«Η απόδραση των αριθμών»

«Το νούμερο 2 ήταν πολύ αγαπησιάρικο. Ερωτοχτυπημένο πάντα και όλοι το πείραζαν γι’ αυτό. Το νούμερο 3 ήταν ιδιαίτερα ανοιχτόμυαλο και σόκαρε ενίοτε τους άλλους..»
– από τη Μαρία Ιατρίδη

---

Ήμουν σίγουρη ότι ακούγονταν ψίθυροι τη νύχτα. Δεν μπορούσα να προσδιορίσω την πηγή. Ξεκάθαρος ήταν μόνο ο ήχος από τους δείκτες του ρολογιού. Ώσπου κάποια στιγμή, μεσάνυχτα πρέπει να ήταν, πετάχτηκα από το κρεβάτι και πλησίασα το ρολόι του δωματίου μου για να βγάλω την μπαταρία. Αν σταματούσα το «τικ τακ» ίσως να κατάφερνα να εντοπίσω τους άλλους ήχους που απασχολούσαν το μυαλό μου.

Φτάνοντας όμως κοντά στο ρολόι η έκπληξή μου ήταν τεράστια. Η πηγή των ψιθύρων ήταν από αυτό! Λίγα δευτερόλεπτα πριν αφαιρέσω την μπαταρία οι ψίθυροι μετατράπηκαν σε φωνές! Δώδεκα μικρές φωνούλες από τα 12 νούμερα του ρολογιού! «Αν βγάλεις την μπαταρία, θα πεθάνουμε», φώναζαν. «Έχουμε κι εμείς καρδιά, απλώς λίγο διαφορετική από τη δικιά σου», πρόσθεσαν. Πώς δεν το ‘χα σκεφτεί! Αυτό το «τικ τακ» του ρολογιού δεν ήταν τυχαίο! Είναι σαν το «τικ τακ» της καρδιάς μας. Μα ονειρευόμουν ή ήμουν ξύπνια; Είναι δυνατόν να μου μιλούσαν τα νούμερα; Κι όμως! Ήταν αληθινά. Ένα μικρό θαύμα συνέβαινε εδώ.

Κάθε βράδυ μόλις κοιμόντουσαν όλοι, άρχιζαν τις συζητήσεις.

Το νούμερο 1 ήταν αρκετά εγωκεντρικό. Ήθελε να ξεχωρίζει πάντα σε όλα και να είναι πρώτο. Δεν το συμπαθούσαν κι ιδιαίτερα και δεν του πολυμιλούσαν. Το νούμερο 2 ήταν πολύ αγαπησιάρικο. Ερωτοχτυπημένο πάντα και όλοι το πείραζαν γι’ αυτό. Το νούμερο 3 ήταν ιδιαίτερα ανοιχτόμυαλο και σόκαρε ενίοτε τους άλλους. Το τέσσερα ήταν πολύ της παρέας. Ήθελε πάντα και παντού να πηγαίνει με τους φίλους του. Το πέντε δε ρίσκαρε πολλά. Ήταν αρκετά φοβητσιάρικο.

Καλύτερα λίγα και σίγουρα παρά άπληστο όπως το νούμερο 10 που ποτέ δεν ήταν ευχαριστημένο και καρτερούσε πάντα τα πολλά. Αφήστε που ήθελε να είναι άριστο σε όλα! Το νούμερο 6 ήταν το πιο σέξι απ’ όλα. Όλοι το ζήλευαν κι όλοι το ποθούσαν.Το εφτά δεν είχε ποτέ λεφτά! Κι όλο έτρεχε να δανείζεται από τα γύρω νούμερα. Το οκτώ ήταν πάρα πολύ αναποφάσιστο. Ούτε ανάμεσα στο όμικρον και το ωμέγα δεν μπορούσε να διαλέξει με αποτέλεσμα να τα βάλει και τα δύο.

Το νούμερο εννιά ήταν το πιο αισιόδοξο απ’ όλα! Το έντεκα ήταν πάρα πολύ αγχώδες. Έτρεμε πάντα μη φτάσει η ώρα 12. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως επηρεασμένο από το παραμύθι της σταχτοπούτας όπου λύθηκαν τα μάγια τα μεσάνυχτα. Και τέλος, όσον αφορά το νούμερο 12, ήταν ο αρχηγός. Αυτός που συντόνιζε τις συζητήσεις των υπολοίπων. Πολύ δυναμικός χαρακτήρας και αυστηρός αρκετά.

Ποιο ήταν το θέμα των συζητήσεών τους; Μα φυσικά πώς να δραπετεύσουν από το ρολόι! Να ζήσουν ελεύθερα και να σταματήσουν να αγχώνουν και τους ανθρώπους. Το σιχαίνονταν αυτό.

Έστειλα αμέσως μηνύματα σε όλη την ανθρωπότητα με τη βοήθεια της φίλης μας της τεχνολογίας. Τα Μ.Μ.Ε μετέδιδαν το νέο για 24 ώρες. Ώσπου πάρθηκε η κοινή απόφαση της απελευθέρωσης των αριθμών από όλα τα ρολόγια!

Ήταν μια ιστορική στιγμή. Και πλέον τη ζωή μας μετράμε σε στιγμές κι όχι σε δευτερόλεπτα, λεπτά και ώρες. Το άγχος εξαφανίστηκε από όλους τους ανθρώπους και γιατρεύτηκαν μεμιάς και όλες οι ασθένειες! Ένα μικρό θαύμα… Ή πιο σωστά… ένα τεράστιο θαύμα.

apodyoptes

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ