'' ΛΑΣ ΦΕΥΓΑΣ-Οδηγός Κυριλέ Μετανάστευσης '' Α' Μέρος- Από τη ΒΕΡΑ ΝΤΙΚΕΫ

Καλησπέρα. 

Μου αρέσει τόσο, μα τόσο πολύ η προσπάθειά σας.

Σοβαρότητα,πλουραλισμός, θετική διάθεση, ευρύ πνεύμα. 

Εγώ είμαι συγγραφέας, με μια κάπως περίπλοκη θεματική.

 Επειδή μου αρέσετε πάρα πολύ, θα σας κάνω δώρο ένα κείμενο γραμμένο πριν από 12 χρόνια.

Αυτό έχει σημασία, γιατί θα δείτε ότι,κατά πώς λένε, τα έλεγα από παλιά...

Βέρα Ντικέϋ.

                                 

… Λας Φεύγας ;


-Τι πάει να πει αυτό δηλαδή ;

- Ποιος ρωτάει παρακαλώ ;



Βρε - βρε καλώς τηνε … Κάπου σε ξέρω , αλλά κάτσε να μου ’ρθει… Ή στα Prémaman βρεθήκαμε , αλλά με την κοιλιά στο στόμα αλλάζει η γυναίκα , ή στην ίδια εταιρία περιμέναμε για συνέντευξη με  τα βιογραφικά δαγκωτά , μη μας ενοχλούν στην αναρρίχηση .

Ομόρφυνες … Το μαλλί από την ανταύγεια έγινε φωτοστέφανο , η τσαντούλα animal print , πήρες κι αμαξάκι πόλης κατάδικό σου να πηγαινοέρχεσαι άνετη,  τσίμπησες και προαγωγή . Ποιος σε πιάνει.

Τώρα θέμα χρόνου είναι . Βγαίνει και το στεγαστικό κι ύστερα βολευτήκατε επιτέλους . Ε ναι , δε λέει κοτζάμ στέλεχος , να θέλεις να κάνεις ένα πάρτι στο παιδί και να τρέχεις στα παιχνιδάδικα . Όλοι οι συμμαθητές του απ’ το κολέγιο, πιάσανε τα βόρεια , έχουνε και κήπο . 

Μόνο το μωρό ξέμεινε στο διαμπερές το τεσσαράκι στους Αμπελόκηπους , στην προίκα . Το τρώνε κι οι δρόμοι με το σχολικό , πέντε η ώρα που βραδιάζει στο φέρνουνε το έρμο .

Άντε , μεγάλωσε το καμάρι . Πρώτη δημοτικού κιόλας . Έντεκα χρονάκια μείνανε μέχρι το Πανεπιστήμιο , το φάγατε πες το γάιδαρο . 

Μην ξεχαστείς , το μεσημέρι που θα σε στείλει για καφέδες ο μεγάλος απ’ το γραφείο , δε σε πειράζει εσένα , δεν προσβάλλεσαι ,  πετάξου να του πάρεις του μωρού κανέναν ACTION MAN που ’ναι σούπερ δυνατός , να τον βρει  δίπλα του  το πρωί . 

Δε σε βλέπει που δε σε βλέπει , να ’χει κάτι να σε θυμάται . Άμα είναι κοριτσάκι το δικό σου , ποια στη χάρη σου . Βγήκε καινούρια Barbie Ραπουνζέλ,  το κεφάλι μόνο , τεμαχισμένο.

Τι την ήθελες τη ρημάδα τη χειραφέτηση ; Έτσι κι ήσουνα  καταπιεσμένη , θα ’πινες τώρα το καφεδάκι σου με τις άλλες τις σκλάβες , θα ’βλεπες και το μικρό λιγάκι , που το έκανες εσύ να το χαίρεται η Βουλγάρα , πάλι ρεπό θέλει η άχρηστη , να δούμε ποιος θα το κρατήσει το Σάββατο .

Άνθρωποι είσαστε κι εσείς . Ένα Σάββατο το θέλετε να βγείτε , τι στο διάολο δουλεύετε είκοσι ώρες την ημέρα ; 

Να φορέσεις κι εσύ η γυναίκα τις γόβες τις καινούριες , το μονόπετρο που ένα το ’χεις κι άλλο να σου πάρει δεν αξιώθηκε ο μονόχνοτος , να βαφτείς,  να βάλεις και το εφαρμοστό , πόσο καιρό δηλαδή θα μπορείς να τα βάζεις αυτά , τώρα είσαι κοπέλα , μην κοιτάς που ο άλλος όταν λέει «η κούκλα μου» εννοεί το Ford κι όχι εσένα .  

Να πάτε εκεί που πάνε τ’ αφεντικά σας , να σας περιποιηθούν τόσο ευγενικά όσο τ’ αφεντικά σας , να φάτε τόσο καλά όσο τ’ αφεντικά σας , να πληρώσετε τόσο πολλά όσο τ’ αφεντικά σας , αλλά τ’ αφεντικά σας χέστηκαν  , εσάς θα σας λείψουν .

Δεν πάτε μια εκδρομή καλύτερα ; Να το δει και το παιδί ο ήλιος,  που έχει γίνει το μουτράκι του γκρι βαθύ μοδάτο ; Άσ’ τον το δικό  σου να πιει ένα ποτήρι παραπάνω , αγχωμένος  είναι τελευταία , το κεφάλι του τα φταίει , αλλά όχι να πάει και σκαστός . 

Να τσιμπήσεις κανένα ψάρι , δε χαλάει η δίαιτά σου , έτσι κι αλλιώς θα ρέψεις τώρα με την προαγωγή . Να δείξεις και στο παιδί «να η θάλασσα , να και το ψαράκι , από δω βγαίνει» , που νομίζει ότι τα ψάρια είναι τετράγωνα και φυτρώνουν στον καταψύκτη , αυτό το μυαλό του  πώς δουλεύει δεν καταλαβαίνεις, μα καλά παιδάκι μου, φυτρώνουνε τα ψάρια, ρεζίλι σ’ έκανε στη δασκάλα .

Ευκαιρία είναι . Μπείτε στ’ αμάξι , θέλει και στρώσιμο η κούκλα, πάρτε  ένα χάρτη  και ξανοιχτείτε … 

Μην τσακωθείτε τι θα πάρετε και πόσα και να το βρεις μόνος σου άνθρωπέ μου το τζάκετ με το δερμάτινο το τελείωμα , και ρε κορίτσι μου εκδρομή πάμε ή δεξίωση , έτσι και δεν μπούμε στ’ αμάξι ΤΩΡΑ εγώ θα πάω για ποδόσφαιρο και σκάσε κι εσύ μωρό μου , η μαμά είπε δεν θα πάρουμε μαζί το κάστρο της PLAY MOBILE  και δεν το συζητάει  κι έχουνε πιστωτική δεν έχουνε κι αν κάτι συμβεί έχει κέντρο υγείας κοντά ή θα πάμε σαν το σκυλί στ’ αμπέλι . Όχι .

Αραχτά . Σα να μην σας έχει πάρει από κάτω . Σαν να μην τρέχουνε οι δόσεις. Σαν να μη σας προσβάλλουν όλη μέρα και στις υπερωρίες έξτρα .  Σα να μην  τρώγεστε μεταξύ σας ,  γιατί σε ποιον άλλον να σηκώσεις τη φωνή , δύσκολοι καιροί γι’ αξιοπρέπειες . Σα να πάτε εκδρομή με το σχολείο ένα πράμα .

 «Ίπι – ίπι - ούμε – σας ευχαριστούμε – κι αν μας αγαπάτε να μας ξαναπάτε» . Να δείτε και το μπέμπη , τη μπέμπα , τι είναι τέλος πάντων , να ξεκαρδίζεται , που δεν το ήξερε πως οι μεγάλοι γελάνε κιόλας .

 

Κι όπως θα είσαστε με το βουνό πίσω και τη θάλασσα μπροστά…

Κι όπως το μικρό θα είναι με το μουτράκι λασπωμένο και θα ’χει φάει τον άμπακο , πού το ’βαλε τόσο φαΐ , στο σπίτι για να φάει του παίζει η Βουλγάρα όλο τον Άμλετ στα Βουλγάρικα  , «να ζει το μωρό ή να μη ζει , ιδού η απορία» .

Κι όπως το στεφάνι σου θα σου  έχει βρει για να κουρνιάσεις τη μοναδική γωνιά που δεν την πιάνει ο αέρας και θα ’χεις μείνει κάγκελο , δεν το ’ξερες ότι σκαμπάζει από ανέμους , τρομάρα του .
Κι όπως θα πίνει το καφεδάκι που του ’φτιαξες εσύ , γιατί δεν  προλάβαινε ο παραδοσιακός ο ταβερνιάρης , μπριζόλα και πολύ σας πέφτει  και θα ’χει μείνει κάγκελο ο στύλος του σπιτιού σου , δεν το ’ξερε ότι σκαμπάζεις από πολλά βαρύ και όχι  (τρομάρα σου μην τον αφήσεις να σου πει , κομμένα   τα θάρρητα ) .
Κι όπως δεν θα πιάνει κιόλας το κινητό , οπότε ό,τι στραβή και να ’χει κάτσει στο γραφείο δεν θα το μάθεις πριν από τη Δευτέρα.

Κι όπως έχεις μπροστά σου μια ολόκληρη Κυριακή , τελικά τα απρογραμμάτιστα είναι πάντα τα καλύτερα , και δωμάτιο βρήκατε και πρωινό θα σας κάνουν κι είναι και δίπλα ένα ζευγάρι συμπαθέστατο που έχει ένα κοριτσάκι ίσα με το μωρό και θα κάνετε παρέα το πρωί , με κουβέντα κι αραλίκι …

… Είναι η ώρα να σου πω δυο λόγια , τι πα να πει

                             

ΛΑΣ ΦΕΥΓΑΣ .

Άκου με και δεν θα χάσεις .

Έχω  κακό σκοπό .

…ΛΙΓΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ

Για να ’ρθουμε στα ίσα

Θυμάσαι όταν ήσουνα μικρούλα  που στηνόσουνα τ’ απόγευμα , με γάλα και μπισκοτάκια ΜΙΡΑΝΤΑ και περίμενες πώς και πώς να δεις Το Μικρό Σπίτι Στο Λιβάδι ασπρόμαυρο ; Ο πατέρας κούκλος, η μαμά αγία , τη μεγάλη την αδερφή δε θυμάσαι πώς τη λέγαν , γιατί εσύ βέβαια στα όνειρά σου ήσουν πάντα η ΛΩΡΑ .

 Η Λώρα Ίγκλς ντε … Η κοτσιδού . Που τρέχει στα χορτάρια , κάνει ζαβολιές , φοράει ένα νυχτικό μεγάλο – μεγάλο και κοιμάται στην αρχή του επεισοδίου μεσ’ το μαύρο κλάμα , γιατί την έκανε τη χαζομάρα της κι οι τίτλοι τέλους πέφτουν πάνω στο χαμόγελο που  έχει ίσα με τ’ αυτιά γιατί όλα πήγανε καλά κι η δασκάλα η ξανθιά την αγαπάει πάλι .

Κι αυτό το ρημαδόσπιτο … Κούκλα . Με το πατάρι του , με τ’ άχυρά του , με το στάβλο του … Αφού στην επιφάνεια εργασίας στο κομπιούτερ έχεις κοτσάρει μια καλύβα που του φέρνει κάπως.

Μόλις πλακώνουνε τα ζόρια , κοιτάς την οθόνη που είναι καταπράσινη , με το καλύβι τάλε – κουάλε το απωθημένο σου και σε βλέπεις να τα βροντάς όλα και να την κάνεις εκεί μέσα . 

Κι επειδή να τα βροντήξεις δε γίνεται κι επειδή να την κάνεις δε γίνεται , πας σκαστή στα μαγαζιά και φορτώνεις την κάρτα με ρουστίκ χαλιά και φούστες με λουλουδάκια μικρά , κάντρυ στάιλ κι ένα χειροποίητο αρκουδάκι από σκουπόχορτο για το μικρό , μπάφιασες με τις πλαστικούρες , να δει και το παιδί ένα πραγματικό παιχνίδι ρε παιδί μου .

                     

Κι όμως γίνεται .

Και να τα βροντήξεις και να την κάνεις .

Μη γελάς και πρόσεχε .

ΛΙΓΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ

…Μη στραβομουτσουνιάζεις  , έχει πλάκα

Ενάμισι εκατομμύριο το χρόνο (προπολεμικά λεφτά μιλάμε τώρα , σε δραχμές , τη μετατροπή δεν την κάνουμε  γιατί θα χάσουμε το μπούσουλα ) επί έντεκα χρόνια που θέλει ακόμα μέχρι το Λύκειο , γιατί δεν θα πάει βέβαια το παιδί στο Δημοτικό Σχολείο Τιράνων , στο Ιδιωτικό και δεν το συζητάμε , μας κάνουν μάνι – μάνι δεκαέξι εκατομμύρια πεντακόσιες χιλιάδες ( στα ’χω ολογράφως για να κάνουν μπούγιο ) .

Είκοσι χιλιάδες την εβδομάδα επί πενηνταδύο εβδομάδες επί ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ πέντε χρόνια ακόμα σε παιδότοπους , παιχνιδάδικα , σε χαρούμενα ζουζούνια, σε τρελές φατσούλες και σε πώς αλλιώς θα τα βγάλουνε ακόμα , για να παίξει λίγο το καημένο, ως έγκλειστο στις φυλακές Κορυδαλλού που ’ναι και του συρμού μεγαλώνει , μας κάνουν πέντε εκατομμύρια διακόσιες χιλιάδες .

Βάλε τώρα τη Βουλγάρα που έρχεται τ’ απογεύματα , μια κατοστάρα το μήνα συν τα ψυχικά γιατί τη λυπάσαι τη δόλια , ούτε μια έγχρωμη τηλεόραση δεν έχει ( την πράξη μην την κάνουμε τώρα , έχεις μπει στο νόημα ) , βάλε ρουχαλάκια με υπογραφή γιατί εσύ δε θέλεις να κακομάθει αλλά είναι και τα άλλα τα διαόλια  που έχουνε μεταξύ τους ξεσυνέρια ποιο φοράει πιο ακριβό παπούτσι , βάλε τις τύψεις σου που γυρνάς μεσάνυχτα και του κουβαλάς τη μια όλο το JUMBO και την άλλη όλο το Ζαχαριά και το σκασμένο να πεις ότι τα παίζει , ίσα που τους βγάζει τα μάτια , βάλε τις διακοπές , είκοσι μέρες θέλετε κι εσείς να κάνετε τα πάντα και να πάτε παντού , σας παίρνουν το κεφάλι κάθε φορά …

Βαλ’ τα όλα αυτά και θα δεις ότι μιλάμε για πολύ χρήμα κορίτσι μου. Και το ρημάδι δεν το βρίσκεις στο δρόμο . Κι εσύ κι ο άλλος έχετε γίνει πατίνι και δε σας φτάνουνε και που ’σαι ακόμα , με το στεγαστικό , θα μπείτε από την πόρτα και θα βγείτε απ’ το παράθυρο .

Μην το πάρετε  το στεγαστικό .

Πάρτε των ομματιών σας και φύγετε .

Δεν είναι τόσο βουνό όσο φαίνεται . Και μόνο μ’ αυτά που γλιτώνεις μέχρι εδώ που μιλήσαμε , είναι περιουσία ολόκληρη . Και δε βάλαμε μέσα γκαράζ για τα δύο αμάξια , δε βάλαμε επαγγελματικά  δείπνα που δεν πρέπει να φανείτε φτωχομπινέδες και θα τα πληρώσετε εσείς , δε βάλαμε παρά μόνο αυτά που γλιτώνεις απ’ το παιδί . 

Μ’ αυτά και μ’ αυτά ήρθες κι έγινες από Λώρα Ίγκλς  η κακιά από την Τόλμη και Γοητεία . Ε βέβαια . Πού να βγεις η γυναίκα , πού να σε φτάσουνε . Και τα διπλά να πάρεις , που δε στα δίνουνε τα διπλά που να χτυπιέσαι κάτω , και να την πιάσει ο άλλος την τρίτη δουλειά γιατί δύο κάνει ήδη , πάλι δεν θα βγαίνετε , γιατί όσο μεγαλώνει το παιδί ζητάει , πίσω έχει η αχλάδα τα φροντιστήρια .

Γι’ αυτό σου λέω .  Συμφέρει . Πάρε τον άντρα σου , πάρε το μωρό σου , διαολόστειλε το ταγέρ το μονόπετο , διαολόστειλε τους φλώρους από το γραφείο που σου κάνουνε το μάγκα μόνο και μόνο γιατί ο πατέρας τους έκλεβε καλύτερα από το δικό σου και  φύγε .

…ΚΑΙ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΩ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ;

                        


Να σου πω τώρα …

Βασικά οπουδήποτε .Όπου γης και πατρίς είχε πει κι ο παππούς και ροβόλησε απ’ τα καταράχια τσιφ  στην Ομόνοια Πλατς οικειοθελώς και αυθορμήτως μπας και γλιτώσει αυτός κι η φαμελιά του απ’ της Φρειδερίκης τα δόντια , δεν ξέρω αν ξέρεις , ρώτα και θα φρίξεις .

Λόνδρα – Παρίσι – Νιου Γιορκ – Βουδαπέστη – Βιέννη , χέσ’ τες . 

Άμα έχεις δει την Κολιάτσου ,
τα ’δες όλα . Αν εξαιρέσεις την Αθήνα – διαμαντόπετρα – στης γης το δαχτυλίδι και τη Νύμφη του Βορρά – Θεσσαλονίκη μου γλυκιά – ποτέ δε σ’ απαρνιέμαι , που τις κάνανε σαν τα μούτρα τους και κανονικά για να μείνεις σε δαύτες θα ’πρεπε να σ’ επιδοτούνε, όπου και να πας θα την περάσεις μπέικα .

Για το παιδί δεν το συζητάμε . Έτσι και το πας σ’ ένα μέρος που να θυμίζει πώς ήταν η γη πριν πάθουμε πρόοδο , ανάπτυξη και ευρωπαϊκή προοπτική , θα το βλέπεις και δεν θα το γνωρίζεις . 

Μαγουλάκια σαν το ροδάκινο , όρεξη οικοδόμου γιατί θα τρέχει σαν το κατσίκι , τώρα τι να φάει και πού να το κάψει , όλη μέρα κινούμενα βλέπει , νεύρα τίποτα , θα σου κοιμάται κι απ’ τις εννιά ξερό με το χαμόγελο γιατί θα έχει σκάσει στο παιχνίδι . 

Θα σκίζει και στο σχολείο γιατί θα την έχεις έτοιμη την απειλή , ή διαβάζεις αμέσως ή τα μαζεύουμε και πίσω στο διαμέρισμα . Μη σου πω απ’ την τρομάρα του μετά το διάβασμα θα μαζεύει και το δωμάτιο από μόνο του .

Όπου και να πάτε , θα σας δουν σαν ξερολούκουμο εξ ουρανού . Και βοήθεια , και δικτύωση , και έχουμε έναν πάρεδρο κολλητό του δημάρχου και φασολάκια φρέσκα και σύκα ξερά . 

Αυτοί όλοι οι Ρουμστουλέντ , που το καλοκαίρι βγαίνουν παγανιά με όπλο το τζατζίκι , άμα καταλάβουν ότι ήρθες για να μείνεις , θα σου δώσουν και τα ρέστα τους .

                          

 Ο λόγος ακούει στ’ όνομα ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ και ναι , έχει να κάνει με το μωράκι . Άνθρωπος που κουβαλάει μαζί του παιδί , είναι ο μάγος με τα δώρα και τρία χωριά θα ερίσουν κι εφτά θα καθαρίσουν ποιος θα σας πρωτοπάρει  .

Από μοντέλα εκσυγχρονιστικής ανάπτυξης δε σκαμπάζουν και  για τις «φυλές Της Πόλης» δεν έχουν ακουστά , δεν πέρασε φέτος από κει ο Κωστόπουλος , έκανε κούρα ανήλιαγη η Τζενούλα  , αυτό όμως δεν πα να πει ότι είναι και βλάκες . Ίσα – ίσα και κάθε άλλο.  Γι’ αυτό αν θέλεις να στεριώσεις , σιγά και με το μαλακό . 

Κι ο παράδεισος έχει τα ζόρια του .

Εμείς είμαστε εδώ . Με απλά και κατανοητά βήματα , θα δούμε πού να πας και τι να κάνεις , τι θα δεις και τι θα βρεις . Έτσι κι αλλιώς , μια μέρα των ημερών θα φύγεις . Όταν τη γραμμή του τραίνου Αθηνών – Κορίνθου και Αθηνών - Χαλκίδας τη βαφτίζουν και επισήμως «προαστιακό» , πάει να πει η Κόρινθος θα γίνει προάστιο , το ίδιο κι η Χαλκίδα .

 Θυμάσαι παλιά που όποιον αγόραζε στην Αγία Παρασκευή τον λέγαν ιδιόρρυθμο και μετά που τσίμπησε η περιοχή τον λέγαν ιδιοφυΐα ;Των φρονίμων τα παιδιά πριν μπαφιάσουν δραπετεύουν . 

Αυτό που τώρα το κάνεις για να ξεδώσεις , το να σκέφτεσαι μπας και η εκδρομή μπορεί να γίνει τρόπος ζωής και έλα πες μου δηλαδή γιατί εγώ τώρα πρέπει να ξαναμπώ στην πρίζα , θα ’ρθει το πλήρωμα του χρόνου  να το σκεφτείς με τα σωστά σου .
Μη βρεθείς ξυπόλητη στ’ αγκάθια .

ΣΤΡΑΒΟΠΑΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΕΡΑΤΑ

…Πώς άλλοι την πατήσανε γιατί κανέναν δε ρωτήσανε

Μη νομίζεις . Κι άλλοι βγήκανε στον πηγαιμό για την Ιθάκη και βρεθήκανε Ιθάκης και Δροσοπούλου γωνία ξανά – μανά και φτου κι απ’ την αρχή .
Εμάς δε μας παίρνει για τέτοια , έχουμε παιδοκεντρικές οικογένειες και το μέλλον του παιδιού κορώνα στο κεφάλι μας και την αποτυχία μας Δαμόκλειο στο σβέρκο . Δε γίνεται να το σούρνουμε το βλαστάρι από μοντέλο ζωής σε μοντέλο ζωής ,  θα πάθει εφηβικό σύνδρομο απ’ τη νηπιακή ηλικία .
Συμπέρασμα : ελαφρά πηδηματάκια κι όχι βουρ στον πατσά . Όταν θα ’ρθει  η ώρα να ρίξεις μαύρη πέτρα πίσω σου , θα κοιτάξεις να μη σου κάτσει μπούμερανγκ και σε φάει μπαμπέσικα .
Ακολουθεί σταχυολόγηση από μαλακίες που έκαναν οι Πρωτοπόροι Κολωνακιώτες της Διασποράς  και τα ’δαμε τα χάλια τους κι εμείς δεν την πατάμε .

 

ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ …
…που είναι και το σπίτι έτοιμο ;

Κορυφαία πατάτα στη λίστα των λάθος επιλογών . Το «ουδείς προφήτης στον τόπο του» δεν το ’πε κάνας τυχαίος , κοτζάμ Μονογενής του Πρωτομάστορα , που ’χε αφειδώς τις πλάτες και πάλι τα ’δε όλα .

Δεν αμφιβάλλω καθόλου ότι είναι το ομορφότερο μέρος στον κόσμο . Και το λάδι του δεν παίζεται , και το σταφύλι πρώτο , και τι να μας πει η Τοσκάνη .

Εδώ έρχεσαι να ψηφίσεις  και στις απογραφές φέρνεις τις φιλενάδες σου τις Γκάγκαρες ν’ απογραφούν στην Άνω Παναγιά , να τσιμπήσει κανένα κονδύλι παραπάνω απ’ τα κοινοτικά , που έχει μαραζώσει ο τόπος γαμώ τον Καποδίστριά τους μέσα .

Εδώ σε φέρνανε μικρή τα καλοκαίρια και μάδαγες τις κότες . Εδώ σου λέγαν ΚΑΘΕ φορά πώς σου σώσανε τον παππού σου απ’ το κανάλι , άμα δεν ήταν ο κυρ – Φώτης , ο γιος της κυρά Κούλας της συχωρεμένης , όχι του κουτσού , η άλλη , ντιπ πνιγμένος θα ’ταν τώρα . 

Εδώ ερχόσουν κοπελίτσα στην εφηβεία και σκυλοβαριόσουνα – νισάφι και το κανάλι κι ο παππούς κι η κυρά Κούλα , ούτε μια ντίσκο δεν έχει . 

Εδώ υποσχέθηκες να μην ξαναπατήσεις το πόδι σου όταν ήρθες αρραβωνιασμένη και τον χτύπησε το τσίπουρο στο κεφάλι τον άλλο τον κάφρο και παραλίγο να πνιγεί στο κανάλι και σε περιγελούσαν όλοι – πού πήγες και τον διάλεξες , τα χούγια του παππού σου έχει .

Εδώ είναι ο τόπος που έρχεσαι στα ίσα σου . Τώρα με το παιδί κιόλας , μέχρι που το πας κάθε καλοκαίρι να δει  το κανάλι , να μπαίνει κι αυτό στην οικογενειακή παράδοση . 

Με το που στρίβει  τ’ αμάξι κάθε φορά να πάρετε την ανηφορίτσα κι αρχίζει ο άντρας σου τις βλαστήμιες που θα πάει γι’ αναρτήσεις και το παιδί σου την τσιρίδα που τέλειωσαν οι μπαταρίες απ’ το ηλεκτρονικό , εσένα σε πιάνει μια βουκολική απάθεια και τους γράφεις υποδειγματικά . 

Εδώ είσαι πάλι παιδί των γονιών σου κι όχι γονιός του παιδιού σου.

Αυτό το τελευταίο είναι και το φαρμακερό . Γι’ αυτό σ’ όλον τον κόσμο πήγαινε και το χωριό σου άστο . Ό,τι και να κάνεις , ό,τι και να τους πεις , για το χωριό σου θα ’σαι πάντα η κόρη του πατέρα σου . Και τίποτα παραπάνω .

Αν τα πήγαιναν καλά μαζί του , θα σε υποτιμούν συστηματικά , γιατί ο πατέρας σου είναι και τούτο και κείνο και τ’ άλλο και να δούμε , στα στερνά του θα ’χει αυτά που του πρέπουν , εμείς εδώ το σέβας στον πατέρα  το κρατάμε , εσύ να δούμε , να δούμε . 

Κι όσο και να σκιστείς , κι όσο και να βάλεις σχιστόλιθο  και να λουστράρεις τα πορτοπαράθυρα με λάκα στο σπίτι του , που είναι το καμάρι του χωριού , έχει  και μια πέτρα με την πατούσα του Αϊ – Γιώργη στην αυλή , τίποτα δεν θα τους φαίνεται αρκετό κι αυτό το «θα δούμε» θα σου τα σπάσει τα νεύρα πιο πολύ απ’ ότι στα σπάει τώρα το «θα δούμε»  κάθε φορά που ζητάς αύξηση .

Αν ΔΕΝ τα πήγαιναν καλά με τον πατέρα σου , άστο καλύτερα τελείως , μη σου πω μην πατάς ούτε τις δέκα μέρες το χρόνο που πηγαίνεις τώρα . 

Και ποια είσαι συ , και πού τα βρήκες τα λεφτά και βάζεις σχιστόλιθο και λάκα και τούτος που κουβάλησες δεν είναι δικός μας και να δεις πλάκα μια φορά που ’χες έρθει , πάνε καμιά δεκαπενταριά χρόνια  , σ’ είχε δει ο γιος του προέδρου και σε λιμπίστηκε , αλλά τον πιάσανε και του ’πανε κι ήρθε στα συγκαλά του και το κατάλαβε πως αυτές από την πόλη δεν είναι σαν τις δικές μας και τώρα είναι με τέσσερα παιδιά παρακαλώ , εσύ με το ένα έμεινες , ε δεν πειράζει, ο Θεός είναι μεγάλος , άμα τον παρακαλέσεις θα σου στείλει ένα ακόμα κι ας είσαι περασμένη στα χρόνια . Χάλια ακούγεται ; Και λίγα λέω .

Είκοσι εννιά  ενωμένοι πολύπειροι συνιστούν : αλάργα απ’ τα πάτρια . Υπάρχει βέβαια πάντα η περίπτωση το δικό σου το χωριό να ’ναι στρουμφοχώρι  κι όλοι αντάμα μονιασμένοι  να σας περιμένουν πώς και πώς να επαναπατριστείτε . Πάσο .

Αν έστω και αμυδρά σου περνάει απ’ το μυαλό ότι κάτι πάει στραβά , που χίλια στα χίλια πάει , μην το κουράζεις τώρα η φυγάς των πόλεων να το σώσεις . Να τη φτιάξεις τη ζωή σου είπαμε , δεν είπαμε να της βγάλεις τα μάτια .

Άσ’ τους συχωριανούς σου να κουρεύονται και πούλα τους μούρη κάθε καλοκαίρι τι πετυχημένη που είσαι και πόσο προοδεύεις στον καινούριο σου τόπο και πώς σας ζήτησαν να μπείτε στο ψηφοδέλτιο να βοηθήσετε το συνδυασμό , γιατί όσο να ’ναι εκτίμησαν την εμπειρία σας στο διοικητικό τομέα και το σκέφτεστε σοβαρά γιατί έτσι ζεστά που σας έχουν αγκαλιάσει νιώθετε κι εσείς την ανάγκη να προσφέρετε . 

Και  τι ποιότητα ζωής απολαμβάνετε  αυτοί είναι άνθρωποι, όχι σαν κάτι άλλους που τρώγονται μεταξύ τους χωρίς λόγο , κακό χωριό τα λίγα σπίτια .

Θα κάνει κι ο πατέρας σου το κομμάτι του , που του ’φαγαν τ’ αυτιά τόσα χρόνια , καλή βρε παιδί μου η μεγάλη πόλη , καλές κι οι δουλειές της καλά και τα λεφτά της , αλλά τ’ αγγόνι μεγαλώνει μεσ’ το νέφος . Ε τ’ αγγόνι του μια χαρά μεγαλώνει , πασάς  και τους έχει γραμμένους .

…ΑΝΤΕ ΡΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΒΛΑΧΟΥΣ ,  ΠΑΝΩ ΘΑ ΠΑΜΕ

…είπε ο άντρας του σπιτιού και το ’κλεισε το σπίτι

Όταν θα ’ρθει η ώρα η αποφράδα που θα  φτιάχνετε τις βαλίτσες βιαστικά , αφήνοντας έξω τις καριέρες γιατί δε χωράνε , το πρώτο πράμα που θα του ’ρθει να σου πει , αυτό θα ‘ναι . Εσύ θα ’σαι διαβασμένη και δεν θα του κάτσεις .

Αυτό έλειπε . Εδώ έχει τα χάλια του να πας κάπου που να ‘σαι κόρη , θα πάς από μόνη σου να γίνεις νύφη ; Γιατί σπούδασες  τόσα χρόνια , γιατί έχτισες με τόσο κόπο το προφίλ της εργαζόμενης μητέρας , γιατί πήρες το βραβείο του πιο παραγωγικού συνεργάτη για τρεις συνεχόμενες χρονιές ;

 Για να στα σπάνε απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ ότι δεν ξέρεις τι διαμάντι παιδί πήρες και μικρός του άρεσε ο χαλβάς ο σπιτικός και να  σε μάθουν να του τον φτιάχνεις κι εσύ , σιγά ,  δεν είναι και σπουδαίο πράμα , θα σου δείξει η μάνα του που είναι χρυσοχέρα ; Δε σφάξανε .

Σε θέλω βράχο . Δεν πα’ να ’χει μια σπιταρόνα δίπατη , δε πα’ να ’ναι στεκάμενη  η πεθερά σου , οπότε θα σας κρατάει και το παιδί μέχρι να δείτε τι θα κάνετε ,  δεν πα να ’χει το ξαδερφάκι του έτοιμη δουλειά στρωμένη και τον θέλει για γενικό δερβέναγα , εσύ θα τα στυλώσεις σα μουλάρα .

 Μην τον φοβηθείς τον καβγά , ρίχ’ τον . Μιλάμε παίζεται η ψυχική σου υγεία . Όχι να γλιτώσουμε απ’ τη Σκύλα την εταιρία για να μας κάνει μια μπουκιά η Χάρυβδη η επαρχία .

Αν πάτε στα λημέρια του ,  θα είσαι πάντα η ξενομερίτισσα , η άλλη. Εκεί έχουν τη φωλιά τους τα ζαγάρια οι φίλοι του , που μόνο για να το γιορτάσουν που την παράτησε την πόλη , θα σου γυρνάει μεθυσμένος κάνα χρόνο . 

Εκεί βεβαίως χειμάζουν και οι συνομήλικές του , που κάτι έπαιζε τα καλοκαίρια . Τώρα επειδή δεν έχει BODYLINE στην ευρύτερη περιοχή , είναι τρακόσα κιλά η κάθε μία . Και ξέρεις πώς θα σε βλέπουν ; Σαν το διάολό τους . Θα τρέμουν μπας και τους φας τους άντρες . 

Και με το δίκιο τους εδώ που τα λέμε , γιατί οι προκομμένοι τους θα σε τριγυρνάνε σαν οι πεταλούδες τη λάμπα , μεριά  γιατί γυναίκα κάτω από εκατό οκάδες είναι τοπ μόντελ για τα μούτρα τους και μεριά μπας και κατά λάθος τους κάτσεις και πάρουν την εκδίκησή τους από τον άντρα σου , που εμ όλον τον κόσμο γύρισε , εμ τους μπήκε στα χωράφια τους φτιαγμένος , τακτοποιημένος  και με τη σπουδαγμένη την αεράτη δίπλα του .

Σκατοπερίπτωση αναμφίβολα . Ξέχνα το και ξέκοψέ το και στο δικό σου ότι κορόιδο δεν πιάνεσαι .

… ΑΣ’ ΤΟΥΣ ΝΑ ΨΑΧΝΟΝΤΑΙ

…εμείς ξέρουμε πού είναι τα ωραία

                     

Σε πιάνω έτοιμη να καταλήξεις διά  της ατόπου – εδώ μας μυρίζει, εκεί μας βρωμάει – ότι η λύση είναι μεσ’ τα πόδια σας κι ότι να , είδες , μοιραίο ήταν που τόσα χρόνια εδώ κάνουμε διακοπές , εδώ να ‘ρθουμε . Όλος ο κόσμος μας ξέρει , έχει και φιλαράκια ήδη το παιδί , πού αλλού καλύτερα . Λέω να σε προλάβω .

Δεν ξέρω αν το έχεις συνειδητοποιήσει , αλλά στην περιοχή που έρχεστε τόσα χρόνια ο κόσμος να χαλάσει , γιατί δεν ξέρουμε βρε παιδί μου , κάτι μας τραβάει , είσαστε σταμπαρισμένοι ως «οι φραγκάτοι με το αμάξι το μεγάλο» . 

Σε συγκινεί βαθιά η απλότητά τους και που σας φέρνουν γάλα κατσικίσιο για το μωρό. Δεν μπορείς να ξεχάσεις που ήρθατε απρόοπτα να κάνετε Πάσχα και σκίστηκαν στην περιποίηση και χωρίς εσείς να τους πείτε τίποτα , σας έφεραν μετά την Ανάσταση από μόνοι τους ζεστή μαγειρίτσα και να μην καταδέχονται ούτε έτσι για το καλό να πάρουν κάτι τι , σωπάτε τώρα λεφτά για λίγη σούπα . 

Αμ το άλλο , που ήσουνα μόνη σου με το μωρό γιατί δούλευε ο άχρηστος και σου ’σκασε το λάστιχο , δε σε σκλάβωσαν , τι να λέμε τώρα … Την αλήθεια , δε βλάφτει .

Κατ’ αρχάς , μια σβέλτη ιστορική αναδρομή , θα δεις τι νόστιμη  που είναι . Εσύ τους γνώρισες τους καλοκάγαθούς σου όταν απόκτησες με χίλια βάσανα την πρώτη σου πιστωτική . 

Αν τους γνώριζες νωρίτερα , τότε που οι Γερμανοί ξανάρχονταν κι αντί για μπότα κατοχική  φορούσανε σανδάλι , ούτε στο πλυσταριό τους δεν θα σε βάζανε να μείνεις . Καθότι τότε , ήταν παχιές οι αγελάδες κι άμα βλέπανε Έλληνες γίνονταν τα μούτρα τους ξινόγαλα . 

Δεν είχαμε συνάλλαγμα , δεν είχαμε παρά με ουρά για ξόδεμα , μόνο αντιρρήσεις είχαμε να πληρώσουμε τη χωριάτικη για γουρούνι . Εσύ τότε που λέμε , έπηζες στο διάβασμα , μην τυχόν και βγεις στη ζωή χωρίς εφόδια και στην πούνε οι φεμινίστριες ότι δεν έχεις πιάσει τον ταύρο απ’ τα κέρατα . 

Μετά που σήκωσες τα μάτια σου απ’ τα βιβλία κι είδες πως ξέχασες να ζήσεις και το ’βαλες στο πρόγραμμα απαραιτήτως κάθε καλοκαίρι να παριστάνεις ότι ζεις , των τουριστών τα φουσάτα είχαν λακίσει .  

Είπαν τότε οι μαγαζάτορες το ηρωικό «απ’ τα ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα» και σ’ έμπασαν στο ενοικιαζόμενο με δόξα και τιμή.  Όταν  λέμε «τιμή» εννοούμε τσουχτερή , αλλά στο μεταξύ πλήρωνες με κάρτα και δεν τα ψείριζες κάτι τέτοια μη σε χαλάσουνε .

Μ’ αυτούς τους αγιογδύτες θα πας να γειτονέψεις ; Θα σε γδάρουν σα σφαχτάρι , γιατί σου λέει για να την κάνει κατά δω , πάει να πει έχει κάνει τη μπάζα της . Άσε που χάνουν  την κότα με τα  χρυσά αυγά , γιατί αφού πας να μείνεις μόνιμα τέρμα το άρμεγμα σε ξενοδοχεία και ταβέρνες . 

Τι να κάνουν , ν’ αφήσουνε το τυρί απ’ το στόμα τους σαν τον κόρακα ; Δεν έχουν περιθώρια , δε βγαίνουν . Θα κοιτάξουν να σε δαγκώσουν στο Δόξα Πατρί .

Το γκρεμίδι θα το βαφτίσουνε «τα πατρογονικά μας» και για να σου παραχωρήσουν το προνόμιο  να σκάσεις μια περιουσία για να το συνεφέρεις , θα ζητάνε όσα τους λείπουν .

Τη γούβα κάτω από την Εθνική Οδό ,που απ’ την υγρασία έχει γίνει η χαρά του δάκου , θα τη βαφτίσουνε «προικώο κτήμα» και θα σου κάνουνε και το δύσκολο , τάχαμου αυτοί δεν το πουλάνε , ο μεσίτης τους πιέζει .  

Και ούτε κουβέντα να σας βοηθήσουνε να ορθοποδήσετε από δουλειά : γι’ αυτούς είσαστε κυριολεκτικά ο μήνας που θρέφει τους έντεκα . Είναι μαθημένοι να σας τα παίρνουν , όχι να σας τα δίνουν.

Το «από μακριά κι αγαπημένοι» το θυμάσαι . Κάν’ το τατουάζ μην το ξεχάσεις .

…ΔΕΝ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΣΤ’ ΑΥΓΑ ΜΑΣ

…παντού τα ίδια σκατά είναι

Μην το λες . Κι εκεί που αφήνει ο διάολος την καλησπέρα του να πάτε , καλύτερα θα είναι απ’ το city. Απλώς υπάρχει ένας χρυσός κανόνας , που αν μπορέσετε να τον ακολουθήσετε θα πηδήξετε λιγότερα παλούκια . Ο κανόνας αυτός λέει : όσο πιο ξένος είσαι εκεί που θα πας , τόσο καλύτερα περνάς .

Σκέψου το λογικά . Αν κανένας δεν σε ξέρει και  κανέναν δε γνωρίζεις , έχεις πραγματικά την ευκαιρία να είσαι αυτή που θέλεις και να κάνεις όλα όσα μπορείς . 

Μέχρι να συνέλθουν απ’ το σοκ , πούθε ήρθανε τούτοι οι καινούριοι και βρε τι γλυκό είναι αυτό το κούτσικο , τώρα που γράψαμε στο σχολείο μας κι άλλο παιδάκι δε μας το κλείνουνε με τίποτα , προλαβαίνεις να τους κλέψεις τις καρδιές .

Εδώ κοτζάμ ισορροπίες τρόμου στο θολό εργασιακό τοπίο και τις παίζεις στα δάχτυλα , θα σου ξεφύγει εσένα ο περιφερειακός ο κώδικας ; Τα μασάς αυτά . Θα σου πω κάτι μυστικά για να τα χωνέψεις πιο εύκολα .

Ακολουθεί πλήρης μπούσουλας step by step .


'' ΛΑΣ ΦΕΥΓΑΣ-Οδηγός Κυριλέ Μετανάστευσης '' - Α' Μέρος 
Από τη ΒΕΡΑ ΝΤΙΚΕΫ  

(Συνεχίζεται...)

Η Βέρα Ντίκεϋ γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στην Καλλιτεχνική Εταιρεία Αθηνών.
Εργάζεται στον κινηματογράφο και την τηλεόραση από το 1984.

Έχει κάνει μία ταινία μεγάλου μήκους με τίτλο Καβάλα Πάν' οι Σύνεδροι, σε δικό της σενάριο, και πλήθος παραστάσεων.
Διδάσκει αισθητική στη Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης του Λυκούργου Σταυράκου.
Από το 1980 μαγειρεύει ακατάπαυστα και προτείνει "Συνταγές μαγειρικής για εργαζόμενες μωρομάνες"

http://www.livanis.gr/ViewAuthors.aspx?ValueId=600544


ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ