 

Από αυτόν μεταβιβάζεται στον φλοιό για να γίνει η επεξεργασία και η ανάλυση, και τέλος η συνειδητοποίηση. Μετά επιστρέφει και πάλι στον θάλαμο. 

Αφού λοιπόν γίνει η εργασία αυτή, η πληροφορία παίρνει τον δρόμο για το σημείο που ονομάζεται αμυγδαλές, οι οποίες βρίσκονται στους κροτάφους. 

Οί κροταφικές αμυγδαλές ενεργοποιούν τις συναισθηματικές και σωματικές αντιδράσεις μας, δια μέσω τού ερεθισμού του ορμονικού μας συστήματος, του Ενδοκρινικού. 

Αλλά θυμηθείτε αυτό που είπαμε πιο πάνω, πώς ο συναισθηματικός παράγοντας εκφράζετε στην ψυχή. 

 Άρα, όταν η πληροφορία έχει ελεγχθεί από το Νοητικό και βρίσκετε υπό την αρχή της θελήσεως, η συγκινησιακή αντίδραση δεν θα ταράξει την ψυχή που κατά αυτόν τον τρόπο θα διατηρήσει την καθαρότητά της και δεν θα φορτωθεί με υλικά στοιχεία που την δεσμεύουν. 

Να ξέρετε πώς το Ψυχικό τμήμα που εξαρτάται από την ψυχή, συνδέεται με το ενδοκρινικό το οποίο είναι αυτό που ενεργεί πάνω στο σώμα, και που με την σειρά του επηρεάζει την αρμονία του.
Όμως, όταν τελούμε σε ασυνείδητη κατάσταση, δηλαδή χωρίς την συμμετοχή της λογικής ανάλυσης, συμμετοχή του νοητικού, αλλά ορμώμενοι από τον πειρασμό του αρχαίου όφη των ενστίκτων , η πληροφορία περνά απευθείας από τον θάλαμο στις κροταφικές Αμυγδαλές χωρίς να κάνει την διαδρομή από τον φλοιό. 

Αυτό σημαίνει δημιουργία ασυνείδητων συναισθηματικών αντιδράσεων που συσσωρεύονται στην αποθήκη του υποσυνείδητου , την Παρεγκεφαλίτιδα, και έχουν ως αποτέλεσμα την ψυχική διαταραχή . 

Για να καταλάβουμε καλύτερα αυτή την διαφορά, φανταστείτε ότι, ο εγκέφαλός μας για να επεξεργασθεί συνειδητά κάποιο δεδομένο , χρειάζεται 500 χιλιοστά του δευτερολέπτου, την στιγμή που ο ασυνείδητος αισθητηριακός εντοπισμός του ίδιου δεδομένου, γίνεται σε χρόνο 150 χιλιοστά του δευτερολέπτου. 

Δηλαδή αλλιώς, το υποσυνείδητο , δέχεται 20.000.000 πληροφορίες του έξω χώρου, ενώ ο συνειδητός νούς στον ίδιο χρόνο προλαβαίνει να επεξεργασθεί μόνο 40 από αυτές. Αν συνειδητός νούς είναι ο εγκέφαλος μας, υποσυνείδητο είναι ή παρεγκεφαλίτιδα. 

Εδώ θα πρέπει να δώσετε πολύ προσοχή για να καταλάβετε την σοβαρότητα του θέματος «Παρεγκεφαλίτιδα». 

Μέσα σε αυτόν το παλαιό εγκέφαλο, τον πρωταρχικό, βρίσκετε μια απέραντη αποθήκη μνήμης γενεών. 

Μια βιβλιοθήκη γνώσεων όλης της Δημιουργίας. Εκεί μέσα μπορούμε να ανατρέξουμε και να βρούμε τις αλήθειες για όλα. 

Όταν λέγετε η φράση «άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου» , υπονοείται ή παρεγκεφαλίτιδα. 

Όπως είπαμε πιο πάνω, η ψυχή «…κάνει πρώτα μια στροφή μέσα στον εγκέφαλο και αφήνει εκεί στην παρεγκεφαλίτιδα ένα σύννεφο, μια ιδέα πνοής» , αυτό που ονόμασαν δεύτερο Εγώ και λειτουργεί και ενεργεί μαζί με την σκέψη και την θέληση του ανθρώπου. 

Την παρεγκεφαλίτιδα ονομάζουν και Δέντρο της Ζωής. 

Γιατί θα πρέπει να νοήσουμε πώς αυτό είναι το σημείο σύνδεσης της ψυχής.

 Όταν έχουμε πρόσβαση στην βιβλιοθήκη της με τον συνειδητό μας νού, τότε κατέχουμε όλη την φιλοσοφία της ζωής. 

Αυτή είναι άλλωστε η εξέλιξη της ψυχής. 

Να βγεί από την «Λήθη» μέσω της θελήσεως μας. Πρόσβαση μπορούμε να έχουμε όταν υπάρχει συνεργασία με τον εσωτερικό μας εαυτό. 

Με το λεγόμενο «δαιμόνιό» μας, όπως ο Σωκράτης. 

Ο εσωτερικός μας εαυτός είναι τό αμίλητο υποσυνείδητο που κρύβετε στην Παρεγκεφαλίτιδα.

 Είναι η ψυχή μας με την οποία έχουμε χάσει την σχέση. 

Όταν ο νούς μας δεν συνδέετε μέ το εσωτερικό μας εγώ, τότε αυτός είναι ανίκανος να εκφράσει τις δυνάμεις και τις ικανότητές του. Για να βρεί την έκφρασή του θα πρέπει να του δώσει το βήμα του λόγου ο νούς μας. 

Η αποδυνάμωση της προσοχής και της θελήσεως μας, γίνεται από την Ατλαντοσυμμορία που εκφράζει τον αρχαίο όφη, μέσω του ελέγχου του νού , με τον διασκορπισμό της προσοχής και τον σκόπιμο βομβαρδισμό ειδήσεων- πληροφοριών που ερεθίζουν τον συναισθηματικό μας κόσμο, και ταράζουν το επιθυμητό της ψυχής μας, εφόσον έχει επιτευχθεί ο διαχωρισμός νού – ψυχής, ή συνειδητού - υποσυνείδητου . 

Έτσι ο νούς μας παραμένει αμέτοχος και ανενεργός, υποταγμένος στα πάθη που δημιουργούν οι «αναθυμιάσεις» που προέρχονται από τις αποθηκευμένες και μη επεξεργασμένες εντυπώσεις, έρμαιο στην θέληση των καθοδηγητών, και εξαρτημένων από το κατεστημένο του αρχαίου συστήματος ποδηγέτησης. 

ΠΗΓΗ

Η Επίφυση, «Έδρα της Ψυχής»

Αυτό όμως που μας έχουν στερήσει κατά βάση, είναι η έκφραση της φαντασίας μας , η οποία αναπτύσσεται μόνο με την συνλειτουργία του συνειδητού με το υποσυνείδητο. 

Ο χώρος μέσα στον οποίο προβάλλετε είναι ΄ο Θάλαμος. 

Το μαγικό σημείο λοιπόν , αλλά και σημείο ανάπτυξης και έκφρασης της Φαντασίας, είτε μέσω του υπερφυσικού από την μια πλευρά με την επίδραση της Επίφυσης, είτε της υλικής πραγματικότητας από την άλλη μέσω της Υπόφυσης, βρίσκετε μέσα στον εγκέφαλό μας και λέγεται Θάλαμος.

 Στο κέντρο αυτό , βρίσκεται η Υπόφυση και η Επίφυση. 

Ο Θάλαμος ακόμα , είναι το σημαντικό σημείο που μας δίνει την δυνατότητα του οραματισμού. 

Εκεί όπως είπαμε λειτουργεί η Φαντασία που είναι η αιτία της δημιουργίας. 

 Γιατί και ο Θεός την Φαντασία Του χρησιμοποίησε για να δημιουργήσει το κάθε τι , μέρος του οποίου είμαστε και εμείς. 

Με άλλα λόγια είναι το καθοριστικό σημείο όπου δρά η Θέληση.
Ο Θάλαμος λοιπόν δημιουργεί μέσω των παλμικών δονήσεων από τον αισθητό κόσμο εικόνες , τις οποίες του τις μεταβιβάζει ο υποθάλαμος ο οποίος βρίσκεται στο οπτικό χίασμα μαζί με την υπόφυση. 

Έχουμε δηλαδή κάτι σαν «αίθουσα προβολής», όχι μόνο των αισθητών, αλλά και εικόνων που προέρχονται από τις εσωτερικές μας σκέψεις , αλλά και από τον κόσμο των Ιδεών και του Πνεύματος, μέσω της επιτάχυνσης της παλμικής συχνότητας που προέρχεται από την Επίφυση. 

Την δημιουργική φαντασία δηλαδή.
Έτσι η Υπόφυση, συνδέεται με το ρήμα «βλέπω», είτε με την όραση, είτε με την ηθελημένη φαντασία την κατόπιν σκέψεως και ανάλυσης, δηλαδή τον συνειδητό οραματισμό του νού . 

Ενώ η Επίφυση , συνδέεται με το ρήμα «γνωρίζω», είτε με την διορατική σκέψη είτε με την διαίσθηση μέσω της ενοποίησης συνειδητού και υποσυνείδητου.
Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε που βρίσκετε ή ικανότητα και ή δύναμη της πίστεως και των θαυμάτων. 

Στο συνταίριασμα Επίφυσης- Υπόφυσης , και της φαντασίας μέ την προβολή εικόνων – σκέψεων στον Θάλαμο. 

Ο νούς κάνει την σκέψη , η ψυχή την εμψυχώνει και η καθοριστική εικόνα πού δημιουργείται δονείται ως πληροφορία στο πεδίο της υλοποίησης.
Μέσω της δραστηριοποιήσεως αυτών εκπέμπονται ηλεκτρικές ώσεις στον χώρο. 

Οι ηλεκτρικές αυτές ώσεις – εικόνες , με την συγκινησιακή διέγερση του ψυχικού παράγοντα, μαγνητίζουν τα στοιχεία εκείνα στο μορφογενετικό χώρο και δημιουργούν την πραγματικότητά μας. 

Μια πραγματικότητα που θα έπρεπε να ήταν αυτή της ευτυχίας και της χαράς όπως του Χρυσού γένους και όχι της δυστυχίας και του πόνου όπως αυτού που ζούμε σήμερα.
Και ενώ οι Έλληνες διαθέτουν Επίφυση, που τους δίνεται η δυνατότητα πρόσβασης στην «Γνώση» , οι Άτλαντες έχοντας χάσει την επαφή με την Επίφυση δηλαδή έχει απενεργοποιηθεί, και ενεργούν μόνο μέσω τής «Υπόφυσης» που σημαίνει ότι μόνο «βλέπουν». 

Αυτή η διαφορά είναι πολύ σημαντική γιατί μας λέει πώς η μόνη δυνατότητά τους είναι η «αντιγραφή» και η επανάληψη μιας ουράνιας γνώσης, με τεχνητό τρόπο και κάτω από τους νόμους της φύσης, χωρίς πρόσβαση στην ίδια την ουράνια αυτή δύναμη που έχει και άμεση σύνδεση με την ψυχή. 

Έτσι η Επίφυση ,που όπως αναφέραμε συνδέεται με την παρεγκεφαλίτιδα, τον εσωτερικό μας εαυτό, δηλαδή το υποσυνείδητο, και εφόσον η παρεγκεφαλίτιδα συνδέεται με την ψυχή, κατά τον ίδιο λόγο και η επίφυση έχει και την επωνυμία «Έδρα της Ψυχής» .

Η σημαντικότητα μάλιστα αυτού του εγκεφαλικού αδένα , της Επίφυσης, φθάνει μέχρι του σημείου τού να μας δίνετε η δυνατότητα του ελέγχου της επέκτασης των τελομερών των κυττάρων μας, ώστε να αποκτήσουμε μακροζωία ή ακόμα και αθανασία. 

Μην σας φαίνεται καθόλου περίεργο. 

Σύμφωνα με έρευνες που γίνονται σε επιστημονικό επίπεδο, στις άκρες των κυττάρων βρίσκονται τα στοιχεία εκείνα που ονομάζονται τελομερή και προστατεύουν το κύτταρο κατά την διαίρεσή του. 

Με το πέρασμα του χρόνου όμως εκφυλίζονται και έτσι παύει η διαίρεση και έρχεται το τέλος. 

Το 1961 ο Leonard Hayflick είχε ανακαλύψει πώς το γήρας προέρχεται όταν σταματήσει η διαίρεση των κυττάρων που έχει ένα όριο .

 Σήμερα γνωρίζουμε πώς το όριο αυτό είναι τα τελομερή. 

Σε έρευνες που γίνονται , με την χρήση του ενζύμου τελομεράση επιδιώκεται η διεύρυνση του ορίου αυτών των άκρων.
Όμως είναι μόνο έτσι τα πράγματα; 

Μήπως όλα αυτά ισχύουν μόνο για όσους δεν διαθέτουν Επίφυση;

 Μήπως μπορούμε από μόνοι μας να ελέγξουμε αυτές τις κυτταρικές άκρες; 

Γιατί , η Επίφυση παράγει μια ορμόνη , έναν νευροδιαβιβαστή μέσω χημικών διαδικασιών συμμετοχής της Σερατονίνης , που λέγεται Μελατονίνη , η οποία είναι ένα είδος ελιξιρίου της ζωής, αφού από αυτήν εξαρτώνται πολλές ζωτικές λειτουργίες του οργανισμού μας, καθώς επίσης είναι η καλύτερη πηγή ικανότητας αντίδρασης του στις ασθένειες. Το ένζυμο ΗΙΟΜΤ (υδροξυ-ινδολο-Ο-μεθυλοτρανσφεράση) αποτελεί το κλειδί της παραγωγής της μελατονίνη και βρίσκεται μόνο στην επίφυση.

 Όμως, πέρα και από αυτό , υπάρχει μέσα σε όσους την έχουν, αλλά και συγχρόνως μαζί έχουν ενεργοποιήσει την Επίφυση, η ικανότητα μιας απλής εντολής προς όλα τα σημεία του σώματός μας για αναδόμηση και συντήρηση του οργανισμού μας, ώστε να παραμένουμε υγιείς και νέοι . 

Και αυτό οφείλετε στην γνώση της μυστικής βιβλιοθήκης που εδρεύει στην παρεγκεφαλίτιδα.

Είναι κάτι σαν την κβαντική πληροφορία.

 Σαν το βιολογικό μας πρότυπο που είναι η ιδέα του εαυτού μας στον αιθερικό κόσμο και που μέσω της θελήσεως προβάλουμε στον Θάλαμο και που κατ’ επέκταση ενεργεί πληροφοριακά στο σώμα . 

‘Όμως για την εκροή αυτής της ουσίας, μέσα στον μορφικό χωροχρονικό μας είναι, θα πρέπει να έχουμε , όπως είπαμε πιο πάνω, Επίφυση. 

Αν η Επίφυση είναι ο αδένας του εγκεφάλου του οποίου ένα από τα βασικά του χαρακτηριστικά είναι η παραγωγή Σερατονίνης που με την σειρά της παράγει την Μελατονίνη η οποία θεωρείται ο ρυθμιστής του σώματος , τότε τι μπορεί να σημαίνει το ότι στους ενήλικες αποτιτανώνεται ; 

Ποιος αναλαμβάνει το ρόλο του ρυθμιστή; 

Η Μελατονίνη βέβαια και πάλι, όμως με μια σημαντική διαφορά. Είναι αυτή που παράγετε από την Σερατονίνη άλλων ιστών του σώματος. Συγκεκριμένα , από την γαστρεντερική οδό. 

Και η διαφορά της είναι ότι, η Μελατονίνη που προέρχεται από την Σερατονίνη που παράγετε στην Επίφυση , οφείλετε στην επίδραση που δημιουργεί το αμινοξέο Τριπτοφάνη. Αυτό δημιουργείται από την επιρροή επί της Επιφύσεως των φωτονίων. 

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ