Φυσικὲς διαδικασίες…

Ἡ ἐπιλογή μας νὰ δοῦμε τὸν κόσμο μας μὲ σεβασμό, ἤ ὄχι, εἶναι κάτι ποὺ ξεκινᾶ καὶ τελειώνει ἀπὸ ἐμᾶς  καὶ καταλήγει σὲ ἐμᾶς.
Παραμένοντας μέρος αὐτοῦ τοῦ κόσμου κι ἐμεῖς, ὅπως φυσικὰ καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι γύρω μας, καθὼς ἐπίσης καὶ κάθε μικρό, σημαντικὸ ἢ ἀσήμαντο δημιούργημα αὐτοῦ τοῦ κόσμου, συν-λειτουργοῦμε ἅπαντες πρὸς μίαν καὶ μόνον κατεύθυνσιν: τὴν τελεία λειτουργία τοῦ κόσμου μας.

Τὸ ἐὰν μᾶς ἀρέσουν ἢ ὄχι, κάποια στοιχεῖα αὐτοῦ τοῦ κόσμου…
Τὸ ἐὰν συμφωνοῦμε ἢ ὄχι, μὲ τὴν σημερινὴ εἰκόνα αὐτοῦ τοῦ κόσμου…
Τὸ ἐὰν ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι τὸν ἔχουμε κάνει ὁλίγον …μπάχαλο…
Τὸ ἐὰν κάποιοι γύρω μας συμπεριφέρονται ὑβριστικῶς…
Τὸ ἐὰν κάποιοι καταχρηστικῶς διατηροῦν ἐξουσίες…
Τὸ ἐὰν ἡ βλακεία περίσσεψε καὶ κουρασθήκαμε νὰ τὴν ἀντιμετωπίζουμε…
…δὲν μειώνει τὴν ἀξία καὶ τὸν ῥόλο τοῦ κάθε πλάσματος, οὔτε τὴν ὀμορφιά του, μὰ οὔτε καὶ τὸν ὁποιονδήποτε, πάντα σημαντικὸ γιὰ τὸν πλανήτη μας σκοπὸ παρουσίας ου!!!

Μᾶς φαίνεται κάπως παράλογον τὸ νὰ ἐκτιμήσουμε κάποιον πού, συνειδητῶς ἢ ἀσυνειδήτως, λειτουργεῖ εἰς βάρος τοῦ συνόλου, ἀλλὰ ὀφείλουμε νὰ τὸ πράξουμε, ἐφ΄ ὅσον κάτι περιττὸν στὴν Φύσιν μας δὲν ὑπάρχει. Κι ὅπως ἀκριβῶς ὑπάρχουν οἱ «καλοί» καὶ «κακοί»  μύκητες (μὲ κυριότερον παράδειγμα τοὺς ζυμομύκητες, ποὺ ἀπαιτῶνται γιὰ νὰ φουσκώσουν τὴν ζύμη, δίδοντάς μας τὸ ἀναγκαῖον γιὰ τὴν ἐπιβίωσίν μας ψωμί), ἔτσι ἀκριβῶς ὑπάρχουν καὶ τὰ βακτήρια, οἱ κάθε εἴδους μικροοργανισμοί, τὰ σκουλήκια, ἀλλὰ καὶ κάθε ἀποδομητικὸς ὀργανισμός, ποὺ βοηθᾶ καὶ συμπράτει στὴν συντήρησιν τῆς ζωῆς ἐπὶ τοῦ πλανήτου.
Τέλειες συνθῆκες δομήσεως κι ἀποδομήσεως, ποὺ παραλλήλως λειτουργοῦν, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐὰν ἐμεῖς ἀπὸ τὸν μικρόκοσμό μας, μποροῦμε νὰ τὶς ἀντιληφθοῦμε, νὰ τὶς παρατηρήσουμε καὶ νὰ τὶς κατανοήσουμε.

Ὅπως ἀκριβῶς ὅμως στὸν μικρόκοσμο τὰ πάντα συμβαίνουν δίχως νὰ τὰ ἀντιλαμβανόμεθα, ἔτσι καὶ στὸν δικό μας κόσμο, ἀντιλαμβανόμεθα μόνον αὐτὰ ποὺ ἔχουν ἄμεσον μὲ ἐμᾶς σχέσιν, ἀδυνατώντας φυσικὰ νὰ συνειδητοποιήσουμε τὸ συνολικὸν ἀποτέλεσμα πολλῶν, διαφορετικῶν καὶ ἀντικρουομένων μεταξύ τους δράσεων καὶ συμπεριφορῶν.

Μποροῦμε λοιπὸν νὰ μὴν κατανοήσουμε αὐτοὺς τοὺς μηχανισμούς, ἀλλὰ εἶναι ἀναγκαῖον νὰ τοὺς σεβασθοῦμε, νὰ τοὺς τιμήσουμε. Τὸ νὰ θεωρήσουμε πὼς εἶναι περιττοί, εἶναι προσωπική μας ἄποψις, ποὺ οὐδεμίαν σχέσιν ἔχει μὲ τὴν πραγματικότητα. Εἶναι ἐπιλογή μας ἡ ὀπτική μας, ἂν καὶ οὐδόλως μία τέτοια ὀπτικὴ θὰ ἀνακόψη τὴν Φυσικὴ Ῥοὴ τῶν πραγμάτων γύρω μας.

Ὁ Κόσμος μας ἦταν πάντα ἔτσι, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, διέθετε πάντα μηχανισμοὺς ἀναγκαίους γιὰ τὴν ἐξακολούθησιν τῆς ζωῆς, ὀρατοὺς ἢ μὴ ὀρατούς, διὰ γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ καὶ δὲν σκοπεύει σήμερα, ἐπεὶ δὴ ἐμεῖς δυσανασχετοῦμε, νὰ τοὺς ἀλλάξῃ.

Φιλονόη

εἰκόνα

arxisame

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ