«Ανάσταση» λέει, και τρέχει στις εκκλησιές μια ή δυο φορές το χρόνο. Τι σημασία έχει αν κάνει νηστείες, αν τρώει ή όχι οβελία, αν βρίσκει την ευκαιρία να συναντήσει ξεχασμένα οικογενειακά πρόσωπα ή ακόμα και τα μέλη της οικογένειάς του που τα είχε ξεχασμένα, μέσα στη «φούρια της καθημερινότητας». Το ζήτημα είναι ότι δεν ξέρει ούτε τι θα πει ανάσταση, ούτε οικογένεια, ούτε συνεύρεση, ούτε οτιδήποτε άλλο πέφτει έξω από τις κοινωνικές αντιλήψεις και συνήθειες που ακολουθεί τυφλά κάθε χρόνο.
Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τα Χριστούγεννα ή οποιαδήποτε άλλη συνήθεια ακολουθεί τυφλά σαν ζόμπι της κοινωνίας που φοβάται να αμφισβητήσει. Αλλά μιας που έχουμε «Πάσχα» τώρα… Δεν θέλω να ασχοληθώ με ιδιαιτερότητες και λεπτομέρειες, αν ακολουθεί το Διόνυσο, τη Δήμητρα, το Βούδα ή το Χριστό. Δεν θέλω να μπω στην πλάνη της σύγκρισης και στην προσπάθεια «εύρεσης της αλήθειας» ανάμεσα σε δεδομένα που διχάζουν, αποξενώνουν, παραπλανούν και τελικά παγιδεύουν όλο και περισσότερο το Πνεύμα του ανθρώπου, σε χαμηλότερες ενέργειες ύπαρξης. Δεν με απασχολεί καμία παράδοση, ιεροτελεστία ή πρακτική για να ψάξω την ιστορία της, το «πραγματικό» νόημά της… θέλω να πάω πέρα από όλα αυτά.
Θέλω να παραμείνω από εκείνους τους απλούς (ή τρελούς) ανθρώπους που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η γνώση δεν βρίσκεται σε θεωρίες, συγκριμένες πρακτικές ή σε κάτι που χρειάζεται να «σπουδάσω» για να γνωρίζω. Παράδοξο φαίνεται αλλά νοιώθω ότι ΕΙΝΑΙ δυνατή η τεχνολογική εξέλιξη με την ταυτόχρονη απλοποίηση της ανθρώπινης σκέψης και το «άδειασμα» του νου, σε κόντρα με την υπερφόρτωση που πιστεύουν πολλοί ότι είναι απαραίτητη, και ότι ΑΥΤΟ αποτελεί γνώση.
Με κουράζουν οι τυπικές ανταλλαγές άδειων ευχών… «Καλό Πάσχα, Καλή Ανάσταση, Χρόνια Πολλά, Καλή Χρονιά…» που δεν σημαίνουν τίποτα απολύτως. Δώρα, δώρα, δώρα… αυτό είναι το όνομα του παιχνιδιού»; Η κατανάλωση; Ναι, δεν με ενδιαφέρει αν το δώρο το έφτιαξες μόνος σου και δεν το αγόρασες. Ξέφυγε από τα πλοκάμια της ΟΠΟΙΑΣ ηθικής και διερωτήσου. Γιατί να μου κάνεις δώρο στα γενέθλιά μου; Γιατί το Πάσχα πρέπει να πάρω καινούργιο φόρεμα, να καθαρίσω το σπίτι, να κατεβάσω τις κουρτίνες, να δουλέψω ή όχι, απλά επειδή το προστάζει ο καταναλωτισμός; Γιατί πρέπει να πάω διακοπές για να ξεφύγω από την άχαρη ζωή μου που δεν τολμώ να αλλάξω; Γιατί πρέπει να κρατάω ημερολόγιο ή να ενημερώνομαι στο facebook και γεμίζω τοίχους με άσχετα «Χρόνια Πολλά» και ευχές αυτοπροβολής;
Και μη μου πεις κανένα χαζό, ότι «δεν είναι τυπικά» και ότι «το νοιώθεις και το κάνεις». Φυσικά το νοιώθεις και το κάνεις, δεν στέκομαι εκεί. Οι πεποιθήσεις σου ορίζουν τα συναισθήματά σου αλλά ακόμα πιστεύεις ότι ανάποδα λειτουργούν τα πράγματα. Το δράμα είναι ότι πιστεύεις ότι δεν είσαι τίποτα χωρίς τις πεποιθήσεις σου (ή «τα πιστεύω σου» όπως τα λες) και ότι «θα είσαι αγροίκος ή βάρβαρος» χωρίς όλο αυτό το οικοδόμημα που σε κρατάει δέσμιο μιας κοινωνίας που καταρρέει γύρω σου ενώ εσύ εξακολουθείς να προγραμματίζεις τον οβελία, τα Χριστούγεννα, τις καλοκαιρινές διακοπές κλπ.
Σε «ξεχνάει» το παιδί σου στα γενέθλιά σου και παθαίνεις πανικό και κρίση ταυτότητας. Δεν σε πήρε ο τάδε που σε έπαιρνε ανελλιπώς το Πάσχα ή δεν σε κάλεσε στο τραπέζι του και αρχίζεις να αμφιβάλλεις για την αγάπη που τόσο ένθερμα υποστήριζες μερικούς μήνες πίσω ή στο προηγούμενο τραπέζι. Δεν έχεις χρήματα να πάρεις δώρο στο παιδί σου (γιατί έτσι το έμαθες) και αμέσως σε ζώνουν οι ενοχές και οι τύψεις ότι δεν είσαι «καλός» ή «άξιος» γονιός. Δεν μισείς τον Αλβανούς, ε, δεν είσαι Έλληνας τότε, λέει. Βρε, μπας και τα έχουμε μπερδέψει όλα και δεν ξέρουμε τι μας γίνεται πια;
Απ’ όπου κι αν προσπαθείς να κρατηθείς, θα διαπιστώνεις ότι αργά ή γρήγορα θα γκρεμίζεται. Το καλό που σε θέλω, άρχισε να γκρεμίζεις μόνος σου, αυτόβουλα. Θα είναι πολύ λιγότερο οδυνηρό και λιγότερο μακροχρόνιο το βάσανο να κρατιέσαι από ετοιμόρροπα, παμπάλαια, κούφια περιτυλίγματα που φτιάχνουν την ταυτότητά σου. Μπορεί τίποτα να μην μείνει όρθιο, αλλά τουλάχιστον θα δημιουργήσεις, εκ νέου, κάτι αληθινό, αυτοδημιούργητο και αυθεντικό. Διαφορετικά, “καλή ανάσταση, και του χρόνου!”.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.