Νιώθω τόσο καταδικασμένη από τα λόγια σου.
Νιώθω τόσο κρινόμενη και απομακρυσμένη.
Πριν φύγω θέλω να ξέρω: Είναι αυτό που πραγματικά ήθελες να πεις;
Πριν αρχίσω να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου.
Πριν μιλήσω από φόβο ή λύπη.
Πριν χτίσω έναν τοίχο από λόγια, πες μου άκουσα πραγματικά;
Τα λόγια είναι παράθυρα ή τοίχοι;
Μας καταδικάζουν ή μας απελευθερώνουν;
Όταν μιλάω κι όταν ακούω άσε την αγάπη να λάμψει μέσα μου.
Υπάρχουν πράγματα που θέλω να πω, πράγματα που σημαίνουν τόσα για μένα.
Αν φάνηκε ότι σε υποτιμάω, αν ένιωσες ότι δε νοιάζομαι, προσπάθησε να ακούσεις μέσα από τα λόγια μου τα συναισθήματα που μοιραζόμαστε.
(Τα λόγια είναι παράθυρα ή τοίχοι;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.