Κώστας Φωτεινός
Απαιτώ να με αγαπάτε γι αυτό που είμαι εδώ και τώρα.
Απαιτώ να σας αγαπώ γι αυτό που είστε εδώ και τώρα.
Απαιτώ να αγαπιόμαστε για όλα όσα είμαστε,
για όλα όσα κάνουμε, για όλα όσα νιώθουμε, για όλα όσα σκεφτόμαστε.
Αν δεν μπορούμε να αγαπηθούμε γι αυτό που είμαστε, δεν αγαπιόμαστε καθόλου.
Κι αν δεν αγαπιόμαστε γι αυτό που είμαστε, δεν έχουμε τίποτα απολύτως να κάνουμε εδώ και τώρα.
Αρνιέμαι βίαια να αλλάξω έστω και το παραμικρό σε μένα.
Αρνιέμαι να αλλάξω έστω και μια χειρονομία ή ένα βλέμμα, προς τον εαυτό μου, προς εσάς, προς τους άλλους, προς τη ζωή.
Αρνιέμαι βίαια να αλλάξετε έστω και το παραμικρό στο εαυτό σας.
Ούτε καν μια χειρονομία ή ένα βλέμμα.
Αρνιέμαι να δεχθώ εδώ και τώρα οτιδήποτε δικό σας που δεν θέλω να το αγαπήσω.
Αρνιέμαι να δεχθώ έστω και το παραμικρό.
Ούτε καν μια χειρονομία η ένα βλέμμα, προς τον εαυτό σας, προς εμένα, προς τους άλλους, προς τη ζωή.
Αρνιέμαι βίαια να δεχθείτε εδώ και τώρα οτιδήποτε σε μένα που δεν θέλετε να το αγαπήσετε.
Όταν αγαπιόμαστε γι αυτό που είμαστε, χτίζουμε το δικό μας κόσμο.
Και συντελούμε στην ανάπτυξη του Σύμπαντος.
Όταν αγαπιόμαστε γι αυτό που είμαστε, νιώθουμε απόλυτα ευτυχείς εδώ και τώρα.
Όταν νιώθουμε ευτυχείς, δεν υπάρχει τίποτε, μα απολύτως τίποτε, που να μπορεί να αγγίξει αυτή την ευτυχία.
Ούτε από το έξω κόσμο, ούτε από μέσα μας.
Τόσο ο έξω κόσμος, όσο κι ο κόσμος μέσα μας, με όλα όσα κλείνουν, ως τη τελευταία λεπτομέρεια, γίνονται μια πρόφαση και μια αφορμή, για να αναπτυχθούμε καλύτερα και να γίνουμε πιο πλέρια ευτυχισμένοι.
Δεν υπάρχει τίποτε, μα απολύτως τίποτε, -ούτε οι πιο μεγάλες καταστροφές, ούτε οι πιο μεγάλες ευκαιρίες- που να μπορεί να αγγίξει την ευτυχία μας.
Αν η ευτυχία μας αγγιχτεί, έστω και στο παραμικρό, αυτό σημαίνει πως δεν αγαπιόμαστε για αυτό που είμαστε εδώ και τώρα.
Αυτό που είστε εδώ και τώρα με αναπτύσσει και με κάνει απόλυτα ευτυχισμένο.
Αυτό που είμαι εδώ και τώρα σας αναπτύσσει και σας κάνει απόλυτα ευτυχισμένους.
Αν δεν αγαπιόμαστε γι αυτό που είμαστε, ως την τελευταία λεπτομέρεια, αν η ευτυχία μας δεν είναι τέλεια για τον καθένα μας, δεν έχουμε τίποτα απολύτως να κάνουμε εδώ και τώρα.
Απαιτώ να σας αγαπώ γι αυτό που είστε εδώ και τώρα.
Απαιτώ να αγαπιόμαστε για όλα όσα είμαστε,
για όλα όσα κάνουμε, για όλα όσα νιώθουμε, για όλα όσα σκεφτόμαστε.
Αν δεν μπορούμε να αγαπηθούμε γι αυτό που είμαστε, δεν αγαπιόμαστε καθόλου.
Κι αν δεν αγαπιόμαστε γι αυτό που είμαστε, δεν έχουμε τίποτα απολύτως να κάνουμε εδώ και τώρα.
Αρνιέμαι βίαια να αλλάξω έστω και το παραμικρό σε μένα.
Αρνιέμαι να αλλάξω έστω και μια χειρονομία ή ένα βλέμμα, προς τον εαυτό μου, προς εσάς, προς τους άλλους, προς τη ζωή.
Αρνιέμαι βίαια να αλλάξετε έστω και το παραμικρό στο εαυτό σας.
Ούτε καν μια χειρονομία ή ένα βλέμμα.
Αρνιέμαι να δεχθώ εδώ και τώρα οτιδήποτε δικό σας που δεν θέλω να το αγαπήσω.
Αρνιέμαι να δεχθώ έστω και το παραμικρό.
Ούτε καν μια χειρονομία η ένα βλέμμα, προς τον εαυτό σας, προς εμένα, προς τους άλλους, προς τη ζωή.
Αρνιέμαι βίαια να δεχθείτε εδώ και τώρα οτιδήποτε σε μένα που δεν θέλετε να το αγαπήσετε.
Όταν αγαπιόμαστε γι αυτό που είμαστε, χτίζουμε το δικό μας κόσμο.
Και συντελούμε στην ανάπτυξη του Σύμπαντος.
Όταν αγαπιόμαστε γι αυτό που είμαστε, νιώθουμε απόλυτα ευτυχείς εδώ και τώρα.
Όταν νιώθουμε ευτυχείς, δεν υπάρχει τίποτε, μα απολύτως τίποτε, που να μπορεί να αγγίξει αυτή την ευτυχία.
Ούτε από το έξω κόσμο, ούτε από μέσα μας.
Τόσο ο έξω κόσμος, όσο κι ο κόσμος μέσα μας, με όλα όσα κλείνουν, ως τη τελευταία λεπτομέρεια, γίνονται μια πρόφαση και μια αφορμή, για να αναπτυχθούμε καλύτερα και να γίνουμε πιο πλέρια ευτυχισμένοι.
Δεν υπάρχει τίποτε, μα απολύτως τίποτε, -ούτε οι πιο μεγάλες καταστροφές, ούτε οι πιο μεγάλες ευκαιρίες- που να μπορεί να αγγίξει την ευτυχία μας.
Αν η ευτυχία μας αγγιχτεί, έστω και στο παραμικρό, αυτό σημαίνει πως δεν αγαπιόμαστε για αυτό που είμαστε εδώ και τώρα.
Αυτό που είστε εδώ και τώρα με αναπτύσσει και με κάνει απόλυτα ευτυχισμένο.
Αυτό που είμαι εδώ και τώρα σας αναπτύσσει και σας κάνει απόλυτα ευτυχισμένους.
Αν δεν αγαπιόμαστε γι αυτό που είμαστε, ως την τελευταία λεπτομέρεια, αν η ευτυχία μας δεν είναι τέλεια για τον καθένα μας, δεν έχουμε τίποτα απολύτως να κάνουμε εδώ και τώρα.
Αρνιέμαι βίαια να κάνω έστω και την παραμικρή προσπάθεια, για να σας αγαπήσω.
Αρνιέμαι βίαια να κάνετε έστω και την παραμικρή προσπάθεια, για να με αγαπήσετε.
Αν δεν αγαπιόμαστε χωρίς προσπάθεια, δεν αγαπιόμαστε καθόλου.
Αν δεν αγαπιόμαστε χωρίς προσπάθεια, δεν έχουμε τίποτα απολύτως να κάνουμε εδώ και τώρα.
Όταν αγαπιόμαστε γι αυτό που είμαστε, παράγουμε μαζί, με πολλά χέρια, ένα κοινό αντικείμενο.
Και , μέσα σ'αυτό, καθένας μας έχει δημιουργήσει το δικό του αντικείμενο.
Όταν αγαπιόμαστε γι αυτό που είμαστε, παράγουμε μαζί με πολλά μάτια, μια κοινή αντίληψη.
Και, μέσα σε αυτήν, καθένας έχει δημιουργήσει τη δικιά του αντίληψη.
Όταν αγαπιόμαστε γι αυτό που είμαστε, παράγουμε μαζί, με πολλά πρόσωπα, μια κοινή ζωή.
Και, μέσα σε αυτήν, καθένας έχει δημιουργήσει τη δικιά του τη ζωή.
Όταν αγαπιόμαστε γι αυτό που είμαστε, παράγουμε μια κοινή ανάπτυξη.
Και, μέσα σε αυτήν, καθένας έχει δημιουργήσει τη δικιά του ανάπτυξη.
Αρνιέμαι βίαια να σκεφθούμε μαζί οτιδήποτε, σχετικά με την ατελή ευτυχία μας, γιατί αυτό σημαίνει ότι θα συζητήσουμε πώς να αλλάξει ένας από μας.
Αρνιέμαι βίαια να κάνουμε μαζί οτιδήποτε, σχετικά με την ατελή ευτυχία μας, γιατί αυτό σημαίνει ότι θα κάνουμε πράγματα, που θα αλλάξουν κάποιον από μας.
Αρνιέμαι βίαια να κάνουμε οτιδήποτε, είτε περισσότερο είτε λιγότερο από αυτό που θέλουμε να κάνουμε για τον εαυτό μας, για τους άλλους, για τη ζωή, εδώ και τώρα.
Αν η ευτυχία μας δεν είναι πλήρης και τέλεια εδώ και τώρα, χωρίς προσπάθεια, πλήρης και τέλεια, γιατί η απιθανότητα του Σύμπαντος το θέλησε έτσι, δεν έχουμε τίποτα απολύτως να κάνουμε εδώ και τώρα.
Δεν μπορούμε να αγαπηθούμε για αυτό που είμαστε.
Αν η ευτυχία μας δεν είναι τέλεια, πρέπει να χωρίσουμε εδώ και τώρα.
Μόνο η ελευθερία και η απομάκρυνση μπορεί να μας επιτρέψει μια σκέψη, μια συζήτηση ή μια πράξη, που δεν επιδιώκει να αλλάξει κάποιον από μας.
Ελεύθεροι θα μάθουμε την αλήθεια, όποια κι αν είναι.
Αν ξανασμίξουμε, αυτό σημαίνει ότι αγαπιόμαστε γι αυτό που είμαστε, αλλά δεν θέλαμε να το ξέρουμε.
Αν δεν ξανασμίξουμε, αυτό σημαίνει ότι ποτέ δεν αγαπηθήκαμε γι αυτό που είμαστε.
Αν δεν αγαπηθήκαμε ποτέ γι αυτό που είμαστε απαιτώ να χωρίσουμε για πάντα.
Απαιτώ να ζητήσουμε μέσα στον κόσμο, μέσα στο Σύμπαν, εκείνο το ον που θα μας αγαπήσει για αυτό που είμαστε εκεί και τότε.
Απαιτώ να το βρω. Υπάρχει κάπου.
Θα το βρω, θα το βρεις, θα το βρει, θα το βρούμε, θα το βρείτε, θα το βρουν το ον αυτό.
Όμως, αρνιέμαι βίαια να ζήσω διαφορετικά.
Αν δεν μπορούμε να χωρίσουμε, αυτό σημαίνει ότι δεν σεβόμαστε καν ο ένας τον άλλο εδώ και τώρα.
Αρνιέμαι βίαια να μη σεβόμαστε ο ένας τον άλλον.
Είναι χειρότερο από το να μην μπορούμε να αγαπιόμαστε γι αυτό που είμαστε εδώ και τώρα.
Απαιτώ να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον.
Αυτά έχω να πω εδώ και τώρα.
Ατελή και ατέλειωτα,
όπως η ίδια η ζωή.
Και συνεχίζω,
όπως συνεχίζει η ζωή.
9 Απριλίου 1983
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.