Δίδυμοι Πύργοι: Τι αληθινά έγινε; Του Κλεάνθη Γρίβα (Μέρος Δεύτερο)

Μέρος Πρώτο

Μέρος 2/3

Η ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ

ΤΗΣ 11ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2001

ΠΕΡΛ ΧΑΡΜΠΟΡ (1941) & ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ NORTHWOODS (1962)

«Πρέπει να προφυλαχτούμε από την παράνομη επιρροή που επιδιώκει το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα. Ο κίνδυνος να δημιουργηθεί μια καταστροφική εξουσία σφετεριστών υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει. Δενπρέπει ποτέ να αφήσουμε το βάρος αυτού του συμπλέγματος νααπειλήσει τις ελευθερίες μας ή τις δημοκρατικές διαδικασίες. Τίποτε δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο…».

Ντουάιτ Αϊζεν­χάουερ, πρόεδρος των ΗΠΑ

(Dwight Eisenhower, Farewell Address, 17 Ιανουαρίου 1961)

ΠΕΡΛ ΧΑΡΜΠΟΡ, 1941

Στις 7 Δεκεμβρίου 1941, η αμερικανική ναυτική βάση στο Περλ Χάρμπορ δέχτηκε «αιφνιδιαστική» επίθεση της Γιαπωνέζικης αεροπορίας με αποτέλεσματον θάνατο 2.500 ναυτών, την καταστροφή ενός σημαντικού μέρους του αμερικανικού στόλου, τη μεταστροφή της ειρηνόφιλης αμερικανικής κοινής γνώμης (που ήταν αντίθετη με την εμπλοκή της χώρας στην εν εξελίξει στρατιωτική σύγκρουση) και την είσοδο των ΗΠΑ στον πόλεμο.

Λίγο πριν από τη Γιαπωνέζικη επίθεση ο πρόεδρος Ρούζβελτ διέταξε,«ανεξηγήτως», να μεταφερθεί εκεί ο στόλος της δυτικής ακτής των ΗΠΑ, παρά το γεγονός ότι:

1) Το Περλ Χαρμπορ ήταν μια ευάλωτη βάση, δευτερεύουσας σημασίας.

2) Οι μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας, Ολλανδίας και Ρωσίας είχαν προειδοποιήσει τις ΗΠΑ για τα σχέδια των Ιαπώνων.

3) Οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ είχαν συλλάβει και αποκωδικοποιήσει τουλάχιστον 188 μηνύματα των Ιαπώνων, στα οποία προσδιορίζονταν η ημερομηνία και η ώρα της επίθεσης (όπως αποκαλύφθηκε το 1946).

4) Ο επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου του Ναυτικού ναύαρχος Ρίτσαρντσον αρνήθηκε να εκτελέσει τη διαταγή και αντικαταστάθηκε από τον υπάκουο ναύαρχο Κίμελ.

● Το 1948, οι καθηγητές Τσαρλς Μπερντ και Χάρι Έλμερ Μπαρνς, από τους πλέον διακεκριμένους Αμερικανούς ιστορικούς του μεσοπολέμου,αμφισβήτησαν τεκμηριωμένα την επίσημη εκδοχή περί «αιφνιδίου κτυπήματος» στο Περλ Χάρμπορ, αλλά «εξουδετερώθηκαν» εντέχνως (χαρακτηρίστηκαν ως «ψυχοπαθείς») και διώχθηκαν από τις έδρες τους. [Robin Blackburn: The Making of New World Slavery. From the Baroque in the Modern 1492-1800. London 1997]

● Αλλά μερικές δεκαετίες αργότερα, όταν κυκλοφόρησαν τα «Ημερολόγια» τουΧένρι Στίμσον (που υπήρξε υπουργός άμυνας επτά προέδρων), αποκαλύφθηκε ότι η ψυχοπάθεια δεν αφορούσε τους δύο ιστορικούς αλλά τους διαχειριστές της εξουσίας που ήταν έτοιμοι να διαπράξουν ή να συνεργήσουν σε οποιοδήποτε μαζικό έγκλημα προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι εξουσιαστικές τους σκοπιμότητες. [The Colonel. Life and Wars of Henry Stimson]

● Στις 25 Νοεμβρίου 1941, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Χένρι Στίμσον, σημείωνει στο ημερολόγιο του:

«Το θέμα ήταν πώς θα φέρναμε τους Ιάπωνες στο σημείο να δώσουν το πρώτο χτύπημα, χωρίς να έχουμε πολλές απώλειες… υπήρχε η επιθυμία να αποδείξουμε ότι οι Ιάπωνες ήταν εκείνοι που έδωσαν το πρώτο χτύπημα, ώστε να μην έχει κανείς την παραμικρή αμφιβολία σχετικά με το ποιος είναι ο επιτιθέμενος». [Henry Stimson, Diaries 1909-1945]

● Στις 7 Δεκεμβρίου 1941, την η μέρα της επίθεσης των Ιαπώνων, ο Στίμσον γράφει στο ημερολόγιο του:

«Όταν έφτασαν οι πρώτες ειδήσεις ότι η Ιαπωνία μας επιτέθηκε, το πρώτο συναίσθημα που δοκίμασα ήταν ανακούφιση, γιατί η αναποφασιστικότητα είχε περάσει πια και η κρίση είχε έλθει με έναν τρόπο που θα ένωνε όλους τους συμπατριώτες μας. Αυτό το συναίσθημα κυριάρχησε παρά τις ειδήσεις για καταστροφές που άρχισαν να φθάνουν γρήγορα. Επειδή πιστεύω ότι αυτή η χώρα δεν έχει να φοβάται τίποτα, όταν είναι ενωμένη». [Henry Stimson, Diaries 1909-1945]

Άραγε , έχουν όλα αυτά καμιά σχέση με τη μαζική ανθρωποθυσία στις 11 Σεπτεμβρίου 2001;

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ NORTHWOODS, 1962

Στις 13 Μαρτίου 1962, συνεδρίασε η «Ειδική Επιτροπή για την Κούβα» που είχε συγκροτήσει ο πρόεδρος Τζον Κένεντι.

Στην Επιτροπή αυτή μετείχαν οι: Ρόμπερτ Κέννεντι υπουργός Δικαιοσύνης,Ρόμπερτ Μακναμάρα υπουργός άμυνας, στρατηγός Μάξγουελ Τέι­λορστρατιωτικός σύμβουλος του προέδρου, Μακ Τζορτζ Μπάντι σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας, Ντιν Ρασκ υπουργός Εξωτερικών.

Στη σύσκεψη που έγινε στις 13 Μαρτίου 1962 στο γραφείο του υπουργού άμυνας Μακναμάρα, μετείχαν οι ανωτέρω και οι: Αλέξις Τζόνσον σύμβουλος,Ρόσγουελ Γκιλπάτρικ, του υπουργείου άμυνας, Τζον ΜακΚον διευθυντής της CIA και στρατηγός Λίμαν Λέμνιτζερ αρχηγός του γενικού επιτελείου.

Σ’ αυτή τη σύσκεψη, ο αρχηγός του μεικτού επιτελείου των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων ακροδεξιός στρατηγός Λίμαν Λέμνιτζερ πρότεινε τη διεξαγωγή μιας πρωτοφανούς τρομοκρατικής επιχείρησης με στόχο να «πεισθεί» η αμερικανική και διεθνής κοινή γνώμη για την ανάγκη μιας στρατιωτικής επέμβασης των ΗΠΑ στην Κούβα. Η επιχείρηση περιλάμβανε:

«1) Επίθεση εναντίον της αμερικανικής βάσης του Γκουαντανάμο στην Κούβα από κουβανούς μισθοφόρους ντυμένους με στολές Κουβανέζων στρατιωτών.

2) Σαμποτάζ και ανατίναξη της αποθήκης πολεμοφοδίων της βάσης, με σημαντικές υλικές ζημιές και ανθρώπινες απώλειες.

3) Πρόκληση αμερικανικού ναυαγίου στα χωρικά ύδατα της Κούβας (κατά το πρότυπο της εσκεμμένης ανατίναξης του αμερικανικού πολεμικού Maine στην Κούβα το 1898 -266 νεκροί- που προκάλεσε την αμερικανική επέμβαση εναντίον της Ισπανίας). Το σκάφος θα είναι άδειο και τηλεκατευθυνόμενο. Η έκρηξη είναι ορατή από την Αβάνα ή το Σαντιάγκο, ώστε να υπάρχουν αυτόπτες μάρτυρες. Τα σωστικά συνεργεία θα σπεύσουν ώστε να πιστοποιηθεί η ύπαρξη απωλειών. Ο κατάλογος των θυμάτων θα δημοσιευτεί στον Τύπο και θα οργανωθούν ψεύτικες κηδείες για να προκληθεί αγανάκτηση. Η επιχείρηση θα άρχιζε, όταν θα βρίσκονταν στην επιλεγμένη ζώνη κουβανέζικα πλοία και αεροπλάνα για να αποδοθεί σ’ αυτά η επίθεση.

4) Τρομοκράτηση των κουβανών εξόριστων με εκρήξεις εναντίον τους στο Μαϊάμι και την Ουάσιγκτον. Σύλληψη δήθεν πρακτόρων της Κούβας για να εξασφαλιστούν ομολογίες. Κατάσχεση ψεύτικων προκατασκευασμένων ενοχοποιητικών ντοκουμέντων και διανομή τους στον Τύπο.

5) Κινητοποίηση των γειτόνων της Κούβας, κάνοντας τους να πιστέψουν ότι κινδυνεύουν από εισβολή. Ψεύτικο κουβανέζικο αεροπλάνο θα βομβάρδιζε τη νύχτα τη Δομινικανή Δημοκρατία ή κάποιο άλλο κράτος της περιοχής. Οι βόμβες που θα χρησιμοποιούνταν θα «αποδεικνυόταν» ότι ήταν σοβιετικής κατασκευής.

6) Κινητοποίηση της διεθνούς κοινής γνώμης με την καταστροφή επανδρωμένης διαστημικής πτήσης. Για να υπάρξει η μεγαλύτερη δυνατή αίσθηση, το θύμα θα ήταν ο Τζον Γκλεν, ο πρώτος Αμερικανός που είχε πραγματοποιήσει πλήρη τροχιά γύρω από τη Γη (πτήση Mercury). Και, τέλος,

7) Το εκπληκτικό: «Είναι δυνατόν να δημιουργηθεί ένα επεισόδιο που θα καταδεικνύει με πειστικό τρόπο ότι ένα κουβανέζικο αεροπλάνο επιτέθηκε και κατέρριψε ένα πολιτικό αεροσκάφος το οποίο πέταγε από τις ΗΠΑ προς Τζαμάικα, Γουατεμάλα, Παναμά ή Βενεζουέλα». Μια ομάδα συνενόχων επιβατών, οι οποίοι θα μπορούσαν να είναι φοιτητές για παράδειγμα, θα πέταγε με πτήση τσάρτερ εταιρείας που ελέγχονταν από τη CIA. Στα ανοιχτά της Φλόριντα, το αεροπλάνο τους θα διασταυρώνονταν μ’ ένα αυθεντικό τουαντίγραφο, αλλά άδειο και διαμορφωμένο σε τηλεκατευθυνόμενο αεροσκάφος.Οι συνεργοί επιβάτες θα μεταφέρονταν σε κάποια βάση της CIA, ενώ το τηλεκατευθυνόμενο αεροπλάνο θα συνέχιζε δήθεν το δικό τους δρομολόγιο. Το αεροπλάνο αυτό θα έστελνε σήματα κινδύνου ότι είχε χτυπηθεί από κουβανέζικο καταδιωκτικό και θα εκρήγνυτο εν πτήση».

[U.S. Department of Defense: The Joint Chiefs of Staff: Memorandum for the Secretary of Defense. 13 March 1962. Επισυνάπτεται]

■ Ο πρόεδρος Κένεντι και οι επιτελείς του απέρριψαν το προτεινόμενο σχέδιο και ο στρατηγός Λέμνιτζερ ζήτησε από τους συμμετέχοντες να καταστρέψουν τα αντίγραφα της «Επιχείρησης Northwoods» που τους είχε διανείμει. Το έκαναν όλοι εκτός από τον υπουργό άμυνας Μακναμάρα που διέσωσε το δικό του, το οποίο αποκαλύφθηκε το 1999 στα Αρχεία Μακναμάρα που φυλάσσονται σε πανεπιστημιακό ίδρυμα.

Εν συνεχεία, τα ντοκουμέντα της Επιχείρησης Northwoods δημοσιεύθηκαν στην Αυ­στραλία το 1999 (Τζον Έλιστον: Psy–War on Cuba, The Declassified History of US Anti–Castro Propaganda, Ocean Press, 1999). Στις ΗΠΑ δημοσιεύτηκαν το 2001 από τοδημοσιογράφο του ABC News, James Bamford(Body of Secrets, Anatomy of the Ultra–Secret National Security Agency from the Cold War to the Dan of a New Century, Doubleday ed., 2001).

Μετά τη σύσκεψη:

• Ο στρατηγός Λέμνιτζερ εξουδετερώθηκε ως δυνάμει πραξικοπηματίαςμε τη μετάθεσή του στην αρχηγία των αμερικανικών δυνάμεων στην Ευρώπη (θέση από την οποία επόπτευε στην εφαρμογή της τρομοκρατίας στον ευρωπαϊκό χώρο μέσω της ΝΑΤΟϊκής «Επιχείρησης Stay Behind» και τηςΣτρατηγικής της Έντασης). Μέχρι το 1969 που συνταξιοδοτήθηκε. Αλλά το 1975 «επανεργοποιήθηκε» από τον προσωρινό πρόεδρο Τζέραλντ Φορντ για την επιτέλεση «ειδικών αποστολών».

• Ο Τζον Κένεντι δολοφονήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1963 από «έναν μοναχικό» δολοφόνο, τον Γ.Χ. Οσβαλντ, που κατάφερε το ακατόρθωτο: Να πυροβολήσει τον Κένεντι από τρία γεωγραφικά διαφορετικά σημεία «συγχρόνως» (σύμφωνα με την εμετικά συγκαληπτικήΈκθεση της «Επιτροπής Γουόρεν»).

Άραγε, έχουν όλα αυτά καμιά σχέση με την ανθρωποθυσία στις 11 Σεπτεμβρίου 2001;

Κλεάνθης Γρίβας

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ NORTHWOODS (1962)

THE JOINT CHIEFS OF STAFF

WASHINGTON 25, D.C.

13 March 1962.

MEMORANDUM FOR THE SECRETARY OF DEFENSE

Subject: Justification for US Military Intervention in Cuba (TS)

1. The Joint Chiefs of Staff have considered the attached Memorandum for the Chief of Operations, Cuba Project, which responds to a request of that office for brief but precise description of «pretexts which would provide justification for US military intervention inCuba.

2. The Joint Chiefs of Staff recommend that the proposed memorandum be forwarded as a preliminary submission suitable for planning purposes. It is assumed that there will be similar submissions from other agencies and that these inputs will be used as a basis for developing a time-phased plan. Individual projects can then be considered on a case-by-case basis.

3. Further, it is assumed that a single agency will be given the primary responsibility for developing military and paramilitary aspects of the basic plan. It is recommended that this responsibility for both overt and covert military operations be assigned the Joint Chiefs of Staff.

For the Joint Chiefs of Staff:

L.L. LEMNITZER

Chairman Joint’Chiefs of Staff

1 Enclosure

Memo for Chief of Operations, Cuba Project

SYSTEMATICALLY REVIEWED EXCLUDED FROM GDS

BY JCS on 21 May 1984 EXCLUDED FROM AUTOMATIC REGRADING;

CLASSIFICATION CONTINUED DOD DIB 5200.10

DO

TOP SECRET COPY NO. 1

JCS 1969/321 SPECIAL DISTRIBUTION

12 March 1962

Page 2165

NOTE BY THE SECRETARIES

to the JOINT CHIEFS OF STAFF

on NORTHWOODS (S)

A report* on the above subject is submitted for consider­ation by the Joint Chiefs of Staff.

F. J. BLOUIN

M. J. INGELIDO

Joint Secretariat

* Wot reproduced herewith; on file in Joint Secretariat

EXCLUDED FROM GDS

EXCLUDED FROM AUTOMATIC REGRADING; DOD DIRECTIVE 520Q.10

DOES NOT APPLY

TOP SECRET

JCS 1969/321

2165

9 March 1962

Copy No. … Of Copies …                  Special Distribution

REPORT BY THE DEPARTMENT OF DEFENSE

AND JOINT CHIEFS OP STAFF REPRESENTATIVE

ON THE CARIBBEAN SURVEY GROUP

to the JOINT CHIEFS OF STAFF

on CUBA PROJECT(TS)

The Chief of Operations, Cuba Project, has requested that he be furnished the views of the Joint Chiefs of Staff on this matter by 13 March 1962.

EXCLUDED FROM GDS

JUSTIFICATION

FOR US MILITARY INTERVENTION IN CUBA (TS)

THE PROBLEM

1. As requested [Memorandum for General Craig from Chief of Operations, Cuba Project, subject: «Operation MONGOOSE», dated 5 March 1962, on file in General Craig’s office] by Chief of Operations, Cuba Project, the Joint Chiefs of Staff are to indicate brief but precise description of pretests which they consider would provide justification for US military intervention in Cuba.

FACTS BEARING ON THE PROBLEM

2. It is recognized that any action which becomes pretext for US military Intervention inCuba will lead to a political decision which then would lead to military action.

3. Cognizance has been taken of a suggested course of action proposed[Memorandum for the chairman, Joint Chiefs of staff, from Chief of Naval Operation, subject: «Instances to Provoke Military Actions in Cuba (TS)», dated 8 March 1962, on file in General Craig’s office] by the US Navy relating to generated instances in the Guantanamo area.

4. For additional facts see Enclosure B.

DISCUSSION

5. The suggested course of action appended to Enclosure A are based on the premise that US military intervention will result from a period of heightened US-Cuban tensions which place the United States in the position of suffering justif­iable grievances. World opinion, and the United Nations forum should be favorably affected by developing the Inter­national image of the Cuban government as rash and irresponsible, and as an alarming and unpredictable threat to the peace of the western Hemisphere.

6. While the foregoing premise can be utilised at the present time It will continue to hold good only as long as there can be reasonable certainty that US military intervention inCuba would not directly involve the Soviet Union. There is as yet no bilateral mutual support agreement binding the USSR to the defense of Cuba, Cuba has not yet become a member of the Warsaw Pact, nor have the Soviets established Soviet bases in Cuba in the pattern of US bases in Western Europe. Therefore, since time appears to be an important factor in resolution of the Cuba problem, all projects are suggested within the time frame of the next few months.

CONCLUSION

7. The suggested courses of action appended to Enclosure A satisfactorily respond to the statement of the problem. However, these suggestions should be forwarded as a preliminary submission suitable for planning purposes, and together with similar inputs from other agencies, provide a basis for development of a single, integrated, time-phased plan to focus all efforts on the objective of justification for US military intervention in Cuba.

RECOMMENDATIONS

8. It is recommended that:

a. Enclosure A together with its attachments should be forwarded to the Secretary of Defense for approval and transmittal to the Chief of Operations, Cuba Project.

b. This paper NOT be forwarded to commanders of unified or specified commands.

c. This paper NOT be forwarded to US officers assigned to NATO activities.

d. This paper NOT be forwarded to the Chairman, US Delegation, United Nations Military Staff Committee.

3

MEMORANDUM FOR THE SECRETARY OF DEFENSE

Subject: Justification for US Military Intervention in Cuba (TS)

1. The Joint Chiefs of Staff have considered the attached Memorandum for the Chief of Operations,, Cuba Project, which responds to a request* of that office for brief but precise description of pretexts which would provide justification for US military intervention In Cuba.

2. The Joint Chiefs of Staff recommend that the proposed memorandum be forwarded as a preliminary submission suitable for planning purposes. It is assumed that there will be similar submissions from other agencies and that these inputs will be used as a basis for developing a time-phased plan. Individual projects can then be considered on a case-by-case basis.

3. Further, it is assumed that a single agency will be given the primary responsibility for developing military and paramilitary aspects of the basic plan. It is recommended that this responsibility for both overt and covert military operations be assigned the Joint Chiefs of Staff.

* Memorandum for Gen Craig from Chief of Operations, Cuba Project, subject, «Operation MONGOOSE», dated 5 March 1962, on file in Gen Craig’s office

4

Enclosure A

APPENDIX TO ENCLOSURE A

MEMORANDUM FOR CHIEF OP OPERATIONS, CUBA PROJECT

Subject: Justification for US Military Intervention in Cuba (TS)

1. Reference is made to memorandum from Chief of Operations, Cuba Project, for General Craig, subject: «Operation MONGOOSE», dated 5 March 1962, which, requested brief but precise description of pretests which the Joint Chiefs of Staff consider would provide justification for US military inter­vention in Cuba.

2. The projects listed in the enclosure hereto are forwarded as a preliminary submission suitable for planning purposes. It is assumed that there will be similar submissions from other agencies and that these inputs will be used as a basis for developing a time-phased plan. The individual projects can then be considered on a case-by-case basis.

3. This plan, incorporating projects selected from the attached suggestions, or from other sources, should be developed to focus all efforts on a specific ultimate objective which would provide adequate justification for US military intervention. Such a plan would enable a logical build-up of incidents to be combined with other seemingly unrelated events to camouflage the ultimate objective and create the necessary impression of Cuban rashness and irresponsibility on a large scale, directed at other countries as well as the United States. The plan would also properly integrate and time phase the courses of action to be pursued. The desired resultant from the execution of this plan would be to place the United States in the apparent position of Buffering defensible grievances from a rash and irresponsible government of Cuba and to develop an inter­national image of a Cuban threat to peace in the Western Hemisphere.

4. Time is an important factor in resolution of the Cuban problem. Therefore, the plan should be so time-phased that projects, would be operable within the next few months.

5. Inasmuch as the ultimate objective is overt military intervention, it is recommended that primary responsibility for developing military and paramilitary aspects of the plan for both overt and covert military operations be assigned the Joint Chiefs of Staff.

Appendix

to Enclosure A

ANNEX TO APPENDIX TO ENCLOSURE A

PRETEXTS TO JUSTIFY US MILITARY INTERVENTION IN CUBA

(Note: The courses of action which follow are a preliminary submission suitable only for planning purposes. They are arranged neither chronologically nor in ascending order. Together with similar inputs from other agencies, they are intended to provide a point of departure for the development of a single, Integrated, time-phased plan. Such a plan would permit the evaluation of individual projects within the context of cumulative, correlated actions designed to lead inexorably to the objective of adequate Justification for US military intervention in Cuba).

1. Since it would seem desirable to use legitimate provocation as the basis for US military intervention in Cuba a cover and deception plan, to include requisite preliminary actions such as has been developed in response to Task 33 c, could be executed as an initial effort to provoke Cuban reactions. Harassment plus deceptive actions to convince the Cubans of imminent invasion would be emphasized. Our military posture throughout execution of the plan will allow a rapid change from exercise to intervention if Cuban response Justifies.

2. A series of well coordinated incidents will be planned to take place in and aroundGuantanamo to give genuine appearance of being done by hostile Cuban forces.

a. Incidents to establish a credible attack (not in chronological order):

(1) Start rumors (many). Use clandestine radio.

(2) Land friendly Cubans in uniform «over-the-fence» to stage attack on base.

(3) Capture Cuban (friendly) saboteurs inside the base.

(4) Start riots near the base main gate (friendly Cubans).

(5) Blow up ammunition inside the base; start fires,

(6) Burn aircraft on air base (sabotage).

(7) Lob mortar shells from outside of base into base. Some damage to installations.

(8) Capture assault teams approaching from the sea or vicinity of Guantanamo City.

(9) Capture militia group which storms the base.

(10) Sabotage ship in harbor; large fires — napthalene.

(11) Sink ship near harbor entrance. Conduct funerals for mock-victims (may be lieu of (10)).

b. United States would respond by executing offensive operations to secure water and power supplies, destroying artillery and mortar emplacements which threaten the base.

c. Commence large scale United States military operations.

3. A “Remember the Maine” incident could be arranged in several forms:

a. We could blow up a US ship in Guantanamo Bay and blame Cuba.

b. We could blow up a drone (unmanned) vessel anywhere in the Cuban waters. We could arrange to cause such incident in the vicinity of Havana or Santiago as a spectacular result of Cuban attack from the air or sea, or both. The presence of Cuban planes or ships merely investigating the Intent of the vessel could be fairly compelling evidence that the ship was taken under attack. The nearness to Havana or Santiagowould add credibility especially to those people that might have heard the blast or have seen the fire. The US could follow up with an air/sea rescue operation covered by US fighters to «evacuate» remaining members of the non-existent crew. Casualty lists In US newspapers would cause a helpful wave of national indignation.

4. We could develop a Communist Cuban terror campaign in the Miami area, in otherFlorida cities and even in Washington. The terror campaign could be pointed at Cuban refugees seeking haven in the United States, We could sink a boatload of Cubans enroute to Florida (real or simulated). We could foster attempts on lives of Cuban refugees in the United States even to the extent of wounding in instances to be widely publicized. Exploding a few plastic bombsin carefully chosen spots, the arrest of Cuban agents and the release of prepared documents substantiating Cuban involvement also would be helpful in projecting the idea of an irresponsible government.

5. A “Cuban-based, Castro-supported” filibuster could be simulated against a neighboring Caribbean nation (in the vein of the 14th of June invasion of the Dominican Republic). We know that Castro is backing subversive efforts clandestinely against Haiti,Dominican Republic, Guatemala, and Nicaragua at present and possible others. These efforts can be magnified and additional ones contrived for exposure. For example, advantage can be taken of the sensitivity of the Dominican Air Force to intrusions within their national air space. «Cuban» B-26 or C-46 type aircraft could make cane-burning raids at night. Soviet Bloc incendiaries could be found. This could be coupled with “Cuban” messages to the Communist underground in the Dominican Republic and “Cuban” shipments of arms which would be found, or intercepted, on the beach.

6. Use of MIG type aircraft by US pilots could provide additional provocation. Harassment of civil air, attacks on surface shipping and destruction of US military drone aircraft by MIGf type planes would be useful as complementary actions. An F-86 properly painted would convince air passengers that they saw a Cuban MIG, especially if the pilot of the transport were to announce such fact. The primary drawback to this suggestion appears to be the security risk inherent in obtaining or modify­ing an aircraft. However, reasonable copies of the MIG could be produced from US resources in about three months.

7. Hijacking attempts against civil air and surface craft should appear to continue as harassing measures condoned by the government of Cuba. Concurrently, genuine defections of Cuban civil and military air and surface craft should be encouraged.

8. It is possible to create an incident which will demonstrate convincingly that a Cuban» aircraft has attacked and shot down a chartered civil airliner enroute from the United States to Jamaica, Guatemala, Panama or Venezuela, The destination would be chosen only to cause the flight plan route to cross Cuba. The passengers could be a group of college students off on a holiday or any grouping of persons with a common interest to support chartering a non-scheduled flight.

a. An aircraft at Eglin AFB would be painted and numbered as an exact duplicate for a civil registered aircraft belonging to a CIA proprietary organization in the Miami area. At a designated time the duplicate would be substituted for the actual civil aircraft and would be loaded with the selected passengers, all boarded under carefully prepared aliases. The actual registered aircraft would be converted to a drone.

b. Take off times of the drone aircraft and the actual aircraft will be scheduled to allow a rendezvous south of Florida. From the rendezvous point the passenger-carrying aircraft will descend to minimum altitude and go directly into an auxiliary field at Eglin AFB where arrangements will have been made to evacuate the passengers and return the aircraft to its original status. The drone aircraft meanwhile will continue to fly the filed flight plan. «When over Cuba the drone will being transmitting on the international distress frequency a «MAY DAY» message stating he is under attack by Cuban MIG aircraft. The transmission will be interrupted by destruction of the aircraft which will be triggered by radio signal. This will allow ICAO radio stations In the Western Hi ell the US what has happened to the aircraft’ instead of the US trying to «sell» the incident,

9. It la possible to create an Incident -which will make It appear that Communist Cuban MIGs have destroyed a USAF aircraft over international waters In an unprovoked attack.

a. Approximately 4 or 5 F-101 aircraft will be dispatched in trail from Homestead AFB,Florida, to the vicinity of Cuba. Their mission will be to reverse course and simulate fakir aircraft for an air defense exercise in southern Florida, These aircraft would conduct variations of these flights at frequent intervals. Crews would be briefed to remain at least12 miles off the Cuban coast; however, they would be required to carry live ammunition in the event that hostile actions were taken by the Cuban MIGs.

b. On one such flight, a pre-briefed pilot would fly tail-end Charley at considerable interval between aircraft. While near the Cuban Island this pilot would broadcast that he had been jumped by MIGs and was going down. No other

calls would be made. The pilot would then fly directly west at extremely low altitude and land at a secure base, an Eglin auxiliary. The aircraft would be met by the proper people, quickly stored and given a new tail number. The pilot who had performed the mission under an alias, would resume his proper identity and return to his normal place of business. The pilot and aircraft would then have disappeared.

c. At precisely the same time that the aircraft was presumably shot down a submarine or small surface craft would disburse F-101 parts, parachute, etc., at approximately 15 to 20 miles off the Cuban coast and depart. The pilots returning to Homestead would have a true story as far as they knew. Search ships and aircraft could be dispatched and parts of aircraft found.

Annex to Appendix to Enclosure A

FACTS BEARING ON THE PROBLEM

1. The Joint Chiefs of Staff have previously stated (JCS 1969/303) that US unilateral military intervention in Cuba can be undertaken in the event that the Cuban regime commits hostile acts against US forces or property which would serve as an incident upon’ which to base overt Intervention.

2. The need for positive action in the event that current covert efforts to foster an internal Cuban rebellion are unsuccessful was indicated (JCS 1969/313) by the Joint Chiefs of Staff on 7 March 1962, as follows:

^“….determination that a credible internal revolt is impossible of attainment during the next 9-10 months will require a decision by the United States to develop a Cuban «provocation» as justification for positive US military action”.

3. It is understood that the Department of State also is preparing suggested courses of action to develop justification for US military intervention in Cuba.

* JCS 1969/303

** JCS 1969/313

Enclosure B

Κλεάνθης Γρίβας

11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2001

teleytaiaexodos

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ