Λογικές Δια-πιστώσεις

Οι ἔννοιες τῶν Λέξεων πού θά χρησιμοποιηθοῦν εἶναι ἀπό τό Λεξικόν τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς καί ἡ ἐπιβεβαίωσις τῶν νοημάτων γίνεται μέ τήν χρῆσιν τοῦ Ἕλληνος Λόγου, τοῦ κώδικος τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης, πού ἐθεμελίωσεν ὁ Δρ Θεολόγος Σημαιοφόρος καί κατέστησε διδακτόν.

Ἀφορμή γιά τήν ἀλληλουχίαν τῶν κατωτέρω συλλογισμῶν ἀπετέλεσεν ἡ λέξις “Ὕπαρ Ὕπαρος” = πραγματική ὀπτασία, ἀληθινόν ὅραμα, πού βλέπει κάποιος ἐν ἐγρηγόρσει”. (Λεξικόν Σταματάκου).
Τά κωδικά νοήματα εἶναι:

Υ = μεγάλη συσσώρευσις
ΠΑ = πυρός ἀρχικοῦ, τό ὁποῖον
Ρ = ρέει.

Αὐτή ἡ μεγάλη ποσότης πυρός, ὅμως, κινεῖται ἐλευθέρως, δέν ἀποτελεῖ ὁριοθετημένον στερεόν σῶμα.

Ὁ μόνος τρόπος νά “συλληφθῆ”, νά περιχαρακωθῆ τό Ὕπαρ, εἶναι νά “βρῆ” μίαν κάσαν, ἕνα κιβώτιον, μίαν θήκην.
Ἡ Ἑλληνίς λέξις Κάσα σημαίνει οἰκία-καλύβη καί δηλώνει, κωδικῶς, κάθε:

Κ = ἐδῶ κάτω, γαιῶδες σῶμα
Σ = τό ὁποῖον ἔχει ἔσω χῶρον.

Πολύ ἁπλᾶ, κάσες εἶναι τά γαιώδη σώματα μας.
Ὅλοι ὅσοι διαθέτουμε κάσες – σώματα, εἴμεθα μεταξύ μας ἀδελφοί, ὡς πρός τό ὑλικόν σῶμα μας,
διότι Κάσις = ἀδελφός.
Ἡ λέξις ΚΑΣΑ, μέ τά άφωνα Κ + Σ ἐμφανίζει τό γράμμα Ξ. Ἄν λοιπόν τό Ὕπαρ (= ἡ ζωντανή ὀπτασία) ἀναζητήση μίαν Κάσαν ἤ ἕνα Ξ, γίνεται Ὕπαρ + Κάσα, Ὕπαρ + Ξ = Ὕπαρξις, καί ὅταν τό Ὕπαρ ἔλθη στό Χ = χῶμα, τότε λέειὙπάρχω.
Ἡ λέξις ΚΑΣΑ, διά τῶν ἀφώνων Κ+Σ, μᾶς καταμαρτυρεῖ τόν μοναδικόν -νόμιμον τρόπον τῆς δομήσεως της, πού εἶναι ἡ ΚΥΗΣΙΣ. Μόνον διά τῆς κυήσεως τό Ὕπαρ θά πάψη νά περιφέρεται ὡς ὀπτασία καί θά ἀποκτήση Κάσα ἤ θά γίνη Ὕπαρξις.
Κωδικῶς, ἡ λέξις ΚΥΗΣΙΣ, περιγράφει:

ΚΥ = ἐδῶ κάτω, σέ γαιῶδες σῶμα, συσσωρεύεται μεγάλη ποσότης (φωτός ή δυνάμεως)
Η = ἡ διαδικασία αὐτή γίνεται φανερά, ἀλλά
Σ = συντελεῖται ἐσωτερικώς
Ις = τροφοδοτώντας λίγο-λίγο αὐτήν τήν λειτουργίαν.

Ἡ Κύησις δῆλα-δή,διά τού Κώδικος, ἀποκαλύπτει καί ὅ,τι ἐσωτερικῶς συμβαίνει, ἀλλά καί τήν φανέρωσιν τῆς δράσεως (διόγκωσις κοιλίας).

Τό ΕΝ-ΒΡΥΟΝ εἶναι ἕνα ἐντός (χώρου) τρεφόμενον.
Κωδικῶς σημαίνεται:

Ε = ὅτι κινεῖται ἐπί ἐκτάσεως, βάσει
Ν = Νοός καί Νόμου (τό Ν σημαίνει καί τά Νερά).

Διά τού ὑπολοίπου τῆς λέξεως, ἤτοι ΒΡΥ-ΟΝ, σημαίνεται:

ΒΡΥ = ἐνέργεια πού ρέει σέ μεγάλην ποσότητα
ΟΝ = ὥστε νά δομηθή τό Όν ή τό:

Ο = σῶμα – χῶρος
Ν = πού θά ὑπακούη στόν Νόμον.

Τό Ἔν-βρυον, λοιπόν, εἶναι ἐντός τρεφόμενον, διότι ἡ λέξις Βορά σημαίνει τήν τροφήν.
Τό Ἔν-βρυον ζῆ, τρέφεται καί κινεῖται στά νερά, κάτι πού μᾶς φανερώνει καί τό ρῆμα Κ-ύω = κυοφορῶ καί τό ρῆμα
Βρ-ύω = είμαι πλήρης.
Παρατηρῶντας τά ρήματα Κύω καί Βρύω διακρίνομεν τό ρῆμα Ὕω = βρέχω.
Τό ἔν-βρυον ἤ Ἔμβρυον δῆλα-δή προκειμένου νά Κυοφορηθῆ, τρέφεται μέ ἱκανήν ποσότητα ὑγρᾶς τροφῆς, ὥστε νά ὁλοκληρώση ἕνα πλῆρες σῶμα.

Ὅταν τό ἔν-βρυον ἤ Ἔμβρυον ὁλοκληρώση τήν ἀνάπτυξίν του, θά γεννηθῆ.
Ἡ λέξις πού δηλώνει τό μόλις γεννηθέν ἤ πού ὀνομάζει τήν στιγμήν ἀκριβώς πού τό ἔμβρυον, ἀφίνει τήν κοιλίαν τῆς μητρός του, εἶναι Βρέφος δηλαδή:

ΒΡ = τό τρεφόμενον
Ε = πορεύθηκε
ΦΟΣ = πρός τό φῶς.

Τό ἐντός τρεφόμενον = Ἔνβρυον, ἔγινε ΒΡΕΦΟΣ, διότι βγῆκε στό φῶς τοῦ κόσμου τούτου.
Στό ἑξῆς θά εἶναι ἕνας Βρο-τός, θά ἔχη ἀνάγκην Βορᾶς = τροφῆς,
θά λαμβάνη Βάρος, ἐνίοτε θά γίνεται Βορός = ἀδηφάγος κι ἄλλοτε θά αἰσθάνεται ὅτι Βρύει = εἶναι πλήρης.
Ἡ τροφή του θά βοηθᾶ νά γίνεται Βριαρός = ἰσχυρός, στιβαρός ἀλλά πρέπει νά αγρυπνᾶ, νά μή γίνη Βάρ-βαρος, δηλαδή νά μήν ἀσχολεῖται μόνον μέ τήν τροφή καί τό βάρος του.
Τό όνομα Βρέφος, διά τῆς συλλαβῆς ΦΟΣ, δηλώνει καί τήν πρωταρχικήν τροφοδοσίαν τοῦ ὄντος, ἐκ τοῦ φωτός, ἀλλά κυρίως τό Φῶς τής γνώσεως, διότι τό ΟΝ, διαθέτει Νοῦν καί ἡ βασική ἐπιδίωξις τοῦ ὄντος εἶναι ἡ ἀλήθεια. Ὄντως = ἀληθῶς, ἔτσι εἶναι.

ΑΠΟ Βαρβάρα Σταγιάννου

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ