Φαντασιώνομαι Έναν Κόσμο... Απόλυτης Ειλικρίνειας!!!

"Φαντασιώνομαι έναν κόσμο, απόλυτης ειλικρίνειας... 

Έναν κόσμο, που οι άνθρωποι θα έχουν την αλήθεια, ως μόνο τρόπο επικοινωνίας, όχι από υποχρέωση, αλλά από συνειδητή επιλογή...

Φαντασιώνομαι έναν κόσμο, όπου δεν θα υπάρχουν δικαιολογίες και αθώα ψεματάκια. 

Όταν, θα παίρνεις τηλέφωνο στο γραφείο, για να ειδοποιήσεις πως δεν θα πας, θα λες : "δεν θα έρθω, γιατί είμαι ερωτευμένος". 

Και σήμερα, αυτό είναι το πιο σημαντικό... 

Όταν, θα σε προσκαλούν κάπου, θα απαντάς : "όχι ευχαριστώ", "δεν θέλω", "όχι δεν μπορώ", "όχι κάτι μου έτυχε"... σκέτο "δεν θέλω".

Η μόνη σωστή απάντηση, στο γιατί δεν θες, θα είναι...γιατί δεν θέλω, σε όλες τις περιπτώσεις.

Οι άνθρωποι, θα λέμε όχι και δεν θέλω, πολύ συχνά...

Δεν θα πιεζόμαστε συνεχώς, να κάνουμε πράγματα, ούτε να βλέπουμε ανθρώπους, που μας δυσαρεστούν... 

Θα κάνουμε μόνο, ό,τι μας ευχαριστεί, εάν δεν προσβάλλει, ούτε πληγώνει κάποιον άλλον. 

Θα είμαστε ευτυχισμένοι, με τις επιλογές μας...
Θα είμαστε ελεύθεροι.

Η αλήθεια, θα είναι η συνειδητή μας επιλογή... 

Θα απαντάς στους εργοδότες :"δεν δουλεύω εθελοντικά, γιατί είμαι καλός στη δουλειά μου... Εθελοντισμό κάνω, για σκοπούς που εγώ, θεωρώ ιερούς".

Και, ακόμα και αν δούλευα εθελοντικά, δεν θα δούλευα ποτέ για εσάς, γιατί δεν σας σέβομαι. 

Δεν θα μπορούσα ποτέ, να σεβαστώ κάποιον, που εκμεταλλεύεται ανθρώπους, βλέπετε...

Φαντασιώνομαι έναν κόσμο, όπου το: "με συγχωρείς", θα είναι πάντα ερώτηση... και ποτέ κατάφαση. 

Έναν κόσμο, που δεν υπόσχεται ό,τι δεν είναι σίγουρος, πως μπορεί να τα τηρήσει...

Ένα κόσμο, όπου δεν θα υπάρχει στη γλώσσα μας, η έκφραση... για πάντα.

Όταν, θα γνωρίζεις έναν άνθρωπο θα λες: "μου αρέσεις, θέλεις να αγαπήσουμε, ο ένας τον άλλον? "

"Θες να βαρύνουμε, ο ένας τον άλλον, με μη ρεαλιστικές προσδοκίες?" 

"Να ανταλλάξουμε, ψυχολογικά προβλήματα και να κολλήσει, ο ένας τον άλλον φοβίες... που δεν έχει ήδη?" 

"Θες, να μου δανείσεις τα χείλη σου?" 

"Να τα φιλάω όλη μέρα, και να μην τα χορταίνω... να γίνουμε Ένα... μέχρι να μισήσουμε ο ένας τον άλλον, γιατί χάσαμε τον εαυτό μας?" 

Δεν θα είναι εύκολο... Δεν θα είναι, πάντα ευχάριστο... 

Πολλές φορές όμως, θα είναι!!! Και θα αξίζει τον κόπο!!!

Μου αρέσεις πολύ...

Έλα να με σπάσεις. Έλα να με αλλάξεις. Έλα να με "ραγίσεις", τόσο πολύ... που να πιστέψω, πως δεν θα συνέλθω, ποτέ ξανά!!!

Να χαθώ μέσα σε εσένα, και να χαθείς μέσα σε εμένα, και να μη θελήσουμε να ξαναβρεθούμε... 

Μου αρέσεις...

Έλα να ζεστάνεις την καρδιά μου, μέχρι να σπάσει, από την πολλή θερμότητα.

Αυτόν, τον κόσμο ονειρεύομαι... 

Έναν κόσμο, απόλυτης ειλικρίνειας... 

Έναν κόσμο, που ο σερβιτόρος θα με ρωτά: "τι θα πάρετε?" και θα απαντώ: "τα συνηθισμένα... Λάθος αποφάσεις... Και, αν γίνεται, τα βουνά..."

Αναδημοσίευση από pestomoukiauto

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ