ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΘΕΡΑΠΕΥΟΥΝ(του Manuel Schoch,Μέρος 5ο.)

ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΚΑΙ ΝΟΥΣ

Μέσα στα επόμενα εκατό χρόνια, όλες οι ασθένειες θα θεραπεύονται μέσα από την κατανόηση των λειτουργιών του εγκεφάλου. Κάθε ασθένεια συνδέεται με κάποιον τρόπο με τον εγκέφαλο, όχι µε το νου. 

Η αντίληψη ότι εγκέφαλος και νους είναι το ίδιο πράγµα, είναι µεγάλη παρανόηση. 

Η διαδικασία της σκέψης -δηλαδή ο νους- σχετίζεται µόνο µε το 10 τοις εκατό της συνολικής δυνατότητας του εγκεφάλου µας.

 Το µεγαλύτερο δυναµικό του εγκεφάλου µας απασχολείται στο να κατευθύνει τη φυσιολογία του σώµα­τος. 

Χωρίς αυτή την κατεύθυνση από τον εγκέφαλο, τα όργανα του σώµατος δεν θα µπορούσαν να λειτουργήσουν. Οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν πώς λειτουργούν τόσο ο εγκέφαλος όσο και τα συναισθήματα τους, καθώς και πώς να χρησιμοποιούν τη διαδικασία της σκέψης τους.

Η επιστήµη βρίσκεται σε αρχικό στάδιο ως προς την κατανόηση του τι συμβαίνει στον ανθρώπινο εγκέφαλο, ποια είναι η δυναµική του και πώς µπορεί να συμβάλλει στην ευημερία µας. Έχουµε αρχίσει να ανακαλύπτουμε, για παράδειγμα, ότι όλοι οι άνθρωποι µε κατάθλιψη έχουν διαφορετική ποσότητα ενέργειας ανάµεσα στο δεξί και στο αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου.

 Μπορούµε να διαπιστώσουμε ότι οι διαφορετικοί συνδυασμοί των διαφόρων επιπέδων του εγκεφάλου και η µεταξύ τους επικοινωνία έχουν τεράστιες συνέπειες στο πώς νιώ­θουµε. 

Οτιδήποτε θυμόμαστε έχει επιρροή στον εγκέφαλό µας, γι' αυτό το να κάνουµε αρνητικές σκέψεις ή να ανακαλούµε επώδυνε ς µνήµες, σε καθημερινή βάση, µπορεί να αποβεί επικίνδυνο για την υγεία µας.

ΛΗΘΗ ΚΑΙ ΜΗ ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΣΗ

Για όλους τους παραπάνω λόγους, το πιο σηµαντικό πράγµα που πρέπει να µάθει ο εγκέφαλος είναι να ξεχνάει - ωστόσο ο νους προβάλλει ισχυρές αντιστάσεις. Γίνονται πολλές έρευνες και µελέτες για τη λειτουργία του εγκεφάλου και τα όνειρα και έχει αρχίσει να φαίνεται ότι πιθανόν τα όνειρα δεν είναι παρά ένας µηχανισµός, µέσα από τον οποίο ο εγκέφαλος µπορεί να αποβάλει µια ανάµνηση, την οποία δεν χρειάζεται πια και του πιάνει χώρο χωρίς λόγο. Ένας υγιής εγκέφαλος χρειάζεται χώρο, όπως ακριβώς και µια υγιής σχέση.


Στο ψυχο-πνευματικό επίπεδο ξεχνάω σηµαίνει συγχωρώ. Όπως έχω ήδη αναφέρει, όταν στρέφετε την ενέργειά σας στο παρελθόν, την κατευθύνετε σε κάτι που δεν υπάρχει πια, µε αποτέλεσµα να δημιουργείται αλλαγή κατεύθυνσης ή κάποιο µμπλοκάρισα στο ενεργειακό σας σύστηµα.

 Η ενέργεια που σας χρειάζεται για να παρατηρήσετε πώς είστε τώρα, πέρα από την ιστορία, δεν είναι πια διαθέσιµη. Αντί να παρατηρείτε την επιθετικότητα σας, για παράδειγμα, από την οπτική γωνία του παρελθόντος, µε αποτέλεσµα να δημιουργείτε ξανά και ξανά επιθετικότητα, προσπαθήστε να την αντικρίσετε όπως ακριβώς είναι. Το µέλλον δημιουργεί το παρελθόν. Αυτή η συνεχής παρατήρηση προς την κατεύθυνση του άγνωστου καθορίζει πώς θα σας φανεί το παρελθόν.

Θεμελιώδης αρχή του Χριστιανισμού είναι η διαδικασία της συγνώ­µης.

Συγχωρώ σημαίνει ότι αφήνω απόλυτα και πλήρως πίσω μου το παρελθόν. Με άλλα λόγια είναι σαν κάτι να πεθαίνει, κάθε στιγμή. Στις διδασκαλίες του Βουδισµού και του Τάο τονίζεται πόσο σηµα­ντικό είναι για την υγεία µας να µάθουµε πώς να αφήνουµε κάτι ή να πεθαίνουµε, όσο είµαστε εν ζωή. Πολύ συχνά, όµως, ο νους δεν µπο­ρεί να αντιμετωπίσει τη διαδικασία του «θανάτου», ειδικότερα στους ανθρώπους που έχουν κάποιο ανοιχτό τραύµα.

ΤΡΑΥΜΑ

Στις τραυματικές εμπειρίες συγκαταλέγονται κάθε είδους συµβάντα, όπως τροχαία δυστυχήματα, ληστείες, βιασµός, εγχείρηση ή κάποιο σοβαρό πλήγµα. Επίσης, ως τραύµα χαρακτηρίζονται γεγονότα τα οποία διαρκούν για µεγάλο χρονικό διάστηµα, για παράδειγμα, η οικογενειακή βία, η σεξουαλική κακοποίηση, ο πόλεµος ή άλλα διαφορετικά περιστατικά. 

Είναι σηµαντικό να κατανοήσουμε τη διαφορά που υπάρχει ανάµεσα σε µια δύσκολη εµπειρία (όπως αν δεν έχετε πάρει όση αγάπη θα θέλατε) και την εµπειρία ενός τραύµατος.

Όταν κάποιος έχει ζήσει µια τραυματική εµπειρία, συχνά, αισθάνεται σαν να µην έχει καµία προοπτική στη ζωή του, σαν να έχει γκρεμιστεί ολόκληρη η ζωή του και δεν µπορεί να ζήσει όπως πριν ξανά. Αν θα αναρρώσει ή όxι εξαρτάται σε µεγάλο βαθµό από τις συνθήκες που επικρατούν στη ζωή του, για παράδειγμα αν είναι  µόνος του η µε άλλους, αν υπάρχει ένα υποστηρικτικό δίκτυο γύρω του, αν έχει αγάπη στη ζωή του, όλα τα παραπάνω ασκούν σημαντική επιρροή  στην ικανότητά του να θεραπευτεί.

Παρότι η ικανότητα αυτοθεραπείας που διαθέτουν τα παιδιά είναι πολύ ισχυρή, αυτή εξασθενίζει όταν νιώσουν πως δεν έχουν καµία προοπτική στη ζωή τους. 

Για παράδειγμα, στην περίπτωση µιας γυναίκας που έπεσε θύµα βιασµού ή ενός παιδιού που κακοποιείται συνεχώς, το αποτέλεσµα είναι ότι η γυναίκα ή το παιδί χάνουν κάθε είδους προοπτική και το σύστηµά τους καταρρέει. Οι υπόλοιποι από εµάς µπορεί να είχαµε εμπειρίες οι οποίες ήταν δυσάρεστες ή τρομακτικές, ή να µας πόνεσαν, αλλά η ικανότητα αυτοθεραπείας, την οποία έχουµε όλοι, µπορεί να µας θεραπεύσει τόσο στο συναισθηματικό όσο και στο βιολογικό επίπεδο. Οι ασθένειες εξαφανίζονται όταν δεν υπάρχει πια καµία προοπτική, επειδή ο νους απλά δεν µπορεί να αντιμετωπίσει το κενό ή το τίποτα.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ

Όταν ο άνθρωπος χάσει την αίσθηση της προοπτικής στη ζωή του, τότε, συντελούνται σηµαντικές αλλαγές στο σύστηµα της ενέργειάς του, παραδείγματος χάριν, οδηγείται στην κατάθλιψη. Μπορείτε να πείτε σε ένα καταθλιπτικό άτοµο ότι το αγαπάτε ή το νοιάζεστε, αλλά δεν πρόκειται µε αυτό τον τρόπο να το βοηθήσετε να ξεπεράσει την κατάθλιψή του. 

Αυτό συμβαίνει επειδή κάποιος που έχει πέσει σε κατάθλιψη έχει ανάγκη να ανακαλύψει εκ νέου τη δική του προοπτική, ώστε να µπορέσει να «λειτουργήσει» ξανά φυσιολογικά - και γι' αυτό πολύ συχνά οι καταθλιπτικοί, για να θεραπευτούν, πρέπει να εκφράσουν την αγάπη  που νιώθουν για τους άλλους.

Η διαφορά ανάµεσα στην ασθένεια και την υγεία είναι ζήτηµα των προοπτικών που υπάρχουν στη ζωή ενός ατόμου. Οι περιπτώσεις των ασθενών, οι οποίοι θεραπεύονται µε πλασέμπο, αποδεικνύουν πόση µεγάλη δύναµη έχει ο παράγοντας «προοπτικές» στην υγεία ενός ανθρώπου, ώστε να καθορίζει το µέλλον του. Το θεραπευτικό αποτέ­λεσµα του πλασέμπο στηρίζεται στο ότι ο άνθρωπος αρχίζει να πιστεύει σε κάτι ξανά και αποκτάει νέα προοπτική στη ζωή του. 

Αντίθετα, κάθε ασθένεια συνδέεται µε την απώλεια των προοπτικών. Η κίνηση από την ασθένεια στην κανονική κατάσταση είναι µόνο το πρώτο βήµα για να γίνετε υγιείς. Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν την καθημερινότητα τους, χωρίς να νιώθουν ότι είναι πράγματι υγιείς. 

Το πρώτο βήµα για να βοηθήσετε το νου σας να λειτουργήσει καλύτερα είναι να δημιουργήσετε προοπτικές στη ζωή σας και το δεύτερο βήµα -το οποίο θα σας οδηγήσει από την κανονική κατάσταση στην υγεία, ή στη φώτιση (ότι κι αν σηµαίνει για σας αυτός ο όρος)- είναι να μετακινηθείτε από την προοπτική σε ό, τι υπάρχει πέρα από το παρελθόν, το οποίο εμπεριέχει όλη την ιστορία και τις συνθήκες που σας έχουν καθορίσει. Σε αυτό αναφέρονται άλλωστε οι έννοιες σοφία, φώτιση και μυστικισμός. 

Αυτό εννοούμαι όταν αναφερόσαστε στην ψυχο-πνευματική προσέγγιση της υγείας και της θεραπείας και ακριβώς εδώ υπεισέρχεται η δύναµη των χαρισμάτων, τα οποία µας επαναφέρουν στην αληθινή υγεία και ευημερία. 

Σε αυτήν τη διαδικασία, ο νους µαθαίνει όχι µόνο να µην αποφεύγει ότι θεωρούµε ως «κενό», «ανασφάλεια» και «άγνωστο», αλλά και να ανακαλύπτει πώς να αντιμετωπίζει το «άγνωστο».

ΑΓΝΩΣΤΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΣΗ

Το πρώτο βήµα που πρέπει να κάνουµε είναι να µετατοπίσουµε την προσοχή µας από κάθε προσωπική δοµή, ώστε να αποκτήσουµε την ικανότητα της συνολικής παρατήρησης. Αυτό χρειάζεται επειδή, όταν είµα­στε προσκολλημένοι σε προσωπικές δοµές, ανατρέχουμε πάντα στο παρελθόν και, όπως έχουµε ήδη αναφέρει, το παρελθόν διασπά και επιβραδύνει την ενέργειά µας. Αν θέλουµε να επεξεργαστούμε την επιθετικότητα µας, για παράδειγμα, δεν µπορούµε απλώς να παρατηρήσουμε  τι συμβαίνει όταν γινόμαστε επιθετικοί, χωρίς να χρειάζεται να δώσουµε µια εξήγηση για τη συμπεριφορά µας. Με άλλα λόγια, µπο­ρεί ο νους µας να αποδεσμεύσει την επιθετικότητα που παρατηρεί από το προσωπικό επίπεδο;

Αν καταφέρετε να παρατηρήσετε τα συναισθήματα σας, όπως αυτά ξεπηδάνε, σε ένα µη προσωπικό επίπεδο, χωρίς να τα ερμηνεύσετε, τότε δύο πράγµατα πρόκειται να συµβούν: δεν θα αναζητάτε πλέον µια απάντηση στο «γιατί είµαι επιθετικός», αλλά, αντίθετα, θα βρείτε τον εαυτό σας να παρατηρεί πώς εµφανίζεται η επιθετικότητα, πώς παίρνει σάρκα και οστά µέσα από εσάς και πώς εξελίσσεται η διαδικασία ανάπτυξής της. 

Αντί να ρωτήσετε τον εαυτό σας γιατί υπάρχει η επιθετικότητα, ο εαυτός σας θα βρεθεί ξαφνικά έξω από κάθε έννοια κέντρου-χώρου-χρόνου. Σε αυτό το σηµείο, θα βρεθείτε συνδεδεμένοι µε το πραγματικό δυναµικό των χαρισμάτων σας. 

Όλοι έχουµε µια αύρα των χαρισμάτων ή ψυχική συνειδητότητα - το δυναµικό και το µέλλον µας. Πώς µπορούµε άραγε να την αξιοποιήσουμε για να επεξεργαστούμε τα συναισθηματικά µας πρότυπα, όπως την επιθετικότητα, τα οποία πάντα βασίζονται στο φόβο;

ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΤΥΠΑ

Σε επιστημονικούς όρους, όλοι διαθέτουµε ένα μαγνητικό πεδίο, το οποίο µας περιβάλλει και είναι κάτι παραπάνω από την προσωπική µας δοµή. Η ανθρώπινη ύπαρξη δεν θα ήταν εφικτή χωρίς την αύρα των χαρισμάτων, καθώς η βασική δοµή του σώµατος-νου στηρίζεται στην αύρα των χαρισμάτων µας, για να υπάρξουμε ή να γεννηθούμε. Όταν ερχόµαστε σε επαφή µε την αύρα των χαρισμάτων, µέσω της επίγνωσης ή της µη προσωποποίησης , παύουµε να βλέπουμε τις αδυ­ναµίες µας ως προσωπικές ή ότι µας ανήκουν, δημιουργώντας έτσι την ενέργεια της μεταμόρφωσης.

Πώς µπορούµε να µάθουµε να ξεχνάµε, ώστε να αφήνουµε πίσω µας το πρότυπο της διαρκούς συσσώρευσης του παρελθόντος και, άρα, προκαλώντας µια τεράστια σύγκρουση µέσα στο νου; Για να πετύχουµε κάτι τέτοιο πρέπει να κατανοήσουμε τις τρεις εξαρτημένες συμπεριφορές της εξέλιξης.

Ο εγκέφαλος κάθε ανθρώπου λειτουργεί µε τον ίδιο τρόπο, παρόλο που η δοµή του µπορεί να είναι διαφορετική.

Έτσι, αν επιλέξουμε να µην προσδώσουµε σε κάτι µια ιστορία ή προσωπική δομή ακολουθούμε τη διαδικασία της µη προσωποποιημένης σκέψης, μέσω της  οποίας ερχόµαστε σε άµεση επαφή µε τα χαρίσµατα, τα οποία αντιπροσωπεύουν το δυναµικό µας. Το δυναµικό των χαρισμάτων που διαθέτουµε σχετίζεται με το µέλλον µας. Το δυναµικό των χαρισμάτων έχει πολύ µεγαλύτερη σηµασία για κάθε άτοµο, από την εσωτερική δοµή του κέντρου-χώρου-χρόνου, η οποία σχετίζεται µε το «εγώ» ή την αίσθηση του εαυτού µας. Ακόµη κι αν πιστεύετε στη μετενσάρκωση, δεν έχει νόηµα να ασχολείστε µε το «εγώ».

 Είναι καλύτερα να σας απασχολεί ό, τι είναι αθάνατο - η αύρα των χαρισμάτων.

 Αν παρατηρήσετε την επιθετικότητα, χωρίς να ταυτιστείτε µαζί της, παρατηρείτε την κίνησή της, χωρίς να αναρωτηθείτε γιατί υπάρχει. Έτσι γίνεται δυνατόν να δείτε ότι η διαδικασία του συναισθηματικού προτύπου της επιθετικότητας, ουσιαστικά είναι ενεργειακά δομημένη πάνω στο φόβο και ο φόβος βασίζεται πάντα στο µέλλον και ποτέ στο παρελθόν. Η κατάσταση της µη προσωποποίησης δεν σηµαίνει ότι τα συναισθήματα απουσιάζουν. Τα συναισθήματα είναι απόλυτα παρόντα, µε τη διαφορά ότι ο νους δεν δημιουργεί µια ιστορία ή µια προσωπική δοµή.

Konstandina Trimmi

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ