ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΞ ΣΤΟΝ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟ ΕΡΩΤΑ

Σεξ, μια λέξη αγγλική με ελληνική ρίζα ( από το έξις που η δασεία μετατρέπεται σε σ , σ+έξις=σέξις=σεξ ή κατ'άλλους από το τέκος (αόριστος του τίκτω), σέκος, secus-sexus) διφορούμενη, φορτωμένη με πολλούς και αντιθετικούς συνειρμούς. Από τη βιολογική διαδικασία της αναπαραγωγής, στην αγαπητική  συνεύρεση, τον ερωτικό μυστικισμό, αλλά και την σκανδαλολογία, την πορνογραφία και την εμπορευματοποίηση.Στην αρχαιότητα η γενετήσια λειτουργία προσεγγιζόταν με ένα πνεύμα βαθιάς ιερότητας και σεβασμού. Οι αρχαίοι 'Έλληνες ζούσαν πολύ πιο κοντά στη  φύση και είχαν σαφώς διαφορετική αντίληψη για τον έρωτα και τη σεξουαλική χαρά από εμάς, πού έχουμε υποστεί την αυστηρή ιουδαιοχριστιανική αντίληψη. Από κοινωνική άποψη η σεξουαλική ζωή ήταν πολύ πιο ελεύθερη απ' ότι είναι σήμερα και επιπλέον, κι αυτό είναι και το σπουδαιότερο, είχε μεγάλη ιδεολογική, κοινωνική και κυρίως θρησκευτική σημασία.

Ένα σημαντικό μέρος της λατρείας ήταν άμεσα συνδεδεμένο με αυτήν, βάσει της ομοιοπαθητικής μαγείας πού μπόλιασε ιδεολογικά και πρακτικά με τελετουργίες τη  θρησκεία, διαμορφώνοντας τη  μαγικοθρησκευτική αντίληψη πώς η αναπαράσταση της σεξουαλικής πράξης και οι τελετουργίες με την παρουσίαση σεξουαλικών οργάνων θα βοηθήσουν τη  γονιμότητα της γης και των γυναικών, μίας και το όμοιο θα προκαλέσει το όμοιο. Οι αρχαίοι θεοί ζουν μία ζωή στα πρότυπα των ανθρώπων. Ερωτεύονται, ζηλεύουν, συνευρίσκονται. Ο Δίας είναι το πρότυπο του ουράνιου εραστή πού συγκινείται από κάθε όμορφη γυναίκα, είτε είναι θεά, νύμφη, είτε θνητή. Η αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων ήταν βαθύτατα ηδονιστική (ευδαιμονιστική) με την ευρύτερη έννοια του όρου και τη  βλέπουμε να εκφράζεται στη νομοθεσία, στην τέχνη και στη φιλοσοφία. Η ιεροδουλεία, θεσμός πανάρχαιος και θρησκευτικός, ήταν εξαπλωμένη σ' όλο το χώρο της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Στην Ελλάδα ξακουστό ήταν το Ιερό της Αφροδίτης στην Κόρινθο πού είχε περισσότερες από χίλιες ιερόδουλες εταίρες αφιερωμένες  στη θεά.

Στην αντιπέρα όχθη, η ιουδαιοχριστιανική αντίληψη θεωρεί το σώμα (τη σάρκα) ως το όργανο του πειρασμού, με το οποίο ο σατανάς δελεάζει, και συνεπώς εξαιτίας του ο άνθρωπος χάνει την αιώνια ζωή, εφόσον υποκύψει στις επιθυμίες του. Ο περιορισμός και καλύτερα η απονέκρωση της σάρκας είναι το ζητούμενο. Ακραία συνέπεια αυτής της αντίληψης είναι ο ασκητισμός και ο αναχωρητισμός. Ο Ωριγένης (185-251 μ.χ.), μια από τις σημαντικότερες μορφές των πρωτοχριστιανικών χρόνων, έφθασε στο σημείο να αυτοευνουχιστεί σε ηλικία δεκαοκτώ ετών για να αρέσει στον Θεό! Σύμφωνα με τους σκληροπυρηνικούς μοναχούς ο γάμος και το γενετήσιο ένστικτο είναι καταστάσεις μεταπτωτικαί.

Προ της πτώσεως υποστηρίζουν, επικαλούμενοι κείμενα του Ιωάννη του Χρυσοστόμου (ΙΕ ομιλία εις την Γένεση), οι άνθρωποι ήταν απηλλαγμένοι της γενετήσιας ορμής. Σε σχετική ερώτηση πιστού, "σοφός" αγιορείτης πατέρας δηλώνει κατηγορηματικά : « Ναι, θεολογικώς ειπείν, πράγματι, ο Θεός θέλει να γεννιούνται παιδιά χωρίς ηδονή, χωρίς την αμαρτία της έξω-από-δω συνουσίας». Προφανώς το ιδανικό γι'αυτούς θα ήταν η κήρυξη στην παρανομία της σεξουαλικής πράξης και η επιβολή της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Τη διαφορά στις αντιλήψεις των δύο κόσμων μπορούμε να την δούμε καθαρά όπως αντανακλάται και στην τέχνη. Το ιδανικό του αρχαίου Έλληνα είναι η πλήρης κατάφαση της ζωής και των χαρών που προσφέρει, ο θαυμασμός της ρώμης και της ομορφιάς. Στη γλυπτική αυτό εκφράζεται με τον αθλητή. Αντίθετα το χριστιανικό ιδεώδες, όπως αντανακλάται στην τέχνη, είναι ο ασκητής με το οστεώδες και ταλαιπωρημένο, απ' τις εκούσιες κακουχίες και νηστείες, σώμα. Η σάρκα πρέπει να περιορίζεται και να τιμωρείται για  να σωθεί η ψυχή. Οι περισσότερες θρησκείες υποτίμησαν και αντιμετώπισαν εχθρικά την σεξουαλική λειτουργία, υποστηρίζοντας πως είναι δαιμονική, δηλητήριο της ψυχής και στην καλύτερη περίπτωση σπατάλη ενέργειας.

Στην Ινδία, ο Αγγλικός πουριτανισμός και ο μουσουλμανισμός κατέστρεψαν μια πλούσια ερωτική παράδοση, όπως διασώζεται μέσα από το μνηνειώδες Κάμα Σούτρα και τα περίφημα ερωτικά γλυπτά στις προσόψεις των ναών του Κατζουράχο.Ο Γιουνγκ υποστηρίζει ότι πρέπει να διακρίνουμε πότε η σεξουαλική ορμή είναι γνήσια ενστικτώδης και πότε μια μεταμφιεσμένη ασυνείδητη αρχετυπική ορμή, η οποία επιζητεί την ενότητα και την εξέλιξη της συνείδησης.Η ερωτική έλξη είναι συχνά μια προβολή της παρόρμησης για αλχημική εσωτερική ένωση, τον « ιερό γάμο» της άνιμα και του άνιμους. Ο Πλάτων γράφει : « Σίγουρα δεν είναι μόνο η ανταλλαγή των σαρκικών ηδονών αυτό που κάνει τους ερωτευμένους να νιώθουν έναν τόσο έντονο πόθο να βρίσκονται μαζί, αλλά κυρίως η αναζήτηση της χαμένης ενότητας ». 

         Η καθαρή αλήθεια, που συχνά παραβλέπεται είναι, ότι το σεξ είναι ο σπόρος της αγάπης.

  Κοιτάζοντας ένα κάρβουνο μας φαίνεται δύσκολο να πιστέψουμε ότι είναι ο ίδιος άνθρακας, που κάτω από ειδικές συνθήκες μετατρέπεται σε διαμάντι! Η ενοχικότητα και η αντιπαλότητα προς το σεξ καταστρέφει τη δυνατότητα άνθισης στην αγάπη. Στον άνθρωπο επιβλήθηκε από ορισμένες παραδόσεις, η πάλη ενάντια στη σεξουαλική ενέργεια και ταυτόχρονα του ζητήθηκε να αποβλέπει στην ειρήνη και τη γαλήνη. Αυτό το διπλό μήνυμα, αν το πάρει κανείς στα σοβαρά, οδηγεί με ασφάλεια στην παραφροσύνη. Από την εσωτερική σύγκρουση με τις φυσικές ορμές ο άνθρωπος βγαίνει ανάπηρος, παραμορφωμένος και χωρίς πραγματική αγάπη. Σχεδόν όλες οι καταστροφικές και αυτοκαταστροφικές τάσεις, πολλές νευρώσεις και ψυχοσωματικές αρρώστιες, η εχθρότητα, ο πόνος και η απληστία οφείλονται στη στέρηση αγάπης και έρωτα. Ο Β.Pάιχ, πρωτοποριακός - και γι' αυτό παρεξηγημένος στην εποχή του επιστήμονας, υποστήριξε την άποψη πως τα πάντα, από την αμοιβάδα μέχρι την ατμόσφαιρα της Γης, διαποτίζονται από την οργόνη, μια δίχως μάζα παλλόμενη ζωτική ενέργεια, η οποία είναι έντονα παρούσα κατά τη διάρκεια της ερωτικής πράξης. Eπιχείρησε μάλιστα, να κατασκευάσει έναν οργονοσυσσωρευτή, δηλαδή μια συσκευή για τη συγκέντρωση της οργόνης, με απώτερο στόχο τη θεραπεία και την αναζωογόνηση. Το σεξ αντί να καταδικάζεται μπορεί να ανυψωθεί σε διαλογιστική εμπειρία. Με την αποδοχή και την κατανόηση η σεξουαλική ενέργεια μετουσιώνεται αυθόρμητα σε αγάπη και συμπόνια. Με την απόρριψη η συνείδηση θολώνει και η ενέργεια που συνεχίζει να βράζει διαποτίζει όλες τις πτυχές του ψυχισμού. Ο σεξοφοβικός γίνεται σεξοεμμονικός και συχνά διαστροφικός.Ο  Όσσο διδάσκει :

« Όταν ο νους σου είναι σεξουαλικός, εκμεταλλεύεσαι τον άλλον. Ο άλλος είναι απλώς εργαλείο, που το χρησιμοποιείς και το πετάς. Όταν το sex γίνει έρωτας, τότε ο άλλος δεν είναι αντικείμενο, γίνεται σημαντικός, μοναδικός. Είσαστε σύντροφοι σε μια βαθιά εμπειρία. Και αν αυτό δεν είναι απλώς κάτι στιγμιαίο, αν γίνεται μια κατάσταση διαλογισμού - που σημαίνει ότι αν μπορέσεις να ξεχάσεις τελείως τον εαυτό σου και εξαφανιστεί ο εραστής και η ερωμένη και το μόνο που υπάρχει, είναι έρωτας που ρέει, τότε, λέει ο Σίβα, η αιώνια ζωή είναι δική σου». Η σεξουαλική ενέργεια είναι θεϊκή. Είναι η πιο μυστηριώδης ενέργεια που υπάρχει, γιατί αναπαράγει τη ζωή. Όσο περισσότερο την σεβόμαστε, τόσο μας αποκαλύπτει την ιερότητά της. Όπως αναφέρει σχετικά και ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Πλωτίνος : «εκείνοι, για τους οποίους το θείο πάθος είναι άγνωστο, μπορούν να πάρουν μια ιδέα από τη μορφή του ερωτικού πάθους στη γη. Πρέπει να θυμόμαστε όμως, πως στη γη η αγάπη μας είναι μόνο μια ένωση από σκιές που περνούν και αλλάζουν». Στην Ταντρική παράδοση η συνεύρεση του ζευγαριού ισοδυναμεί με είσοδο στα άδυτα του Ιερού.  Mε ειδικές ασκήσεις οι δυο σύντροφοι μαθαίνουν να χρησιμοποιούν συνειδητά τη σεξουαλική τους διέγερση και την ερωτική ενέργεια σαν ένα μέσο για να προσεγγίσουν υπερβατικές διαστάσεις της ύπαρξης. O οργασμός εδώ δεν είναι απολύτως αναγκαίος, όσο η ένωση.Oι αρχαίοι μύστες ονόμαζαν την σεξουαλική ενέργεια μαγική. Oι σύγχρονοι βιοψυχολόγοι τη χαρακτηρίζουν «μαγνητική». Eίναι η πανίσχυρη ενέργεια, που εκλύεται τις στιγμές της ερωτικής διέγερσης και του οργασμού και που μπορεί να μας ενώσει με τα πέρατα του σύμπαντος. Bαθύ, μυστηριώδες, εκρηκτικό και ικανό να μας υψώσει πέρα από τα όρια του συνηθισμένου εαυτού μας. Aυτό είναι το μυστικό που κρύβεται μέσα στη λειτουργία της ερωτικής πράξης και κυρίως στη στιγμή της κορύφωσής της. Mέσα της υπάρχει μια συγκλονιστική δύναμη, πολύ γνωστή στους αρχαίους μύστες και σοφούς, αλλά και στους μάγους. Λίγο-πολύ, όμως, όλοι μας έχουμε κάποιες στιγμές ψηλαφήσει αυτό το «εκστατικό κάτι» που ενυπάρχει στη στιγμή του οργασμού.  Πρόκειται για καταστάσεις που ξεπερνούν το όριο της επιδερμίδας μας και της σωματικής ηδονής και που οδηγούν κατευθείαν σ' έναν άλλο, μυστηριακό κόσμο. Σ' αυτόν που, όπως ισχυρίζονται πολλές αρχαίες παραδόσεις, μπορεί να μας χαρίσει παράξενες δυνάμεις, υπερβατικές εμπειρίες, ακόμα και αιώνια νεότητα! Ο Φρόιντ ήταν ένας από εκείνους που υποστήριξαν πως τη στιγμή του οργασμού εκδηλώνεται μια στιγμιαία κατάσταση απώλειας του εαυτού, ένα είδος «ανυπαρξίας». Όμως αυτή η στιγμιαία απώλεια του συνήθους εαυτού συχνά αποκαλύπτει την ύπαρξη ενός άλλου εαυτού, καθαρά υπερβατικού. Πολλοί είναι εκείνοι που έχει τύχει να βιώσουν παραλλαγμένες καταστάσεις συνείδησης στη διάρκεια του οργασμού. Tις περιγράφουν σαν μια ωκεάνια εμπειρία, μια λάμψη συμπαντικής συνείδησης, στη διάρκεια της οποίας είναι σαν να έρχονται σε επαφή με σφαίρες ανώτερης πραγματικότητας. Γι' αυτό άλλωστε, πολλοί εσωτεριστές έλεγαν προσευχές κατά τη διάρκεια της ερωτικής πράξης. Ο  Όσσο  παρομοίως υποστηρίζει, ότι ο άνθρωπος βίωσε τις πρώτες πνευματικές εμπειρίες του Samadi κατά τον οργασμό, στον οποίο, έστω και παροδικά, ο νους αδειάζει από κάθε σκέψη. Αυτός που βυθίζεται στις αισθήσεις (Vishyanand) είναι ο νεότερος αδερφός αυτού που βυθίζεται στο θείο (Brahmanand).

O θεόπνευστος ποιητής Ταγκόρ το επιβεβαιώνει :

« Η Λύτρωση δεν είναι για μένα η άρνηση των εγκοσμίων. Νοιώθω το σφιχταγκάλιασμα της ελευθερίας μέσα σε εκατομμύρια δεσμά ηδονής. Πάντα και πάντα, χύνεις τους δροσερούς κρουνούς του κρασιού Σου με τα μύρια χρώματα και μύρα, γεμίζοντας το χωματένιο αυτό ποτήρι ως τα χείλη...Όχι! ποτέ δε θα κλείσω τις πόρτες των αισθήσεών μου. Οι τέρψεις της οράσης και της ακοής θα φέρουν μαζί τους και τη δική Σου τέρψη. Ναι, όλες οι αυταπάτες μου θα καούν σε μια φωτοχυσία χαράς, κι όλοι οι πόθοι μου θα ωριμάσουν σε καρπούς αγάπης» .

Παρομοίως για τον Επικουρισμό και τον Ταοϊσμό, δεν υπάρχει διαχωριστική γραμμή μεταξύ γήινης και επουράνιας ηδονής : ενώνονται στην έκσταση, επειδή μόνο τότε υπάρχει η αίσθηση της κοινωνίας με το Σύμπαν. 

Μέχρι πριν από μερικά χρόνια το σεξ ήταν παγιδευμένο σε ταμπού και προκαταλήψεις,. Η άγνοια, ο φόβος, οι ενοχές εμπόδιζαν την αναζήτηση της σεξουαλικής έκφρασης και της ηδονής. Τις τελευταίες δεκαετίες, στη Δύση, η ηθική πάνω σε αυτά τα θέματα έχει αλλάξει ριζικά. Η σεξουαλική επανάσταση της δεκαετίας του '60 έφερε ανατροπές, ενώ το φεμινιστικό κίνημα επέτρεψε στις γυναίκες να εκφράσουν τη σεξουαλικότητά τους πιο ελεύθερα. Τα χρόνια αυτά, η παραδοσιακή σεξουαλική ηθική γίνεται αντικείμενο σφοδρής κριτικής και η ηδονή απενοχοποιείται.  Οι ιδέες τόσο του Βίλχελμ Ράιχ (με το έργο του «Σεξουαλική Επανάσταση») όσο και του Μαρκούζε (με το έργο του «Έρως και Επανάσταση») ενέπνευσαν τους νέους της Ευρώπης και της Αμερικής, αντίστοιχα. Στα έργα τους αναδεικνύεται το σεξ ως μείζων παράγοντας κοινωνικής απελευθέρωσης και όπλο εναντίον της αποξένωσης από την εργασία, την κοινωνία και την επιθυμία. Στις περισσότερες χώρες κατακτήθηκε η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και η  ευκολότερη πρόσβαση σε μεθόδους προφύλαξης. Έφηβες και έφηβοι πλέον απολαμβάνουν τη σεξουαλική επαφή με μεγαλύτερη ευκολία, το σεξ πριν από το γάμο και παρά τις εκκλησιαστικές ηθικοπλαστικές επιταγές, είναι αναμενόμενο, αν όχι υποχρεωτικό. Η σεξουαλική απελευθέρωση οδήγησε τον σύγχρονο άνθρωπο σε μια διαρκή αναζήτηση για την ανακάλυψη όλο και περισσότερων, διαφορετικών και μεγαλύτερων απολαύσεων.

Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος. Η διαστρέβλωση της σεξουαλικής απελευθέρωσης του Μάη του '68 στις μέρες μας συμπυκνώνεται στη παρακάτω φράση του Βίλχελμ Ράιχ : « ο πανσεξουαλισμός των ημερών μας δεν είναι δείγμα καμιάς ερωτικής απελευθέρωσης είναι, αντίθετα, μια μαζική επικράτηση μίας νευρωτικής πολυγαμίας».  Ο Κρισναμούρτι εύστοχα παρατηρεί : : « Δεν είναι τόσο πολύ το σεξ σαν ζωτική εσωτερική παρόρμηση που κυβερνά τους ανθρώπους σήμερα, όσο οι εικόνες και οι σκέψεις γύρω από το σεξ. Όλη η σύγχρονη ζωή τις ευνοεί. Κοίτα γύρω σου.Σπάνια θ' ανοίξεις μια εφημερίδα ή ένα περιοδικό, θα ταξιδέψεις με το μετρό ή θα περπατήσεις σε κάποια λεωφόρο, χωρίς να πέσεις επάνω σε κάποια διαφήμιση ή αφίσα που απευθύνεται στο σεξουαλικό σου ένστικτο προκειμένου να εκθειάσουν ένα ζευγάρι κάλτσες, μια καινούρια οδοντόπαστα ή μια ιδιαίτερη μάρκα τσιγάρων.... Όλα αυτά τα μηνύματα δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να εξερεθίζουν τα σεξουαλικά ένστικτα. Το σεξ έχει υποβιβαστεί να γίνει υπηρέτης αφάνταστων εμπορικών στόχων. Υπάρχει μία συνεχής επίθεση και δεν ξέρεις πια αν είναι η δική σου σεξουαλική παρόρμηση ή οι σεξουαλικές δονήσεις που παράγονται τεχνικά γύρω σου. Αυτή η εξευτελιστική, έντονη έκκληση στο σεξουαλικό μας ένστικτο, είναι ένα από τα πιο κτηνώδη σημεία του πολιτισμού μας. Εξαφάνισέ τα και το μεγαλύτερο μέρος από τη δήθεν σεξουαλική ορμή θα φύγει. Δεν είμαι ηθικολόγος. Δεν έχω τίποτα εναντίον του σεξ και είμαι εναντίον κάθε είδους κατάπνιξης του σεξ, εναντίον της υποκριτικής στάσης απέναντι στο σεξ και σε ό,τι καλείται σεξουαλική αυτοπειθαρχία, που δεν είναι τίποτα άλλο από μία ιδιαίτερη μορφή υποκρισίας. Αλλά δεν θέλω να φτηναίνει το σεξ, να μπαίνει σε όλες αυτές τις εκδηλώσεις της ζωής στις οποίες δεν ανήκει». Τα ερωτικά μηνύματα, στα οποία βρίσκεται εκτεθειμένος καθημερινά ο άνθρωπος, οδηγούν στη σταδιακή απευαισθητοποίηση στους συνήθεις ερωτικούς ερεθισμούς, με αποτέλεσμα τη μείωση της σεξουαλικής διέγερσης και την αναζήτηση όλο και πιο έντονων ερεθισμάτων για την επίτευξη διέγερσης. Το γεγονός ότι έχει χαθεί η απόλαυση της διεκδίκησης και της κατάκτησης αφού οι σεξουαλικές μας επιθυμίες πραγματοποιούνται εύκολα και γρήγορα πια, χωρίς κόπο και δυσκολίες, τον  κάνει να θέλει να πάει ένα βήμα πιο πέρα αναζητώντας μεγαλύτερες προκλήσεις και ικανοποιώντας ερωτικές επιθυμίες και φαντασιώσεις που είναι πιο δύσκολο να πραγματοποιήσει. Οι ιδιαίτερες προτιμήσεις στο σεξ δεν θεωρούνται απαγορευμένες ή κατακριτέες και τα πρότυπα που προβάλλονται, συνήθως προωθούν οριακές σεξουαλικές συμπεριφορές. Η αμφιφυλοφιλία δείχνει να εξαπλώνεται και οι όροι 'bysexual', 'metrosexual', ή 'pansexual', δημιουργήθηκαν για να αποδώσουν σύγχρονους ρόλους και προσανατολισμούς.          Το σύγχρονο αυτό μοντέλο ερωτικής ζωής, φαίνεται πως αφήνει ακάλυπτους πολλούς ανθρώπους, που οδηγούνται στο λανθασμένο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει άλλη προσέγγιση στο σεξ από τη διαστρευλωμένη και έτσι η νοοτροπία τους χρωματίζεται από δυσπιστία, καχυποψία, φόβο και αηδία.. Είναι αυξημένο το ποσοστό των ανθρώπων που είναι δυσαρεστημένοι από τη σεξουαλική τους ζωή και αρκετά μεγάλο το ποσοστό που έρχεται αντιμέτωπο με σεξουαλικές δυσλειτουργίες. Παράλληλα, η ερωτική επιθυμία φαίνεται πως όλο και μειώνεται τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες και ο δρόμος προς την ασεξουαλικότητα αποκτά όλο και περισσότερους οπαδούς. Η σεξουαλική αποχή μοιάζει να γίνεται, συνειδητή ή ασυνείδητη επιλογή αφού τα νέα πρότυπα σεξουαλικής συμπεριφοράς, έρχονται συχνά σε σύγκρουση με τα ήθη και τις αξίες ανθρώπων που έχουν μεγαλώσει με πιο συντηρητικές αρχές. Η «ασεξουαλική επανάσταση» ξεκίνησε από την Αμερική και μάλλιστα με την υποστήριξη της κυβέρνησης Μπους, για να εξαπλωθεί στην Ευρώπη. Το σύνθημα του Ντέιβιντ Τζέι, του 25χρονου Αμερικανού εμπνευστή του κινήματος, είναι ότι «η ασεξουαλικότητα δεν αφορά μόνο τις αμοιβάδες». H ιστοσελίδα, η A-σεξουαλική Υπερηφάνεια (Α-Pride Attitude), δέχεται καθημερινά χιλιάδες σχόλια από ανθρώπους που αρνούνται την «τυραννία της ηδονής». Απέναντι στην κατάργηση των απαγορεύσεων, τα χιλιάδες ήδη μέλη διεκδικούν το δικαίωμα στη σεξουαλική αποχή. Η ασεξουαλικότητα αποτελεί γι αυτούς ένα τρόπο αντίστασης στην πανσεξουαλικότητα των καιρών μας λέει στη Φιγκαρό ο δημοσιογράφος Ζαν-Φιλίπ ντε Τονάκ, συγγραφέας της «Ασεξουαλικής Επανάστασης». Παράλληλα και άλλοι παράγοντες συντελούν στην αποχή.Τα υψηλά κριτήρια για την επιλογή συντρόφου, που υπάρχουν στις μέρες μας, δημιουργούν ανασφάλεια, σε πολλούς ανθρώπους, ως προς τις επιδόσεις και τις ικανότητές τους, προκαλώντας τους αισθήματα ανεπάρκειας και κάνοντάς τους να βιώνουν τον φόβο της απόρριψης. Για άλλους η εξάπλωση των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων και τέλος το έντονο επαγγελματικό άγχος και η συνεχής ενασχόληση με την καριέρα, έχουν σαν αποτέλεσμα να αφήνουν πολλοί νέοι άνθρωποι την προσωπική τους ζωή στο περιθώριο, αφού δεν υπάρχει ούτε χρόνος αλλά ούτε και διάθεση να επενδύσουν σε μια σχέση. 

Τη λύση ανάμεσα στις ακραίες συμπεριφορές του πανσεξουαλισμού και της ασεξουαλικότητας την δίνει πολύ όμορφα ο Κρισναμούρτι :

« Το σεξ , λέει, είναι σαν ένα τρυφερό λουλούδι, σαν μία δυνατή φλόγα, είναι κάτι λεπτεπίλεπτο και εξαιρετικό. Χρειάζεται περιποίηση και φροντίδα. Πρέπει να είσαι ιδιαίτερα προσεκτικός όταν δε γίνεται για τους λόγους που το προόρισε η φύση. Το να αφήνεις το σεξ ελεύθερο είναι σπατάλη ενέργειας, το να το καταπνίγεις βάναυσα είναι καταστροφή ενός λεπτεπίλεπτου και έντονα όμορφου πράγματος. Γι' αυτό παρακολούθησέ το με ζεστασιά, περιποιήσου το, αφησέ το να ανακαλύψει τον εαυτό του και να ξεδιπλωθεί. Ούτε να το απαρνείσαι ούτε να του ενδίδεις....  αν βάλεις τάξη στον εαυτό σου έτσι ώστε να επιτρέψεις στην αγάπη να γίνει ένα πανταχού παρών αίσθημα στο οποίο το σεξ θα είναι η έκφραση γνήσιας επιθυμίας, όλα τα θλιβερά σεξουαλικά προβλήματα θα πάψουν να υπάρχουν».

        

 Συνοψίζοντας : η σεξουαλική ενέργεια, πέρα από την καθαρά βιολογική λειτουργία, μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε σαν ναρκωτικό, σαν μια προσωρινή ανακούφιση  του εσωτερικά απομονωμένου ανθρώπου, είτε  σαν κινητήριος δύναμη, που μετουσιωμένη σε συμπαντικό έρωτα, ανυψώνει τους αγαπημένους στη μυστική υπερβατική ένωση. Για να γίνει όμως αυτό απαιτείται η συνεπής άσκηση στην πνευματική αλχημεία.

Από etarcos @ Τετάρτη, 3 Φεβρουαρίου 2010 12:04 πμ 
Permalink | Σχόλια 
Tags: ερωτικό ταό , πνευματική αλχημεία , ασεξουαλικότητα , ερωτικός μυστικισμός ηδονή ,συμπαντικός έρωτας , έκσταση , ιερός γάμος , τάντρα , πειρασμός , αγάπη , οργασμος , σεξ

Κυριακή, 23 Μαρτίου 2008

ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ

 

Πριν μιλήσουμε για την Αγάπη πρέπει να ξεσκεπάσουμε όλα τα ψέματα, που ο άνθρωπος δέχτηκε σαν αλήθειες. Αυτό το ξεμασκάρεμα είναι το πρώτο βήμα προς την κατανόηση. Έως ότου υπάρχουν βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις παραπλανητικές, όσον αφορά το σεξ και τον έρωτα, βασικά στοιχεία της συντροφικότητας των δύο φύλων, ότι και να ειπωθεί σχετικά με την αγάπη θα είναι ατελές, ψεύτικο, χαμένος κόπος.

Η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ είναι η μεγάλη δύναμη της δημιουργίας και δεν περιορίζεται στη σωματική δραστηριότητα ανάμεσα σε δύο συντρόφους. Διαποτίζει κάθε δραστηριότητα της ζωής μας. Κάθε μπλοκάρισμα της σεξουαλικής ενέργειας επηρεάζει σε βαθύτατο επίπεδο τις σχέσεις, την ικανοποίηση στην εργασία, τη δημιουργικότητα και την ανάπτυξη του πνευματικού μας εαυτού. Ο Osho δημιούργησε πολλούς εχθρούς ανάμεσα σε πολλούς λεγόμενους "θρησκευόμενους", που τον κατηγόρησαν για βλασφημία, επειδή τόλμησε να υποστηρίξει ότι η σεξουαλική ενέργεια μπορεί να μεταμορφωθεί σε αγάπη. Εάν ένας άνθρωπος αγοράσει κοπριά, ειδικά αχώνευτη που μυρίζει άσχημα,και την συγκεντρώσει στο δρόμο μπροστά από το σπίτι του, θα δημιουργήσει σίγουρα πρόβλημα σε όποιον περνά από εκεί. Αλλά εάν την απλώσει στον κήπο, θα βλαστήσουν σπόροι. Οι σπόροι θα γίνουν λουλούδια και το άρωμά τους θα προκαλέσει και θα υποδεχθεί ευχάριστα τους περαστικούς. Αλλά πως μπορεί ένα άτομο που μισεί την ίδια του τη φύση και τη βλέπει σαν εχθρό, να μετουσιώσει το σεξ σε αγάπη ; Ο φαρισαϊκός φονταμενταλισμός θεωρεί το σύμπαν σαν κάτι ξεχωριστό και διαφορετικό από τον ίδιο τον άνθρωπο. Η φύση μέσα και έξω πρέπει να υποταχθεί, να δαμαστεί, να ελεγχθεί. Τα αποτελέσματα αυτής της σκέψης είναι εμφανή γύρω μας : καταστροφή του περιβάλλοντος, πόλεμοι, φανατισμός, μισαλλοδοξία, νευρώσεις, έλλειψη αισθητικής και μέτρου. Δυστυχώς από χιλιάδες χρόνια διάφοροι κήρυκες της ηθικότητας έχουν κρατήσει τον άνθρωπο στην άγνοια, καλλιεργώντας την σεξοφοβία και υποθάλποντας έτσι την σεξομανία. Μια αγάπη αποστειρωμένη, απογυμνωμένη από την ανθρώπινη ζεστασιά και αποστραγγισμένη από ζωική ενέργεια καταλήγει σαν μια παγωμένη μούμια, καλή για λατρευτικό τοτέμ και όχι ζωντανό μονοπάτι προς την χαρά της πνευματικότητας.

Η πνευματική ολοκλήρωση του ανθρώπου συμβολίζεται με τον λεγόμενο <<Ιερό Γάμο>>, που παριστά την ένωση του αρσενικού και του θηλυκού στοιχείου, μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο. Προϊόν αυτής της ερωτικής "συνουσίασης" είναι το <<Θείο Βρέφος>>, ο Αναγεννημένος άνθρωπος. Η ερωτική επαφή με το άλλο φύλο, έξω από εμάς, είναι το ανάλογο της Εσωτερικής Αλχημείας και προσφέρεται ως οδηγός και πεδίον άσκησης της Μυστικής Τέχνης. Στον άνδρα το κύριο εμπόδιο στην αυτοπραγμάτωση και στην οικειότητα με τη γυναίκα είναι ο φόβος ότι θα χάσει τον εαυτό του, αν εκφράσει τη "θηλυκή" του πλευρά. Αν για τις γυναίκες παλαιότερα ο αντίστοιχος φόβος προέρχονταν από το ταμπού της ανδρικής πλευράς, σήμερα είναι συχνά η ίδια η θηλυκότητα που εκλαμβάνεται ως αδυναμία, προϊόν κοινωνικού πειθαναγκασμού μιάς ανδροκρατούμενης πατριαρχικής κοινωνίας. Η ένωση της εσωτερικής αρσενικής και θηλυκής πλευράς είναι ένα πνευματικό ταξίδι, που μπορεί να τονωθεί και να διευκολυνθεί μέσα από μια συνειδητή ερωτική σχέση με το άλλο φύλο.

Ο ΈΡΩΤΑΣ είναι η μεταμορφωτική δύναμη που αφυπνίζει, χαλαρώνει τις αντιστάσεις μας και μας επιτρέπει να βιώσουμε εμπειρίες ενότητας, που δίνουν χρώμα και ζωντάνια στην χλωμή καθημερινότητα. Η ουσία του ερωτικού συναισθήματος είναι το ξαφνικό γκρέμισμα των συνόρων του εγώ ενός ατόμου, γεγονός που του επιτρέπει να συγχωνεύσει τη δική του ή τη δική της ταυτότητα με εκείνην ενός άλλου. Η ξαφνική απεμπλοκή του ατόμου από τον εαυτό του, το εκρηκτικό δόσιμο στο αγαπημένο πρόσωπο και η δραματική διακοπή της μοναξιάς που συνοδεύεται από αυτό το γκρέμισμα των συνόρων, είναι μια πρόγευση της εμπειρίας της μυστικής ένωσης και γι'αυτό βιώνεται σαν κάτι συναρπαστικό!..Το λάθος που κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι, συνεπαρμένοι από την ψευδαίσθηση παντοδυναμίας που τους χαρίζει ο έρωτας, είναι να πιστέψουν ότι αυτή η υπέροχη κατάσταση τους ανήκει δικαιωματικά και ότι θα διαρκέσει αιώνια. Πάνω σ'αυτή την αυταπάτη χτίστηκε ο μύθος του ρομαντικού έρωτα , που αντιστέκεται πεισματικά στο χρόνο, παρά τις πολλαπλές σκληρές διαψεύσεις. Όταν διαλύεται η μέθη του έρωτα, το ζευγάρι έχει δύο επιλογές: να χωρίσει σε αναζήτηση νέων πρόσκαιρων ερωτικών συγκινήσεων ή ( εφ'όσον υπάρχουν οι προϋποθέσεις) να σαλπάρει σε αναζήτηση του χρυσόμαλλου δέρατος της Αγάπης.

Ο γνωστός από τη συγγραφική του δράση ψυχίατρος, Σκοτ Πέκ, μέσα από κλινικές παρατηρήσεις, αλλά και αυτοπαρατήρηση, έφθασε στον ακόλουθο ενιαίο ορισμό της Αγάπης : <<Αγάπη είναι η θέληση του ανθρώπου να επεκτείνει τον εαυτό του με σκοπό να καλλιεργήσει τη δική του, ή ενός άλλου, πνευματική ανάπτυξη>>.Κάνοντας χρήση της λέξης θέληση επιχειρεί να γεφυρώσει την απόσταση μεταξύ καλής πρόθεσης και δράσης. Η πρόθεση δε μετατρέπεται αναγκαστικά σε δράση. Η θέληση είναι επιθυμία αρκετής έντασης, ώστε να μετατρέπεται σε δράση. Αγάπη είναι ότι κάνει η αγάπη. Η θέληση προϋποθέτει επιλογή. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να αγαπάμε. Διαλέγουμε να αγαπάμε. Η πράξη της επέκτασης των ορίων μας προϋποθέτει προσπάθεια.

Βάσει αυτού του ορισμού μπορούμε να εξετάσουμε τώρα μερικές από τις πιο λαοφιλείς λανθασμένες αντιλήψεις, που δημιουργούν σύγχιση, παράγουν ανώφελα πόνο και στερούν στον άνθρωπο την ευκαιρία να γνωρίσει το μεγαλείο του μυστηρίου της Αγάπης.

Απ'όλες τις λανθασμένες αντιλήψεις για την αγάπη η πιο δυνατή και η πιο διαβρωτική είναι η πίστη ότι "το να ερωτεύεσαι" είναι αγάπη ή τουλάχιστον μια από τις εκδηλώσεις αγάπης. Η εμπειρία του να ερωτεύεται κανείς είναι (όπως ήδη είπαμε) πρόσκαιρο και μερικό γκρέμισμα των συνόρων του εγώ και συνδέεται με τη γενετήσια ορμή, ένα "δέλεαρ" που χρησιμοποιούν τα γονίδιά μας,με κύριο σκοπό την διαιώνιση του είδους. Το ερωτικό συναίσθημα όπως και η σεξουαλικότητα, αν και δεν είναι τα ίδια αγάπη, αποτελούν μέρος της μεγάλης κοσμικής ενότητας και πρέπει να είμαστε πολύ επιφυλακτικοί προς αυτούς που απαξιούν να βιώσουν την ανθρώπινη κατάσταση και αναζητούν σύντομους δρόμους προς την αγιότητα. Πρέπει να βιώσουμε και να γνωρίσουμε κάτι, πριν το υπερβούμε ...

Η αγάπη δεν είναι εξάρτηση. Οι συνέπειες της εξάρτησης φαίνονται δραματικά σε άτομα που κάνουν μια απόπειρα η απειλούν να αυτοκτονήσουν ή που έχουν γίνει ράκος από κατάθλιψη, ύστερα από μιαν απόρριψη ή από ένα χωρισμό. Όταν έχεις απόλυτη ανάγκη ένα άλλο άτομο για να επιβιώσεις, είσαι ένα παράσιτο αυτού του ατόμου. Δεν υπάρχει επιλογή, δεν υπάρχει ελευθερία στις σχέσεις σου. Η αγάπη είναι ελεύθερη εκλογή. Δύο άνθρωποι αγαπούν ο ένας τον άλλο, μόνο όταν είναι ικανοί να ζήσουν ο ένας χωρίς τον άλλο, αλλά διαλέγουν να ζήσουν μαζί.

Η αγάπη δεν είναι επένδυση ή κατοχή. Συχνά μιλάμε καταχρηστικά για ανθρώπους που αγαπούν άψυχα αντικείμενα ή δραστηριότητες. Αυτός αγαπά τα χρήματα, τη δόξα, τη δύναμη,ή την κηπουρική η τα παγωτά ....

Η αγάπη δεν είναι ταύτιση. Όπως λέει ο Γκιμπράν : << Να στέκεστε μαζί, όχι όμως πολύ κοντά. Γιατί οι στύλοι του ναού στέκονται σε απόσταση ο ένας από τον άλλον. Και η δρυς και το κυπαρίσσι δεν μεγαλώνουν το ένα στη σκιά του άλλου>>.

Η αγάπη δεν ζηλεύει. Η ζήλια και η αγάπη έχουν μπερδευτεί πολύ. Στην πραγματικότητα είναι διαμετρικά αντίθετες.

Η αγάπη δεν είναι "αυτοθυσία". Τα κίνητρα που κρύβονται πίσω από την άκρατη δωρεά και την καταστροφική ανατροφή των παιδιών είναι πολλά, αλλά όλες αυτές οι περιπτώσεις έχουν πάντα ένα κοινό βασικό χαρακτηριστικό: ο "δωρητής" με το κάλυμμα της αγάπης ανταποκρίνεται και ικανοποιεί τις δικές του ανάγκες, χωρίς να παίρνει υπόψη τις πνευματικές ανάγκες του αποδέκτη.

Η αγάπη δεν είναι υποχρεωτικά συναίσθημα ( τουλάχιστον όχι το κοινώς εννοούμενο) Συνήθως "αγάπη" ονομάζουμε το συναίσθημα της κάθεξης, εκείνης δηλαδή της διαδικασίας με την οποία ένα αντικείμενο γίνεται σημαντικό για μας, <<αντικείμενο αγάπης>>, που επενδύεται με την ενέργειά μας, σαν να ήταν μέρος του εαυτού μας. Η κατοχή όμως ενός ανθρώπινου όντος δεν σημαίνει ότι μας νοιάζει η πνευματική του ανάπτυξη, αντίθετα μάλιστα! Η αυθεντική αγάπη, που είναι βουλητική, μπορεί να υπάρξει χωρίς ή με το συναίσθημα της αγάπης που την κάνει πιο απολαυστική, αλλά όχι περισσότερο αληθινή. Η αγάπη σαν συναισθηματική κατάσταση, με την έννοια της αφοσίωσης, αποτελείται από πολλά συναισθήματα, τα οποία οδηγούν σε συγκεκριμένες πράξεις και συνθέτουν μια ολοκληρωμένη συμπεριφορά. Π.χ. η αγάπη της μάνας για το παιδί της.

Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά της Αγάπης που στοχεύει στην πνευματική ανάπτυξη;

Η αγάπη απαιτεί υπέρβαση των στενών ορίων του εαυτού μας. Είναι ο θάνατος του σπόρου στη γή και χρειάζεται θάρρος, προσπάθεια και εμπιστοσύνη στην Ύπαρξη. Η πράξη της αγάπης απαιτεί την έξοδο από την αδράνεια της συνήθειας και την εναντίωση, που γεννά ο φόβος. Θάρρος δεν είναι η απουσία του φόβου, είναι η ενεργοποίησή σου παρά τον φόβο, και η είσοδός σου στη ζώνη του άγνωστου και του πρωτόγνωρου. Η κύρια μορφή που παίρνει το έργο της αγάπης είναι η προσοχή και η ολική αποδοχή εκ μέρους μας του άλλου. Για να γνωρίσεις καλύτερα τον κόσμο του συντρόφου εκ των ένδω, με τα δικά του γνωστικά μέσα, πρέπει να παραμερίσεις όλες τις προκαταλήψεις και τις προβολές των επιθυμιών σου. Η αγάπη μας κάνει ευάλωτους στην απώλεια και την απόρριψη. Αν διαλέξεις τον κίνδυνο της ανάπτυξης, διαλέγεις ταυτόχρονα την αλλαγή και το θάνατο του παλαιού. Η μόνη εναλλακτική είναι να μη ζεις πλήρως ή να μη ζεις καθόλου. Η προσπάθεια αποφυγής του πόνου βρίσκεται στη ρίζα όλων των συναισθηματικών παθήσεων. Πολλοί δεν κάνουν ποτέ το άλμα της ενηλικίωσης, παραμένοντας προσκολλημένοι στη σιγουριά του οικείου, γατζωμένοι στην εξάρτηση και την παιδικότητα. Το να μην εναντιώνεσαι, όταν απαιτείται η εναντίωση για την καλλιέργεια της πνευματικής ανάπτυξης, κρυπτόμενος πίσω από τη μάσκα της προσποιητής σεμνότητας, αποτελεί έλλειψη αγάπης, όσο και η απερίσκεπτη κριτική ή καταδίκη. Κάθε σχέση αληθινής αγάπης είναι μια πειθαρχημένη σχέση, όσο και αν αυτό εκ πρώτης όψης συγκρούεται με πολλούς αντίθετους διαδεδομένους μύθους. Το γεγονός ότι ένα συναίσθημα είναι ανέλεγκτο, δεν σημαίνει καθόλου ότι είναι βαθύτερο από ένα πειθαρχημένο. Αντίθετα, οι ψυχίατροι ξέρουν καλά την αλήθεια των παλιών γνωμικών : << Τα ρηχά νερά είναι θορυβώδη>> και <<τα ήρεμα νερά είναι βαθιά>>. Η αγάπη, τέλος, είναι σεβασμός της μοναδικότητας του συντρόφου. Η ανικανότητα να αντιληφθεί κανείς την ιδιαιτερότητα του άλλου, στην ακραία της μορφή ονομάζεται ναρκισσισμός. Η αγάπη όχι μόνο σέβεται την ατομικότητα, αλλά συμβάλλει στην καλλιέργειά της, ριψοκινδυνεύοντας ακόμα και τον χωρισμό. Η συντροφικότητα μπορεί να είναι ένα πεδίο μάχης, μια άνυδρη έρημος , ένα παγωμένο τοπίο η ένα φιλόξενο καταφύγιο, όπου ο καθένας από τους δύο μπορεί να βρει ανάπαυση, ενθάρρυνση και ενδυνάμωση, πριν ξεκινήσει πάλι για την κατάκτηση της επόμενης πνευματικής κορυφής. Τα προβλήματα δημιουργούνται όταν από την αρχή δεν έχουν τεθεί φανερά κοινοί στόχοι και προτεραιότητες στο ζευγάρι. Για τον ένα μπορεί η βάση της συντροφικότητας να είναι και η κορυφή! Ο άλλος μπορεί να μεταβιβάζει ολόκληρο το βάρος για την συντήρηση του καταφυγίου στο έτερο μέλος, επιφυλάσσοντας στον εαυτό του την χαρά της αναρρίχησης ...

Όταν ένας κοινός πνευματικός προσανατολισμός ενώνει τους συντρόφους, τότε το το ταξίδι προς τις κορυφές της συνειδητότητας γίνεται πιο ελαφρύ και ευχάριστο και για τους δύο. Σε αντίθετη περίπτωση όπως διαβάζουμε στο Dhammapada:<<Εάν δεν βρείτε έναν άξιο σύντροφο, που να είναι σταθερός, και ενάρετος, όπως ένας βασιλιάς που απαρνιέται το κεκτημένο βασίλειο, να ζείτε μόνοι, σαν τον ελέφαντα στο δάσος, γιατί η μοναχικότητα είναι προτιμότερη από την συντροφιά των ανοήτων...>>.

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ