Διάκριση: πύλη στην εξέλιξη

Η καθημερινή μας πορεία, μέσα στο διάβα της ζωής, μας αναγκάζει να λειτουργούμε με μια εγρήγορση του νου και των συναισθημάτων μας. Είμαστε πολλές φορές αναγκασμένοι να διακρίνουμε τα ιδιαίτερα γνωρίσματα των καταστάσεων που ζούμε, διαχωρίζοντάς τα σε καλά ή άσχημα ή σε αυτά που δίνουν χαρά ή πόνο, εξύψωση ή βύθισμα.
Λειτουργούμε μέσα από κάποια επίπεδα του νου και δημιουργούμε σχέσεις, χαρακτήρες, ιδέες, όνειρα, ιδανικά, πρότυπα και γενικότερα μια πορεία που την ακολουθούμε, ζώντας τη στη δουλειά, στο σπίτι, στις συντροφιές μας. 

Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως μέσα από την πλάνη της ύλης που διάχυτα καλύπτει το νου των ανθρώπων, τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας καθώς και τα λαθεμένα μηνύματα που παίρνουμε από το περιβάλλον μας, ότι διακρινόμαστε για την ορθή μας κρίση ή καλύτερα για τη διάκρισή μας;

Δρώντας ο καθένας μας με το νου της καθημερινότητας, οδηγούμε τη σκέψη μας σε δαιδαλώδη μονοπάτια, σε διαδρομές παράλληλες ή και αντίθετες πολλές φορές από την επιθυμητή μας κατεύθυνση, η οποία οδηγεί σε αδιέξοδα. Το κατώτερο νοητικό εμπλέκει τον άνθρωπο σε άσχημα λογικά παιχνίδια του νου. Και ενώ έχουμε την εντύπωση πως έχουμε τον έλεγχο τον καταστάσεων, μέσα από μια διαδικασία σκέψης και διαμόρφωσης πραγμάτων, ωστόσο βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι μέσα στα παιχνίδια που εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε, μετατρέποντας κάθε μας έργο-κίνηση –πράξη-σκέψη, αναποτελεσματική και άστοχη.

Απαραίτητη προϋπόθεση για τη διάκριση είναι ο διαυγής νους, ο απαλλαγμένος νους από κάθε φορτίο της παχυλής ύλης, της πλάνης, της σύγχυσης. Ένας νους όσο το δυνατόν πιο απαλλαγμένος από τις επιθυμίες και συναισθήματα του αστρικού φορέα.

Η νοητική διαύγεια επιτυγχάνεται μέσα από τη διαρκή ανάταση και από την ικανότητα να αποφορτίζουμε, να απεγκλωβίζουμε το νου από τις εκατομμύρια εικόνες, σκέψεις, αισθήσεις κ.λπ. που μπλοκάρουν το σύστημα λειτουργίας του. Χρειάζεται μια συνεχής επαγρύπνηση, μια εξάσκηση αυτής της ικανότητας με αποτέλεσμα τη διαρκή αύξηση της διάκρισης, και την ανάπτυξή της.

Στην επίτευξη της διάκρισης σημαντικό ρόλο έχει και η βελτίωση του αστρικού σώματος, των επιθυμιών και των αισθήσεων μας, διότι ό,τι εκπέμπουμε, αυτόματα το έλκουμε. Εάν δηλαδή το επίπεδό μας είναι κάτω του μετρίου θα κινούμαστε σε ιδιαίτερα παχυλές σκέψεις και αισθήσεις, ενώ εάν καταφέρουμε ένα επίπεδο διανοητικής καλλιέργειας και ωριμότητας, ταυτόχρονα αναβαθμίζουμε ύπαρξή μας, φωτίζοντάς τη. Η απόρριψη άσχημων-αρνητικών σκέψεων και αισθήσεων καταλήγει στην αυτόματη απώθησή τους από τον εαυτό. Μόνο τότε αποκτούμε εκείνα τα χαρακτηριστικά που έλκουν τις θετικές σκέψεις και αποκρούουν τις αρνητικές. Χωρίς τη διάκριση εύκολα μπορούμε να σκοντάψουμε ή να παράγουμε σκοτεινές σκέψεις, όψεις, που αργότερα ίσως υιοθετήσουμε ως τρόπο ζωής στη εξελικτική ατραπό μας.

Για να αναπτυχθεί η διάκριση ή μάλλον για να μπορέσουμε να επιτύχουμε ένα καλό επίπεδο λειτουργίας μέσα από τη διάκριση και την ορθή κρίση, θα πρέπει να αναπτύξουμε εκείνη την ικανότητα που θα μας βοηθήσει να αντιλαμβανόμαστε με οξύτητα κάθε στιγμή τα γεγονότα, ανεξάρτητα των συνθηκών που διαδραματίζονται. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Η φόρτιση της καθημερινότητας λόγω νοητικών και συναισθηματικών εναλλαγών ή πιέσεων δημιουργούν μια παρερμηνεία μια διαστρεβλωμένη αντίληψη που εμείς σαν πομπός δεχόμαστε από τα γεγονότα. Ανάλογα με τις καταστάσεις λαμβάνουμε κάθε φορά και μια ειδική απόχρωση, η οποία ποικίλει με την περίπτωση. Είναι κάτι που δημιουργείται στον αστρικό κόσμο, τον κόσμο των επιθυμιών, των συναισθημάτων, που περιβάλλει τη φυσική μας ύπαρξη έξω από το φυσικό μας σώμα, λειτουργώντας κύρια με τις αισθήσεις και τις επιθυμίες μας.
Αυτός ο κόσμος μας επηρεάζει άμεσα διότι λειτουργεί σαν ένα θαμπό φίλτρο, που μας διαστρεβλώνει και μας περιπλέκει σε τέτοιο βαθμό ώστε ο κόσμος μας να φαίνεται διαφορετικός από την πραγματική του εικόνα. Αυτό δε σημαίνει πως οι επιλογές μας είναι λαθεμένες. Πολλές φορές, όμως, ιδιαίτερα όταν εμπλεκόμαστε συγκινησιακά, όταν το αστρικό πεδίο βρίσκεται στο ζενίθ της δράσης του, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να οδηγηθούμε σε λάθος επιλογές, λειτουργώντας μέσα από αυτό το παραμορφωτικό φίλτρο.

Εδώ η προσοχή πρέπει να εστιαστεί στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ανύψωση του νοητικού κόσμου, καθώς με αυτή την ανύψωση οι επί μέρους όψεις διαγράφονται και διαφαίνεται πλέον η καθαρή εικόνα των πραγμάτων, αλλά και η σωστή πόλωση των στόχων και αξιών σε ανώτερα ιδανικά.

Το βασικό ρόλο σε αυτή την υπέρβαση κατέχει η νοητική σιγή. Χρειάζεται να δίνουμε την ευκαιρία στο νου μας να σιωπά για κάποια μικρά αλλά τακτά χρονικά διαστήματα, ιδιαίτερα πριν από τη λήψη σημαντικών αποφάσεων. Η σιγή του νου μας απεγκλωβίζει από τις παγίδες του, από τις πρόσκαιρες και πρόχειρες εντυπώσεις, και επιτρέπει στο πνεύμα να προσεγγίσει το σωστό πρίσμα, το σωστό δρόμο μέσα από οράματα και νέες ιδέες-αντιλήψεις.

Η διάκριση συμβάλλει στην ανάπτυξη των σωστών ανθρώπινων σχέσεων, αποτελεί ένα ακόμη σκαλοπάτι, έναν κρίκο στη σύνδεσή μας με τους συνανθρώπους μας. Η διάκριση είναι ένα αγαθό όπου μέρα με την ημέρα αναπτύσσεται και ανθίζει αποτυπώνοντας στην αύρα μας την καθαρότητα και τη διαύγειά του.

Διακρίνοντας σωστά αποκτάμε καλύτερη αντίληψη του κόσμου, αγγίζουμε την ουσία, την καρδιά των πραγμάτων πίσω από την πολλαπλότητα και την πολυμορφία των καταστάσεων. Θα ήταν πολύ σοφό εάν κάθε ημέρα, σε μια βάση αυτοέλεγχου, εξετάζουμε τον εαυτό μας για την αποτελεσματικότητα της διάκρισης που αναπτύσσουμε. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαμε να κάνουμε κάποιες διορθωτικές κινήσεις, αυξάνοντας το επίπεδό μας και την εγρήγορσή μας, διαμορφώνοντας έτσι την παραπέρα πορεία ανάπτυξής μας.

Έχει παρατηρηθεί πως σε περιπτώσεις όπου η ενασχόληση με τη διάκριση έχει πραγματωθεί, εκείνη με τη σειρά της λειτουργεί ως αφύπνιση, σαν ένα όπλο ακρίβειας, σαν να περπατάμε σε ένα τεντωμένο σκοινί ανάμεσα σε χαοτικές καταστάσεις και να φτάνουμε στον προορισμό μας. Είναι ένα πολύτιμο εργαλείο που μας ακολουθεί έως το τέλος της ύπαρξής μας, προσφέροντάς μας ένα είδος προστασίας της ψυχής μα και εφόδιο της εξέλιξής μας ταυτόχρονα.

Η ανάπτυξη της διάκρισης μας δίνει τη δυνατότητα να λειτουργούμε μέσα από τη διαδικασία του ανώτερου-εξυψωμένου νου και αισθήσεων που μας ξεκαθαρίζουν με σαφήνεια το τοπίο, την πορεία που διανύουμε οδηγώντας μας σε μια επίγνωση της ίδιας της ζωής.

Είναι ένα ταξίδι που ακολουθούμε μέσα από τα ζεύγη των αντιθέτων, μέσα από τη στενή σπαθιά της αφυπνισμένης συνείδησης η οποία μας επιτρέπει να αντιλαμβανόμαστε και να ισορροπούμε ανάμεσα στο ανώτερο και το κατώτερο.

Αυτό μας εξασφαλίζει και την ισορροπημένη μας πορεία μέσα στην ύλη, μια πορεία δικής μας προσφοράς στην πιο εξελιγμένη της μορφή περιφρουρόντας έτσι τόσο τις ανθρώπινες υπάρξεις όσο και τον ίδιο μας τον πλανήτη. 

ΙΦ.

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ