ΟΙ ΜΗ ΦΥΣΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ DNA

Arjun Walia

Ο Βλαντίμιρ Ποπόνιν είναι ευρέως γνωστός Ρώσος επιστήμονας που το 1995, μαζί με τους συναδέλφους του –συμπεριλαμβάνοντας τον βιοφυσικό Πέτερ Γκαριάεβ – εκτέλεσαν ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα κατά τη διάρκεια της παρουσίας τους στη Ρωσική Ακαδημία Επιστημών.  Στη δημοσίευσή τους: P.P. Gariaev and V.P. Poponin. Vacuum DNA phantom effect in vitro and its possible rational  explanation, Nanobiology  1995, ο Ποπόνιν δηλώνει στο εισαγωγικό σημείωμα πως «Θεωρούμε πως αυτή η ανακάλυψη έχει τεράστια σημασία στην εξήγηση και βαθύτερη κατανόηση του μηχανισμού που υποβόσκει κάτω από ανεπαίσθητα ενεργειακά φαινόμενα, συμπεριλαμβάνοντας πολλά από τα παρατηρούμενα φαινόμενα εναλλακτικής θεραπείας.»

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ; ΘΑ ΕΡΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ.

Οι Ποπόνιν και Γκαριάεβ πειραματίστηκαν στη συμπεριφορά του DNA παρουσία φωτονίων, μικρών τεμαχίων ύλης της «κβαντικής υπόστασης» από την οποία είναι φτιαγμένος ο κόσμος μας. Τοποθέτησαν φωτόνια μέσα σ΄ένα σωλήνα ειδικά σχεδιασμένο να προσομοιάζει το κενό, ακριβώς όπως το κενό στο διάστημα. Χωρίς καθόλου αέρα στο εσωτερικό, εισήγαγαν φωτόνια επειδή ήθελαν να παρακολουθήσουν πώς θα συμπεριφερθούν. Τα φωτόνια κατανεμήθηκαν με έναν τρόπο άτακτο και τυχαίο, και διασκορπίστηκαν παντού στο δοχείο. Αυτό φυσικά ήταν κάτι αναμενόμενο από την ερευνητική ομάδα. Κατόπιν τούτου, τοποθετήθηκαν μέσα στο σωλήνα με τα φωτόνια δείγματα ανθρώπινου DNA και αυτό που συνέβη είναι το πραγματικά μυστηριώδες: τα φωτόνια αντέδρασαν στο DNA και άλλαξαν το μοτίβο τους διαμορφώνοντας έναν συγκεκριμένο σχηματισμό. Στην παρουσία ζωντανού υλικού, του ανθρώπινου DNA, τα φωτόνια οργανώθηκαν! Αυτό σήμαινε καθαρά πως το DNA έχει άμεση επίδραση στα φωτόνια. Είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα που εγείρουν την υπόθεση πως κάτι μέσα μας έχει άμεση επίδραση στον φυσικό υλικό κόσμο έξω μας.
Το πείραμα αυτό επαναλήφθηκε και επιβεβαιώθηκε, και παρατηρήθηκε περαιτέρω πως το ανθρώπινο DNA έχει άμεση επίδραση στο κβαντικό «υλικό» από το οποίο είναι φτιαγμένος ο κόσμος μας.

Η Επόμενη Μεγάλη Έκπληξη

Η επόμενη μεγάλη έκπληξη συνέβη όταν οι ερευνητές αφαίρεσαν το DNA από το δοχείο. Οι επιστήμονες υπέθεσαν πως τα φωτόνια θα επέστρεφαν απλά στην αρχική τους διασκορπισμένη κατάσταση, αλλά κάτι τέτοιο δε συνέβη. Αντ΄αυτού, τα φωτόνια παρέμειναν τακτοποιημένα σα να παρέμενε ακόμη το DNA στο σωλήνα. Ο Ποπόνιν περιέγραψε τη συμπεριφορά του φωτός «απροσδόκητη και αντι-ενστικτώδη».

Οι ερευνητές «αναγκάστηκαν να δεχτούν τη λειτουργική υπόθεση πως διεγείρεται κάποιο νέο πεδίο δομής».

Το πείραμα αυτό μας λέει πως το DNA επικοινωνεί με το «υλικό» που είναι δομημένος ο κόσμος μας και ότι υπάρχει κάποιο είδος αόρατου πεδίου.

Κβαντική Φυσική και Συνείδηση

Ο βραβευμένος με Νόμπελ Richard Feynman κάποτε είπε σχετικά με την κβαντική μηχανική:

“Επιλέγουμε να εξετάσουμε ένα φαινόμενο που είναι εντελώς αδύνατο να εξηγηθεί με οποιονδήποτε κλασσικό τρόπο, το οποίο περιέχει μέσα του την καρδιά της κβαντικής μηχανικής. Στην πραγματικότητα, περιέχει το μοναδικό μυστήριο.”

Μια άλλη σπουδαία ρήση που έρχεται στο μυαλό κάθε φορά που η επιστήμη κάνει βουτιά στον μυστηριώδη κόσμο της κβαντικής φυσικής είναι η εξής:

“Φαίνεται να υπάρχει βαθιά ανησυχία πως όλο το πεδίο θα αμαυρωθεί σε περίπτωση μελέτης φαινομένων που στιγματίζονται από τον συσχετισμό τους με τις δεισιδαιμονίες, τον πνευματισμό και τη μαγεία. Το να προστατευθούμε ενάντια σε αυτή την πιθανότητα κάποιες φορές δείχνει σημαντικότερο από την ενθάρρυνση της επιστημονικής εξερεύνησης ή την προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας. Αλλά αυτό ίσως τώρα να αλλάζει.”

Cassandra Vieten, PhD and President/CEO at the Institute of Noetic Sciences (source)

Ο λόγος που υπάρχει ο συσχετισμός με τη δεισιδαιμονία, τον πνευματισμό ή τη μαγεία στην παραπάνω παράθεση όσον αφορά τη μελέτη κάποιων φαινομένων, είναι απλά επειδή τα προς παρατήρηση φαινόμενα είναι ανεξήγητα. Είναι όμως σημαντικό να θυμόμαστε πως το ότι κάτι είναι ανεξήγητο δε σημαίνει πως δεν είναι πραγματικό, σημαίνει απλά πως ακόμη δεν το κατανοούμε πλήρως. Το ακαδημαϊκό πεδίο έχει μακρά ιστορία απόρριψης φαινομένων που είναι σαφώς πραγματικά, ωστόσο ακόμη ανεξήγητα.

Η κβαντική φυσική έχει ισχυρή σύνδεση με τη συνείδηση και τα μεταφυσικά φαινόμενα. Ο Μαξ Πλανκ, ο φυσικός που εισήγαγε την κβαντική φυσική, θεωρούσε τη συνείδηση ως «θεμελιώδη» και την ύλη ως «παράγωγο της συνείδησης». Είπε πως “Δε μπορούμε να εισέλθουμε πίσω από τη συνείδηση. Οτιδήποτε συζητάμε, οτιδήποτε θεωρούμε υπαρκτό, προϋποθέτει συνείδηση.”

Κάτι τέτοιο έχει φανεί σε πολλαπλά πειράματα, όπως το κβαντικό πείραμα των δύο σχισμών.

Μια δημοσίευση που έγινε στο ακαδημαϊκό περιοδικό Physics Essays από τον Dean Radin PhD εξηγεί πώς το συγκεκριμένο πείραμα αξιοποιήθηκε πολλές φορές για την εξερεύνηση του ρόλου της συνείδησης στη διαμόρφωση της φύσης ή της φυσικής πραγματικότητας. (source)

Στο πείραμα αυτό, χρησιμοποιήθηκε ένα οπτικό σύστημα δύο σχισμών για να εξετάσει τον πιθανό ρόλο της συνείδησης στην κατάρρευση της κβαντικής κυματικής λειτουργίας.

Πείραμα των δύο σχισμών

Εν συντομία: απειροελάχιστα κομματάκια ύλης όπως φωτόνια, ηλεκτρόνια ή οτιδήποτε σε μέγεθος ατόμου, ρίπτονται προς ένα τοιχίο με δύο σχισμές. Στην άλλη πλευρά του τοιχίου βρίσκεται μια υψηλής τεχνολογίας κάμερα που καταγράφει το σημείο προσγείωσης κάθε φωτονίου. Όταν οι επιστήμονες κλείνουν τη μία σχισμή, η κάμερα μας δείχνει ένα αναμενόμενο μοτίβο, όπως φαίνεται στο πιο κάτω βίντεο. Όταν όμως είναι ανοιχτές και οι δύο σχισμές, παρουσιάζεται ένα παρεμβατικό μοτίβο – αρχίζουν να δρουν σαν κύματα.

Το νόημα είναι πως η συνείδηση αλλάζει τη συμπεριφορά των σωματιδίων.

“Η παρατήρηση όχι μόνο παρενοχλεί το προς μέτρηση αντικείμενο, αλλά το παράγει. Εξαναγκάζουμε το ηλεκτρόνιο να λάβει μια συγκεκριμένη θέση. Εμείς οι ίδιοι παράγουμε τα αποτελέσματα της μέτρησης.”

Συμπερασματικά

Το DNA είναι συναρπαστικό, και πιθανότατα το λιγότερο κατανοητό μέρος της βιολογίας μας. Υπάρχουν πολύ σημαντικές μεταφυσικές πλευρές στο DNA μας, και μπορούν να επέλθουν αλλαγές σε αυτό μέσω των σκέψεών μας, των συναισθημάτων μας και των αισθήσεών μας και μόνο. Ερευνητές του HeartMath έδειξαν πως φυσικοί παράγοντες των ελίκων του DNA μπορούν να επηρεαστούν από την ανθρώπινη προσοχή. Το άρθρο Modulation of DNA Conformation by Heart-Focused Intention – McCraty, Atkinson, Tomasino, 2003 περιγράφει πειράματα που έφεραν τέτοια αποτελέσματα.

Υπάρχουν τόσο πολλά να μάθουμε ακόμη για το ανθρώπινο DNA, καθώς και για το DNA  γενικότερα. Το ελπιδοφόρο είναι πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν τη μη-υλική επιστήμη.

πηγή

http://www.panospappas.gr/poponin.htm

eternalnowblog

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ