Φυτά κατάλληλα για φράχτες

Οι φυτοφράχτες εδώ και πολλά χρόνια έχουν αντικαταστήσει τους φράχτες από τούβλο ή τσιμέντο γιατί έχουν πολλά πλεονεκτήματα. Μπορούν να γίνουν αρκετά ψηλοί και πυκνοί, έτσι ώστε να μας προστατεύουν από τον άνεμο, το θόρυβο και την ρύπανση. Μας προσφέρουν δροσιά και σκιά τους καλοκαιρινούς μήνες. Επίσης, εμποδίζουν τα αδιάκριτα βλέμματα και μας χαρίζουν έναν εντελώς ιδιωτικό προσωπικό χώρο. Τέλος, μας παρέχουν ασφάλεια αν είναι πυκνοί ή αποτελούνται από φυτά με αγκάθια.

Σημαντικό κομμάτι της κατασκευής ενός φυτοφράχτη είναι η επιλογή των φυτών γι’ αυτό και είναι βασικό να αξιολογήσουμε τον χώρο μας. Έχουμε μεγάλο κήπο ή μικρό; Έχουμε αρκετό χώρο μπροστά από την περίφραξη για να φυτέψουμε ή είναι περιορισμένος; Ο κήπος βρίσκεται μπροστά σε δρόμο ή έχουμε άπλετη θέα; Ανάλογα λοιπόν το είδος και τις ανάγκες που θα εξυπηρετεί ο φράχτης, θα πρέπει να επιλέξουμε και τα κατάλληλα φυτά για την επίτευξη του επιθυμητού αποτελέσματος.

Έχουμε την δυνατότητα επιλογής μεταξύ χαμηλού- 0,5 μέτρα, μεσαίου -1 με 1,5 μέτρα ή και ψηλού- 2 μέτρα και πάνω- φυτοφράχτη.

 Για έναν χαμηλό ή μεσαίο φυτοφράχτη

Αγγελική – Pittosporum tobira

Γνωστή σε όλους, ακόμη και σε αυτούς που δεν ασχολούνται με κηπουρική. Είναι ένας αειθαλής θάμνος με πράσινα γυαλιστερά φύλλα.

Θεωρείται ανθεκτικό φυτό, αναπτύσσεται γρήγορα και την άνοιξη ανθίζουν πανέμορφα άσπρο-κίτρινα λουλουδάκια που αναδύουν ένα έντονο άρωμα πορτοκαλιάς. Κατάλληλο για μπαλκόνια, γλάστρες και ζαρντινιέρες λόγω του ότι είναι πολύ ανθεκτικό, ζει άνετα και σε σκιερά και σε ηλιόλουστα μέρη.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε:

– Φυτεύεται η μία δίπλα στην άλλη σε απόσταση περίπου 0,70 εκ. Τη φυτεύουμε όλο το χρόνο, εκτός από τους πολύ ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες.

– Αντέχει σε φυτεύσεις πολύ κοντά στη θάλασσα. Ακόμη και 50 μέτρα από αυτή.

– Έχει μικρές απαιτήσεις σε νερό και μεγάλη αντοχή στην ξηρασία.

– Τα λουλούδια θα γίνουν καρποί, οι οποίοι, τέλη Νοεμβρίου περίπου, θα σκάσουν και θα βγουν από μέσα κόκκινοι σπόροι. Από τους σπόρους πολύ εύκολα φτιάχνουμε νέα φυτά.

– Αποτελεί αρκετά οικονομική λύση.

– Αν δε τη θέλουμε για φράχτη, μπορεί άνετα να φυτευτεί και μόνο μία.

– Ρίχνουμε τυρφόχωμα μέσα στον κάθε λάκκο. Διαμορφώνουμε λάκκους γύρω από τον κάθε κορμό για να κρατάει νερό και να κάνουμε οικονομία.

– Την κλαδεύουμε μαζί με τα άλλα φυτά την περίοδο του χειμώνα όσο αυστηρά θέλουμε. Όσο πιο αυστηρά την κλαδέψουμε, τόσο πιο πολλά μάτια θα πετάξει στα εναπομείναντα κλαδιά.

– Πιθανός εχθρός: ψείρες, ψευδόκοκκος. Ψεκάζουμε με εντομοκτόνο. Ο ψευδόκοκκος μπορεί να καταπολεμηθεί αν ο πληθυσμός πάνω στο φυτό είναι μικρός, με μία μπατονέτα βουτηγμένη στο οινόπνευμα.

Φωτίνια – Photinia x fraseri

Η φωτίνια είναι αειθαλής πλατύφυλλος και ένας από τους πιο εντυπωσιακούς θάμνους ειδικά στις αρχές της Άνοιξης. Γενικά είναι ένα θάμνος με χρώμα φυλλώματος το πράσινο. Όμως σε περίπτωση που εκτίθεται σε ηλιόλουστα σημεία τα νέα φύλλα είναι κόκκινου χρώματος που στην συνέχεια πρασινίζουν. Κατά τη διάρκεια όμως της Άνοιξης η παραγωγή φύλλων όπως και σε όλα τα φυτά είναι μεγάλη. Έτσι αυτή την περίοδο μετατρέπεται σε έναν κατακόκκινο θάμνο. Τέλη του Χειμώνα προς Άνοιξη, για περίπου 1-2 μήνες, σχηματίζει όμορφα λευκά λουλούδια.

Η χρήση του γίνεται σαν δενδράκι, σαν ανεξάρτητος θάμνος αλλά και σαν φυτοφράχτης.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε:

– Έχει πολύ γρήγορη ανάπτυξη. Μπορεί να φτάσει και να ξεπεράσει τα 3 μέτρα.

– Μέτριες απαιτήσεις σε νερό. Το καλοκαίρι ποτίζουμε κάθε 1-2 μέρες ενώ τον χειμώνα περίπου κάθε 6-7 μέρες.

– Μέτρια οικονομική λύση. Δεν είναι ανάγκη να φυτέψουμε μεγάλα φυτά, αφού ακόμη και τα μικρά θα μεγαλώσουν πολύ γρήγορα.

– Φυτεύουμε το ένα δίπλα στο άλλο σε απόσταση περίπου 0,70μ. Φυτεύουμε όλο το χρόνο, εκτός από θερμούς καλοκαιρινούς μήνες και περιόδους με καύσωνα.

– Ρίχνουμε τυρφόχωμα μέσα στον κάθε λάκκο. Διαμορφώνουμε λάκκους γύρω από τον κάθε κορμό για να κρατάει νερό και να κάνουμε οικονομία.

– Κλαδεύουμε 2 – 3 φορές το χρόνο. Με το σωστό κλάδεμα διαμορφώνουμε το σχήμα του φράχτη και αποφεύγουμε να μείνει γυμνός από φύλλα στα χαμηλότερα κλαδιά.

– Πιθανός εχθρός της φωτίνιας: ψείρες . Ψεκασμός με κατάλληλο εντομοκτόνο είναι απαραίτητος.

– Πιθανή ασθένεια της φωτίνιας: σκούρες στρόγγυλες κηλίδες στα φύλλα. Πρόκειται για μυκητίαση και πρέπει να γίνει επέμβαση με μυκητοκτόνο, να κλαδέψουμε τα προσβεβλημένα φύλλα και τα κάψουμε. Τέλος, πρέπει να απολυμάνουμε τα εργαλεία.

Ρυγχόσπερμο – Rynchospermum jasminoides

Ένας πετυχημένος φράχτης δεν είναι απαραίτητο να αποτελείται μόνο από δέντρα ή θάμνους. Μπορεί να αποτελείται από οποιοδήποτε φυτό, το οποίο μεγαλώνει προς διάφορες κατευθύνσεις,  ψηλώνει με το πέρασμα του χρόνου και φτιάχνει συμπαγές φύλλωμα. Τέτοιο φυτό είναι κάποιο αναρριχώμενο, όπως το ρυγχόσπερμο το οποίο είναι αειθαλές με πράσινα γυαλιστερά φύλλα. Πρέπει, βέβαια, να υπάρχει κάτι που να το στηρίζει.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε:

– Πολύ γρήγορη ανάπτυξη. Απαραίτητη είναι η καλή στήριξή του μόλις φυτευτεί. Αν το βάλουμε να περιπλέκεται πάνω σε κάγκελο, θα δούμε σύντομα αποτέλεσμα. Θα ντύσει και τον τοίχο μας, αρκεί να μπορεί να γραπωθεί σε ένα καφασωτό ή σε ένα καλαμωτό πλέγμα.

– Μέτριες απαιτήσεις σε νερό. Το καλοκαίρι θα το ποτίζουμε αρκετά, αλλά όχι πολύ.

– Ανθίζει τον Μάιο και τον Ιούνιο με άσπρο λουλουδάκι και το άρωμα του λευκού λουλουδιού του είναι μεθυστικό.

– Αντέχει στην παγωνιά. Πολύ ανθεκτικό φυτό.

– Πολύ οικονομική λύση.

– Φυτεύουμε σε απόσταση ενός μέτρου το ένα από το άλλο.

– Το χειμώνα είναι σημαντικό να γίνει ένα αυστηρό κλάδεμα αραίωσης. Την άνοιξη θα γεμίσει και πάλι φρέσκα φύλλα.

Λιγούστρο – Ligustrum Japonicum

Το λιγούστρο είναι ένας από τους πιο γνωστούς θάμνους στην Ελλάδα. Και αυτό γιατί μεγαλώνει γρήγορα. Έχει πράσινα φύλλα και φτάνει το 1,5 μέτρο ύψος. Συνήθως το χρησιμοποιούμε για φυτοφράχτες αλλά και σαν μικρό δένδρο. Πολύ διαδεδομένο και για πεζοδρόμια.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε:

– Κάνει λευκά λουλούδια και στην συνέχεια σχηματίζει μοβ- μπλε σκούρους καρπούς.

– Θέλει μέτριες ποσότητες νερού και λιπάσματος.

– Χρειάζεται ηλιόλουστα σημεία.

– Αντέχει το κρύο.

– Είναι από τα πιο οικονομικά φυτά.

Κερασέα η δαφνοκέρασος – Prunus laurocerasus

Η Δαφνοκερασιά κατάγεται από την Μαύρη Θάλασσα και ευδοκιμεί στις μεσημβρινές περιοχές της κεντρικής και δυτικής Ασίας, καθώς και της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Στη χώρα μας φύεται στην ανατολική Θράκη σε δάση, όπου υπάρχουν ελαφρά και δροσερά χώματα. Το συναντούμε με τις κοινές ονομασίες Δαφνοκερασιά, Μάι, Δαφνοειδές και Ροδαφνιά.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε:

– Είναι θάμνος που φτάνει σε ύψος τα 2 με 3 μέτρα, αειθαλής, διακοσμητικός, θεραπευτικός και δηλητηριώδης. Έχει άνθη υπόλευκα, με 5 πέταλα σε μακριά τσαμπιά, όταν τα κοπανίσουμε μυρίζουν πικραμύγδαλο.

– Το φυτό είναι δηλητηριώδες εξ αιτίας του υδροκυάνιου που περιέχει, ιδιαίτερα στα φύλλα.

– Ανθίζει από τα τέλη Μαρτίου και τον Απρίλιο. Για θεραπευτικούς σκοπούς  συλλέγονται τα νεαρά φύλλα.

– Το συγκεκριμένο φυτό λειτουργεί και ως φυσικό εντομοκτόνο, γι’ αυτό το λόγο το φυτεύουν κυρίως σε περιοχές με λίμνες και ποτάμια ώστε να μη πλησιάζουν τα κουνούπια.

Ελαίαγνος – Eleagnus pungens

Αν θέλουμε να φτιάξουμε ένα ζωντανό φράχτη, αλλά θέλουμε να ξεφύγουμε από τα συνηθισμένα. Αν και είναι ιδιαίτερος, τον συναντάμε λιγότερο συχνά από άλλους φράχτες.

Είναι αειθαλής πλατύφυλλος θάμνος με γκριζοπράσινο φύλλωμα – E. pungens ή γκριζοπράσινο φύλλωμα με κίτρινες ανταύγειες – Elaeagnus x ebbingei. Ο δεύτερος είναι σαφώς πιο εντυπωσιακός.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε:

– Φυτεύουμε τον ένα δίπλα στο άλλο σε απόσταση 0,50 – 0,70 εκ. Φυτεύουμε σχεδόν όλο το χρόνο, αλλά καλύτερα να αποφεύγονται ο Ιούλιος και ο Αύγουστος και περίοδοι με καύσωνα και παγωνιάς. Κατά την φύτευση, βάζουμε αρκετό φυτόχωμα μέσα στον κάθε λάκκο. Προτιμάει εδάφη όπου το νερό στραγγίζει καλά.

– Κλαδεύουμε κάθε χειμώνα.

– Ανθίζει το φθινόπωρο. Αργεί λίγο να ανθίσει, αλλά θα μας ανταμείψει με το γλυκό άρωμα των μικροσκοπικών λουλουδιών του.

–  Έχει γρήγορη ανάπτυξη και είναι το πιο κατάλληλο φυτό για παραθαλάσσια μέρη, καθώς αντέχει σε μεγάλη εδαφική αλατότητα.

– Δε ρίχνει τα φύλλα του το χειμώνα.

– Λίγες απαιτήσεις σε νερό. Λίγες απαιτήσεις περιποίησης.

– Η τιμή του είναι λίγο υψηλότερη από άλλα συνηθισμένα φυτά για φράχτη.

Πικροδάφνη – Nerium oleander

Η πικροδάφνη είναι αειθαλής πλατύφυλλος θάμνος, καταπράσινος όλο το χρόνο στον κήπο μας. Φτιάχνει καταπράσινο, φουντωτό και λουλουδιασμένο για πολλούς μήνες φράχτη. Ανθίζει την Άνοιξη και τα χρωματιστά λουλούδια του – ροζ, φούξια, λευκά, κίτρινα – κρατάνε μέχρι το Φθινόπωρο.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε:

– Φυτεύεται ο ένας θάμνος δίπλα στον άλλο σε απόσταση περίπου 0,70 μ.  Φυτεύουμε όλο το χρόνο, αλλά ο Ιούλιος και ο Αύγουστος καθώς και μέρες με καύσωνα θα πρέπει να αποφεύγονται.

– Όταν μεγαλώσει και φουντώσει ο φράχτης χρειάζεται ένα γερό κλάδεμα διαμόρφωσης. Επίσης, όταν μεγαλώσει πολύ και είναι πυκνός ο φράχτης σε φύλλωμα ψηλά και γυμνός από φύλλωμα χαμηλά, κλαδεύουμε με πριόνι 2-3 χοντρά κλαδιά κοντά στη βάση τους. Από εκείνα τα σημεία θα βγουν νέα φρέσκα φύλλα.

– Πολύ γρήγορη ανάπτυξη.

– Ιδιαίτερη αντοχή σε ξηρασία.

– Πολύ οικονομική λύση. Συμφέρει να την επιλέξουμε αν έχουμε πολλά μέτρα να καλύψουμε.

– Η πικροδάφνη έχει τοξικότητα, που οφείλεται στη τοξική ουσία νηριίνη και θεωρείται φυτό που απωθεί τα έντομα και τα ζώα.

– Πιθανός εχθρός της πικροδάφνης: ψείρες. Ψεκασμός με κατάλληλο εντομοκτόνο θα λύσει το πρόβλημα. Επίσης, οι πικροδάφνες κάνουν καρκινώματα – σκληρά εξογκώματα στα κλαδιά και τα φύλλα- τα οποία μπορούμε να απομακρύνουμε με κλάδεμα, να τα κάψουμε και να απολυμάνουμε τα εργαλεία.

Πυράκανθος – Pyracantha coccinea

Πυράκανθος ονομάζεται ένα γένος φυτών, συνήθως ακανθωδών αειθαλών θάμνων.  Ο Πυράκανθος φυτεύεται ως καλλωπιστικός για τους ελκυστικούς, μικρούς σφαιρικούς καρπούς του, που μοιάζουν με μικροσκοπικά μήλα.

Την άνοιξη ο Πυράκανθος παράγει μυρωδάτες, διακοσμητικές συστάδες από λεπτά άσπρα λουλούδια. Οι καρποί ακολουθούν το Φθινόπωρο, διαρκούν συνήθως όλο το Χειμώνα και περιστασιακά την Άνοιξη.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε:

– Απλώνεται πολύ, γι’ αυτό το φυτεύουμε σε αποστάσεις 75-100 εκατ. Ανθίζει τον Μάιο και έχει κόκκινους, πορτοκαλί ή κίτρινους καρπούς.

– Ο Πυράκανθος αντέχει σε πολλά διαφορετικά είδη χώματος και προτιμά το ζεστό ήλιο ή τα ημισκιερά μέρη. Πρέπει να τον ποτίζουμε απλόχερα κατά τη διάρκεια των ξηρών περιόδων και οι ρίζες πρέπει να προστατεύονται την άνοιξη με στρώμα από σαπισμένα φύλλα, προετοιμάζοντας το φυτό για τη θερινή θερμότητα.

– Τα αιχμηρά αγκάθια των περισσότερων Πυράκανθων χρησιμεύουν σαν αποτρεπτικός παράγοντας ενάντια στους εισβολείς.
Οι καρποί του Πυράκανθου είναι η πατάτα στον κόσμο των πουλιών. Οι καρποί του Πυράκανθου συνήθως τρώγονται από τα πουλιά κατά τη διάρκεια του Χειμώνα, όταν όλα τα άλλα είδη εδώδιμων καρπών έχουν εξαφανιστεί.

Τούγια -Thuja occidentalis

Η τούγια είναι κωνοφόρο φυτό και χαρακτηριστικό της είναι το συμπαγές σχήμα που δημιουργεί. Ανάλογα την ποικιλία έχει χρωματισμό από σκούρο πράσινο, ανοιχτό πράσινο έως και χρυσοκίτρινο. Εκτός από την κανονική ποικιλία υπάρχει και νάνα ποικιλία με διάφορους χρωματισμούς επίσης.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε:

– Χρειάζεται σημεία ηλιόλουστα, ελαφρώς όξινο χώμα, ενώ το καλοκαίρι θέλει συχνό και αρκετό νερό και αζωτούχα λίπανση για την περίοδο άνοιξη – φθινόπωρου. Φυτεύονται σε αποστάσεις 60εκ.

– Είναι εξαιρετικά ανθεκτική στον παγετό ενώ καλό είναι να γίνονται προληπτικοί ψεκασμοί για μύκητα.

– Η τούγια μπορεί να έχει χρήση σαν μεμονωμένο φυτό στον κήπο, σαν φυτοφράχτης, ενώ υπάρχουν νάνες ποικιλίες για βραχόκηπους και παρτέρια.

– Είναι πολύ όμορφο και σε μπονσάι, ενώ μπορεί να γίνει φύτευση και σε γλάστρα. Τον χειμώνα είναι φυσιολογικό να παίρνει πιο σκούρο χρώμα και ύστερα την άνοιξη με την ζέστη θα αρχίσει να παίρνει πάλι το φυσικό της χρώμα.

Πυξάρι  – Buxus Sempervirens

Αν υπάρχει ένα φυτό που να μπορεί να διαμορφωθεί σχεδόν σε ότι σχήμα μπορεί να βάλει ο νους μας τότε αυτό είναι σίγουρα το πυξάρι.  Είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό, κατάλληλο για χαμηλούς φυτικούς φράχτες και για περίτεχνα κλαδέματα.

Είναι αειθαλής θάμνος, με καταπράσινα γυαλιστερά μικρά φυλλαράκια. Εξαιτίας της κομψής του εμφάνισης, προτιμάται να φυτεύεται ως φράχτης, ή για να οριοθετήσει μονοπάτια και παρτέρια ή στη φυτογλυπτική ως διακοσμητικό κήπου.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε:

– Φυτεύουμε περίπου 30-40 εκ, το ένα δίπλα στο άλλο επειδή έχει αργή ανάπτυξη.

– Προτιμάει σημεία με ήλιο ή με ημισκιά.

– Το φυτεύουμε από το φθινόπωρο μέχρι και τον Ιούνιο.

– Είναι ανθεκτικό στο κρύο.

Βιβούρνο – Viburnum tinus

Μία κλασική επιλογή για τη δημιουργία ελεύθερου ή κλαδεμένου φράχτη. Αναπτύσσεται γρήγορα και δημιουργεί πυκνή και συμπαγή βλάστηση με ωραίο φύλλωμα.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε:

– Είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό φυτό στις χαμηλές θερμοκρασίες και τον αέρα, ενώ μπορεί να αναπτυχθεί σχεδόν σε όλα τα εδάφη και δεν χρειάζεται ιδιαίτερες καλλιεργητικές φροντίδες.

– Κλαδεύουμε στις αρχές τις άνοιξης για να ανανεωθεί η βλάστηση και να διατηρηθεί το σχήμα του.

– Το βιβούρνο σχηματίζει άνθη σε μεγάλες ταξιανθίες στην καρδιά του χειμώνα. Έτσι όταν αφήνουμε να αναπτυχθεί ελεύθερα ο φράχτης παραμένει ανθισμένος από τον Ιανουάριο μέχρι τον Απρίλιο.

Γυμνανθές ή κίτρινο γιασεμί

Είναι αναρριχώμενος θάμνος που μπορεί να δημιουργήσει εντυπωσιακούς φράκτες εξαιτίας των μακριών βλαστών του που κρέμονται προς τα κάτω. Ανθίζει από το Νοέμβριο μέχρι τον Απρίλιο με άνθη κίτρινα άοσμα. Η χειμερινή του ανθοφορία θα χρωματίσει τον κήπο μας σε μία περίοδο που στερείται από χρώμα. Τα άνθη εμφανίζονται πριν από τα φύλλα και για αυτό ονομάζεται γυμνανθές. 

Τι πρέπει να γνωρίζουμε:

– Είναι αρκετά σκληρό φυτό που αντέχει στο κρύο.

– Κλαδεύουμε νωρίς την άνοιξη μετά την ανθοφορία του φυτού. Το κλάδεμα είναι αυστηρό ωστόσο γρήγορα αναπτύσσονται οι νέοι βλαστοί και ο φράχτης παίρνει πυκνή μορφή.

– Ανθεκτικό στην ξηρασία.

– Κατάλληλο και για σκιαζόμενες θέσεις.

 Βερβερίδα Κόκκινη – Berberis thunbergii

Φυλλοβόλος θάμνος με κλαδιά αγκαθωτά κόκκινα, εντυπωσιακά βαθυκόκκινα φύλλα και τελικό ύψος έως 2m. Την Άνοιξη εμφανίζονται μικρά υπόλευκα άνθη.  Υπάρχουν και νάνες ποικιλίες με ύψος έως 0, 60cm ιδανικές για βραχόκηπους και χαμηλές αδιαπέραστες μπορντούρες.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε:

– Από τα πλέον ανθεκτικά φυτά σε αντίξοες συνθήκες όπως κακής ποιότητας νερό και χώμα, ατμοσφαιρική μόλυνση και ψύχος.

– Από τους ελάχιστους θάμνους που διατηρούν την όμορφη εμφάνισή τους και το Χειμώνα, λόγω των κόκκινων κλαδιών και φύλλων του.

– Δεν χρειάζεται αυστηρό κλάδεμα, κλαδεύουμε μόνο τα κλαδιά που ενοχλούν στις αρχές της άνοιξης.

Ιξόρα – Ixora coccinea

Ένας πολύ εντυπωσιακός θάμνος για φράχτη, που απαιτεί όμως ιδιαίτερες συνθήκες ανάπτυξης. Ανήκει στα οξύφυλλα φυτά και επομένως η καλλιέργειά του στον κήπο, στις περισσότερες περιοχές της χώρας μας, δεν είναι εύκολη.

Μπορεί όμως να φυτευτεί σε μεγάλες ζαρντινιέρες με χώμα για οξύφυλλα φυτά και να δημιουργήσει πραγματικά όμορφους φράχτες σε μπαλκόνια και βεράντες. Η ιδιαίτερη ανθοφορία του θα ανταμείψει τον κόπο της εγκατάστασής του.

Για ψηλούς φράχτες

Λέιλαντ – Cupressocyparis leilandii

Το λέιλαντ είναι από τα πιο συνηθισμένα δέντρα που χρησιμοποιούνται για φυτοφράχτες. Είναι ένα αειθαλές κωνοφόρο δέντρο και καταπράσινο κατά τη διάρκεια όλου του χρόνου. 

Το πιο σημαντικό είναι ότι κάνει πολύ πυκνό φράχτη , με βαθύ σκούρο πράσινο χρώμα. Επίσης, μπορεί να ψηλώσει έως και 1 μέτρο μέσα σε μια χρονιά. Μοιάζει πολύ με το κυπαρίσσι και μπορεί να φτάσει ύψος έως και 4 μέτρα.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε:

– Τα φυτεύουμε σε σημεία που τα βλέπει γι’ αρκετή ώρα, καθημερινά, ο ήλιος.

– Φυτεύουμε από Οκτώβριο μέχρι Μάιο το πολύ. Χρειάζεται αρκετό χώρο για ν’ αναπτυχθεί – γι’ αυτό και τα φυτεύουμε σε απόσταση περίπου ενός μέτρου από τη μάντρα. Η ίδια περίπου απόσταση πρέπει να τηρείται και μεταξύ των λέιλαντ – όταν τα φυτεύουμε δηλαδή, το ένα δίπλα στο άλλο.

– Το καλοκαίρι χρειάζεται καθημερινά άφθονο νερό.

– Αντέχει στην παγωνιά.

– Αρκετά προσιτή τιμή σε συνάρτηση με το πολύ καλό αποτέλεσμα που θα δώσει σε μικρό σχετικά χρονικό διάστημα.

– Μπορούμε να κλαδέψουμε και το χειμώνα για να διαμορφώσουμε το φράχτη μας.

– Πιθανή αρρώστια που μπορεί να ταλαιπωρήσει τον φράχτη από λέιλαντ είναι η φυτόφθορα. Θα δούμε ότι αρχίζει να ξεραίνεται το φυτό από τον κορμό προς τα έξω. Η ασθένεια αντιμετωπίζεται με μυκητοκτόνο.

– Πιθανός εχθρός η βαμβακάδα – άσπρο κολλώδες υλικό σαν βαμβάκι πάνω στο φυτό- και αντιμετωπίζεται με εντομοκτόνο.

Χαμαικυπάρισσο – Chamaecyparis lawsoniana

 Από τις πολυάριθμες ποικιλίες, που χρησιμοποιούνται για κλαδεμένους ή ημιελεύθερους φράχτες, οι πιο κατάλληλες είναι η «Allumii», με γαλαζωπό φύλλωμα πυραμιδοειδούς σχήματος, που μπορεί να φτάσει το ύψος των 10 μέτρων και φυτεύονται σε αποστάσεις 80-100εκ., η «Columnaris», πιο λεπτή από την προηγούμενη, που μπορεί να φτάσει τα 10μ. και η «Ellwoodii», γλαυκή, που γίνεται μπλε ατσαλιού το χειμώνα, έχει κωνικό, λεπτό σχήμα και φτάνει τα 5μ. – πρέπει να φυτεύονται ανά 70-80εκ. Υπάρχουν και νάνες ποικιλίες κατάλληλες για εδαφοκαλύψεις και βραχόκηπους.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε:

– Φυτεύεται μεμονωμένο. Ευδοκιμεί σε βαθιά υγρά εδάφη και δεν συνίσταται για ξηρά κλίματα.

– Προτιμούν εδάφη υγρά και με καλή αποστράγγιση

– Γενικά τα είδη αυτά δεν χρειάζονται κλάδεμα αλλά καμιά φορά ο κορμός μπορεί να διχαστεί: σ’ αυτή την περίπτωση καλό θα είναι να κόψουμε τη διακλάδωση κατά τον Μάρτιο.

– Τα δέντρα αυτά μπορούν να προσβληθούν από το μύκητα εδάφους Αρμιλλάρια, που προκαλεί σοβαρές καταστροφές στο ριζικό σύστημα και ακόμα την αποξήρανση του δέντρου. Πρόκειται για ένα μύκητα που προσβάλλει τις ρίζες και εξαπλώνεται ακόμα και σ’ εκείνες που είναι απονεκρωμένες. Η καταπολέμηση αυτής της ασθένειας είναι δύσκολη, γι’ αυτό επιλέγουμε να ξεριζώσουμε τα άρρωστα δέντρα καταστρέφοντας όσο περισσότερες ρίζες μπορούμε, για να εμποδίσουμε την εξάπλωσή της.

Λεμονοκυπάρισσο – Γκόλντ Κρέστ – Cupressus macrocarpa

Είναι ένα αειθαλές κωνοφόρο δένδρο, μεγάλης ανάπτυξης με χρώμα χρυσοπράσινο και έχει ευχάριστη μυρωδιά λεμονιού όταν το τρίψουμε στα χέρια μας. Για να αναπτυχθεί σωστά, χρειάζεται προστασία από τους δυνατούς ανέμους και καλό γόνιμο χώμα.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε:

– Φυτεύουμε σε ηλιόλουστα σημεία στο κήπο και σε εδάφη με πολύ καλή αποστράγγιση. Αναπτύσσεται όμως εξίσου καλά και σε σκιερά σημεία, ειδικά το καλοκαίρι που κάνει πολύ ζέστη.

– Θέλει συχνό και αρκετό πότισμα και διαμορφώνεται με το κλάδεμα όπως εμείς θέλουμε. Προσοχή: δεν πρέπει να βρέχουμε το Gold Crest στα φύλλα του παρά μόνο να ποτίζουμε το χώμα του.

– Φυτεύουμε στο 0,5-1 μέτρο από την μάντρα, όπως επίσης στα 1-1,20 μέτρα διαδοχικά το ένα από το άλλο. Μεγαλώνει γρήγορα στο χώμα και μπορεί να φτάσει περίπου τα 5-8 μέτρα ύψος.

– Επειδή θεωρείται φυτό βουνού δεν του αρέσει η ζέστη και έτσι το καλοκαίρι μπορεί να προσβληθεί εύκολα από μύκητες εδάφους του γένους phytophthora. Αυτό συμβαίνει γιατί ο συνδυασμός υψηλών θερμοκρασιών και υψηλής εδαφικής υγρασίας λόγω ποτίσματος ευνοεί την ανάπτυξη μυκήτων. Για να αποφύγουμε κάτι τέτοιο πρέπει να κάνουμε προληπτικούς ψεκασμούς με τα κατάλληλα σκευάσματα, τουλάχιστον μία φορά το μήνα από το τέλος Απριλίου και μετά. Επίσης, μπορούμε να κόψουμε τα χαμηλά κλαδιά που ακουμπούν στο έδαφος στις αρχές της Άνοιξης, και δεν τα κλαδεύουμε ποτέ με ζεστό καιρό. Οι τομές που θα κάνουμε θα γίνουν εστίες μόλυνσης για τους μύκητες.

– Τα Gold crest εκτός από μύκητες προσβάλλονται συχνά και από ψώρα και κοκκοειδή. Είναι κάτι πολύ μικρά λευκά έντομα που κολλούν πάνω στα κλαδιά και απομυζούν όλους του χυμούς του δέντρου. Εάν δεν προσέξουμε έγκαιρα την προσβολή, μπορεί να ξεραθεί το φυτό μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.

– Ένα άλλο πρόβλημα που συναντάμε στα λεμονοκυπάρισσα, είναι το φθινόπωρο που τα βλέπουμε να ξεραίνονται σιγά-σιγά χωρίς να ξέρουμε τι φταίει. Η πιο πιθανή αιτία είναι ότι τα φυτά μας έμειναν κάποια στιγμή απότιστα το καλοκαίρι ή ότι το καλοκαιρινό πότισμα δεν τους ήταν αρκετό. Γενικά τα κωνοφόρα φυτά εάν μείνουν χωρίς νερό κάποια περίοδο μπορεί να δείξουν το πρόβλημα μετά από 1-2 μήνες. 

Αριζόνα – Γλαυκό κυπαρίσσι – Cupresus arizonica

Ένα κυπαρίσσι με αγκαθωτό φύλλωμα, πυκνό, σε χρώμα ανοιχτό γκρι με ταχεία ανάπτυξη, πολύ δεκτικό σε κλαδέματα και πολύ ανθεκτικό στην έλλειψη νερού. Εκτός όμως από αυτά τα βασικά του χαρακτηριστικά, έχει και μια ξεχωριστή και άκρως πρακτική ιδιότητα: όταν τοποθετηθεί στην άκρη ενός οικοπέδου ή μιας εξοχικής κατοικίας εμποδίζει αισθητά τη ροή του ανέμου, ειδικά εάν αναπτυχθεί σε ύψος και πλάτος.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε:

– Φυτεύουμε ανά 1 μέτρο.

– Συνδυάζεται πολύ καλά με τα άλλα κωνοφόρα.

Μπαμπού – Phyllostachys sp.

Ένας κήπος με ίσιες γραμμές και λιτό στυλ αναζητάει και έναν ανάλογο φράχτη. Ο φράχτης από μπαμπού είναι μία καλή πρόταση.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε:

– Πολύ γρήγορη ανάπτυξη. Ιδιαίτερα επεκτατικό φυτό. Προμηθευόμαστε μισά από όσα φυτά υπολογίζαμε, γιατί το κάθε φυτό θα το διαχωρίσουμε εύκολα με ένα κοφτερό πριόνι σε δύο μικρότερα.

– Μεγάλες απαιτήσεις σε νερό.

– Μέτρια οικονομική λύση, αν υπολογίσουμε ότι θα χρειαστούμε τα μισά φυτά.

– Μπορούν να τα φυτέψουμε και σε απόσταση μεγαλύτερη του ενός μέτρου το ένα από το άλλο. Το κενό θα καλυφθεί σχετικά γρήγορα, λόγω της μεγάλης ταχύτητας που αναπτύσσεται το μπαμπού. Αφού τα διαχωρίσουμε και τα φυτέψουμε, πρέπει να τα ποτίσουμε με πολύ νερό.

– Πολύ σημαντικό είναι να περιορίσουμε γύρω γύρω τις ρίζες των φυτών για να εμποδίσουμε την  είσοδό του στον υπόλοιπο κήπο. Αυτό μπορεί να γίνει τοποθετώντας έναν υπόγειο φράχτη γύρω γύρω και σε απόσταση μισού μέτρου από το φράχτη με τα μπαμπού.

Κουμαριά – Arbutus unedo

Αειθαλής πλατύφυλλος θάμνος με πράσινα γυαλιστερά φύλλα. Η κουμαριά αποτελεί έναν από τους πιο συνηθισμένους θάμνους που συναντάμε στη βόλτα μας στο δάσος. Οι καρποί της είναι αγαπημένη λιχουδιά για τα πουλιά και τις αρκούδες πριν πέσουν σε χειμέρια νάρκη.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε:

– Μέτρια γρήγορη ανάπτυξη.

– Κατάλληλη για φύτευση σε μεγάλα υψόμετρα.

– Μέτριες απαιτήσεις σε  νερό.

– Ανθίζει το φθινόπωρο και βγάζει μικρά λευκά άνθη που μοιάζουν με καμπανούλες. Το χειμώνα γεμίζει με κόκκινους εδώδιμους καρπούς με γλυκιά γεύση όταν είναι ώριμοι.

– Μέτρια οικονομική λύση.

– Φυτεύουμε τη μία δίπλα στην άλλη σε απόσταση 0,70 εκ.Φυτεύουμε όλο το χρόνο εκτός από μέρες με παρατεταμένο καύσωνα ή παγετό. Ρίχνουμε φυλλόχωμα μέσα στο λάκκο φύτευσης για να είναι πλούσιος σε θρεπτικά συστατικά.

– Το χώμα πρέπει να αποστραγγίζει καλά.

– Επιδέχεται προσεκτικό και αυστηρό κλάδεμα στο τέλος του χειμώνα.

– Πιθανός εχθρός τα κοκκοειδή, που αντιμετωπίζονται με κατάλληλο εντομοκτόνο.

Φράχτης με Βουκαμβίλιες 

Πρωτότυπος φράχτης από βουκαμβίλιες που παραμένει ανθισμένος από την άνοιξη μέχρι και το φθινόπωρο, ενώ σκόρπια άνθη μπορούν να υπάρχουν όλο το χρόνο.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε:

– Η βουκαμβίλια για να αναρριχηθεί χρειάζεται υποστήριξη αλλά μεγαλώνοντας μπορεί να δημιουργήσει αδιαπέραστο φράχτη. Αναπτύσσεται γρήγορα, έχει πυκνή βλάστηση και τα κλαδιά της έχουν αγκάθια.

– Ο φράχτης από βουκαμβίλιες δεν συνίσταται για περιοχές με χαμηλές θερμοκρασίες, ενώ σε περιοχές με ισχυρούς ανέμους οι βουκαμβίλιες φυτεύονται μπροστά από φράκτη που ήδη υπάρχει για να προστατευτούν από τον αέρα.

– Κλαδεύουμε το φθινόπωρο μετά την ανθοφορία.

Αρωματικός φράκτης

Δεν είναι συνηθισμένο να χρησιμοποιούνται αρωματικά φυτά στους φράκτες κυρίως εξαιτίας της χαμηλής τους ανάπτυξης. Το δεντρολίβανο όμως φτάνει σε ύψος το 1,5 m οπότε φυτεμένο σε σειρά μπορεί να δημιουργήσει έναν χαμηλό αρωματικό φράχτη.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε:

– Το δεντρολίβανο είναι πολύ ανθεκτικό φυτό στις διάφορες συνθήκες του περιβάλλοντος και επιπλέον έχει πυκνή και συμπαγή βλάστηση ώστε να δημιουργεί αδιαπέραστο φράκτη.

– Ο φράχτης από δεντρολίβανο θα είναι γεμάτος με τα μοβ του άνθη από το τέλος Απριλίου μέχρι τις αρχές του φθινοπώρου.

Μικρά μυστικά:

– Μπορούμε να φυτέψουμε φράχτες από το Σεπτέμβρη μέχρι τις αρχές Νοέμβρη. Έτσι οι ρίζες θα έχουν αρκετό χρόνο να δυναμώσουν και να εξαπλωθούν στη θερμό έδαφος μέχρι τα πρώτα κρύα. Δεν συνίσταται να φυτέψουμε φράχτες το καλοκαίρι επειδή η εξαέρωση διαμέσου των φύλλων και των βελόνων είναι πολύ υψηλή κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Ωστόσο, αν αποφασίσουμε να φυτέψουμε το φράχτη μας το καλοκαίρι ή στο τέλος της άνοιξης, θα πρέπει να έχουμε υπόψη ότι η φροντίδα θα είναι πολύ απαιτητική. Αυτό, λόγω των υψηλών θερμοκρασιών και ελάχιστων βροχοπτώσεων. Συνεπώς, το συχνό πότισμα είναι απαραίτητο ώστε τα φυτά να προστατευτούν από ξηρασία.

– Κάθε φυτό θα πρέπει να φυτεύετε σε απόσταση 70εκ. με 90εκ. και για να δημιουργήσουν ένα γερό στερέωμα θα πρέπει να τοποθετήσουμε πασσάλους ώστε να στηρίζονται καλά.

– Για να δείχνει ο φράχτης μας περιποιημένος χρειάζεται συχνό κλάδεμα ειδικά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες που τα φυτά μεγαλώνουν πολύ γρήγορα.

Φυτοφράχτες μπορούμε να δημιουργήσουμε και στο μπαλκόνι μας τοποθετώντας γλάστρες ή ζαρντινιέρες σε παράταξη. Θα χρησιμοποιήσουμε τα ίδια φυτά.  

Αν φυτέψουμε αναρριχώμενα, όπως ρυγχόσπερμα, μπορούμε να το πλέξουμε στα κάγκελα ή να στερεώσουμε πέργκολες για να αυξήσουμε το ύψος και να το αφήσουμε να αναρριχηθεί εκεί.

Αμέσως θα αλλάξει η εικόνα της βεράντας μας, θα γίνει ο δικός μας μικρός κήπος που θα μας προφυλάσσει από τον αέρα και τα αδιάκριτα βλέμματα.

Επιμέλεια – Επεξεργασία: Βεατρίκη Βίνος

ingolden

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ