ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΘΕΡΑΠΕΥΟΥΝ(του Manuel Schoch,Μέρος 3ο.)

Μέρος Πρώτο

Μέρος Δεύτερο
Μέρος Τρίτο

ΤΟ ΠΡΟ-ΜΕΛΛΟΝ

Ας πάρουµε για παράδειγμα ένα CD µε έξι τραγούδια, υποθέτοντας ότι τα τρία πρώτα τραγούδια έχουν ήδη παιχτεί και αντιπροσωπεύουν το παρελθόν. Το τέταρτο τραγούδι παίζεται τώρα, ενώ το πέµπτο και έκτο τραγούδι έχουν προγραμματιστεί να ακουστούν αργότερα, και αντιπροσωπεύουν το µέλλον. Το τέταρτο τραγούδι ξεκίνησε να παίζεται µόλις τώρα, χάρη σε µια µικρή κίνηση προς τα εµπρός, η οποία δεν αποτελεί ολόκληρη τη διαδρομή µέχρι το πέµπτο ή έκτο τραγούδι, αλλά βρίσκεται ελάχιστα πιο µπροστά από το τρίτο τραγούδι, έτσι ώστε να σας δίνει την ψευδαίσθηση του τώρα.

Αυτό το τώρα είναι στην πραγματικότητα το προ-µέλλον.

 Είναι δύσκολο να κατανοήσετε την έννοια αυτή, χρησιμοποιώντας την «ορθολογιστική» πλευρά του νου. Η ψευδαίσθηση του τώρα υπάρχει επειδή ο εγκέφαλος έχει την ικανότητα να σας δίνει την αίσθηση της συνέχειας.

Σε αυτό ακριβώς το προ-µέλλον εδρεύει η διαδικασία της µνήµης.

Ακόµη και αν η µνήµη σας έχει κενά, αυτά τα κενά θα γεµίσουν. ο νους θα εφεύρει ιστορίες  προκειμένου να δημιουργήσει την αίσθηση της σιγουριάς, επειδή ο εγκέφαλος δεν µπορεί να λειτουργήσει χωρίς ασφάλεια. ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν µπορεί να αντιμετωπίσει την ύπαρξη του κενού, αλλά µόνο κάποιου αντικειμένου. Είναι προσαρτημένος στη διαρκή ανάγκη περιγραφής κάποιου γεγονότος ή αντικειμένου. Αυτό σηµαίνει ότι ακόµη και το «εγώ» σας θα ακολουθήσει το δρόµο της ανάλυσης του χρόνου, προκειμένου να σας δώσει την αίσθηση ότι υπάρχει ένα είδος συνέχειας του «εγώ», η οποία όµως δεν είναι υπαρκτή στην πραγματικότητα.

Ένας από τους σημαντικότερους µυστικιστές και ιδρυτής της Κλασικής Ινδικής σχολής γιόγκα, ο Patanjali, µίλησε για µια από τις µεγαλύτερες αλήθειες:


«Όταν υπάρχει ένας µοναδικός νους, όταν υπάρχει µόνο µία σκέψη, τότε, εκείνη τη στιγµή, παρελθόν και µέλ­λον είναι το ίδιο πράγµα. Όταν υπάρχει συνειδητότητα, χωρίς λόγια, παρελθόν και µέλλον λιώνουν το ένα µέσα στο άλλο».

Δεν είπε «το παρελθόν, το τώρα και το µέλλον γίνονται ένα». Είπε, «το παρελθόν και το µέλλον είναι το ίδιο πράγµα».

Όταν, λοιπόν, το τώρα, το οποίο διαρκώς επηρεάζει το παρελθόν, και το παρελθόν είναι το ίδιο πράγµα, υπάρχει απλώς αυτή η ελάχιστη κίνηση προς τα εµπρός, σε αυτό που ονοµάζουμε  προ-µέλλον.

Η κίνηση αυτή είναι διαφορετική από το να επιχειρήσετε να κάνετε ένα τεράστιο βήµα στο µέλλον, το οποίο συνήθως εµφανίζεται µε τη µορφή της επιθυμάς.

Η ανησυχία για το µέλλον προκαλεί φόβο. Το προ-µέλλον δεν είναι µια διαδικασία σκέψης, συμβαίνει χάρη στο ότι έχετε επίγνωση και ως εκ τούτου δεν προκαλεί φόβο. Σηµαίνει, επίσης, ότι δεν εμμένουνε στο παρελθόν, το οποίο µας προκαλεί µια εσφαλμένη δοµή «αιτίας και αποτελέσματος».

Ο Patanjali ανέφερε επίσης: «Όταν ο µοναδικός νους, η µία σκέψη, είναι παρόντα, το παρελθόν και το τώρα είναι το ίδιο πράγµα». Συνεχίζει τονίζοντας ότι ακριβώς εκείνη τη στιγµή ακόµη κι ο νους αντιλαμβάνεται ότι η έννοια του χρόνου, που συμπεριλαβαίνει το παρελθόν και το µέλλον, είναι συντονισμένα σε ένα και ταυτόσημο επίπεδο, ενώ τα χαρίσµατα λειτουργούν από ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο.

Σχετικά µε τη γιόγκα ανέφερε ότι «είναι η τέχνη µέσα από την οποία διαπιστώνετε ότι, όσο η δοµή σας βασίζεται αποκλειστικά στο χρόνο (και θυµηθείτε ότι όταν αναλύετε το παρελθόν σας, η δοµή σας βασίζεται αποκλειστικά στο χρόνο), τα χαρίσµατά σας δεν θα γίνει ποτέ εφικτό να ενεργοποιηθούν».

Τα χαρίσµατα, ή µε άλλα λόγια το δυναµικό σας, ενεργοποιούνται µόνο όταν αρχίσετε να λειτουργείτε στο προ-µέλλον.

 Αυτό θα συµβεί µόνον όταν πάψετε να παίζετε το παιχνίδι των ψευδαισθήσεων, ότι βρίσκεστε στο τώρα. Υπάρχει πάντα µια ελάχιστη κίνηση από το παρελθόν προς το µέλλον, και, όπως µας διδάσκει ο Patanjali, το παρελθόν μαζί µε αυτό το µικρό παράθυρο προς το µέλλον, χρειάζεται να λιώσουν το ένα µέσα στο άλλο.


ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΣΑΣ

Είναι πραγματικά εύκολο να κατανοήσετε ότι κάθε δράση σας είναι προσανατολισμένη στο µέλλον. Δεν µπορείτε να στηρίζετε τις πράξεις σας στην προσπάθεια ακύρωσης του παρελθόντος. Το ίδιο το νόηµα της λέξης Κάρµα συνεπάγεται ότι όλες οι πράξεις, οι οποίες εξ ορι­σµού είναι προσανατολισμένες στο µέλλον, θα επηρεάσουν µε κάποιον τρόπο τη ζωή σας. Ως εκ τούτου,αιτία των προβλημάτων σας δεν είναι το παρελθόν αλλά το μέλλον.

 Εάν δεν εξασκήσουμε το νου μαζί µε τη διαδικασία των σκέψεών µας να αντικρίζουν τα πράγµατα µε αυτόν τον τρόπο, τότε, όχι µόνο δεν θα καταφέρουμε να ελευθερωθούμε πραγματικά από το Κάρµα µας, αλλά και δεν θα έχουµε την ικανότητα να «δουλέψουμε» µε την ενέργεια. Δεν θα έχουµε την ικανότητα να µεταµορφώσουµε τη ζωή µας. 

Μπορεί να καταφέρουμε -μιλώντας σχηματικά- να αλλάξουµε θέση στα «ψυχολογικά µας έπιπλα», αλλά τα βασικά µας χαρακτηριστικά δεν πρόκειται να αλλάξουν σηµαντικά. Το «εγώ» µας θα φαίνεται ότι έχει διαφοροποιηθεί ελάχιστα, ενώ στην ουσία του θα παραµεί­νει ίδιο. 

Μπορεί να φαίνεται ότι έχετε αλλάξει, αλλά, στην ουσία θα έχετε αφιερώσει πολύ χρόνο και ενέργεια στην προσπάθεια να ελέγχετε τον εαυτό σας να µην πέφτει για παράδειγμα στην παγίδα της επιθετικότητας ή της κατάθλιψης. 

Όταν γνωρίζουμε στο νοητικό επίπεδο ότι δεν θα έπρεπε να είµαστε επιθετικοί ή κριτικοί απέναντι σε κάποιον και κάνουµε ό, τι καλύτερο µπορούµε ώστε να είµαστε αγαπητοί και ευγενικοί, τότε, απλώς αντιμετωπίζουμε τα πράγµατα µε προσπάθεια και όχι µε τη δύναµη της µεταµόρφωσης. Τα «πρέπει» εκφράζουν απλώς µια οπτική γωνία ηθικής.

ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΕΝΕΣ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Η ελευθερία µας περιορίζεται από όλες τις εικόνες που έχουµε δημιουργήσει για τον εαυτό µας, όχι µόνο από την επιθυµία για δύναµη και εξουσία (ακόµη κι αν αυτό είναι υπό αίρεση), αλλά και από όλες τις ηθικολογίες και τις αξίες για το πώς θα έπρεπε να είµαστε. Τα πρέπει, όµως, δεν µπορούν ποτέ να περιγράψουν, ακέραιο, το σύνολο της πραγματικότητας. 

Ο ανθρώπινος νους δεν µπορεί να διακρίνει ανάµεσα στην πραγματικότητα και τις ψευδαισθήσεις. Μπορείτε να δημιουργήσετε µια δοµή βασισμένη στην ηθική, η οποία θα υπαγορεύει: «Θα έπρεπε να έχω µεγα­λύτερη κατανόηση», «Θα έπρεπε να ακούω περισσότερο», «Θα έπρεπε να είµαι πιο συμπονετικός», αλλά όλα αυτά προϋποθέτουν προσπάθεια. Κάθε φορά που κάτι περιλαμβάνει προσπάθεια, ενέχεται αυτόµατα και ο κίνδυνος της αποτυχίας, ο οποίος µε τη σειρά του προκαλεί ενοχές.

Τουλάχιστον το 60 τοις εκατό της ενέργειάς σας απορροφάται για τη διατήρηση ή την παρατήρηση αν η συμπεριφορά σας δικαιώνει το πώς πιστεύετε ότι θα έπρεπε να είστε. 

Οι µεσηµβρινοί σας µπλοκά­ρουν, τα τσάκρας ή τα κέντρα ενέργειάς σας δεν µπορούν να λειτουργήσουν φυσιολογικά, ενώ οι πιθανότητες να ανακαλύψετε και να εκφράσετε το δυναµικό των χαρισμάτων σας ελαχιστοποιούνται. 

Εάν το µέλλον αντιπροσωπεύει το φόβο κι αν το µέλλον είναι η αιτία των προβλημάτων σας, πώς είναι άραγε δυνατόν να αντιμετωπίσετε το φόβο -το µέλλον- αν δεν διατηρείτε διαθέσιµο το σύνολο της ενέργειας σας γι' αυτόν το σκοπό; Πώς θα αντιμετωπίσετε το «άγνωστο», το οποίο σε µεγάλο βαθµό είναι η αιτία κάθε ανθρώπινου φόβου;

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ «ΑΓΝΩΣΤΟ»

Όταν ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος µε το φόβο για το µέλλον, το σώµα του δεν µπορεί να είναι χαλαρό, ακόµη κι αν βρίσκεται σε θέση διαλογισµού, και αυτή είναι και η αιτία που πολλά άτοµα δεν µπορούν να απολαύσουν το διαλογισµό, παρόλο που είναι µια ευρέως διαδεδομένη µέθοδος που οδηγεί στην εσωτερική ειρήνη.

Το σώµα που είναι έτοιµο να αντιμετωπίσει το «άγνωστο» βρίσκεται ταυτόχρονα σε κατάσταση πλήρους ζωτικότητα ς και πραγματικής χαλάρωσης, κατάσταση πολύ διαφορετική από την περιστασιακή χαλάρωση που χρησιμοποιούν πολλές µέθοδοι εναλλακτικής θεραπείας. 

Η πραγματική χαλάρωση σηµαίνει ότι το σώµα σας βρίσκεται σε πλήρη εγρήγορση, εφόσον το σώµα είναι ο καθρέφτης της συνειδη­τότητας - και όταν ο νους σας είναι σε απόλυτη εγρήγορση το σώµα ακολουθεί. 

Αυτό το είδος ισορροπίας εµφανίζεται όταν το σώµα δεν είναι ούτε τελείως σφιγμένο, ούτε τελείως χαλαρό. τότε, διαθέτει όλη την ενέργεια που χρειάζεται για να αντιμετωπίσει το «άγνωστο». πώς, όµως, µπορούµε να κατακτήσουµε αυτή την κατάσταση της πραγματικής χαλάρωσης;

Μπορεί να φαίνεται ότι η απάντηση στα προβλήματα µας κρύβεται στο µέλλον, στη δοκιµή κάποιας νέας πνευµατικής θεωρίας ή κάποιου άλλου εναλλακτικού είδους θεραπείας, ή ακόµη στη χριστιανική αντίληψη περί Παραδείσου ή της βασιλείας των ουρανών. Ωστόσο, η αγωνία µας για το µέλλον µας προκαλεί τα προβλήματα που έχουµε. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι το παρελθόν, η ιστορία µας, είναι µόνο µερικώς υπεύθυνη για το πώς είµαστε τώρα και ότι ίσως µπορούµε να ανακαλύψουμε τα ταλέντα και τις αδυναµίες µας µε ένα διαφορετικό τρόπο.

Μπορεί να ξεκινήσουμε την αλλαγή στις προοπτικές µας, παρατηρώντας, καταρχήν, πώς δηµιουργούµε ορισμένα βασικά συναισθηματικά πρότυπα στη ζωή µας.

Konstandina Trimmi

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ