Υπάρχει Φώτιση και τι είναι, πως προέκυψε και συγκινεί τόσο πολύ τους ανθρώπους ώστε να εγκαταλείπουν τα πάντα και να την αναζητούν στα πέρατα του Κόσμου, στα βουνά, στις ερήμους, σε αμφιβόλου ποιότητος Δασκάλους, αλλά και σε αξιόπιστους.

 
Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια έγινε πολύ της μόδας η Φώτιση, βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες, μια ανεξήγητη πολεμική από την εκκλησία και βέβαια,  η επιτακτική ανάγκη κάποιας απάντησης στο υπαρξιακό ερώτημα του ανθρώπου, οδήγησε πολλούς, μεταξύ αυτών και Εγώ, σε νεοεμφανιζόμενους Δασκάλους της Ανατολής, αλλά και σε παραδοσιακούς Χριστιανικούς μυστικιστικούς  χώρους.
Το ατύχημα μ’ όλους εμάς τους αναζητούντες την Φώτιση, ήταν και είναι, ότι υποχρεωνόμαστε να
φωτιστούμε  κάτω από καθοδηγούμενες πρακτικές,  που κάποιος Δάσκαλος ή κάποιος Άγιος  στο απώτερο παρελθόν πέτυχε και πιστοί μαθητές  της  παράδοσης, διαφυλάττουν ως κόρη οφθαλμού  από τους βέβηλους, τους αμαρτωλού, τους παρίες και  τους λαϊκούς, μήπως οι παρακατιανοί  φωτισθούν και χαλάσουν την σούπα από την οποία υπηρέτες των Φωτισμένων τρώνε καλά εδώ και αιώνες.

Η οποιαδήποτε Φώτιση περνά μέσα από συγκεκριμένα πολιτιστικά μοντέλα, που το ένα δεν αναγνωρίζει την αυθεντικότητα του  άλλου.              Η Φώτιση ενός Βουδιστού π.χ. είναι αμαρτία για τους Χριστιανούς,  τους  Μουσουλμάνους, τους Ινδουιστές κ.τ.λ.

 Όλοι καυχώνται ότι η δική τους Φώτιση είναι  γνησιότερη των άλλων και η αντιπαράθεση μεταξύ σοφών μαθητών και Δασκάλων ατελείωτη. Είδατε  ποτέ δυο μεγάλους Δασκάλους μαζί; Όχι βεβαίως, κι’ αν τώρα τελευταία έγινε κάποια προσπάθεια συνεργασίας μεταξύ των μεγάλων θρησκειών της Αγάπης, αυτή η προσπάθεια  συνάντησε την λυσσώδη αντίδραση του ποιμνίου.

Ερώτημα: Υπάρχει Φώτιση και τι είναι, πως προέκυψε και συγκινεί τόσο πολύ τους ανθρώπους ώστε να εγκαταλείπουν τα πάντα και να την αναζητούν στα πέρατα του Κόσμου, στα βουνά, στις ερήμους,   σε αμφιβόλου ποιότητος Δασκάλους, αλλά και σε αξιόπιστους.
ΒΕΒΑΙΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΩΤΙΣΗ, αλλά όχι όπως διατίθεται σε μυστικιστική ή θρησκευτική συσκευασία.

Η μυστικιστική και θρησκευτική συσκευασία υπόσχεται την μακαριότητα και  τον παράδεισο και βέβαια,  υπάρχοντος της ενδομητρίου μακαριότητας μνήμης, οι άνθρωποι πείθονται, ό,τι αυτό είναι το ζητούμενο της Φώτισης και έτσι,   αυτοπαγιδεύονται  σ’ έναν επίπονο και ατελέσφορο αγώνα κατανόησης,  αυτού που ήδη έχουν, αλλά δεν  γνωρίζουν πως το έχασαν και ούτε πώς να το επαναπροσεγγίσουν.                                      

 Κυρίως δεν γνωρίζουν, ότι η Φώτιση, δεν είναι και τίποτε ιδιαίτερα σημαντικό, εμείς την κάνουμε σημαντική επενδύοντας ένα σορό δοτά  και ανόητα όνειρα
 σ’αυτήν.                                                                          

 Γι’ αυτό  και οι πανέξυπνοι  Ανατολίτες, δήθεν  Δάσκαλοι, που τόσο εύκολα έκτισαν και διαιώνισαν έναν πολιτισμό παριών να τους υπηρετεί, βρίσκουν εύκολα  μαθητές και άλλες τόσες φορές αυτοί  οι μαθητές απογοητεύονται  και άλλες  τόσες  αυτοί οι ίδιοι αναζητητές της αλήθειας , γίνονται   υπηρέτες του ψεύδους, της αγοραίας αστρολογίας και της αμειβόμενης προφητείας.

Μέτρο Πάντων, ο Άνθρωπος και η Παιδεία του.   Έλλογη, αισθητική και συναισθηματική.

Όπως δεν υπάρχουν δυο άνθρωποι να περιγράψουν την γεύση της ζάχαρης με τις ίδιες γνώμες  έτσι και η φώτιση που αναμφισβήτητα υπάρχει ως βιωματική εμπειρία, όπως της ζάχαρης,  δεν μπορεί να περιγραφεί.   

Έχοντας προσωπική εμπειρία του θέματος,  εξ’ αιτίας της πτώσης μου από  βράχους, επειδή μαθήτευσα σε κάποιες Ανατολικές πρακτικές διαλογισμού, αλλά και Χριστιανικών πρακτικών προσευχής. Και  επειδή είχα και άλλες διαφορετικού είδους εμπειρίες, αλλά κυρίως, επειδή ποτέ δεν παραιτήθηκα της ύλης υπέρ του πνεύματος, της πραγματικότητας υπέρ του ονείρου, και  της αλήθειας ότι όνειρο και πραγματικότητα είναι μια ενότητα αντιθέτων,  γι’ αυτό και πιστεύω ότι η δική μου θεώρηση του θέματος, είναι πιο θετική και  κατανοητή  γι’ αυτούς που ενδιαφέρονται.

Υπάρχουν δύο ειδών φωτίσεις  η ενεργητική και η παθητική, η ενεργητική συνίσταται  στην ευφυή  εύρεση λύσης ενός οποιουδήποτε προβλήματος που μας βασανίζει και ο ενθουσιασμός και ευφορία  που  συνοδεύει την λύση του προβλήματος, όπως  π.χ. το < εύρικα-εύρικα>  του Αρχιμήδη, όταν μέσα στο μπάνιο του κατενόησε τον γνωστό νόμο και έτρεχε γυμνός και φωτισμένος στους δρόμους φωνάζοντας. .

Το ίδιο ισχύει και  για τον κάθε μαθηματικό που μέσα στο σύννεφο πιθανοτήτων του νου του, ξαφνικά από μόνη της, αναδύεται η απάντηση της έρευνάς του. Αλλά το ίδιο ισχύει και για μας, τους κοινούς θνητούς, όταν καθημερινά αντιμετωπίζουμε  ευφυώς,  τα προκύπτοντα μικροπροβλήματα της ζωής.

 Ένα ευφυώς λειτουργών Ε Γ Ω, βιώνει μια διαρκεί κατάσταση ευδαιμονίας και μπορεί να αντιμετωπίσει τα πάντα στη Ζωή, φωτισμένα, αποτελεσματικά και επ’ αγαθό.

Ως προς την παθητική Φώτιση δε, προκύπτει, όταν το ΕΓΩ, μέσω της Προσευχής και του Διαλογισμού,  αυτοαναιρείται από την κριτική του διάθεση  και εντελώς παθητικά, οράτε μιας  ευδαιμονίας που οφείλεται σε χαλαρωτική διάθεση και άφθονη εκροή ενδορφινών  από την υπόφυση.  Και βέβαια,  όταν έρθει η ώρα  εκλογίκευσης της Φώτισης  από τον φωτισμένο,  δεν θα αναφερθεί με τα ήθη των Μασάϊ, αλλά σύμφωνα με το πολιτιστικό μοντέλο με το οποίο είναι ταυτισμένος.                                        

Είναι δυνατόν ένας  πιστός Χριστιανός να οραματισθεί τον Βούδα ή τον Μωάμεθ  κατά την διάρκεια εκστατικής προσευχής.  Όχι βεβαίως.  

Υπάρχει βέβαια και μια ακόμη Φώτιση, η πιο αυθεντική και άκρως δυναμική μεταφυσική  εμπειρία, η οποία οδήγησε το ανθρώπινο είδος έξω από την ασυνείδητη κατάσταση του ευτυχισμένου ζώου και μας έφερε Εδώ, στο  κατώφλι του Ουρανού και της Αυτοκαταστροφής.   Με ότι αυτό συνεπάγεται για το γένος των ανθρώπων και τον Πλανήτη Γη.

 Είναι η γνήσια Θεοληπτική  Σαμανική κατάληψη, κατά την διάρκεια της οποίας το Εγώ του υποκειμένου, άβουλο μεν, με πλήρη επίγνωση δε, καταλαμβάνεται  από τις νοήμονες δυνάμεις του Ουρανού και της Γης και διδάσκεται από Αυτές,  το Μεγάλο Σχέδιο της Δημιουργίας δι’ Αυτό.

Η ευδαιμονία της Φώτισης που προκύπτει κάτω από την Φυσική τάξη πραγμάτων, είναι το δώρο της Δημιουργίας στα πλάσματά της, γιατί μέσω Αυτής εξελίσσονται δημιουργικά. Ο  Άνθρωπος αναζητά την κατανόηση του Κόσμου που τον γέννησε και ζητά την  δικαίωση της παρουσίας του σ’ αυτόν.

 Θα την βρει, όταν πάψει να λειτουργεί με σημείο αναφοράς τον Μωσαϊκό Νόμο της αντεκδίκησης  στον οποίο αιώνες τώρα είναι εντέχνως εθισμένος και αντικαταστήσει τον Μωσαϊκό με τον Νόμο της Αγάπης, γιατί απλά, μέσα σ’ αυτόν κτίζεται και γεννιέται. Αυτός είναι ο χαμένος Παράδεισος, οι χαμένες Ιθάκες και το ζητούμενο της Ζωής.         

Ο Άνθρωπός γεννιέται Άγιος, Μακάριος και αγαθός.

Δυστυχώς, μέσα σ’ ένα ανθρωποποίητο περιβάλλον μίσους,  φθόνου και πόνου, που εφευρέθηκε από εξουσιολάγνα ΕΓΩ και τα οποία, θέτοντας υπό την εποπτεία τους, τους  Φυσικούς νόμους, που  αμέσως  θα περιγράψω, διαιωνίζουν  την επικυριαρχίας τους.  

Α) Αισθητική και συναισθηματική αντανακλαστική αντίδραση, η οποία δολίως ονομάσθηκε Συναισθηματική Νοημοσύνη για να μην καταλάβουμε ποτέ την μέγιστη σημασία του ρόλου της στη Ζωή μας. Και η οποία είναι η μια και Παγκόσμια πρακτική επιβίωσης όλων των όντων της Γης.  

Β)ΥΠΟΒΟΛΗ: Μέσω της οποίας μας επιβάλετε το όποιο πολιτιστικό μοντέλο στο οποίο γεννιόμαστε.

Γ) ΤΑΥΤΙΣΗ: Μέσω της οποίας ταυτιζόμαστε με τις ιδέες, τα Συναισθήματα και τα πράγματα του πολιτιστικού μοντέλου που μεγαλώνουμε, και

Δ) ΕΘΟΥΣ:  Μέσω του οποίου εθιζόμαστε, θεσμοθετούμε  και νομοθετούμε, την διαιώνιση της χαράς ή της θλίψης, της ευζωίας ή της δυσαρέσκειας, της δημιουργίας ή της καταστροφής, της Ζωής ή του θανάτου.

Αυτοί οι τέσσερις Νόμοι είναι η Συνταγή μέσω της οποίας η Δημιουργία  οι  Θεοί, και ο Άνθρωπος, ως συνδημιουργός του Κόσμου, κτίζουν πολιτισμούς  και διαιωνίζουν τη Ζωή σε κάθε γωνιά  του Πλανήτη. Μέσω αυτών των Νόμων διαιωνίζονται τα δεσμά της δουλείας ή της ελευθερίας,  του ψεύδους ή της αλήθειας, των ερωτικών διαστροφών, ή του εξιδανικευμένου έρωτα,  της θλίψης ή  της ευδαιμονίας, του μίσους ή της Αγάπης, του καλού ή του κακού. Όλα εξαρτώνται από το πώς ΕΜΕΙΣ   θα διαθέσουμε την δημιουργική πνοή μας.                                                                                                                                                                          ΕΜΕΙΣΕίμαστε Οι δημιουργοί του Κόσμου μας.

Συμφέρει σε πολλούς να είμαστε ένοχοι  για να μας ρίχνουν δίκαια στα κάτεργα, να είμαστε αμαρτωλοί για να μας ρίχνουν  δίκαια  στην κόλαση, να είμαστε βάρβαροι για να σφυρηλατούν σιδερένιους νόμους καταστολής, να είμαστε με τρομοκρατημένο ΕΓΩ,  για να μας εκμεταλλεύονται  ασυστόλως, να εθιζόμαστε σ’ έναν κόσμο ειδώλων και φαντασμάτων και να τον υπερασπιζόμαστε ηλιθίως, αγνοώντας την αλήθεια.  

Αυτή η εργασία  δεν έχει σκοπό να κτίσει ένα νέο πολιτιστικό μοντέλο χαράς και ευτυχίας, αλλά να αποκαλύψει ένα υπόγειο ποτάμι αρνητικών συναισθημάτων που εδώ και αιώνες φθείρει τα θεμέλια της ανθρωπότητας.

Ο ΦΟΒΟΣ φίλοι μου είναι ένα  αρνητικό συναίσθημα, πλην όμως ενταγμένος στην φυσική τάξη πραγμάτων, συμβάλει θετικά στην διαιώνιση της Ζωής. Τίποτε δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς την επίδρασή του, η οποία προκύπτει ως αντίδραση στον σωματικό πόνο. Ο ΤΡΟΜΟΣ είναι επίσης συναίσθημα, αλλά στο πολλαπλάσιο του φυσικού φόβου, που παραλύει τη σκέψη και τη βούληση.

Η ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ είναι ένα θετικό συναίσθημα, επίσης βαθειά ριζωμένο στο εγκεφαλονευρικό μας σύστημα  ως ανάμνηση της ενδομητρίου μακαριότητας, και είναι το ζητούμενο κάθε ζωντανού ανθρώπου στην εξωμήτριο ζωή.

ΠΟΝΟΣ και ΗΔΟΝΗ,  Είναι οι Καρποί του Δένδρο του Καλού και του Κακού, μέσω των  οποίων  το ΕΓΩ-ΨΥΧΗ Αυτοπροσδιορίζεται στον Κόσμο, Εξαρτημένο και Ταυτισμένο με τις αρνητικές και θετικές  αισθήσεις του φυσικού σώματος. 

Η Αποταύτιση του ΕΓΩ-ΨΥΧΗ από τις αισθήσεις της ηδονής και του πόνου  και όχι  η   α π ο ξ έ ν ω σ ή   του,  είναι η πράξη που μεταμορφώνει το ΕΓΩ σε Συνδημιουργώ  του Κόσμου και Δικαιώνει την παρουσία του σ΄ Αυτόν, γευόμενο τους καρπούς του Δένδρου της Ζωής που βρίσκεται στον ίδιο χώρο.

Αυτονόητο λοιπόν πως κάθε ζωντανή ύπαρξη, αναζητά την ευδαιμονία σ’ έναν Κόσμο διτότητος, όπου κάθε εμπόδιο αυξάνει την ευφυΐα και την βούληση του ΕΓΩ στην προσέγγιση του Αγαθού και Ευδαιμονικού.

Η ΕΞΟΥΣΙΑ είναι επίσης αισθητική Ευδαιμονία και εντάσσεται και αυτή μέσα στην Φυσική τάξη πραγμάτων, μη δυνάμενη να κατηγορηθεί. Η εξ’ Ο Υ Σ Ι Α Σ επιβολή ενός ισχυρού Εγώ πάνω σε άλλα Εγώ, προσφέρει επίσης Ευδαιμονία και χαρά.

Η ΕΞΟΥΣΙΟΛΑΓΝΕΙΑ είναι και αυτή αισθητική ευδαιμονία, αλλά πέραν του μέτρου και είναι συνδεδεμένη με το ανεπαρκές του Σεξισμού. Λαγνεία είναι η ακατάσχετος τάσης προς την ηδονή και η Εξουσιολαγνεία ενός Εγώ,  είναι η ακατάσχετος τάσης του για ηδονή, όχι εκ της Ουσίας, αλλά εκ της Εξουσίας, με ότι αυτό συνεπάγεται. Συνήθως τέτοια Εγώ προκύπτουν εξ αιτίας ερωτικής στέρησης και ακραία τέτοια παραδείγματα Εξουσιολαγνείας είναι οι ευνούχοι. 

Ένα  Εγώ-Ψυχή, κατέχοντας την Γνώση λειτουργίας των Φυσικών Νόμων και Επίγνωση του Αυτεξουσίου του, μπορεί να κτίσει τα Πάντα, από το Μέγιστο Καλό ως το Μέγιστο Κακό.
  Αυτό είναι και το Μεγαλείο της Ανθρώπινης Πραγματικότητας.

http://www.varelidis.gr/%CF%86%CF%8E%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%B7/
ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ