Παράδεισος είναι μια περιοχή στο Νοητικό Κόσμο, που βρίσκεται ανάμεσα στο κατώτερο νοητικό και στο ανώτερο νοητικό αυτού του κόσμου. Σαν λέμε Νοητικό Κόσμο, εννοούμε την ενδεκάτη διάσταση, που βρίσκεται πιο πέρα στο εσωβάθος από τη δωδεκάτη αστρική διάσταση (αστρικός κόσμος), που υπάρχει ακριβώς δίπλα από την δική μας την αιθερικοφυσική (13η) διάσταση.
Ο χώρος αυτός που σημειώνεται ανάμεσα στην τέταρτη και στην πέμπτη νοητική υποδιάσταση (από τις 4 κατώτερες και τις τρεις ανώτερες που διαθέτει) είναι ο πραγματικός ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ.
Μέσα εκεί καταλήγουν όλα τα τελειωμένα ανθρώπινα πνευματοψυχικά όντα. Δεν υπάγονται πια στις επαναγεννήσεις και δεν υπάρχει η δύναμη του νόμου της ανταποδοτικής δικαιοσύνης.
Πολλές διαδόσεις έχουν γίνει για τον Παράδεισο και ιδιαίτερα από τον Μωυσή, που δείχνει την τοποθέτηση των νεοπλασμένων εκεί από τον ίδιο το Δημιουργό. Αυτό από τη μια πλευρά είναι αλήθεια, γιατί στον Παράδεισο ή στο ενδιάμεσο μεταξύ των δυο υποδιαστάσεων της νοητικής διάστασης, γίνεται κατά την κάθοδο των πνευματοψυχών διακοπή καθόδου και αναπαυτήρια παραμονή μεγάλου χρόνου.
Εκεί οι ψυχές κατασκευάζουν τα σκάφανδρα καθόδου και έχουν ανάγκη χρόνου αρκετού. Να γιατί ο Μωυσής επιμένει στην ιστορία του περί ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ, δηλαδή κοντά στη δύση, γιατί η περιοχή που βρίσκεται ο αληθινός Παράδεισος, βρίσκεται κοντά στο τέταρτο της διαδρομής της πνευματοψυχής και είναι κοντά στη Δύση, δηλαδή στην αιθερικοφυσική γνώριμη δική μας, δεκάτη τρίτη διάσταση.
Αλλά εκτός από τον αληθινό και απομακρυσμένο κάπως από μας Παράδεισο, αυτόν που ύμνησαν και επεθύμησαν όλα τα όντα, υπάρχουν και άλλου τύπου Παράδεισοι, πολύ πιο κοντά μας και πολύ πιο ευκολοκατάκτητοι από τον άνθρωπο.
Ο πρώτος παράδεισος του ανθρώπου βρίσκεται μέσα του και είναι η περιοχή που εισέρχεται η ψυχή του ανθρώπου και αναπαύεται. Αυτός είναι ο ψυχικός Παράδεισος.
Είναι στον αστρικό μας κόσμο και στην έβδομη υποδιάστασή του (ή αλλιώς στην πρώτη -από τις επτά- που γειτνιάζει-συνδέεται με τον νοητικό κόσμο). Η ψυχή νιώθει τη χαρά αυτού του παραδείσου και συναγελάζεται εκεί με πνεύματα όμοιας εξέλιξης. Εκεί καταφεύγει η ψυχή κατά τις ώρες του ύπνου του φυσικού περικαλύμματός της.
Υπήρξε όμως και ο παράδεισος πάνω στη γη. Αυτόν ίσως υπονοεί ο Μωυσής. Ήταν η χώρα των Δραβίδων που καταβυθίστηκε τη μέρα που καταποντιζόταν η Ήπειρος Ατλαντίδα.
Η Ενδοχώρα (ή Αιγαιοπελαγίτικη περιοχή ή η ευρύτερη Λεκάνη της Μεσογείου) ή η Ήπειρος των Δραβίδων (των Προελλήνων, των προ των Πελασγών) βρισκόταν σε όλη τη θαλάσσια περιοχή που βρίσκεται ανάμεσα στην Ευρώπη, Αφρική και Ασία, όπου τώρα έχουν μείνει οι κορυφές των βουνών της. Κρήτη, Ρόδος, Μυτιλήνη, Χίος, Σάμος κτλ.
Η Ήπειρος αυτή ήταν πατρίδα ενός λαού πολύ εξελιγμένου (Δραβίδες) που είχε από πολλές χιλιάδες χρόνια πρωτύτερα ΚΑΛΥΨΕΙ ΜΕ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΚΑΛΥΠΤΡΑ όλη τη χώρα. Έτσι μια Αιώνια Άνοιξη επικρατούσε μέσα εκεί και οι Δραβίδες ζούσαν την ευτυχέστερη ζωή που άνθρωποι πέρασαν ποτέ πάνω σ' αυτή τη γη. Η ηλικία τους έφθανε γύρω στα 1000 χρόνια δίχως να υπάρχουν αρρώστιες ή άλλες αναστολές της μακάριας ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ.
Όμως ο πραγματικός παράδεισος είναι ΜΕΣΑ ΜΑΣ. Βρίσκεται εγκαθιδρυμένος βαθιά μέσα στην ψυχή μας και αποτελεί την εσωτερική γαλήνη του ανθρώπου, αυτή που τόσο διεξοδικά δίδαξε ο Ιησούς Χριστός. Πρόκειται για την ΕΙΡΗΝΗ ΥΜΙΝ...
....ο παράδεισος της ψυχής φτάνει όταν το ψυχικό τρίγωνο συνείδηση-υποσυνείδηση-υπερσυνείδηση ή ψυχή, εξισορροπήσει στα άκρα του και αποβούν, ισόχρονα, ισόποσα, ισόμακρα, ισοπαλμοδονούμενα, ισοχρωμοακτινοβολούντα.
Ο παράδεισος της ψυχής αντανακλά τον εξωτερικό παράδεισο. Αυτόν τον αντανακλαστικό της ψυχής παράδεισο εύχονται και προσπαθούν να ιδρύσουν στην ανθρωποκοινωνία οι φιλόσοφοι, οι σοφοί και διδάσκαλοι - μύστες.
Υπάρχουν πολλά ελπιδοφόρα συστήματα για την ίδρυση του ψυχικού παραδείσου. Το πρώτο και βασικό σύστημα, είναι η εξελικτική φυσική και βαθμιαία ανύψωση του αιθερικοανθρώπου.
Το δεύτερο σύστημα είναι η καθημερινή βοήθεια ενός σωστού δασκάλου, που εξυψώνει την παλμοδόνηση της ψυχής και με τη σειρά της αυτή ανυψώνει τις ενέργειες της συνείδησης και υποσυνείδησης.
Το τρίτο σύστημα είναι της αιφνίδιας μετάλλαξης του ανθρώπου. Αυτή προέρχεται από ψυχική αιφνίδια αναστάτωση, που η εσωτερική δύναμή της είναι τέτοιας έκτασης και τέτοιας έντασης, ώστε γκρεμίζει τους παλιούς παλμοδονισμούς και ανεβάζει τα ψυχικά σκιρτήματα και στη συνέχεια τα της συνείδησης και της υποσυνείδησης στην τελειότητα και αρμονία.
Αυτό το τρίτο στάδιο είναι το προϊόν αιφνίδιας ψυχικής συγκίνησης και προπαντός παρατηρείται σε νεόπιστους μιας νέας θρησκείας ιδιαίτερα. Πρόκειται για το φαινόμενο της αιφνίδιας μετάλλαξης και είναι τόσο δύσκολο. Είναι απόλυτα εσωτερικά βιώματα που βασίζονται είτε στο φιλοσοφικό τελείωμα είτε στο θρησκευτικό ΠΡΩΤΟΧΑΡΑΓΜΑ ΤΟΥ ΑΘΡΗΣΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.
Πηγή: Δίτομη Μεταφυσική Εγκυκλοπαίδεια (δεύτερος τόμος) Νικολάου Μαργιωρή, έκδοση Ομακοείο Αθηνών, σελίδα 100.
Ο ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ - ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΟΜΑΚΟΕΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Α. ΜΑΡΓΙΩΡΗ
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.