Όπως είδαμε στα προηγούμενα μαθήματα ο αριθμός ΕΝΝΕΑ (9) είναι ένας σημαντικός αριθμός και γι’ αυτό βλέπουμε ότι και οι Μούσες είναι κι αυτές πράγματι ΕΝΝΕΑ. Και είναι ΕΝΝΕΑ…. διότι ο Δίας κοιμήθηκε με τη Μνημοσύνη… για εννέα συνεχόμενες ημέρες… κι έτσι δημιουργήθηκαν οι ΕΝΝΕΑ Μούσες.
Η Μνημοσύνη λοιπόν ήταν κόρη της Γαίας και του Ουρανού και η μητέρα των Μουσών από τον Δία… και η ίδια η λέξη ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ… σε μία αυθαίρετη ερμηνεία μου… που μου ήρθε μόλις τώρα στο μυαλό… βλέποντας τα γράμματα… Μ-Ν-Η-Μ-Ο-Σ-Υ-Ν-Η είναι:
Μ= Είναι η Μήτηρ… δηλαδή η Μητέρα// Ν= που ναίει… δηλαδή κατοικεί// Η= ήτορ… δηλαδή στην καρδιά μας ή στο πυκνό πνεύμα μας μέσω παραστάσεων// Μ=μάθησιν… για μάθηση// Ο=ομηρέω… δηλαδή ορατή στο γήινο χώρο// Σ= σημείωσις… δηλαδή ώστε να σημειώνουμε με παλινδρομικές κινήσεις τη χάραξη της γραφής// Υ= υγρά… μέσω των υγρών και κοίλων στοιχείων// Ν= ναίουσα… για να αναπτύξουμε το Νού μας// Η= Ηλίου…. μέσω του Φωτός Ηλίου… εις το διηνεκές.
Μνημοσύνη…. είναι η Μητέρα που κατοικεί μέσα στην καρδιά μας, όπου μέσω παραστάσεων μαθαίνουμε στο ορατό φως τη χάραξη της γραφής-γνώσης μέσω των υγρών στοιχείων… αναπτύσσοντας το Νου μας… δια φωτός του Ηλίου-Απόλλωνος.
(Να διευκρινίσω ότι η ανάλυση των γραμμάτων θα γίνει στα παρακάτω μαθήματα αναλυτικά ένα ένα… και μέχρι τώρα θα δούμε περιμετρικά τη δομή και τις εκφάνσεις της Ελληνικής Αλφαβήτου… ώστε να συλλάβουμε το γενικότερο νόημα.)
Έτσι λοιπόν η Μνημοσύνη είναι χρήσιμη για εμάς τους ανθρώπους… για να περάσουμε και τα εννέα στάδια των συλλήψεων…. και αυτό θα γίνει μέσω των Πιερίδων Μουσών. Μουσαγέτης είναι ο ίδιος ο… Απόλλων.
Εμείς όμως οι Νέο-Έλληνες εντυπωσιαζόμαστε αρκετά από το Ελληνικόν Πάνθεον και ειδικά από το μυθικό βουνό Όλυμπος και τους Ολύμπιους θεούς και ξεχνάμε ή δεν δίνουμε καν σημασία στις Πιερίδες Μούσες. Πράγματι ερχόμενος κάποιος προς τον Όλυμπο εκστασιάζεται από το ίδιο το μυθικό όρος… και τους Ολύμπιους θεούς… παραβλέποντας τα Πιέρια όρη και τις Πιερίδες Μούσες. Η επισκεψιμότητα εξάλλου είναι φανερή ανάμεσα στα δύο όρη…. όπου στον Όλυμπο συρρέουν εκατοντάδες κόσμος…!
Αυτό όμως… στο πνευματικό πεδίο είναι λάθος… διότι πρώτα πρέπει να κατανοήσουμε την χρησιμότητα των Μουσών και να επισκεφτούμε τις Μούσες… που είναι οι προπομποί… για να μπορέσουμε να ιδούμε στη συνέχεια τους ίδιους τους Ολύμπιους θεούς ή καλύτερα εάν θέλετε…. να αντιληφθούμε την διανόησή τους.
Οι Μούσες στην ελληνική μας μυθολογία δεν είναι τυχαίο ότι είναι ΕΝΝΕΑ… και ο μύθος των Πιερίδων Μουσών ακολουθείται από μία διαφορετική ιστορία και γενεαλογία… και όπως γνωρίζουμε από τη Μυθολογία μας… οι Πιερίδες Νύμφες ήταν οι εννέα θυγατέρες του Πιέρου και της Ευίππης και αυτές διέμεναν στον σημερινό Ν. Πιερίας και ειδικά στα Πιερία Όρη.
Τα αρχικά τους ονόματά ήταν:
Κολυμβάς, `Ιυγξ, Κεγχρίς, Κίσσα, Χλωρίς, Ακαλανθίς, Νήσσα, Πιπώ και Δρακωντίς.
Όμως επειδή ακριβώς τραγουδούσαν πολύ ωραία…. οι Πιερίδες θέλησαν κάποια στιγμή να συναγωνισθούν τις Μούσες και έτσι ανέβηκαν ψηλά στον Ελικώνα. Οι Μούσες όμως κατάφεραν και νίκησαν σ’ αυτόν στον συναγωνισμό…. δηλαδή στο τραγούδι με τις Πιερίδες και έτσι για να τις τιμωρήσουν… τις μεταμόρφωσαν σε κίσσες.
Σύμφωνα λοιπόν με την ελληνική μυθολογία, ο Ελικώνας ήταν αδερφός του Κιθαιρώνα. Ο δεύτερος θεωρούνταν άπληστος και κακός, ο Ελικώνας χαρακτηριζόταν ως ήρεμος και δοτικός στους συνανθρώπους του. Ο Κιθαιρώνας σκότωσε τον πατέρα του και έριξε τον αδερφό του στο γκρεμό. Τότε οι θεοί τους μεταμόρφωσαν στα ομώνυμα βουνά, και για να τιμωρήσουν τον Κιθαιρώνα, όρισαν να κατοικείται από τις Ερινύες, ενώ για να τιμήσουν τον Ελικώνα τον μετέτρεψαν σε τόπο κατοικίας των Μουσών. Οι εννέα Μούσες ήταν θεότητες που προστάτευαν αρχικά τους ποιητές και τους μουσικούς και αργότερα όλες τις τέχνες και τις επιστήμες. Ο επικός ποιητής Ησίοδος ήταν ο πρώτος που παρέθεσε τα ονόματα των Μουσών, ωστόσο παραμένει ερωτηματικό το αν τα επινόησε ο ίδιος ή τα πήρε από μια προγενέστερη πηγή.
Μούσες:
1)Κλειώ, 2)Ευτέρπη, 3)Μελπομένη, 4)Τερψιχόρη, 5)Πολύμνια, 6)Καλλιόπη, 7)Θάλεια, 8)Ερατώ, 9)Ουρανία.
Ξέρουμε ότι η λατρεία των Μουσών ήταν πολύ διαδεδομένη στην αρχαιότητα και υπήρχαν πολλά ιερά προς τιμήν τους… σε όλη την Ελλάδα. Αν και τον τόπο προέλευσης των Μουσών διεκδικούν φυσικά πολλές περιοχές, ωστόσο είναι βέβαιο ότι στη Βοιωτία βρισκόταν το κύριο κέντρο λατρείας τους. Μάλιστα, οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι οι Μούσες διέμεναν στον Ελικώνα με το δάσκαλό τους, τον Απόλλωνα. Γι’ αυτό τον λόγο, οι Μούσες ονομάστηκαν «Ελικωνιάδες». Στις Θεσπιές διοργανώνονταν κάθε τέσσερα χρόνια τα «Μουσεία», γιορτές προς τιμήν των Μουσών. Οι γιορτές διεξάγονταν στο ιερό άλσος των Μουσών, όπου υπήρχε και η ιερή πηγή Αγανίππη, θαυματουργός πηγή, το νερό της οποίας είχε την ιδιότητα να μετατρέπει σε ποιητές αυτούς που το έπιναν. Στα «Μουσεία» συμμετείχαν ποιητές, μουσικοί και αθλητές. Οι συμμετέχοντες διαγωνίζονταν στη σάλπιγγα, στην επική ποίηση, στην ραψωδία, στην κιθάρα, στον αυλό, στη σατυρική ποίηση και στην υποκριτική τραγωδίας και κωμωδίας. Οι νικητές στεφανώνονταν με κισσό ή ροδοδάφνη που ήταν τα ιερά φυτά των Μουσών. Τον 2ο αιώνα μ.Χ. προστέθηκαν και οι αγώνες εγκωμίων για τον εκάστοτε Ρωμαίο αυτοκράτορα, ο οποίος είχε αναλάβει πλέον την διοργάνωση των «Μουσείων». Οι Ρωμαίοι τα μετονόμασαν σε «Μεγάλα Καισαρεία» (γιατί πλέον τιμητική πρώτα οι αυτοκράτορες και κατόπιν οι Μούσες).
Η ίδια η Φύση και τα «Μουσεία»…. δημιούργησαν τον Μούσειο Λόγο που περιλαμβάνει :
Α) Την διπλασιολογία Β) Την γνωμολογία Γ) Την εικονολογία
Α) Η Διπλασιολογία μας δείχνει το διπλάσιο…τον ουσιαστικό λόγο. Όπου είναι ο τρόπος επινοήσεως των λέξεων εκτών των αρχικών… δηλαδή της αρχής της οποίας προέκυψε δι’ όλων αυτών των διαδικασιών ο πλούτος του Λόγου.
Β) Η Γνωμολογία μας δείχνει τη γνώμη… που σημαίνει το μέσον δ’ ου γιγνώσκει…δηλαδή το σημείο ή τεκμήριο. Η γνώμη περικλείει τις έννοιες, τη σκέψη, την κρίση, τη διανόηση, τη διάνοια, την Ψυχή τινός, τη βούληση, τη θέληση, τη διάθεση, την κλίση, την ιδέα, την πρόταση, το σχέδιο, το γνωμικό… οπότε έχουμε και πάλι Λόγο…δηλαδή έχουμε βαθύτερα νοήματα του ενεφυτεύοντος εντός των λέξεων των δηλουμένων στοιχείων τα οποία συνθέτουν ή οργανώνουν τη λέξη. Άρα έχουμε μόνον λέξεις-ονόματα των πραγμάτων… αλλά και λέξεις που εκφράζουν εικόνες.
Γ) Η εικονολογία μας δείχνει την εικόνα…είκω=ονομάζω… που σημαίνει ομοίωμα (μίμηση εικόνος) και περικλεέει τις έννοιες αρμόδιος, αρμόζων, το εν κάτοπτρω ομοίωμα…φάντασμα…το δι’ εικόνων λέγειν. Έτσι έχουμε τον Λόγο… εικόνες Λόγου-γραπτού Λόγου και οπτική αποτύπωση της φωνής.
Στο προοίμιο του έργου του «Θεογονία», ο Ησίοδος μας διηγείται ότι κάποτε που έβοσκε τα πρόβατά του στον Ελικώνα, τον πλησίασαν οι Μούσες και του δίδαξαν ωραίο τραγούδι….(Θεογονία, 22-23). Όπως και διευκρινίζει στους στίχους 38-40 της Θεογονίας που μας λέγει για τις Μούσες: «ειρεύσαι τα τα’ εόντα τα τα’ εσσόμενα προ τα’ εόντα, φωνή ομηρεύσαι, των δ’ ακάματος ρέει αύδη εκ στομάτων ηδεία.»
Το ποιες είναι οι Μούσες και ποιο είναι το έργο τους θα το δούμε παρακάτω:
1) Η Κλειώ ήταν η Μούσα της ιστορίας. 2) Η Ευτέρπη ήταν της αυλητικής τέχνης. 3) Η Μελπομένη ήταν η Μούσα της τραγωδίας. 4) Η Τερψιχόρη ήταν της λυρικής ποίησης (ενώ πιο παλιά ήταν η Μούσα του χορού). 5) Η Πολύμνια ήταν της μιμικής, δηλαδή της παντομίμας. 6) Η Καλλιόπη, η πρώτη των Μουσών και πιο σεβαστή απ' όλες, ήταν η Μούσα του ηρωικού έπους 7) Η Θάλεια ήταν της κωμωδίας, 8) Η Ερατώ ήταν του υμεναίου και του γάμου, άρα και της ερωτικής ποίησης. 9) Η Ουρανία ήταν της αστρονομίας.
Είτε όλες μαζί, ως μια ενιαία ομάδα, είτε η καθεμιά ξεχωριστά, οι Μούσες συμβόλιζαν το μεγαλείο της τέχνης· το ωραίο… όχι μόνο στη μορφή, μα και στο περιεχόμενο. Ήταν φωτεινές και ήπιες μορφές που μέχρι σήμερα προσωποποιούν την παρηγοριά που φέρνει η τέχνη και η ηθική στη ζωή των ανθρώπων, καθώς και την ομορφιά που της δίνει.
Οι Μούσες μας καλούν και πάλι σήμερα…. για να τις συναντήσουμε και να μας δώσουν τις γνώσεις τους… που χάσαμε στο δρόμο….! Πηγαίνετε λοιπόν στο άλσος… και θα τις συναντήσετε. Τότε το άλσος των μουσών ήταν ένας αρχαίος λατρευτικός χώρος που ήταν αφιερωμένος στις ΕΝΝΕΑ Μούσες. Οι (θεές) των τεχνών ήταν κόρες του Δία και της Μνημοσύνης, που εμπνέονταν από την πηγή του φτερωτού Πήγασου, την Ιπποκρήνη η οποία ανάβλυζε εκεί. (Σημ. Έχω ήδη γράψει ένα βιβλίο σχετικά/μυθιστόρημα αναδημοσίευτο με τίτλο: Αναζητώντας τον Πήγασο… που πράγματι σου δίνει έμπνευση… σας το διαβεβαιώνω περίτρανα.) Δεν είναι γνωστό πότε δημιουργήθηκε το άλσος. Ο πύργος της Άσκρας πάντως που βρίσκεται εκεί, τοποθετείται περίπου χρονικά στον 4ο π.Χ. αιώνα. Χάρη λοιπόν στο έργο του αρχαιολόγου P. Bonnard που αναπαρέστησε τα κτίρια του άλσους… όπως καταγράφονταν σε πηγές κατά το 2ο π.Χ. αιώνα, γνωρίζουμε σήμερα που ακριβώς βρίσκονταν το αρχαίο θέατρο, ο βωμός των Μουσών… αλλά και η στοά με τα αναθήματα των ΕΝΝΕΑ θεοτήτων. Ελάχιστα ίχνη του άλσους παραμένουν μέχρι σήμερα για τα έμπειρα μάτια των μελετητών. Τον περασμένο αιώνα, ανασκαφές μας αποκάλυψαν τα εννέα βάθρα των αγαλμάτων των Μουσών με τα ονόματά τους χαραγμένα επάνω. Σύμφωνα λοιπόν με τον Παυσανία, τα αγάλματα αυτά είχαν φιλοτεχνηθεί από διάφορους επιφανείς γλύπτες της εποχής εκείνης, όπως ήταν ο Κηφισόδοτος, ο Ολυμπιοσθένης και ο Στρογγυλίων. Από τον 3ο π.Χ. αιώνα και μετά, οι Θεσπιείς οργάνωναν μεγάλους Αγώνες στο άλσος, αφιερωμένους στις Μούσες. Οι αγώνες αυτοί ονομάζονταν «Μουσεία» και ήταν παρόμοιοι με αυτούς των Πυθίων. Φυσικά δεν είχαν αθλητικό χαρακτήρα… αλλά καλλιτεχνικό. Στο μέρος αυτό συγκεντρώνονταν αυλητές, αυλωδοί, επικοί ποιητές και συναγωνίζονταν στην έμπνευση και το ταλέντο. Έχουν μάλιστα ανασκαφεί κατάλογοι νικητών από τα ρωμαϊκά χρόνια, οπότε και ξέρουμε ότι οι αγώνες συνεχίζονταν.
Συμπέρασμα: Βασική προϋπόθεση είναι πρώτα να γνωρίσουμε τις εννέα Μούσες μέσα μας…. και κατόπιν να έλθουμε σε επαφή με τους Ολύμπιους. Οι Μούσες… είναι το πρώτο σκαλοπάτι.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.