ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ (αφιερωμένο στούς νέους,,,)

Ένα από τα μεγαλύτερα ελαττώματα του σύγχρονου ανθρώπου και βεβαίως, της φάρας μας, μοιάζει να είναι η αδυναμία προσδιορισμού των συγκεκριμένων καταστάσεων και διαδικασιών που, εξελισσόμενες, οδηγούν μακροχρόνια σε νέες, ανατρεπτικές πραγματικότητες.

Αυτή η πασιφανής έλλειψη διορατικότητας, αναιρεί τη δυνατότητα να παρέμβουμε την κατάλληλη χρονική στιγμή. Κατ’ επέκταση παρασυρόμαστε, απλά, από τα δρώμενα.

Χορεύουμε, κοινώς, το ρυθμό εκείνων των απροσδιόριστων «Κύκλων» - που   σχεδιάζουν με σχολαστικότητα τις παρεμβάσεις τους – στοχεύοντας, πάντοτε, στα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Κι αν, ακόμα, τα πλάνα τους δεν υλοποιούνται με ακρίβεια - εξ αιτίας των αστάθμητων παραγόντων ή κάποιων Δυνάμεων που, εσκεμμένα η  ασυνείδητα, αντιστέκονται – η απόκλιση είναι πρόβλημα δικό τους κι όχι λύση για μας. Γιατί, εμείς, είτε έτσι είτε αλλιώς, μπλέκουμε άσχημα. Και το χειρότερο, δε διαθέτουμε τη Στρατηγική και τον οπλισμό, προκειμένου να αντιδράσουμε ….

Θα μου πείτε : «Μεγάλε, δεν καταλάβαμε τίποτα!!»

Είμαι σίγουρος πως, αντιμετωπίζοντας το χάος και τον εξευτελισμό της κοινωνικής και πολιτικής ζωής μας – με αφορμή τη διαρκή κρίση στην Παιδεία των τελευταίων μηνών – ψελλίσατε, αρκετές φορές τα ίδια λόγια : «δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει!» ….

Γιατί, όμως, συμπεριφέρονται έτσι οι νέοι ; Έχουν λογική ; Στηρίζονται σε κάποιες ιδέες; Υπεραμύνονται κάποιων θέσεων ; Διεκδικούν το μέλλον τους ; Επιδιώκουν το καλύτερο ; Διαισθάνονται μια συνομωσία σε βάρος τους ; Έχουν τη στοιχειώδη καλλιέργεια, τη βασική κατάρτιση, ώστε να καθορίζουν την προσωπική τους πορεία ; Αντιλαμβάνονται την έννοια της πολιτικής ; Μπορούν να ξεχωρίσουν το σωστό από το λάθος ; Έχουν τη θωράκιση ώστε να αντιπαρέρχονται τις όποιες επιρροές μικροσυμφερόντων, που επιδιώκουν να τους χειραγωγήσουν για ιδιοτελείς σκοπούς ; Μήπως, τελικά, είναι μια γενιά παρανοϊκών ή κουτών ανθρώπων ;…

Από την άλλη πλευρά, τι θα μπορούσε να σκεφτεί, κανείς, για τους αναδόχους, εν γένει, αυτών των παιδιών …Πως σκιαγραφούνται οι ίδιοι οι γονείς ; Έχουν σύστημα αξιών ; Κατέχουν την ουσιαστική παιδεία ; Έχουν ιδεολογία ; Βαθύτερους στόχους ; Επιδιώκουν την πνευματική εξύψωση, την εσωτερική τους αρμονία ; Σε τι κατάσταση βρίσκεται η βιοψυχική τους ικανότητα ; Πόσο ισορροπημένα συνυπάρχουν η νόηση, η συναισθηματική λειτουργία και η θέλησή τους ; Μήπως θα έπρεπε να επισκέπτονται       ( μηδέ του γράφοντος εξαιρουμένου ) τακτικά τους ψυχολόγους. Είναι ολοκληρωμένες προσωπικότητες, ή μήπως απλοί καταναλωτές, άνθρωποι προσανατολισμένοι ξεκάθαρα στο στείρο υλισμό ; Τι όνειρα έχουν για τα παιδιά τους ;

Χρήμα, βίλες, πισίνες, «fancy» μοντελάκια, «Mercedes», «γκλαμουριά» και καλή ζωή … Τίποτα παραπάνω. Αποτελούμε, εξ άλλου, οι ίδιοι τα σχετικά πρότυπα …

Εν τέλει, τι είδους ανατροφή έχουμε δώσει σ’ αυτά τα παιδιά ; Τους μιλήσαμε, ποτέ, για τους πνευματικούς θησαυρούς του ελληνισμού ; Τους κάναμε δώρο ένα βιβλίο ; Διηγηθήκαμε τα επεισόδια της Ιστορίας του Έλληνα ; Περπατήσαμε, μαζί τους, στον Ιερό Βράχο ; Τους εκμνηστηρευτήκαμε, ποτέ, τα δικά μας προβλήματα, τα όνειρα που δεν ευδοκίμησαν, τις ανασφάλειες, τις πίκρες ; Έχουμε, τελικά, οι ίδιοι ουσιαστικές ελπίδες και οράματα ;

Ο μεγάλος υποκριτής, σ’ αυτή την υπόθεση, θαρρώ πως αποδεικνύεται – όπως πάντα, άλλωστε – ο εντολοδόχος, υποτίθεται, του πολίτη : η πολιτική Ηγεσία … Από την αρχαιότητα λυμαίνονται αυτό τον τόπο οι διάφοροι «Εφιάλτες». Φυσικά, έχουν στοιχίσει στην πατρίδα  πανάκριβα. Και δυστυχώς οι αποτυχίες - στις οποίες η δράση τους οδηγεί - γίνονται συμφορές, όταν δεν αποτελούν απλώς παράγοντες επιρροής στις εξελίξεις, αλλά κατέχουν την απόλυτη εξουσία. Όταν είναι οι αφέντες ή, για να ακριβολογούμε, οι τοποτηρητές των Πλανητικών σκοτεινών αφεντάδων ….

Ήδη, από τα χρόνια του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού – που ακολούθησε τη λεγόμενη Αναγέννηση και προηγήθηκε των τριών Επαναστάσεων ( Αμερικανική, Γαλλική, Ελληνική ) – τα Ελληνικά Γράμματα ξεθάφτηκαν από το υγρό Μαυσωλείο, στο οποίο τα είχαν καταχωνιάσει οι κύκλοι που διαστρέβλωσαν την αυθεντική Διδασκαλία του Ιησού, αλλά και των άλλων πνευματικών καθοδηγητών. Κύκλοι που, ουσιαστικά, αδυνατούμε να προσδιορίσουμε και να κατονομάσουμε. Γι αυτό και οι - ανά τους αιώνες  - κρατούντες  σχολιάζουν, συνήθως, ειρωνικά πως πρόκειται, απλά, για αποκύημα της φαντασίας των ανθρωπάκων. Εκείνων που ψάχνουν, σαν άλλοι «Δον Κιχώτες» για μυστηριώδεις εχθρούς ….

Εγώ, ο ασήμαντος , νοιώθω πως  πρόκειται για ένα κατεστημένο μισάνθρωπων, που επιδιώκουν να εγκαθιδρύσουν μια «Χρυσή Παγκόσμια Φυλακή», γεμάτη αγαθά και απολαύσεις, στην οποία θα περνάμε «καλά». Έχοντας, στο μεταξύ, καταδικάσει την ψυχή μας. Και φυσικά, αν αυτό το πελώριο μαύρο σύννεφο – που στις μέρες μας μοιάζει να καλύπτει, για πρώτη φορά στην καταγεγραμμένη Ιστορία, ολάκερη την υδρόγειο – ονομάζεται «Σιωνισμός» ή κάπως αλλιώς, δεν έχει καμιά ουσιαστική σημασία ….

Ο Μυστικός Πόλεμος, που διεξάγεται για αιώνες, ίσως και χιλιετίες, χαρακτηρίστηκε – θα λέγαμε – από την ασάφεια που επιφέρει ο παραλογισμός. Αυτό μοιάζει επόμενο, καθώς δεν υπάρχουν ξεκάθαρα Στρατόπεδα. Στις φανερές Μάχες – τους γνωστούς επίσημους πολέμους, δηλαδή, της Ιστορίας – οι «Μεν» και οι «Δε» βρίσκονταν, πάντα και στις δυο πλευρές. Προσπαθώντας να επηρεάσουν τις εξελίξεις …Όχι απαραίτητα για την πρόσκαιρη νίκη σε μια συγκυρία, αλλά με στόχο την απώτερη, τελική επικράτηση. Μια επικράτηση των «αντί-ανθρώπων», που άρχισε να γίνεται φανερή στα τέλη της δεκαετίας του ’50, με την κυριαρχία του Μακαρθισμού. Την εξόντωση των Κέννεντυ που ακολούθησε. Τη συντριβή - ελέω Κίσινγκερ - των κινημάτων αυτοδιάθεσης, που οι θρεμμένοι με τις Ελληνικές ιδέες περί ελευθερίας και δημοκρατίας λαοί της Λατινικής Αμερικής πραγματοποιούσαν, την ίδια εποχή. Και δυστυχώς, τη ραγδαία υποχώρηση της Ελληνικής Παιδείας, ανά τον κόσμο. Του μοναδικού συστήματος εκπαίδευσης, τα αγαθά του οποίου γίνεται να οδηγήσουν τον άνθρωπο στην κατανόηση του εαυτού του, τη βαθύτερη καλλιέργεια. Τη δυνατότητα να μπορεί ανά πάσα στιγμή να διακρίνει και ακολούθως να υπερασπίζεται το ορθό και το δίκαιο. Μια συνειδητή επιλογή των Αρνητικών Δυνάμεων, που προσδιόρισε, λίγο-λίγο, τη μετατροπή της νεολαίας σε μάζα, χωρίς συνείδηση της αποστολής, ισόρροπη ανάπτυξη και συγκεκριμένη κατεύθυνση. Είναι, νομίζω, περιττό να σχολιάσω τον ύπουλο ρόλο της τηλεόρασης, του κορυφαίου διαφθορέα της ανθρώπινης νόησης. Παράγοντας που τότε, δεν είχε, ακόμα, εκτιμηθεί στις πραγματικές του διαστάσεις…Κι όλα με το πρόσχημα της ανάγκης για προσαρμογή στα σύγχρονα δεδομένα της εξειδίκευσης, της πρακτικότητας, της απλοποίησης και του στείρου Ορθολογισμού. Στοιχεία, που οι ίδιοι Κύκλοι προωθούσαν για δεκαετίες, μέσα από την συγκεκριμένη πορεία της Βιομηχανικής Ανάπτυξης, της Τεχνολογίας και του οράματος που εξελίχθηκε σε σύγχρονο «Επικυρίαρχο» : της Υπέρ-παραγωγικότητας. Αγνοώντας, φυσικά, τις συνέπειες, που οι άλογες επιλογές τους φόρτωσαν στο δύσμοιρο περιβάλλον.

Ο πλήρης υποσυνείδητων κίνητρων ξεσηκωμός των νέων σ’ ολόκληρο το Δυτικό κόσμο, το κίνημα των χίπις – μια σύγχρονη αναβίωση του Επικουρισμού – αντιμετωπίστηκε με το Δούρειο Ίππο των ναρκωτικών. Παγίδα στην οποία εύκολα έπεσαν οι αφελής νεολαίοι. Κατάρα που ταλαιπωρεί έκτοτε τη νέα γενιά, χωρίς να υπάρχει γιατρειά.

Οι φοιτητικές εξεγέρσεις στη Γαλλία, ( Μάης ’68 ), χάθηκαν στο βάλτο των «γηρατειών» της  Ευρωπαϊκής Ηπείρου.  Οι αναρχικές εκδηλώσεις στα κολέγια των Ην. Πολιτειών - με αφορμή τα γεγονότα του Βιετνάμ, αλλά με βαθύτερες και εύλογες αιτίες – κατεστάλησαν, έγκαιρα, από τις «λεγεώνες» ενός Κράτους που δεν αστειεύεται. Συνειδητά ή όχι οι λιγότερο αλλοτριωμένοι κάτοικοι του πλανήτη, οι νέοι, προσπάθησαν και κατόρθωσαν να πολεμήσουν γενναία…Η θέα του επερχόμενου και ιδιότυπου σκοταδισμού, τους προκαλούσε απόγνωση. Τι κρίμα που οι αγώνες τους ήταν εξ αρχής μάταιοι ….

Οι ιδιότυπες συνθήκες που επικρατούσαν στην Ελλάδα την ίδια περίοδο, ανέβαλαν τη Σιωνιστική ή, παίζοντας με τα ονόματα, Ιλλουμινατική Επίθεση - εφόσον αποτελεί πραγματικότητα κι όχι γέννημα του μυαλού μας - για την επόμενη δεκαετία. Με αρχή την επιβολή της Δημοτικής Γλώσσας το ’75. Ένα μέτρο όχι κατ’ ανάγκη αρνητικό, που λειτούργησε, όμως, σαν «κερκόπορτα» στη συγκεκριμένη περίπτωση, βάζοντας μας σε υποψίες. Και βεβαίως, με πολιορκητικό Κριό την εφαρμογή του Μονοτονικού, την ουσιαστική κατάργηση των Αρχαίων Ελληνικών, την ακραία απλοποίηση της γνώσης, την επιλογή της ανήκουστης «παπαγαλίας» ως μεθόδου εκμάθησης και καταληκτικά την πλήρη απαξίωση της Δημόσιας Παιδείας, μέσα στα επόμενα 20 χρόνια. Η πολιτική Ηγεσία, ηθελημένα ή εν αγνοία της, υποθήκευσε το μέλλον της χώρας και όχι μόνο ….

Καθώς έχουμε βρεθεί, πλέον, σε αδιέξοδο – γιατί ακόμα και η εφαρμογή τέτοιων οικουμενικών σχεδίων γίνεται στον τόπο μας στρεβλά και πρόχειρα – ήλθε τώρα η στιγμή να παρέμβουν οι Βρυξέλλες….

Και βέβαια, το πλάνο αναμόρφωσης της εκπαίδευσης μπορεί να διαθέτει κάμποσα θετικά στοιχεία. Οι μαθητές, όμως - ή τουλάχιστον μια μερίδα τους - τρέμοντας προφανώς τα χειρότερα, «μεταμφίεσαν» σχολεία και δρόμους, γειτονιές και Διοικητικά κέντρα πόλεων, ακόμα και τις Εθνικές Οδούς σε γήπεδα ποδοσφαίρου. Κι όλοι εκείνοι που τους μετέτρεπαν από χρόνια και σιγά-σιγά σε ακαλλιέργητα ημιμαθή άτομα - χωρίς προσανατολισμό, κρίση και ισχυρή προσωπικότητα - με αδυναμία να εκτιμήσουν κάποια ιδανικά ώστε να σέβονται τις αξίες ή τους θεσμούς, φρίττουν, τώρα και απορούν για τη συμπεριφορά και τη δράση τους. Καταγγέλλουν το «χουλιγκανισμό» τους, αφορίζοντας την ολοκληρωτική τους άρνηση να συμμετέχουν, πλέον, σ’ αυτό το στημένο, κακόγουστο, γυμνό από ανθρωπιά και ύποπτο παιγνίδι….

Δεν θα ήθελα να δικαιώσω ή να δικαιολογήσω κανέναν. Ούτε καν τον εαυτό μου, που - όπως όλοι μας – έχω ακέραια ευθύνη για όσα τραγικά συμβαίνουν στην Ελλάδα του Σήμερα. Κατά μία έννοια είμαστε όλοι «Εφιάλτες». Με πρόθεση ή χωρίς. Περισσότερο ή λιγότερο. Γιατί η ανοχή και η αδράνεια απέναντι στις εξελίξεις, αποδεικνύονται, συχνά, στάσεις πιο καταλυτικές από τα ίδια τα εγκλήματα… Οι μόνοι που δεν έχουν ευθύνες για το κατάντημα της κοινωνίας μας είναι οι νεαροί, οι έφηβοι και τα παιδιά. Αυτά τους δώσαμε, αυτά κάνουν. Και ταυτόχρονα, διαθέτουν την αγνότητα να αισθάνονται πως «δεν πάει άλλο» ! Ασχέτως αν το εκφράζουν, κατ επανάληψη, με το χειρότερο τρόπο ….

Το μόνο που θα είχα να προτείνω σε όλους μας είναι να καθίσουμε να σκεφτούμε. Να σκεφτούμε καλά….

6/12/08_ 

Μ.Μ.

ΠΗΓΗKaterina Chrisoulaki

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ