Γιατί πρέπει να στειρώνουμε τα κατοικίδια μας - Ποια προβλήματα δημιουργούνται από τη μη στείρωση

Μπορεί η στείρωση των σκυλιών να έχει πολλά θετικά για το κατοικίδιο σας, ωστόσο πολλοί είναι οι ιδιοκτήτες ζώων, οι οποίοι τα αγνοούν. Αρκετοί ιδιοκτήτες δεν στειρώνουν τα κατοικίδια τους, είτε από αμέλεια, είτε γιατί δεν έχουν αρκετή γνώση.

Στον αντίποδα, άλλοι ιδιοκτήτες τάσσονται ενάντια στη στείρωση, γιατί τα «λυπούνται», όπως λένε. Ωστόσο, ένα ζώο θέλει να ζευγαρώσει μόνο κατά την περίοδο του οίστρου, και αυτό εξ αιτίας την αύξησης κάποιων ορμονών στον οργανισμό του και όχι λόγω συναισθημάτων όπως λανθασμένα νομίζουν κάποιοι. Με τον όρο στείρωση εννοούμε τη χειρουργική διαδικασία, κατά την οποία αφαιρούνται από το θηλυκό ζώο η μήτρα και οι ωοθήκες και από το αρσενικό οι όρχεις. Με το τρόπο αυτό, το ζώο δεν έχει διάθεση πλέον να ζευγαρώσει, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι παύει να έχει όρεξη για παιχνίδι, βόλτα, φαγητό και γενικότερα μια φυσιολογική χαρούμενη ζωή. Στειρώνοντας το κατοικίδιο μας, αφενός συμβάλλουμε στη μείωση των αδέσποτων ζώων και αφετέρου επεκτείνουμε τη διάρκεια της ζωής του και το προστατεύουμε από κάποιες πιθανές ασθένειες.

Τα θηλυκά σκυλιά

Αν μια σκύλα δεν στειρωθεί και δεν γεννήσει ποτέ στη ζωή της, έχει αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσει υπερπλασία των αδένων του ενδομητρίου και ακολούθως πυομήτρα, μια ασθένεια της μήτρας του ζώου. Η μήτρα γίνεται πάρα πολύ εύθραυστη και υπάρχει κίνδυνος να σπάσει, προκαλώντας περιτονίτιδα, μια κατάσταση που ενδεχομένως να απειλήσει και την ίδια τη ζωή του ζώου. Η θεραπεία για την πυομήτρα είναι η ωοθηκυστερεκτομή.

Μια άλλη κατάσταση, στην οποία μπορεί να βρεθούν οι σκύλες που δεν εγκυμονούν και δεν έχουν στειρωθεί είναι η ψευδοκύηση. Το ζώο παρουσιάζει επιθετική συμπεριφορά και έχει πρησμένους μαστικούς αδένες, οι οποίοι μπορεί να παράγουν και γάλα. Το πρόβλημα σ' αυτή την περίπτωση είναι ό,τι οι πρησμένοι μαστικοί αδένες μπορεί να οδηγήσουν σε μαστίτιδα. Αν η ψευδοκύηση παρουσιάζεται συχνά, δηλαδή σε κάθε τέλος του δίοιστρου, η μόνιμη λύση που συστήνεται είναι και πάλι η στείρωση.

Ένας ακόμη λόγος για στείρωση ενός θηλυκού σκύλου, είναι για να μειωθούν οι πιθανότητες να εμφανίσει νεοπλασίες στους μαστούς. Μάλιστα, αν η στείρωση γίνει πριν τον πρώτο οίστρο, το ρίσκο εμφάνισης νεοπλασίας φτάνει στο 0.5%, αν γίνει μετά τον πρώτο οίστρο το ρίσκο αυξάνεται στο 8% και αν γίνει μετά από δύο οίστρους σε οποιαδήποτε ηλικία, το ρίσκο φτάνει στο 26%. Η στείρωση μετά τον τρίτο οίστρο και μετά την ηλικία των 2.5 ετών έχει ελάχιστη επίδραση στην πρόληψη κατά του όγκου των μαστικών αδένων. Ακόμη, αφαιρώντας την μήτρα και τις ωοθήκες, εξαφανίζονται οι  πιθανότητες εμφάνισης καρκίνου της μήτρας και των ωοθηκών.

Τα αρσενικά σκυλιά

Σε μη ευνουχισμένους, μεσήλικες και υπερήλικες σκύλους παρουσιάζεται η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη, της οποίας τα συμπτώματα είναι η δυσουρία, η αιματουρία, το στάξιμο αιμορραγικού εκκρίματος από την ουρήθρα κ.α. Η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη μπορεί να οδηγήσει σε προστατίτιδα. Η πρόληψη, επομένως, για την καλοήθη υπερπλασία του προστάτη είναι η στείρωση, καθώς και για άλλες σχετικές ασθένειες όπως είναι η προστατίτιδα και οι προστατικές κύστεις.

Τα ζώα τα οποία δεν είναι στειρωμένα, ιδίως τα αρσενικά, έχουν την τάση να φεύγουν από το σπίτι για να βρουν την θηλυκιά που βρίσκεται σε οίστρο, με πιθανούς κινδύνους να σκοτωθούν από τα αυτοκίνητα, να δηλητηριαστούν και να μπλέξουν σε καβγάδες. Ακόμη, έξω από το σπίτι της θηλυκιάς μαζεύονται πολλοί σκύλοι, με αποτέλεσμα να προκαλείται δυσφορία στον ιδιοκτήτη του ζώου και προβλήματα με την γειτονιά.

Τα αδέσποτα

Έντονο και σοβαρό είναι το πρόβλημα με τα αδέσποτα ζώα, ειδικά στην Κύπρο, που ο αριθμός τους είναι πάρα πολύ μεγάλος. Όσο και αν οι φιλοζωικές οργανώσεις προσπαθούν να ελέγξουν την κατάσταση, εντούτοις το πρόβλημα παραμένει. Πολλά ζώα αποστέλλονται στο εξωτερικό σε ανάδοχους ιδιοκτήτες, σε άλλα γίνεται ευθανασία, πολλά ζώα μένουν στα καταφύγια και άλλα περιφέρονται στους δρόμους με τον κίνδυνο να βρεθούν στις ρόδες αυτοκινήτων ή να πεθάνουν από την πείνα. Η στείρωση αποτελεί έναν πολύ καλό τρόπο για μείωση του συγκεκριμένου προβλήματος.

Κίνδυνοι μη στείρωσης για τους γάτους

Για τα γατιά, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Ενώ ο θηλυκός σκύλος έχει οίστρο δύο φορές τον χρόνο, η γάτα μπορεί να έχει πολλές φορές μέσα σε ένα χρόνο, με αποτέλεσμα ο ρυθμός ανάπτυξης του πληθυσμού τους να είναι πολύ πιο γρήγορος από του σκύλου. Στειρώνοντας τον γάτο σας, διπλασιάζετε τη διάρκεια ζωής του. Ένας αστείρωτος γάτος τσακώνεται συνεχώς με άλλους γάτους για την διεκδίκηση της θηλυκιάς, τριγυρνάει έξω τα βράδια και κινδυνεύει από τα αυτοκίνητα, ενώ είναι πιο εύκολο να κολλήσει ασθένειες από άλλους μολυσμένους γάτους μέσω των δαγκωμάτων. Τέτοιες αρρώστιες είναι η ιογενής ανοσοανεπάρκεια της γάτας, η οποία είναι και θανατηφόρα. Ο μέσος όρος ζωής ενός αστείρωτου γάτου είναι 3 χρόνια. Οι γάτες εμφανίζουν επίσης πυομήτρα, αλλά λιγότερο συχνά σε σύγκριση με τα σκυλιά. Ακόμη, με τη στείρωση μειώνεται η πιθανότητα να εμφανιστεί νεοπλασία στους μαστούς και στη μήτρα.

Πότε να πάτε για στείρωση

Στους σκύλους, η στείρωση είναι καλύτερα να πραγματοποιείται στην ηλικία περίπου των έξι μηνών, δηλαδή πριν την ενήβωση. Για τους γάτους, η κατάλληλη περίοδος είναι όταν το ζώο είναι εφτά με οκτώ μηνών. Η θεωρία μερικών ιδιοκτητών ότι η στείρωση πρέπει να γίνεται αφού το ζώο γεννήσει τουλάχιστον μια φορά, δεν έχει καμία επιστημονική βάση. Επομένως δεν προσφέρουμε κάτι στο ζώο αν γεννήσει και μετά στειρωθεί, παρά μόνο μερικά νεογέννητα, στα οποία θα πρέπει να βρούμε σπίτι, τη στιγμή που στους δρόμους και στα καταφύγια υπάρχουν τόσα αδέσποτα.
Συμπερασματικά, με τη στείρωση ενός ζώου, συμβάλλεις στην αντιμετώπιση του προβλήματος των αδεσπότων, ενώ παρατείνεις τη διάρκεια ζωής του κατοικίδιου σου, αφού το προστατεύεις από πιθανές ασθένειες. Στην τελική, ποιος δεν θα θελε να έχει το αγαπημένο του τετράποδο για περισσότερα χρόνια;

petsworldmag

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ