Συνεχίζοντας ο Πλούταρχος τις παρατηρήσεις του για το «ποιόν» των δανειστών, λέει: «Οι οφειλέτες είναι δούλοι όλων των δανειστών τους ή μάλλον ούτε καν δικοί τους, αυτό δεν θα ήταν και τόσο φοβερό. Είναι δούλοι δούλων αναιδών και βάρβαρων και βάναυσων». Θέλοντας να πει πως ο δανειζόμενος έτσι κι αλλιώς είναι δούλος στους δανειστές του, αλλά και οι δανειστές είναι το ίδιο δούλοι στο πάθος της απληστίας τους κι ακόμη στο φόβο της κατάρρευσής τους και πτώχευσής τους
Οι δανειστές, συνεχίζει, μετατρέπουν την αγορά σε κολαστήριο για τους δύσμοιρους οφειλέτες. Σαν όρνεα τους κατακρεουργούν και τους κατασπαράζουν, βυθίζοντας το ράμφος τους στα σωθικά τους.
Είναι αυτοί που κουβαλώντας μαζί τους σάκους γεμάτους συμφωνητικά και συμβόλαια, σαν δεσμά εναντίον της Ελλάδος, την οργώνουν από πόλη σε πόλη (σήμερα: από Υπουργείο σε Υπουργείο) και σπέρνουν όχι ωφέλιμο καρπό αλλά χρέη, που πολλά βάσανα φέρνουν και πολλούς τόκους…(Τρόικα-Μνημόνια).
Κι επισημαίνει τα ανεπιθύμητα και δυσβάστακτα «οφέλη» στους δανειζόμενους, στηλιτεύοντας την εξαπάτηση των δανειστών τους «τα χρέη αυτών των απατεώνων και βαρβάρων γεννούν προτού καν συλλάβουν: τη στιγμή που δίνουν, απαιτούν, κι ενώ προσφέρουν, παίρνουν και δανείζουν τα χρήματα που λαμβάνουν για εκείνα που έχουν δανείσει.
Εννοεί μ’ αυτά ο Πλούταρχος πως ο δανειζόμενος πληρώνει προκαταβολικά, από την ίδια κιόλας μέρα της υπογραφής των συμβολαίων, το μεγαλύτερο μέρος των τόκων, με την κράτηση που του κάνει ο δανειστής από ένα μεγάλο μέρος του κεφαλαίου που του δίνει «κουτσουρεμένο» για να «έχει δέσει το γάιδαρο του» με την προείσπραξη των τόκων. Και στη συνέχεια, η εξόφληση της μηνιαίας δόσης, περισσότερο αφορά τους εναπομείναντες τόκους και λιγότερο το κεφάλαιο, το οποίο τριπλασιάζεται και πολλαπλασιάζεται, ώσπου να εξοφληθεί μετά τριάντα, και βάλε, χρόνια.
Και παρομοιάζει ευστοχότατα ο συγγραφέας τη σκληρή, αδίστακτη και απάνθρωπη αυτή δοσοληψία με όσα λένε οι Μεσσήνιοι: «Υπάρχει μία Πύλος πριν την Πύλο, και υπάρχει και άλλη μια Πύλος (της Ήλιδας, της Μεσσήνης, της Τριφυλίας), εννοώντας πως για τους δανειστές «υπάρχει τόκος πριν τον τόκο, και υπάρχει κι άλλος τόκος».
Και καταλήγει: «Έτσι οι δανειστές εξαπατούν, διότι, όποιος παίρνει λιγότερα από το ποσό που γράφει το συμφωνητικό (ο δανειζόμενος δηλ.) εξαπατάται». Και «περισσότερο ωστόσο διαψεύδονται, και μάλιστα με δόλο, οι δανειστές στα κατάστιχά τους, όταν γράφουν ότι δίνουν στον τάδε το δείνα ποσό, ενώ του δίνουν λιγότερα».
Και ποιο το αποτέλεσμα της πλεονεξίας των δανειστών κατά τον Πλούταρχο; «Ούτε τα χωράφια που κατάσχουν από τους οφειλέτες τα καλλιεργούν ούτε τα σπίτια τους, από τα οποία τους έχουν πετάξει έξω, κατοικούν ούτε στα τραπέζια τους τρώνε ούτε τα ρούχα τους φορούν παρά με το που θα καταστρέψουν έναν, ρίχνονται στο κυνήγι του δεύτερου». Αρκούνται ωστόσο στο «να διαβάζουν πότε-πότε στα κατάστιχά τους πόσους ανθρώπους πούλησαν σκλάβους και πόσους ξεσπίτωσαν στο να βλέπουν πως έφτασαν σ’ αυτούς τα χρήματα που έχουν συσσωρεύσει».
Μ’ αυτά, λέει ο έμπειρος αυτός σοφός, θέλω να δείξω σ’ όσους σπεύδουν απερίσκεπτα να δανειστούν, πόση ντροπή φέρνει αυτό και πόση στέρηση της ελευθερίας, καθώς και ότι ο δανεισμός είναι πράξη υπέρτατης αφροσύνης και μαλθακότητας».
(Συνεχίζεται)
Για τους αναγνώστες
Παρθένα Τσοκτουρίδου
Σύμβουλος Ακαδημίας Εθνικών, Κοινωνικών και Πολιτιστικών Σχεδιασμών
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.