Μπόχα

Πάντα στις «μικρές» ειδήσεις βρίσκεις πολλά και ενδιαφέροντα στοιχεία για τη χώρα και την κοινωνία στην οποία συμβαίνουν.

Πριν από μερικά χρόνια, στα «Νέα», είχα διαβάσει για έναν Γερμανό, ο οποίος βρέθηκε νεκρός μετά από 3-4 χρόνια στην 14ώροφη πολυκατοικία που ζούσε· αν θυμάμαι καλά, ήταν στο Μόναχο.

Όσο οι λογαριασμοί του πληρώνονταν μέσω τραπέζης, κανείς δεν τον αναζήτησε.

Μόλις έπαψαν να πληρώνονται οι λογαριασμοί, τότε τον αναζήτησαν και τον βρήκαν καθισμένο μπροστά στη χαλασμένη τηλεόραση.

Δηλαδή, όσο πλήρωνε …ζούσε. Σε αυτή την ιστορία, υπάρχει όλη η ουσία των καπιταλιστικών κοινωνιών της Δύσης.

Διάβασα την είδηση για την ηλικιωμένη στη Μαγνησία που ζούσε επί δέκα με δεκαπέντε μέρες στο ίδιο σπίτι με τον νεκρό γιο της.

Είναι καλοκαίρι, κάνει ζέστη, οπότε η δυσοσμία του πτώματος ενόχλησε τους γείτονες που κάλεσαν την αστυνομία· αν ήταν χειμώνας, μπορεί να τον έβρισκαν 5-6 μήνες αργότερα.

Είναι πολύ συχνές πια αυτές οι ιστορίες με τα πτώματα που ανακαλύπτονται μετά από μέρες ή μήνες στην Ελλάδα, και δείχνει πως πάρα πολλούς ανθρώπους δεν τους αναζητεί κανείς γιατί δεν έχουν φίλους. Υπάρχουν δεν υπάρχουν, ένα και το αυτό.

Αυτά τα πτώματα -όπως του ανθρώπου στην Μαγνησία- μου θυμίζουν την Ελλάδα.

Το πτώμα Ελλάδα μυρίζει.

Κάποιοι φεύγουν μακριά από το πτώμα γιατί δεν αντέχουν την δυσοσμία, κάποιοι παραπονιούνται για τη δυσοσμία, και κάποιοι άλλοι -οι περισσότεροι- έχουν συνηθίσει τη δυσοσμία και δεν τους ενοχλεί.

Η αποσύνθεση της Ελλάδα δεν προμηνύει κάτι θετικό και η μπόχα εξαπλώνεται.

Εγώ θα έλεγα να αντιδράσουμε και να αντεπιτεθούμε.

Εγώ θα έλεγα να μη συνηθίσουμε την μπόχα, την ασχήμια και την απάτη.

Αλλά τι σημασία έχει τι λέω εγώ;

Καλό καλοκαίρι.

pitsirikos

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ