Ὥρα ἀλλαγῆς …«ὅψεως»!!!

Εἴπαμε…
Δὲν εἶναι ἐρείπια…
…θεμέλια εἶναι!!!

Ὅταν καθημερινῶς διαπιστώνουμε γύρω μας τὸ ἐπίπεδον καὶ τὸ μέγεθος τῆς καταῤῥεύσεως, εἶναι δύσκολον (ἔως κι ἀδύνατον) νὰ μπορέσουμε νὰ διατηρήσουμε στὸ μυαλό μας ἕναν σκοπό, πολλῷ δὲ μᾶλλον νὰ ἀγνοήσουμε τὴν περιῤῥέουσα καθημερινότητα τῆς ἀποδομήσεως καὶ τῆς καταστροφῆς καὶ νὰ ἐπικεντρωθοῦμε στὴν δημιουργικότητα. Συνήθως μάλιστα ἐπιτρέπουμε στὶς ἐξωτερικὲς συνθῆκες νὰ μᾶς παρασύρουν τόσο πολύ, ποὺ τελικῶς, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, καταλήγουμε νὰ αἰσθανόμεθα τμῆμα τοῦ καταῤῥέοντος οἰκοδομήματος, ἐντὸς τοῦ ὁποίου διαβιοῦμε, φοβούμενοι πὼς τὸ διαφαινόμενον τέλος περιλαμβάνει τὰ πάντα.

Ὅμως…
…αὐτὸ εἶναι ἡ μία «ὅψις» τοῦ «νομίσματος». 
Ἡ ἄλλη «ὅψις» εἶναι ποὺ δὲν βλέπουμε καὶ ἐπιβάλλεται νὰ δοῦμε. Εἶναι αὐτὴ ποὺ ὑπαγορεύει πὼς οἱ νόμοι τῆς Φύσεως δὲν ἐπιτρέπουν τὰ κενὰ καὶ πὼς ἐκεῖ ποὺ κάτι τελειώνει, κάτι ἄλλο, ἐκ παραλλήλου, ἀρχίζει. Τὸ νὰ ἀντιληφθοῦμε λοιπὸν πὼς αὐτὸ ποὺ ἀρχίζει (διότι ἀρχίζει, ἀκόμη κι ἐὰν ἀδυνατοῦμε νὰ τὸ κατανοήσουμε) ἐξαρτᾶται καὶ ἀπὸ ἐμᾶς (γιὰ τὸ πόσο γρήγορα θὰ ἐξελιχθῇ), εἶναι ἕνα «κλειδί» ποὺ ἀνοίγει τὴν πύλη τῆς «ἄλλης πλευρᾶς». Αὐτὸ τὸ «κλειδί», ποὺ μόνοι μας πρέπει νὰ ἐντοπίσουμε, μᾶς δίδει τὴν δυνατότητα νὰ ἀντιληφθοῦμε (ἀρχικῶς) τμῆμα αὐτῶν ποὺ ἤδη συμβαίνουν καί, (σταδιακῶς) νὰ αἰσθανθοῦμε καὶ τμῆμα-κύτταρον τοῦ νέου ποὺ ἀναγεενᾶται μά, κυρίως, ὑπεύθυνοι μετέχοντες, ἀναγκαῖοι πυλῶνες καὶ δημιουργικοὶ συνεργοὶ αὐτοῦ τοῦ νέου οἰκοδομήματος.

Ἡ παραίτησις καὶ ὁ συμβιβασμὸς καὶ ἡ ἡττοπάθεια εἶναι ἡ μία «ὅψις» αὐτοῦ τοῦ «νομίσματος». Ἡ ἄλλη «ὅψις» του εἶναι ἡ ἐπίγνωσις, ἡ ὀνειροδόμησις καὶ ἡ, μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις, συμμετοχὴ στὴν δημιουργία.

Ἐμεῖς ἐπιλέγουμε τὸ τὶ θὰ βλέπουμε, ὅπως φυσικὰ κι ἐμεῖς ἐπιλέγουμε τὸ σὲ ποιὰν πλευρὰ θὰ σταθοῦμε. Θά μείνουμε δίπλα σέ αὐτούς πού ἤδη αἰσθάνονται ἡττημένοι (καὶ τελικῶς νεκροί) ἤ θά περάσουμε (ἐπὶ τέλους) στήν πλευρά τῶν ἀναδομητῶν καί τῶν δημιουργῶν (καὶ τελικῶς ζωντανῶν);

Ἡ ἐπιλογὴ τῆς «ὄψεως» εἶναι ἡ μόνη μας ἐπιλογή, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀπαρχὴ τοῦ ἐντοπισμοῦ, τῆς ἀναγνωρίσεως καὶ τελικῶς τῆς χρήσεως ὅλων τῶν «ὑπέρ-ὅπλων» μας. «Ὑπέρ-ὅπλα» ὑπάρχουν καὶ ἀναμένουν ἐμᾶς νὰ τὰ χρησιμοποιήσουμε. Τὸ ἐὰν θὰ τὸ κάνουμε, ἢ ὄχι, ἐξαρτᾶται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον ἀπὸ τὸ ἐὰν θέλουμε κι ὄχι ἀπὸ τὸ ἐὰν μποροῦμε. Διότι ὅπου ὑπάρχει ἕνα μεγάλω «θέλω»,  αὐτομάτως γεννᾶται κι ἕνα τεράστιο «μπορῶ»!!!

Φιλονόη

εἰκόνα

arxisame

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ