Η λύπη είναι ένα δηλητήριο, που όταν γεννιέται είτε από μας για μας, είτε από μας για κάποιον άνθρωπό μας γεμίζει όλο μας το σώμα.
Φέρνει το μυαλό μας σε ένα μούδιασμα και φυσικά σε κατάσταση χωρίς σωστή ορατότητα, σκοτεινιάζει τις αισθήσεις μας . Ενώ παράλληλα τα συναισθήματα που συνοδεύουν την λύπη είναι θλίψη, θυμός, οργή, άγχος. Όλα αυτά δηλαδή που για μία κατάσταση που υπάρχει και τη βιώνουμε είτε εμείς είτε κάποιος δικός μας άνθρωπος, με την λύπη οδηγούν προς τον παρατεταμένο πόνο.
Δεν μπορώ να σε λυπηθώ, λοιπόν γιατί σου κάνω κακό και οδηγώ τον δρόμο σου σε πόνους.
Δεν μπορώ να σε λυπηθώ γιατί γεμίζω και τον δικό μου δρόμο με ανασφάλειες και φοβίες.
Δεν μπορώ να σε λυπηθώ γιατί σταματάω να έχω ορατότητα και μπαίνω μέσα σε έναν ανεμοστρόβιλο γεμάτο από άσχημες καταστάσεις και γεγονότα.
Δεν μπορώ να σε λυπηθώ γιατί με οδηγό το μυαλό μου έχω αρχίσει και βιώνω σκηνές φρίκης που μπορεί ποτέ να μη γίνουν, άρα βάζω μέσα στον δρόμο σου τον δικό μου φόβο. Βάζω μέσα στον δρόμο σου, συμπεράσματα δικά μου, μέσα από τις δικές μου εικόνες και διαπιστώσεις.
Πώς μπορώ, αφού σ’ αγαπάω, να σε λυπηθώ ?
Μπορώ να σε νιώσω, να σε αγκαλιάσω, να σε ανακουφίσω, να σε στολίσω με τις ομορφότερες προσευχές και με τις ωραιότερες εικόνες ηρεμίας και γαλήνης.
Μπορώ να σε συμπονέσω, να νιώσω το μέγεθος του πόνου σου και να δημιουργήσω αν γίνεται δρόμους γεμάτους Πίστη για να τους περάσεις.
Μπορώ να σου πω πόσο σ’ αγαπάει και πόσο πιστεύει σε σένα ο Θεός. Μπορώ να σου πω πόσο πιστεύω σε σένα.
Μπορώ να σου πω ότι είσαι πολύ γενναίο και σπουδαίο πλάσμα.
Μπορώ να σου θυμίσω όλα όσα έχεις καταφέρει στον δρόμο της ζωής σου και με πόσο θάρρος την έχεις αντιμετωπίσει.
Μπορώ να σου πω σ’ αγαπώ!!!
Δωροθέα
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.