«Αταλάντη, η κυνηγός»

Εκτός από το Βοιωτικό μύθο που θέλει την Αταλαντη περίφημη δρομέα της αρχαιότητας, και που γι’αυτήν αναφερθήκαμε στην ανάρτηση της προηγούμενης εβδομάδος, υπάρχει και η εκδοχή των Αρκάδων, με πολλά βέβαια κοινά χαρακτηριστικά, τόσα που κάνουν αρκετούς να θεωρούν πως δεν υπήρχαν δυο διαφορετικές ηρωίδες με το ίδιο όνομα.

Συνώνυμη της αθλήτριας Αταλάντης υπήρξε και η ιέρεια της Αρτέμιδας, που ζούσε στα Αρκαδικά βουνα και δάση.

Κατά τον αρκαδικό μύθο, λοιπόν, η Αταλάντη, ήταν κόρη του Μαιναλου.Πατρίδα της ήταν το Λύκαιον, το Μαίναλο ή η Τεγέα. Όταν γεννήθηκε η Αταλάντη, ο πατέρας της, επειδή ήθελε μόνο γιους, την εγκατέλειψε στο όρος Παρθένιο κοντά στην είσοδο μιας σπηλιάς. 

Στην αρχή, την Αταλάντη, την φρόντιζε μια αρκούδα (σύμβολο της Άρτεμης) και αργότερα την περιμάζεψαν κάποιοι κυνηγοί. Κοντά τους έμεινε μέχρι να μεγαλώσει κι έμαθε τα μυστικά του κυνηγιού. Όταν μεγάλωσε δεν ήθελε να παντρευτεί, ζούσε με αγνότητα και κάποτε σκότωσε με τα βέλη της τους Κένταυρους Ροίκο και Υλαίο που είχαν προσπαθήσει να τη βιάσουν.

Πήρε μέρος στο κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου, του αγριογούρουνου, που η οργισμένη θεά Αρτεμις είχε στείλει στην περιοχή και σκότωνε τους γεωργούς όταν πήγαιναν να σπείρουν και προκαλούσε καταστροφές στα υπάρχοντα των χωρικών.

Φοβερός και τρομερός ο κάπρος,έπρεπε να γίνει κάτι για να αντιμετωπιστεί η μάστιγα.

Οργανώθηκε αποστολή με επικεφαλής το Μελέαγρο.Πράγματι στην Καλυδώνα συγκεντρώθηκε ο ανθός των ηρώων όλης της Ελλάδας.Ο Βακχυλίδης στα "Επινίκια", τους αποκαλεί "αρίστους των Ελλήνων". Αναμεσά τους ήταν οι Διόσκουροι ,ο Θησέας, ο Ιάσονας, ο Πηλέας με τον πεθερό του Ευρυτίωνα, ο Αδμητος , ο Πειρίθοος , ο Τελαμώνας, ο Αμφιάραος και πολλοί άλλοι.
Οι «άριστοι των Ελλήνων» αντιδρούσαν στη συμμετοχή της Αταλάντης και αρνούνταν να συμμετάσχουν σε κυνήγι που θα έπαιρνε μέρος μία γυναίκα. Ο Μελέαγρος όμως, έπεισε τους υπόλοιπους ήρωες να τη δεχτούν, καθώς παρότι ήδη παντρεμένος με την Κλεοπάτρα, ερωτεύτηκε με πάθος την Αταλάντη.

Το κυνήγι κράτησε έξι μέρες. Ο τρομερός κάπρος δεν ήταν εύκολος αντίπαλος,αφού σκότωσε δύο από τους ήρωες. 

Μέσα στη σύγχυση που ακολούθησε την επίθεση του θηρίου, ο Πηλέας έριξε το ακοντιό του , αλλά έχασε το στόχο και τραυμάτισε θανάσιμα τον Ευρυτίωνα.
Την ώρα που πολλοί από τους άντρες έτρεχαν να σωθούν, πρώτη χτύπησε τον κάπρο η Αταλάντη, που τον πλήγωσε στη ράχη μ' ένα βέλος. Ύστερα ο Αμφιάραος τον χτύπησε ανάμεσα στα μάτια και στο τέλος ο Μελέαγρος έμπηξε το ακόντιό του στην κοιλιά του θηρίου, που σωριάστηκε νεκρό στο έδαφος.

Ήταν έθιμο του κυνηγιού το κεφάλι και το δέρμα να τα παίρνει εκείνος που είχε δώσει τη χαριστική βολή στο θήραμα , κι επομένως τα τρόπαια που όλοι εποφθαλμιούσαν ανήκαν δικαιωματικά στον Μελέαγρο. 

Όταν όμως έγδαραν τον κάπρο, ο ήρωας χάρισε τα πολύτιμα ενθύμια στην Αταλάντη, καθώς ήταν η πρώτη που χτύπησε το θηρίο, σημάδι αναγνώρισης της ανωτερότητά της ως κυνηγού.

Η χειρονομία του προκάλεσε βίαιη διαμάχη ανάμεσα σ 'εκείνους τους άντρες που υπερασπίζονταν με πείσμα την ανωτερότητα του φύλου τους. Ιδιαίτερα ανυποχώρητοι ήταν οι θείοι του ήρωα, που απέσπασαν με τη βία το δέρμα του ζώου από την Αταλάντη και ο Μελέαγρος , τυφλωμένος από την οργή, τους σκότωσε κι επέστρεψε τα τρόπαια στην όμορφη κυνηγό.

Επίσης, σύμφωνα με τον Απολλόδωρο τον Αθηναίο, η Αταλάντη ήταν η μόνη γυναίκα που πήρε μέρος στην αργοναυτική εκστρατεία ανάμεσα σε πενήντα διάσημους αρσενικούς ήρωες, σαν τον Ιάσονα και τον Ηρακλή.

Μετά το τέλος της εκστρατείας, στους ταφικούς αγώνες που έγιναν προς τιμή του Πελία, η Αταλάντη νίκησε στην πάλη τον Πηλέα.

Μετά από μια σειρά θρυλικά κατορθώματα, η Αταλάντη παντρεύτηκε τον μισογύνη Μελανίωνα, που όμως σε κείνη επεέδειξε απεριόριστη πίστη, υπομονή κι αγάπη.

Στην ΕΙΚΟΝΑ μας, βλέπετε λεπτομέρεια από μαρμάρινη ρωμαϊκή σαρκοφάγο με αναπαράσταση του κυνηγιού του Καλυδωνίου Κάπρου από το Palazzo dei Conservatori στη Ρώμη.

Στο κέντρο ο Μελέαγρος μπήγει το ακόντιό του στον κάπρο και δίπλα του η ατρόμητη κυνηγός Αταλάντη, που από το μύθο της εμπνεύστηκε ο Φρειδερίκος Χαίντελ το ομώνυμο μελόδραμά του, και γι’αυτό, για όσους αγαπούν το είδος αυτό της μουσικής, κοινοποιώ την ουβερτούρα από την όπερα "Αtalante"...
To Allegro της ορχηστρικής εισαγωγής,πλήρους αρμονίας και χωρίς λιμπρέτο,να σας αποσπά την προσοχή,να συνοδεύσει ευχάριστα την ανάγνωσή σας...

Πηγές: «ΑΡΧΑΙΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ», Χρήστος Τσούκας, Ελληνική Μυθολογία-Ι. Θ. ΚΑΚΡΙΔΗΣ, ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΠΥΛΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΛΟΚΡΩΝ, «Στη γη του μύθου», Ντελ Κόρνο Λία-Εκδ.Λιβάνη, «Υπέροχες γυναίκες της αρχαιότητας», Ανθ. Χατζηγεωργίου.

The Mythologists

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ