Nα πεθαίνεις για να ζεις!

Όλα εξαρτιούνται από το πώς θέλεις να ζήσεις, όχι τόσο από το «τι», όπου είναι εστιασμένοι οι περισσότεροι άνθρωποι. Και αυτό το αποφασίζεις πολύ βαθειά μέσα σου, όχι στην επιφάνεια του νου, θεωρητικά και φιλοσοφικά.

• Θέλεις να ζήσεις με πάθος, ερωτευμένος με τη ζωή, να την γευτείς με έκσταση, παίρνοντας από αυτήν όσα περισσότερα, καλύτερα και πιο ουσιαστικά μπορείς;
• Θέλεις να ζήσεις στην ασφάλεια, προστατευόμενος από το έντονο πάθος,  μεγάλα ρίσκα αποτυχίας ή πόνου, όσο περισσότερο στην αφάνεια μπορείς και προστατευμένα;
• Δεν έχεις αναλογιστεί ποτέ και δεν ξέρεις τι ακριβώς θέλεις;

Δεν είναι ο νους που αποφασίζει, αλλά είναι η καρδιά. Δεν υπάρχει λόγος λοιπόν να το σκέφτεσαι τα πιο πάνω και να προσπαθείς να καταλήξεις σε μια λεκτική απάντηση η οποία θα στηρίζεται σε επιχειρήματα, πεποιθήσεις, ανάγκες, ελπίδες ή προσδοκίες.

Χρειάζεται απλά να συνδεθείς και να εναρμονιστείς με τη θέληση της καρδιάς σου. Αν δεν είσαι απόλυτα ευτυχισμένος, αυτή τη στιγμή, με τον τρόπο που έχεις ζήσει, τότε είναι φανερό ότι απλά δεν βρίσκεσαι σε αρμονία με την πηγαία θέλησή σου. Η καρδιά έχει άλλο τρόπο να «σκέφτεται», να επικοινωνεί, να αποκωδικοποιεί. Δεν μοιάζουν σε τίποτα οι δυο διαφορετικοί τρόποι ύπαρξης.

Πολλοί νομίζουν ότι μπορούν να τα «έχουν όλα» χωρίς την ανάλογη αφοσίωση και πειθαρχεία. Σύντομα αρχίζουν να τα βάζουν με τη ζωή που «δεν τους προσφέρει» αυτά που θέλουν. Η ζωή όμως προσφέρει πάντα αυτό που η καρδιά μας θέλει πραγματικά, έστω κι αν ο νους δεν το γνωρίζει. Και αυτή είναι δική μας έλλειψη, που είναι ουσιαστικά άγνοια.

Αν έχουμε φυλακίσει την καρδιά μας, αν την έχουμε κλείσει πίσω από τείχη και ψεύτικους κόσμους, θα πρέπει με κάθε τρόπο να απελευθερωθεί. Όλα όσα εισπράττουμε από τη ζωή, είναι ο δικός της τρόπος να μας μιλήσει, με έναν τρόπο που ο νους δεν καταλαβαίνει.

Έχουμε εκπαιδευτεί να χρησιμοποιούμε, σαν κατευθυνόμενα ρομπότ, μόνο τον επιφανειακό νου… κάτι που πολλοί ακόμα πιστεύουν ότι «είναι το μόνο που υπάρχει». Μέσα από αυτόν τον νου όμως και φυσικά αυτόν τον τρόπο επιφανειακής, γραμμικής σκέψης, δεν έχουμε και πολλά περιθώρια διευρυμένης αντίληψης ή ουσιαστικής αλλαγής στο δια ταύτα της ζωής μας.

Αν θέλεις πραγματικά να ζήσεις με πάθος, ερωτευμένος με τη ζωή, μαγικά, δημιουργικά, η κάθε σου στιγμή να μετράει στην αιωνιότητα της ύπαρξής σου, τότε θα πρέπει να είσαι έτοιμος να πεθαίνεις, όχι μια φορά και χωρίς νόημα, αλλά πολλές φορές,  όσες είσαι πρόθυμος να ζήσεις. Πολλοί ζουν πεθαμένοι – ψυχικά πεθαμένοι – μη γνωρίζοντας ότι έχουν κι άλλη επιλογή, περιμένοντας τον φυσικό θάνατο ως διαφυγή ή λύτρωση. Και φυσικά, δεν αποτελεί ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Ο θάνατος εν ζωή αφορά τα πάντα, ειδικά όσα δεν φανταζόσουν ποτέ:

-           Ν’ απαλλάσσεσαι από ανθρώπους και σχέσεις που σε θέλουν λιγότερο από αυτό που θέλεις πραγματικά να είσαι.

-           Να πονάς, να συνθλίβεσαι και να ξαναγεννιέσαι από τις στάχτες σου κάθε φορά.

-           Να τολμάς, να γεύεσαι, να πιστεύεις, ν’ αφοσιώνεσαι και μετά να τολμάς να τα γκρεμίζεις όλα, με την ίδια ευκολία, για να ξεκινάς από την αρχή, χωρίς δεδομένα, χωρίς αγκίστρια ασφαλείας.

-           Να σχεδιάζεις, να κάνεις όνειρα, να έχεις στόχους αλλά ανά πάσα στιγμή να είσαι πρόθυμος να αψηφάς τα πάντα για να ακολουθήσεις τους άβατους δρόμους της καρδιάς σου.

-           Να είσαι έτοιμος, κάθε στιγμή, να τα χάσεις όλα και να ξαναρχινήσεις από την αρχή.

-           Να παίζεις τα παιχνίδια της ζωής και τους ρόλους σου με πάθος και μεγαλοπρέπεια αλλά να ξέρεις, κάθε στιγμή, στον πυρήνα της ύπαρξής σου, ότι όλα είναι όνειρο που επέλεξες α βιώσεις και να δεις.

-           Να ζεις στην κόψη του ξυραφιού: μόνο και απόλυτα στη στιγμή, πρόθυμος να εγκαταλείψεις αυτόν τον κόσμο ανά πάσα στιγμή γιατί ξέρεις ότι  σκοπός σου δεν είναι να «τελειώσεις» κάτι αλλά να ζεις αληθινά, τη θέληση της καρδιάς σου.

-           Να τολμάς να σπας τα όρια των αντιθέσεων με αθωότητα και τον ενθουσιασμό ενός παιδιού: στιγμές μοναχικές εμπλουτισμένες με εκστατική πληρότητα καθώς και στιγμές συν-κοινωνίας ενωμένος πέρα από λόγια, πέρα από μάσκες και κοινωνικά ταμπού.

Μόνο έτσι, έννοιες όπως «βαριέμαι, ενοχή, αν, μετανοιώνω, δεν μπορώ» θα μπορούν να σε ταρακουνούν από το ακλόνητο κέντρο σου. Μόνο έτσι, η μαγεία θα είναι η καθημερινή σύντροφος της ευφάνταστης ζωής σου. Μόνο έτσι, ο φόβος θα γίνει σύμμαχος που απλά θα σου δείχνει ότι μετακινείσαι – για άλλη μια φορά – προς άγνωστες περιοχές του Είναι σου.

Μόνο εσύ αποφασίζεις. Και κανένας δεν μπορεί να σε σταματήσει. Κανένα εμπόδιο δεν είναι ικανό να παγιδεύσει την ήδη απελευθερωμένη σου καρδιά. Μόνο που χρειάζεται να το συνειδητοποιήσεις, να παραδόσεις τη θέληση του νου σου, στη θέληση της καρδιάς σου. Τολμάς;

Είναι θάνατος… και είναι Ζωή μαζί! Είναι σταύρωση και ανάληψη μαζί!

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ