Δεν υπάρχω για να εντυπωσιάζω τον κόσμο

«Ρίτσαρντ», μου είπε, «πώς περιμένεις να εντυπωσιάσεις τον κόσμο, όταν όλοι οι άνθρωποι μοχθούν για να βγάλουν το ψωμί τους, ενώ εσύ γυρίζεις ανεύθυνα εδώ κι εκεί μ’ ένα αεροπλάνο, και πουλάς βόλτες στον αέρα;» Μου έκανε πάλι τεστ. «Αυτή την ερώτηση θα την αντιμετωπίσεις πολλές φορές», συμπλήρωσε.

«Λοιπόν, Ντόναλντ, Πρώτον: Δεν υπάρχω για να εντυπωσιάζω τον κόσμο. Υπάρχω για να ζω τη ζωή μου έτσι που να είμαι ευτυχισμένος».

«Σύμφωνοι. Και Δεύτερον;»
«Δεύτερον: Ο καθένας μπορεί να κάνει ό, τι θέλει για να βγάζει το ψωμί του. Τρίτον: Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε λόγο σε κανένα για τον τρόπο ζωής που διαλέξαμε. Ο μόνος στον οποίο έχουμε να δώσουμε λόγο είναι…;»

«…Ο εαυτός μας», είπε ο Ντόναλντ απαντώντας από μέρους του φανταστικού πλήθους που καθόταν γύρω μας.

«Ούτε στον εαυτό μας δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε λόγο, αν δεν θέλουμε… Δεν είναι κακό να είσαι ανεύθυνος. Οι περισσότεροι από μας όμως το βρίσκουμε πιο ενδιαφέρον να ξέρουμε γιατί ενεργούμε έτσι όπως ενεργούμε, γιατί κάνουμε τις επιλογές που κάνουμε – είτε επιλέγουμε να καθίσουμε και να παρακολουθούμε ένα πουλί, είτε να πατήσουμε ένα μυρμήγκι, είτε να βγάζουμε λεφτά κάνοντας μια δουλειά που δεν μας αρέσει». Σταμάτησα κάνοντας ένα μορφασμό. «Μήπως είναι μεγάλη η απάντηση;»

Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. «Πάρα πολύ μεγάλη».

«Εντάξει… Λοιπόν, πως περιμένεις να εντυπωσιάσεις τον κόσμο…» Βγήκα κάτω από το αεροπλάνο και βολεύτηκα στη σκιά των φτερών. «Πώς σου φαίνεται το ‘’Αφήνω τον κόσμο να ζει όπως του αρέσει, και ζω κι εγώ όπως μου αρέσει’’;»
Μου χαμογέλασε ευχαριστημένος. «Τώρα μίλησες σαν πραγματικός μεσσίας! Απάντηση απλή, σύντομη, γεμάτη νόημα, και δεν απαντά στην ερώτηση παρά μόνο αν καθίσεις και τη σκεφτείς με προσοχή».

Ψευδαισθήσεις
RICHARD BACH

ΕΙκόνα: Πιλότος διπλάνου CF-ANN, του Αεροπορικού Συλλόγου του της British Columbia – Αρχεία της πόλης του Βανκούβερ

Αναδημοσίευση από lecturesbureau

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ